ΥΓΕΙΑ και ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ της Δημήτριας Φωκά

Η Υγιειονομική πολιτική του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια
Ο Ιωάννης Καποδίστριας σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας .Απεφοίτησε στις 10 Ιουνίου του 1797 σε ηλικία μόλις 21 ετών .Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα εξάσκησε το επάγγελμα του με σκοπό να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο. 
Πολλές φορές θεράπευσε πάμφτωχους ασθενείς όχι μόνο δίνοντας τους δωρεάν τα απαραίτητα φάρμακα αλλά βοηθώντας τους και οικονομικά .
Κατά τη διάρκεια της Επτανήσου Πολιτείας είχε για ένα διάστημα διοριστεί ως αρχίατρος στο νεοϊδρυθέν Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας. Ως Κυβερνήτης κι όντας ο ίδιος γιατρός προσπάθησε να οργανώσει τον τομέα της υγείας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους σύμφωνα τα δυτικά πρότυπα κι έθεσε άμεσα τις βάσεις για τη δημιουργία νοσηλευτικών ιδρυμάτων  (πολιτικών και στρατιωτικών), καθώς γνώριζε τη συμβολή τους στη διατήρηση της δημόσιας υγείας.
 Το Α’ εθνικό νοσοκομείο Ναυπλίας και το Στρατιωτικό νοσοκομείο Ναυπλίας είναι παραδείγματα της υγειονομικής του πολιτικής που λειτούργησαν άψογα όσο ο κυβερνήτης ήταν εν ζωή.Η ύπαρξη τους στην πόλη σε συνδυασμό με τα υγιειονομεία αποτελούν δείγματα της υγειονομικής πολιτικής του Καποδίστρια που σκόπευε να εφαρμόσει όλη την χώρα και τα πρώτα κρατικά νοσοκομεία στον ελλαδικό χώρο.
Για να βοηθήσει τους κατοίκους σε περιοχές που μαστίζονταν από τύφο , ελονοσία και δυσεντερία, ίδρυσε το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο κι έτσι λαμβάνοντας επείγοντα κι αποτελεσματικά μέτρα αντιμετωπίστηκε με επιτυχία η επιδημία πανώλης που έπληξε το Ναύπλιο ,τις Σπέτσες και την Ύδρα.
Ίδρυσε το ναυτικό Νοσοκομείο του Πόρου (1829), και στο Μοναστήρι της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στον Πόρο εγκατέστησε το πρώτο ορφανοτροφείο του ¨Έθνους όπου στεγάστηκαν 500 ορφανά των πολεμιστών του Απελευθερωτικού αγώνα.
Προσπαθώντας να ενημερώσει τους ¨Έλληνες για τους κινδύνους των λοιμωδών νόσων και την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους δημοσιεύει το άρθρο «Περί ευλογιάς της θεοδοτικής και της δαμαλίτιδας».Με τις γνώσεις της εποχής του εξηγεί εκλαϊκευμένα την τεχνική του εμβολιασμού, τις επιπλοκές του,την κλινική εικόνα της νόσου χωρίς δαμαλισμό και τη διαδρομή του εξανθήματος μετά τον εμβολιασμό.
Συγχρόνως καταβάλει προσπάθειες για τη βελτίωση της φαρμακοποιίας. Στην Αίγινα ιδρύει επίσης ορφανοτροφείο και νοσοκομείο. Φροντίζει έτσι ώστε η εκπαίδευση των τροφίμων του ορφανοτροφείου να καλύψει τις ανάγκες για τη βελτίωση της δημόσιας υγείας.Το 1830 ένας υπότροφος εκπαιδεύεται στη φαρμακευτική τέχνη «εις τα φαρμακοπωλείον εν Ϋδρα», ενώ το 1831 ανατίθεται στον ιταλό ιατρό Γεώργιο Αλιμπέρτη ,

έμπειρον περί την εμβολίασιν της δαμαλίτιδος» να εκπαιδεύσει δύο υποτρόφους στην τέχνη του δαμαλισμού.

ΕΝΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΗΡΩΑΣ του Νικόλα Κουλούρη

Ο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΓΗ 6.000 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

Λίγοι νεώτεροι Κερκυραίοι θα γνωρίζουν τον Συνταγματάρχη Δημήτρη Θεοτόκη που το καλοκαίρι του 1922 κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής κατόρθωσε να διασώσει και να διαπορθμεύσει στη Μυτιλήνη άθικτη τη Μονάδα του και συνάμα να σώσει 6.000 σχεδόν Έλληνες και Αρμένιους που απειλούνταν από το τούρκικο μαχαίρι των επελαυνόντων τούρκων Τσετών.

Ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Θεοτόκης εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 1922 βρέθηκε να διοικεί την 15η Μεραρχία ή Ανεξάρτητη Μεραρχία με δύναμη 7.000 ανδρών περίπου. Η κατάρρευση του μετώπου τον βρήκε στη περιοχή Κιουτάχειας-Σειντή Γαζή σε βάθος 600 χιλιομέτρων από την ακτή του Αιγαίου. Η κατάρρευση του μετώπου και η ασύντακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού άρχισε ουσιαστικά την 17 Αυγούστου του 1922.

Από την 17η Αυγούστου ο ασύρματος της Μεραρχίας δεν ήταν δυνατόν να συνδεθεί με γειτονικές Μεραρχίες ή την έδρα της Στρατιάς στη Σμύρνη. Βαθμίαια διαπιστώθηκε ότι η Ανεξάρτητη Μεραρχία είχε κυκλωθεί σχεδόν από όλες τις πλευρές. Στις 19 Αυγούστου το πρωί ελληνικό αεροπλάνο ρίχνει στις θέσεις της Μεραρχίας σφραγισμένο κιβώτιο που μέσα βρίσκονται πληροφορίες για τη δεινή θέση που έχει περιέλθει κυκλωμένη από παντού και χωρίς ελπίδα ενίσχυσης και υποστήριξης. Επιπλέον δίνονται εντολές να κατευθυνθεί στα παράλια προκειμένου να διασωθεί.

Από εκείνη τη μέρα αρχίζει μια πορεία 600 χιλιομέτρων προς δυσμάς δίνοντας μάχες προς όλες τις κατευθύνσεις ανοίγοντας διάδρομο κυριολεκτικά ανάμεσα στον εχθρό,αλλά διατηρώντας τη συνοχή της. Το ηθικό των αξιωματικών και στρατιωτών κρατήθηκε πάντα σε υψηλό επίπεδο χωρίς να παρατηρηθεί καμία λιποψυχία κάτω από τη στιβαρή διοίκηση του κερκυραίου συνταγματάρχη Δημήτρη Θεοτόκη. Επιπλέον από τις ελληνικά χωριά και τις πόλεις που περνούσαν οι κάτοικοι ακολούθησαν τους άνδρες της Μεραρχίας προκειμένου να αποφύγουν το μαχαίρι και τη κρεμάλα των επελαυνόντων Τούρκων.

Τελικά την 30η Αυγούστου 1922 φθάνουν στη παραλία Δικέλη στα Μικρασιατικά παράλια με ελάχιστες απώλειες προστατεύοντας 6.000 πρόσφυγες. Μέχρι το απόγευμα της 1ης Σεπτεμβρίου έχει διαπεραιωθεί στη Μυτιλήνη το σύνολο των στρατιωτών και των προσφύγων.

Επειδή η διαδρομή που ακολούθησε η μεραρχία ήταν περίπου ίδια με αυτήν που ακολούθησαν οι 13.000 Έλληνες μισθοφόροι υπο τον Ξενοφώντα το 401π.χ επανερχόμενοι από την ασιατική ενδοχώρα μέσα από ένα αφιλόξενο περιβάλον,ο άθλος της μεραρχίας του Θεοτόκη ονομάσθηκε η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΩΝ ΜΥΡΙΩΝ.

Προς τιμήν του αείμνηστου Δημήτριου Θεοτόκη έχει δοθεί σε στρατόπεδο στον Άγιο Ιωάννη στη Κέρκυρα το όνομά του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους-Ακαδημία Αθηνών
Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος-Σπύρου Μαρκεζίνη-Αθήνα 1972
Ανεξάρτητος Μεραρχία-Δημήτριου Αμπελά –Αθήνα 1937

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ

Απόλυτος σεβασμός στην Παναγία
Ανυπακοή σε όσους Την προσβάλλουν με χουντικές ανακοινώσεις!!!

Δυστυχώς η ηγεσία της Μητρόπολης Κυθήρων πολιτεύεται και μάλιστα θυμήθηκε το χουντικό κατάπτυστο τρίπτυχο « Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια » .
Τολμάει η σύναξη του κλήρου της Μητρόπολης Κυθήρων, να βγάζει ένα πολιτικό μανιφέστο ενάντια στην κυβέρνηση!
Τολμάει να γράφει ότι δεν θα υποδεχτεί ούτε υπουργό, ούτε εκπρόσωπο της Βουλής!
Αυτά να λέγατε αν είχατε φιλότιμο στους χουντικούς που αιμακύλιζαν επί 7 χρόνια την Πατρίδα μας!
Τότε όμως είχατε βγάλει το σκασμό!
Πραγματικά το μεγάλο λάθος της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ , είναι που δεν κατήργησε τις μισές από τις υπάρχουσες 95 Μητροπόλεις!!!
ΝΑΙ Καλά διαβάσατε!!
95 Μητροπόλεις για να βολεύουμε ημέτερους.
Να υπαχθεί άμεσα η Μητρόπολη Κυθήρων , στην Μητρόπολη Σπάρτης παρεούλα με την Μητρόπολη Μάνης(Γύθειο), πολλά σας έχουμε μαζέψει και σας ανεχόμαστε τόσα χρόνια!
Μητρόπολη Ναυπάκτου... Μητρόπολη Καλαβρύτων με τον ανεκδιήγητο Αμβρόσιο...
Τι γίνεται ρε;;;
Θα πληρώνουμε πολλούς μισθούς Μητροπολιτών;
Πότε θα βάλει η Κυβέρνηση όριο ηλικίας στους άγιους πατέρες;
Σηκωτούς τους βγάζουν από τις Μητροπόλεις μπας και χάσει το σόϊ τους τον μισθό και τα συμπαρομαρτούντα!
Στον απλό Κυθήριο πατριώτη και πατριώτισσα ευχόμαστε χρόνια πολλά και να έχουμε την ευλογία της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, τον κλήρο και τον δεσπότη τον παραδίδουμε στην Δημοκρατική κρίση του Λαού!

ΓΑΪΔΑΡΟΥ ΕΓΚΩΜΙΟΝ της Ελένης Χάρου

Στη δεκαετία του '50 δίπλα στην παλιά γέφυρα της Αγγλοκρατίας στον Ποταμό (φωτο Μανώλης Σοφιός)

ΓΑΪΔΑΡΟΥ ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΣΙΡΙΓΩΤΙΣΣΑ

Τα παλιά τα χρόνια οι περισσότερες Κυθηραϊκές οικογένειες διέθεταν 1 ή και 2 γαϊδουράκια, τα οποία ήσαν τόσο πολύτιμα, ώστε με μεγάλη δυσκολία δανείζονταν. 

Να σκεφθούμε ότι για αιώνες το γαϊδουράκι ήταν ο αχώριστος σύντροφος της αγροτικής οικογένειας.

 Η προσφορά του στην αγροτική οικονομία είναι ανυπολόγιστη. 

Πρώτα πρώτα χρησιμοποιήθηκε σαν μεταφορικό μέσον στην εργασία, στο σχολείο για τους μαθητές, στα πανηγύρια, στις χαρές και τις λύπες, στις συναναστροφές. Κουβάλησε εμπορεύματα, γραμματόπηρες (ταχυδρομικούς σάκους) ελιές, αγροτικά προϊόντα, οικοδομικά υλικά για να γίνουν οι δρόμοι, οι ναοί, τα σχολεία, τα γεφύρια, τα κάστρα κ.τ.λ., μας βόηθησε στο όργωμα και στο αλώνισμα, στα παλιά λιτριβιδεία γύριζε την πέτρα, στα πηγάδια γύριζε το μάγγανο, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. 

Μέχρι το γάλα του χρησιμοποιούσαν τα παλιά χρόνια σαν πολύτιμο φάρμακο για τον κοκκύτη και το έδιναν και στα μωρά που πέθαινε η μητέρα τους, λόγω της μεγάλης θρεπτικής αξίας του. 

-Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι αγαπούσαν πολύ το γάιδαρο και το θεωρούσαν ζώο ιερό.

 Πίστευαν ότι, όταν κάποιος γάιδαρος γκάριζε πριν τη μάχη, ήταν καλό σημάδι και οι θεοί τους προειδοποιούσαν για τη νίκη. 

Κάποτε λοιπόν ο Φωκίωνας ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδόνες του Φιλίππου με σχετικά λίγους στρατιώτες. Επειδή δεν ήταν βέβαιος για τη νίκη, αποφάσισε να αναβάλει, μέχρι να έρθει βοήθεια από την Αθήνα. Πάνω στην ώρα που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση των στρατιωτών του, άκουσε το γκάρισμα ενός γαϊδάρου.

 Έξαλλος από ενθουσιασμό ο Φωκίωνας φώναξε:

 «Κατά φωνή κι ο γάιδαρος!»    και διέταξε αμέσως να αρχίσει η επίθεση. Ο Φωκίωνας νίκησε και από τότε έμεινε στην ιστορία η φράση.

Σημείωση ιστολογίου:

Ο Φωκίων (402 - 317 π.Χ.) ήταν πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας Αθήνας.
Θεωρούνταν ο χρηστότερος δημόσιος άνδρας της εποχής του, δίκαιος, έντιμος, γενναίος και αφιλοκερδής. Το μόνο του μειονέκτημα ήταν η αντιδημοτικότητά του. Αυτό δεν εμπόδισε να εκλεγεί 45 φορές στρατηγός, πράγμα πρωτοφανές στην Αθήνα. Ούτε και το ότι ήταν εκ των ηγετών της φιλομακεδονικής παράταξης, τον εμπόδισε να πολεμήσει κατά των Μακεδόνων σε αρκετές περιπτώσεις.
Στα 84 του χρόνια ο Φωκίων, θύμα των μεταξύ των Διαδόχων* διαμαχών, της κυριαρχίας των δημαγωγών και της επιπολαιότητας των Αθηναίων, καταδικάστηκε σε θάνατο για προδοσία και ήπιε το κώνειο. Λαμπρή του εικόνα διέσωσε ο Πλούταρχος.

*Διάδοχοι λέγονταν οι στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου που μετά τον θάνατό του,διαμοίρασαν τις κατακτήσεις του

Ο ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΙ Ο ΡΩΣΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

« Εστούμπωσε η ζγόρνα,
πομπάρισε ο πύργος νερά,
πέσανε τ' απάσβεστα και
γιόμισε ρουβινάτσα
το κοντούτο »
(εκδοχή Σπ.Παγκράτη)

« Έβρεξε πολύ και μπουκώσανε οι σγόρνες.
Πομπάρανε οι πύργοι και πέσανε τα ρουβινάτσα »
(εκδοχή Θόδωρου Μεταλληνού)

- Οι δύο αυτές εκδοχές αναφέρονται όπως μας πληροφορεί ο Θ.Μεταλληνός, στην επίσκεψη του ρώσου Προέδρου Γιέλτσιν το 1994 στο νησί της Κέρκυρας και αποτελούν απάντηση του τότε αντιδημάρχου Γιοχάλα στο ερώτημα του προέδρου,γιατί τα σπίτια της Κέρκυρας έχουν χρώμα γκρίζο και είναι χωρίς σοβάδες.
Βέβαια υπήρξε πλήρης αδυναμία της ξεναγού να μεταφράσει την κορφιάτικη απάντηση!

Πηγή: η σελίδα στο διαδίκτυο του Σπ.Παγκράτη

-πληροφορία του ιστολογίου Επτανήσου: σγόρνα=υδρορροή,
ρουβινάτσα=μπάζα , κοντούτο=υπόνομος

ΕΡΕΙΚΟΥΣΑ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΟ ΑΚΡΟ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ

Ακούνε πολλές φορές οι ελλαδίτες την προσφώνηση του Μητροπολίτη Κερκύρας ως Μητροπολίτης Κερκύρας , Παξών και Διαποντίων νήσων. Διερωτώνται ποιά είναι αυτά τα διαπόντια νησιά.

Κατά βάση είναι τρία με κατοίκους και εννέα ακατοίκητα. 

- Οι Οθωνοί είναι το μεγαλύτερο με περίπου πεντακόσιους πενήντα κατοίκους και αποτελεί το δυτικότερο άκρο της ελληνικής επικράτειας. Αλλοτε ήταν η έδρα του πάλαι ποτέ Δήμου Διαποντίων Νήσων.

- Το Μαθράκι έχει περί τους τριακόσιους κατοίκους

και τέλος

- Η Ερείκουσα με πεντακόσιους κατοίκους που αποτελεί και το βορειότερο άκρο του Ιονίου τόξου με νοτιότερο τα Αντικύθηρα.Σε παλιούς χάρτες την συναντάμε με το όνομα Μα(ε)ρλέρα (ίσως από το ιταλικό mare). Άλλοι αναφέρουν ότι το σημερινό όνομά της,οφείλεται στα ρείκια(καλλούνες) που φύονται στο έδαφός της, με σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες στο ουροποιητικό σύστημα.

Στην Ερείκουσα εξορίστηκε ο μεγάλος ριζοσπάστης της Κεφαλονιάς Ιωσήφ Μομφεράτος όπου παρέμεινε επί πεντέμιση χρόνια.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε τον ήρωα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τον Ερεικουσιώτη Χριστόφορο Μητσιάλη που έχασε τη ζωή του στο υποβρύχιο ''Λάμπρος Κατσώνης'' όταν αυτό βυθίστηκε στις 14 Σεπτέμβρη του 1943 στη Σκιάθο.

Οι Ερεικουσιώτες ήσαν ναυτικός λαός που δυστυχώς δεν συνεργάζονταν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν μια ισχυρή ναυτική παρουσία.

Οι Ερεικουσιώτες όμως σαν ναυτικός λαός διαφέρουν λόγω επαγγέλματος από τους γείτονες Κορφιάτες.

Έχουν πιο ανοιχτούς ορίζοντες σαν αυτούς που όργωναν με τα πλεούμενά τους. Έτσι στην διάρκεια της Κατοχής συλλογικά όλοι οι κάτοικοι με επικεφαλής τον πατέρα Ανδρόνικο, έκρυψαν τον εβραίο 

Σάββα και τις τρείς κόρες του που είχαν διαφύγει από το κολαστήριο της Κέρκυρας.

Στις 30 Ιουνίου 2015 στο τοπικό μουσείο το Ίδρυμα Wallenberg τοποθέτησε αναμνηστική πλάκα και ανακήρυξε το ηρωικό νησί σαν House of Life.

το γραμματόσημο με το οποίο τίμησε το κράτος του Ισραήλ
την Ερείκουσα

Τέλος το νησί έχει δύο εκκλησίες, τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Τριάδα που χτίστηκε το 1906 και έχει χαρακτηριστικό σκαλιστό πέτρινο καμπαναριό και αγιογραφία του Φώτη Κόντογλου που υπάρχει στην δεύτερη.

Πηγές: 

-το ιστολόγιο LiapadesCorfu.blogspot.gr και συγκεκριμένα τον ιστορικό Δημήτρη Ρεπούλιο

-οι ισραηλίτες φίλοι της Επτανήσου που πάντα μας πληροφορούν με εγκυρότητα σε θέματα διώξεων των εβραίων

Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ του Γ.Σκλαβούνου

Για τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο τον Δ' και τον Καγκελάριο της Αυστρίας Μέτερνιχ, επαναστάτης και  επικίνδυνος για ολόκληρη την Ευρώπη ο Καποδίστριας.
Για μερικούς ''ημέτερους'' ο Καποδίστριας παραμένει εκφραστής της πεφωτισμένης δεσποτείας,του Τσαρικού απολυταρχισμού και αντίθετος με το 21.
Γιατί άραγε;
Ας δούμε τις σχετικές μαρτυρίες:
Ο Μέτερνιχ προς τον Αρμοστή των Ιονίων, Μέτλαντ Πασά,όταν ο Καποδίστριας απομακρύνθηκε από το Ρώσικο Υπουργείο Εξωτερικών : 
« Λοιπόν στρατηγέ μου,η αρχή του κακού εξεριζώθη. Ο κόμης Καποδίστριας ετάφη δια το υπόλοιπον της ζωής του. Θα ζήσετε ησύχως εν Επτανήσω και η Ευρώπη θα έχει απαλλαγεί των μεγάλων κινδύνων δι' ων την ηπείλει η επιρροή του ανδρός τούτου» (Δεσποτόπουλος Ο Κυβερνήτης Ι.Καποδίστριας και η απελευθέρωση της Ελλάδος σελ, 42).
Ο Γεώργιος ο Δ' της Αγγλίας στον Ρώσο πρέσβη στο Λονδίνο,Λιέβιν:
«Μαθαίνω ότι έχετε τον Καποδίστριαν .Γιγνώσκετε την γνώμην μου περί αυτού.Δεν μετεβλήθη.Δεν αγαπώ τους επαναστάτες.Τους αποτροπιάζομαι. Τα περί τούτου αισθήματα μου είναι ακλόνητα» (Τρικούπης Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως Τόμ 4,σελ234)...

ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ της Ελένης Χάρου

Ο λιθοβολισμός είναι μια πανάρχαια συνήθεια. 
Είναι έκφραση λαϊκής οργής και αντεκδίκησης και τον συνήθιζαν πολύ οι Εβραίοι.
 Θα αναφέρω δύο περιστατικά από την ιστορία των Κυθήρων. 
-Το πρώτο συνέβη πριν από 1000 χρόνια, κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Μετά την απομάκρυνση των Σαρακηνών από τα Κύθηρα, σ’ένα ύψωμα στα βόρεια του νησιού, στον άγιο Γιώργη στην Κολοκυθιά, κοντά στην Αγία Πελαγία, είχε δημιουργηθεί ένας συνοικισμός με εποίκους από την απέναντι Πελοποννησιακή ακτή. Εξέλεξαν ένα τοπικό άρχοντα για να τους διοικήσει, ο οποίος σύντομα εξελίχθηκε σε τυραννίσκο. Οι έποικοι πήγαν στο δεσπότη της Σπάρτης και ζήτησαν βοήθεια. 
Εκείνος πήρε 3 πέτρες και τις έδωσε στους εποίκους λέγοντάς τους πως αυτή είναι η βοήθεια που τους δίνει.
 Όταν γύρισαν στα Κύθηρα, χρησιμοποίησαν τις πέτρες για να απαλλαγούν από τον τυραννίσκο.

-Το δεύτερο περιστατικό συνέβη στη γιορτή του οσίου Θεοδώρου το 1799.
 Ήταν τότε τα Κύθηρα στην κατοχή των Ρωσσοτούρκων, σε μια ρευστή πολιτική κατάσταση και οι Κυθήριοι δεν πειθαρχούσαν στις διαταγές τους και υπήρχε ένας επαναστατικός αναβρασμός, και μια αντιπαλότητα μεταξύ των αρχόντων και των χωρικών.
 Έτσι στο πανηγύρι του οσίου Θεοδώρου οι αγανακτισμένοι χωρικοί λιθοβόλησαν τους αδελφούς Τζαννέτο και Παναγιωτάκη Κασιμάτηδες από την άρχουσα τάξη.
 H αφορμή εδόθη με την προσβολή που έκαμαν οι Κασιμάτηδες στον ιερέα κατά τη λιτανεία.

Η αλήθεια για την καταγωγή της οικογένειας Καποδίστρια

...Την ιστορία των Καποδίστρια έχουμε υποχρέωση όλοι να την ξαναγράψουμε.."Κωνσταντίνος Καραμούτσος (1941--4/11/2011../.Συνέντευξη του στο Α.Π.Ε.© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ.26/9/2010)<<Μόνιμη εγκατάσταση της οικογένειας των προγόνων του Ιωάννη Καποδίστρια στο χωριό Μελίκια της περιοχής Λευκίμμη στη Νότια Κέρκυρα προ του 1488 προκύπτει, σύμφωνα με ερευνητή, από αρχειακά έγγραφα που έρχονται τώρα στο φως. Τα σχετικά στοιχεία, τα οποία θέτουν υπό αίρεση την κρατούσα πεποίθηση ότι η οικογένεια του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας εγκαταστάθηκε στην πόλη της Κέρκυρας τον 14ο αιώνα, προερχόμενη από τις δαλματικές ακτές της Αδριατικής, πρόκειται να παρουσιαστούν στη διάρκεια ημερίδας μνήμης και τιμής στον Ιωάννη Καποδίστρια, που θα πραγματοποιηθεί στην Κέρκυρα το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου καθώς τις επόμενες ημέρες συμπληρώνονται 159 χρόνια από τη δολοφονία του. Την ημερίδα συνδιοργανώνουν στην αίθουσα τελετών της Ιονίου Ακαδημίας (Καποδιστρίου 1) το Κέντρο Unesco του Ιονίου και πολλοί τοπικοί φορείς, συμπεριλαμβανομένων του Ιονίου Πανεπιστημίου και της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. «Οι Καποδίστρια ξεκίνησαν τη λαμπρή πορεία τους loco e fuoco (τόπω και εστία) από τη Λευκίμμη της Κέρκυρας» ανέφερε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο ερευνητής-συγγραφέας Κων. Καραμούτσος, ο οποίος θα παρουσιάσει στην ημερίδα εισήγηση με θέμα «Οι κερκυραϊκές ρίζες της οικογένειας Καποδίστρια». Οπως τονίζει, νοταριακή (συμβολαιογραφική) πράξη του νοτάριου Ιωαννίκιου Αλεξόπουλου και άλλα επίσημα έγγραφα που εντοπίστηκαν στα Αρχεία του Νομού Κέρκυρας / Γενικά Αρχεία του Κράτους πιστοποιούν ότι η οικογένεια Καποδίστρια κατοικούσε στο χωριό Μελίκια προ του 1488. «Την ιστορία των Καποδίστρια έχουμε όλοι υποχρέωση να την ξαναγράψουμε», επισημαίνει. Συμβολαιογραφικές πράξεις του 1546 και του 1555, που δεν ήταν ως τώρα γνωστές, είτε συντάχθηκαν «έσωθεν οσπιτίου της κυράτζας λένας της καβουδίστρενας εις το χορίον των μεληκήον εις τον οίκον όπερ κατική εις το χορίον των μεληκήον» (Μελίκια), είτε αφορούσαν αγαθά της οικογένειας στο ίδιο χωριό. Από διασταύρωση των αναφερομένων σε αυτές στοιχείων προκύπτει ότι ένας από τους γιους της «κυράτζας λένας της καβουδίστρενας», ονόματι Βεττούρος, ήταν ο πατέρας τεσσάρων Καποδίστρια που αποβλήθηκαν το 1610 από τις τάξεις των Κερκυραίων Ευγενών (Libro d’ Oro), εξαιτίας αναφοράς κατοίκου των Μελικίων, ονόματι Ανδρέας Πανδής, ότι δεν κατοικούσαν στην πόλη της Κέρκυρας, όπως επέτασσαν οι σχετικοί Κανονισμοί. Στην ιταλικά γραμμένη απόφαση αποβολής των Καποδίστρια, αυτοί αναφέρονται ως «Cavodistra». Έτερος εγγονός της Λένας Καβουδίστρενας, ονόματι Αλβίζε (Αλιβίζης), αδελφός των αποβληθέντων, απέκτησε γιο που έγινε βαρόνος σε άλλη περιοχή του νησιού, αλλά σε εντοπισθείσα έντυπη έκθεση της ιστορίας της οικογένειας για δικαστική χρήση δηλώνεται ως τόπος καταγωγής ή και κατοικίας το χωριό Μελίκια και παρέχονται στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «ο Κυβερνήτης κατάγεται από αυτόν τον οικογενειακό κλάδο της Λευκίμμης, όγδοης πριν από αυτόν γενιάς». Προς επίρρωσιν των συμπερασμάτων των σχετικών ερευνών ο συγγραφέας-ερευνητής θα παρουσιάσει στην ημερίδα «οικογενειακό δένδρο» του Κυβερνήτη, καθώς και γενεαλογικό σχήμα, αρχόμενο από το 1440, από κείμενο του πατέρα του Κυβερνήτη, Αντώνιου – Μαρία Βιάρου Καποδίστρια, γραμμένο το 1775. Οι αποβληθέντες το 1610 από το Σώμα των Κερκυραίων Ευγενών ευγενείς-μέλη της οικογένειας «Cavodistra» απέκτησαν κατοικία το 1611 στο σημερινό προάστιο Γαρίτσα της πόλης της Κέρκυρας, στην οποία γεννήθηκε ο Κυβερνήτης το 1776 και 12 ημέρες μετά τη γέννησή του βαπτίσθηκε Ιωάννης από τον ιερέα Άγγελο Γονέμη, αδελφό της μητέρας του, αναφερόμενος ως «παιδίον αρσενικόν του Ευγ(εν)ούς Αντονίου Καβουδήτρα». Πέραν της επωνυμικής αναφοράς Καβουδήτρα, σε σχετικά συμβολαιογραφικά και ληξιαρχικά έγγραφα των προηγούμενων αιώνων η οικογένεια Καποδίστρια αναφερόταν επίσης ως Καβουδίστρα ή Καβοδίστρα στα ελληνικά και Caodistria, Cavo d’ Istria, d’ Cav d’ Istria, De Caodistria και Cavod’ Istria στα ιταλικά. Για τη μόνιμη εγκατάσταση των Καποδίστρια προ του 1488 στο χωριό Μελίκια της περιοχής Λευκίμμη στη Νότια Κέρκυρα ο ερευνητής-συγγραφέας Κων. Καραμούτσος είναι κατηγορηματικός, προσθέτοντας ότι το κεφάλαιο της δαλματικής γεωγραφικής καταγωγής τους «περιβάλλεται από μια ανθεκτική αχλύ επτά αιώνων» και ότι οι έρευνες για την πλήρη διακρίβωση της ιστορίας της οικογένειας συνεχίζονται. Αίτημα του Κέντρου Unesco του Ιονίου είναι να συγκεντρωθούν στην Κέρκυρα όλα τα κατάλοιπα Αρχείων που αναφέρονται στον Ιωάννη Καποδίστρια. Στους εισηγητές της ημερίδας μνήμης και τιμής στον πρώτο Κυβερνήτη της χώρας περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, ο ακαδημαϊκός Κων. Δεσποτόπουλος.>>...Στοιχεία απο την έρευνα του αείμνηστου Κ.Καραμούτσου θα τεθούν στη διάθεση των ενδιαφερομένων...

Επιμέλεια ανάρτησης: Γεώργιος Σκλαβούνος εκ Κερκύρας ορμώμενος

ΘΙΑΚΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΑ του Σπ. Αρσένη

« Κάνει παπά να κουρλαθεί

διάκο να βάλει φέσι »

ΛΑΟΠΛΑΝΟΙ του Ανδρέα Λασκαράτου

« Δεν ημπορώ να ναναρίσω την κοινωνία μας ,
   
με το ναρκωτικό νανάρισμα των λαοπλάνων»


-Από το βιβλίο του Ανδρέα Λασκαράτου:

''Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς''

ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΡΕΙΚΟΥΣΑΣ ΤΕΛΟΣ

Ήρθε λοιπόν η εποχή που δεν έχει ούτε παιδιά μεταναστών το Δημοτικό Σχολείο της Ερείκουσας!
Έτσι εφέτος το σχολείο του βορειότερου άκρου του Ιονίου τόξου, θα παραμείνει κλειστό.
Η δωρεά του Ανδρέα Συγγρού μετά από 100 χρόνια θα φαντάζει σαν στοιχειωμένος πύργος, ένας από τους πολλούς της Πατρίδας μας.
Δυστυχώς κανείς δεν θέλει να εφαρμόσει πολιτική εσωτερικής μετανάστευσης για τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες.
Είχα ζήσει κάτι παρόμοιο, ακριβώς πριν 32 χρόνια,όταν υπηρετούσα, στο αγροτικό ιατρείο της ορεινής Ναυπακτίας.
 Το 1985 έδωσε τα τελευταία ενδεικτικά ο δάσκαλος στο πετρόκτιστο αρχοντικό Δημοτικό Σχολείο , κι αυτό δωρεά του Ανδρέα Συγγρού!

12 ΜΑΪΟΥ 1797 Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Θα είμαι ο Αττίλας για την Βενετία, υπόσχεται ο Βοναπάρτης τον Απρίλη του 1797.
Τι είχε κάνει η Βενετία για να έχει τραβήξει την οργή του γάλλου στρατηγού;
Μέχρι τότε η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, υποχωρούσε για να αποφύγει την σύγκρουση. 

Μάλιστα δέχτηκε να απελάσει από τα εδάφη της τον μικρότερο αδελφό του καρατομηθέντος τελευταίου Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου 16ου, που είχε καταφύγει στην Βερόνα, τον μετέπειτα Λουδοβίκο 18ο.
Δυστυχώς οι Γάλλοι κατασκεύασαν μια δικαιολογία όταν οι κάτοικοι της Βερόνας ξεσηκώθηκαν ενάντια στα γαλλικά στρατεύματα και έσφαξαν μέσα στο τοπικό νοσοκομείο 400 στρατιώτες, ενώ σκότωσαν ένα γάλλο καπετάνιο που προσέγγισε στην πόλη της Βενετίας με το πλοίο του.
Η σφαγή αυτή ονομάστηκε βερονέζικο Πάσχα από τους γάλλους για να διεκτραγωδήσουν το γεγονός αυτό, 
Paques veronaises...

Έτσι λοιπόν ο Βοναπάρτης απειλεί ευθέως την εμπορική αυτή Δημοκρατία που έχει κλείσει 1100 χρόνια !!!  ύπαρξης και έχει 120 δόγηδες από το 697 με πρώτο δόγη τον Paoluccio Anafesto φτάνοντας στα 1797 με τον τελευταίο τον Ludovico Manin.

Έτσι το μεγάλο συμβούλιο στις 12 Μαϊου 1797 με 512 ψήφους υπέρ, 20 κατά και 5 αποχές, αποφασίζει να παραδώσει αμαχητί τα πάντα. Προέβη με άλλα λόγια στην μεγάλη μητροκτονία gran matricio, έγιναν δηλαδή μητραλοίες κατά την έκφραση του Ippolito Nievo. 

- Βέβαια τα πράγματα δεν έγιναν χωρίς επεισόδια. Οι κάτοικοι επαναστάτησαν, ξεσηκώθηκαν απέναντι στο προδοτικό Μεγάλο Συμβούλιο που αποδείχτηκε μικρό! 

Στην γέφυρα Rialto που καθημερινά σήμερα συνωθούνται ατέλειωτοι τουρίστες, τότε συγκρούστηκαν αυθόρμητοι Βενετσιάνοι με τους προδότες Ιακωβίνους/Βενετσιάνους.  

Μετράμε 20 νεκρούς επαναστάτες στα σκαλιά της γέφυρας και την σύλληψη του αυθόρμητου αρχηγού των ξεσηκωμένων, του  Antonio Mangarini 25 χρόνων αξιωματικού του Ενετικού Ναυτικού. Εκτελέστηκε στις 23 Ιούνη 1797 στο campo di San Francesco della Vigna.

Στο πρόσωπό του , τιμάμε όλους τους ''ανώνυμους'' καθημερινούς Βενετούς που είπαν ΟΧΙ στην προδοτική παράδοση.
Η μοίρα της Ενετικής Δημοκρατίας, είχε κριθεί μυστικά στο Λεομπέν/Leoben της Αυστρίας, στις 18 Απριλίου και έτσι με την συνθήκη του Campo Formio στις 18 Οκτωβρίου 1797, δόθηκε στην Αυστρία και οι γάλλοι πήραν την Λομβαρδία και τις Κάτω Χώρες. 

Στα νησιά μας,τα Ιόνια, άρχισε η γαλλική κατοχή με τα θετικά και τα αρνητικά της.

Ναπολέων και Μανίν

το τελευταίο Μεγάλο Συμβούλιο
πίνακας του Francesco Jacovacci 1884
Roma,Galleria Nazionale d' Arte Moderna

ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΖΑΚΥΝΘΟΣ του Διον.Φλεμοτόμου

Γνωστή από πολύ παλιά η λατρεία του Αγίου Ζαχαρία, 

πατέρα του Βαπτιστή Ιωάννη, 

που  γιορτάζει στις 5 Σεπτεμβρίου στη Ζάκυνθο. 

Εκκλησία του υπάρχει στις Βαρρές στο παλιό αρχοντικό της 


οικογένειας Καρρέρ. 

Από αυτήν η περιοχή ονομάζεται Ζαχαράδο (1493). 

Επίσης άλλη μία βρίσκεται στο Μπελούσι. 

Πολλά και τα ονόματα Ζαχαρίας και Ζαχαρούλα στο Τζάντε.