Ο Καποδίστριας για την Βενετοκρατία, τον δεσποτισμό της και τον δεσποτισμό. ..(Από παλιότερη ανάρτηση μετά από επίμονη απαίτηση φίλων)

"Τα Επτάνησα ανήκαν στη Βενετική αριστοκρατία. Κατόπιν περιήλθαν στην κυριότητα της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το 1800 δε, αποκαταστάθηκαν σε κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο. Ο σύγχρονος πολιτισμός του επτανησιακού λαού είναι το αποτέλεσμα της ανατροφής που δέχθηκε κάτω από τη βενετική διακυβέρνηση και των μεταβολών που ενεργήθηκαν στην ηθική του κατάσταση από το γαλλικό καθεστώς, από το πνεύμα του αιώνα μας και από την εξύψωσή του στο αξίωμα ελεύθερου και ανεξάρτητου λαού.
Περί της βενετικής διακυβέρνησης
Η βενετική πολιτεία κυβερνούσε τα Επτάνησα με το «σύστημα» της διαφθοράς. Οι αντιπρόσωποί της εκλέγονταν από την τάξη των Βενετών αρχόντων, που ήταν η περισσότερο άθλια εξαιτίας της αμάθειας της και η περισσότερο διεφθαρμένη εξαιτίας της ανηθικότητας και ελεεινότητας της. Η δύναμη της κυβέρνησης αυτής συνίστατο στην επίβουλη «τέχνη» να υποθάλπει τις προκαταλήψεις των ευγενών και να τις θέτει σε αντιπαράθεση προς τις αξιώσεις της αστικής τάξης και των νόμιμων δικαιωμάτων του λαού.
Τα χρήματα, που οι αντιπρόσωποι αυτοί συσσώρευαν σε βάρος των κομμάτων τα οποία βρίσκονταν σε ηθική διαμάχη στις πόλεις και συμπλέκονταν στην ύπαιθρο, πολλαπλασίαζαν τα ελατήρια αυτής της ολέθριας δύναμης και καθιστούσαν συστηματική τη διαφθορά του τόπου. Η πολιτεία της Βενετίας φοβούνταν την ανωτερότητα του φυσικού χαρίσματος των ατόμων. Προσπαθούσε να το καταβάλει με την αμάθεια. Η βενετική Γερουσία δεν επέτρεψε ποτέ τη σύσταση δημοσίων σχολείων στα Επτάνησα. Οι Επτανήσιοι όφειλαν να πηγαίνουν στην πρωτεύουσά της, στο Πανεπιστήμιο της Πάδουας, για να μορφωθούν αλλά μέσα από ένα μακιαβελικό προνόμιο μπορούσαν να αποκτήσουν διπλώματα της επιστήμης του Δικαίου και σε όλες τις Σχολές ,δίχως να είναι υποχρεωμένοι να διατρέξουν προηγούμενα κανονικές σπουδές στις ακαδημίες. Αυτό το είδος του δεσποτισμού εφαρμοζόμενο σε όλους τους κλάδους της κυβερνητικής διαχείρισης καθ υπέβαλε ανθρώπους και περιουσίες στην εξουσία της αδυναμίας και της άγνοιας".....(Αρχείον Ι. Καποδίστρια, τομ. Ε’ σ. 96-107.) Από Υπόμνημα με παρατηρήσεις πάνω στην εσωτερική κατάσταση των Ιονίων Νησιών.Παρίσι 10/22 Νοέμβ 1815.

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΣ επιμέλεια Διον.Φωκά

Νοσταλγώντας τα περασμένα: Το παλιό πανηγύρι του Αγίου μας

Έχασε και το πανηγύρι τ΄Αγίου μας την παλιά γραφικότητα του, την ομορφιά του και το αξέχαστο μεγαλείο του!..

Ένα αυτοκίνητο σήμερα μας παίρνει από το Αργοστόλι και μέσα σε σύννεφα σκόνης μας φέρνει μέσα σε μισή ώρα στην Ιερά Του Μονή. Ενώ...Άλλοτε...!Άλλοτε!..

Κλείστε για λίγο τα μάτια σας, φίλοι μου και παρακολουθήσετε το όμορφο φιλμ της φαντασίας που πρόκειται να σας προβάλω.

Μέρες πριν από τη Γιορτή του και από όλη σχεδόν την Ελλάδα φτάνανε στην ιερά Του Μονή οι πιστοί, φέρνοντας μαζί τους και τους αρρώστους τους για να Του ζητήσουν την ίαση και θεραπεία τους.

Τα κελιά δεν φτάνανε να τους χωρέσουν και καταυλίζανε ολόγυρα από το Μοναστήρι μέσα σε σκηνές, αντίσκηνα και κάτω από κουβέρτες, που παρουσίαζαν τον ιερό Κάμπο Του μ' ένα φανταχτερό φτωχικό μεγαλείο, μέσα από το οποίο απόπνεε η πίστη και η ευλάβεια. Και τη παραμονή του πανηγυριού από όλες τις πόλεις και τα χωριά του νησιού μας, μ' άμαξες, μ' άλογα, με μουλάρια, με γαϊδουράκια και οι πιο πολλοί ποδαρόδρομο, ξεκινούσαν δια το ιερό Ασκητήριο Του των Ομαλών, για ν' αποτείσουνε προς τον Άγιο του Νησιού μας Προστάτη, τον οφειλόμενο φόρο της ευλάβειας και να Του ζητήσουνε τη βοήθεια Του.

Κι ήταν γραφικό, επιβλητικό και πραγματικά θεαματικά όμορφο να στέκεσαι όξου από την εκκλησία της Σισσιώτισσας εκεί στην αρχή της Αργοστολιώτικης Γέφυρας και να βλέπεις τους προσκυνητές που ξεκινούσανε από τ ' Αργοστόλι.

Όλες οι καρότσες του Βάραγκα, του Μπαμπάουλα, του Κάρμενου, Μπονίκου, του Μαραβέγια και λουλουδοστόλιστες κουβαλούσανε νύχτα και μέρα τους πιστούς εις Χάρι Του. Φαρακλάδες, Ραζάδες, Βαλσαμάδες, Φραγκάδες και άλλοι αγωγιάτες από τα γύρω χωριά, με τσι γιακέτες τσους....αλασκάγια, αλαφάτσα φορεμένα τα μπερετόνια τους, με γαρύφαλλο στο αφτί, το άσπρο τσου πουκάμισο και το κόκκινο τους ζωνάρι νοικιάσανε τ' άλογα, τα μουλάρια και τα γαϊδούρια τσου στους προσκυνητές της γιορτής.
Αλλά εκείνο που ήταν το πιο συγκινητικό και θεαματικό ήταν οι ταμένοι και οι ταμένες.

Κάμε μου Άγιε Γεράσιμε μου, το παιδί μου καλά έλεγε η πονεμένη η μάνα και θάρτουμε με τον πατέρα του με τα γόνατα να Σε προσκηνύσουμε στο πανηγύρι. Και τη παραμονή ή ανήμερα του Αγίου μας, εκτελούσανε την προς τον αφέντη μας υπόσχεση τους. Κι έβλεπες ανηφορίζοντας προς το για όλους μας παρήγορο κι ελπιδοφόρο Ιερό Μοναστήρι Του, εκατοντάδες γυναίκες και άνδρες να ανηφορίζουνε σερνόμενοι από ευλάβεια σα τα φίδια στα χώματα και στις πέτρες του ατελείωτου δρόμου. Άλλους με τη πατούσα κι άλλους κρατώντας ολόσωμες λαμπάδες στο μπόι τους. Θέαμα μοναδικό που δεν θα το ξαναδώ εις τα μάτια μου! Με τις όμορφες εκείνες και ρομαντικές μας καρότσες με τα πολύχρωμα φορέματα και για τον ήλιο ομπρέλες, με λουλούδια, αρτοκλασίες που οι γυναίκες κουβαλούσανε στα κεφάλια τους προ παντός δε με πίστη κι ευλάβεια προς τον Προστάτη μας, κι όχι με χαχανητά κι....έρωτες όπως πάνε στα πανηγύρια Του, οι περισσότερες και οι περισσότεροι....δυστυχώς τώρα.

Δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 1958 στην εφημερίδα "Ο Φανός της Κεφαλονιάς"

Ο ΜΠΟΛΙΒΑΡ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ του Γ. Σκλαβούνου

 Η διανομή της γης στους ακτήμονες...

Ο Καποδίστριας προβλέπει την αντικατάστασή του ή και το θάνατό του... καλεί λοιπόν τους συννελληνες να... προφτάσουν.
...(αφιερώνεται σε κάποιους που συνεχίζουν το έργο της δολοφονίας απαξιώνοντας την παράδοσή του.)
..."ήτον τέλη Ιουνίου του 1831 και ο κυβερνήτης Καποδίστριας επροσκάλεσε διαφόρους γερουσιαστάς εις την οικίαν του. Επήγαμεν, ( εκρατούσε μιαν εφημερίδα εις το χέρι του) μας είπε « η ανάγνωσις αυτής της εφημερίδος είναι αφορμή που σας προσκάλεσα . Διαβάζω ότι ο στρατηγός Μπολιβάρ ,πρόεδρος της Κολουμβίας εις την Αμερικήν,διατάττει την διανομήν της Εθνικής γης εις τους πολίτας και εγώ σας έδωσα ένα σχέδιον διανομής. Αργοπορείτε βλέπω να γνωμοδοτήσετε. Ίσως δεν σας αρέσει. Αρχίζει απο τους μικρούς η διανομή,του σχεδίου μου.
Θα έλθει έπειτα και η αράδα των μεγάλων.
 Γρηγορείτε .
 Άλλος θα έλθει, βασιλόπαιδο,να σας διοικήσει,με τον οποίον δεν θα έχετε ούτε την ευκολίαν της γλώσσης,ούτε να ανοίγετε την θύραν του δωματίου του όταν θέλετε. Εγώ επιθυμώ να σας παραδώσω εις αυτόν ως λογικά όντα,ελευθέρους,με την ενδυμασίαν της ιδιοκτησίας. Προσέχετε, μην ελθήτε καμμίαν αυγήν και με ευρήτε κρύο κουφάρι εις την κλίνην μου. Άλλο δε σας λέγω». 
( Τερτσέτη άπαντα)

Η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ του Διον. Σπύρου Μπούζου

Δημαρχείο Αργοστολιού (φωτό Δ.Σ.Μπούζου)

« Ξένε διαβάτη που περνάς τι θέλεις από μένα;

Εγώ είμαι κτίσμα ξακουστό, στον κόσμο μόνο ένα

με ξέρουν ούλοι στο νησί!!! για πες μας και για σένα.

Για μένα...; Για μένα τι να πω;

Εγώ είμαι ο ξένος, απ'εδώ, στον κόσμο ο κανένας

και αν τώρα σε θωρώ με φώτα πλουμισμένο...

συμπάθα με μα...το φεγγάρι ακολουθώ, να! αυτό εκεί...

που βρίσκεται ψηλά!!! και πάνω από εσένα »

ΜΙΚΡΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ

Γράφοντας στο google μια ημερομηνία, αμέσως εκτός των άλλων, σε παραπέμπει στην βικιπαίντια / wikipedia.
Εκεί αναφέρονται τα σπουδαιότερα γεγονότα που έχουν γίνει παγκοσμίως και ελλαδικά φυσικά, ανά τους αιώνες την συγκεκριμένη ημερομηνία.
Στις 27 Σεπτέμβρη λοιπόν, γράφει ότι είναι η 270η μέρα του χρόνου και αρχίζει να απαριθμεί τα σπουδαιότερα γεγονότα που έχουν συμβεί την ημερομηνία αυτή και ποιά χρονιά ακριβώς!
Το 1831 λοιπόν μέχρι τις 2 Οκτώβρη 2017 δεν έγραφε τίποτε γιατί είχε γίνει όπως διαπίστωσα μπέρδεμα με το παλιό ημερολόγιο!
Έτσι έστειλα αναφορά και αμέσως διορθώθηκε και με μεγάλη μου χαρά και τιμή η wikipedia αποκατέστησε / διόρθωσε την αβλεψία και γράφει πλέον :
« 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας »
Ένιωσα πολύ περήφανος που αν και ερασιτέχνης μελετητής της Επτανησιακής Ιστορίας διόρθωσα κάτι που είχαν παραλείψει όλοι αυτοί που παριστάνουν τους μεγάλους και τρανούς ιστορικούς και ... αλληλοβραβεύονται στα κλειστά συνέδριά τους!
Γρηγόρης Μαρκέτος 

ΤΟ ΣΟΦΟ ΘΙΑΚΙ ΜΕ ΤΣΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΟΥ

« Απ' όσα βλέπεις τα μισά

   κι' απ' όσα ακούς , καθόλου »