ΚΑΤΙΜΑΡΙΑ Ή ΦΙΟΓΚΑΚΙΑ ΙΘΑΚΗΣ της Κατερίνας Γρηγορίου

Χριστουγεννιάτικο θιακό γλυκό
Συνταγή της νόνας μου Λουκίας Δευτεραίου
Πλατρειθιάς Ιθάκη

ΥΛΙΚΑ
5 Φλιτζάνια του τσαγιού αλεύρι καλό μαλακό
(και λίγο ακόμα για το πασπάλισμα των φύλλων στο άνοιγμα).
30 γραμμάρια βούτυρο μαγειρικής καλό.
4 αβγά ολόκληρα
μια πρέζα αλάτι
καρύδια χονδροκομμένα, σουσάμι καβουρδισμένο, αμύγδαλο χονδροκομμένο, γαρύφαλλο,κανέλα

2 μεγάλα πορτοκάλια
1 1/2 κιλό μέλι καλό.
1 1/2 λίτρο λάδι.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε πινιάτα και ρίχνουμε μέσα το βούτυρο και το τρίβουμε αρκετή ώρα ανάμεσα στα χέρια να ενωθεί με το αλεύρι να μην κάνει γρουμπούλια, προσθέτουμε τα αβγά το αλάτι και τον χυμό από τα πορτοκάλια λίγο λίγο να ενωθεί με το αλεύρι. Μπορεί να χρειαστεί λίγο περισσότερο χυμό ή να πάρει περισσότερο ή πιο λίγο αλεύρι, ώστε να έχουμε μετά το ζύμωμα μια ζύμη μαλακή εύπλαστη.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε μπάλες που θα ανοίξουμε σε φύλλο μία μία και τις αφήνουμε να ξεκουραστούν σκεπασμένες με πετσέτα 15 λεπτά να μην γίνει η ζύμη λάστιχο και μαζεύει στο άνοιγμα.
Μετά ανοίγουμε φύλλα μία μία μπάλα σε μάρμαρο ή σε τάβλα, όσο πιο λεπτά γίνεται. 
Για να μην κολλάει η ζύμη μας στον πλάστη την αλευρώνουμε τακτικά.
Κόβουμε τα φύλλα σε μακρόστενες λωρίδες και αυτές πάλι, σε μικρότερα παραλληλόγραμμα που τα πιέζουμε στη μέση να κάμουν το σχήμα από φιόγκο, ή τα γυρίζουμε σε σχήμα στρογγυλό σα στεφανάκι ή τριανταφυλάκι.
Τα τηγανίζουμε λίγα λίγα με το λάδι καυτό και τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα σε χαρτί να απορροφήσει το λάδι.
ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΩΜΑ
Σε φαρδιά κατσαρόλα βάζουμε το μέλι με λίγο νερό και καθώς πάει να πάρει βράση, βουτάμε τα φιογκάκια μέσα από λίγα κάθε φορά με τρυπητή κουτάλα.. Τα αφήνουμε να μελωθούν και γρήγορα να μην μαλακώσουν πολύ τα βγάζουμε και τα τοποθετούμε σε πιατέλα σε στίβες όπου μία - μία την παασπαλίζουμε με το σουσάμι, το χονδροκομμένο καρύδι και το αμύγδαλο, κανέλλα και γαλύφαλο.
Η δόση αυτή βγάζει πολλά κομμάτια.
Μπορεί το μέλωμα να γίνει άλλη μέρα γιατί διατηρούνται.
Καλή επιτυχία. 
Κατερίνα Γρηγορίου

Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ του Διον.Φωκά

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1500 , δεν ακούγονταν όμως οι χαρμόσυνοι ήχοι από τα κάλαντα των παιδιών αλλά οι εκρήξεις και οι κραυγές της μάχης από την πολιορκία του κάστρου του Αγίου Γεωργίου.

 Gonzalo Fernandez de Cordoba

 Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba ενώ πολιορκεί το κάστρο
του Αγίου Γεωργίου

Οι δυνάμεις των Ισπανών και των Ενετών έκαναν την τελική έφοδο για να καταλάβουν την πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς από τους Οθωμανούς.

Από το 1485 η Κεφαλονιά βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Οθωμανών, ο Δόγης της Βενετίας Agostino Barbarigo, ζήτησε βοήθεια από τον Πάπα και τους καθολικούς μονάρχες , τους πρότεινε, να οργανώσουν εκστρατεία για να αντιμετωπίστει η τουρκική απειλή στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με πληροφορίες που μας δίνει ο Antonio Martín Gómez, οι βασιλείς της Ισπανίας και της Γαλλίας συμφώνησαν, έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου ο Ισπανός Gonzalo Fernandez de Cordoba, γνωστός ως Gran Capitan απέπλευσε με τον Ισπανικό και Γαλλικό στόλο από την Μεσσήνη της Ιταλίας προς το νησί της Κέρκυρας και στη συνέχεια στην Ζάκυνθο όπου συνάντησε τον Ενετικό στόλο με επικεφαλής τον ναύαρχο Pesaro.

Η χριστιανική αρμάδα αγκυροβόλησε στον κόλπο του Αργοστολίου στις αρχές Νοεμβρίου του 1500. Η οθωμανική φρουρά του νησιού είχε εγκατασταθεί στην τότε πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, το κάστρο του Αγίου Γεωργίου.

Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba, για να αποφύγει την ένοπλη αντιπαράθεση κατέφυγε σε διαπραγμάτευση, και για το σκοπό αυτό έστειλε δύο απεσταλμένους στο κάστρο. Ο αρχηγός της Οθωμανικής φρουράς Gisdar , παρότι γνώριζε τη φήμη του διοικητή και των στρατευμάτων που αντιμετώπιζε, απέρριψε κάθε είδους παράδοσης.

Στις 8 Νοεμβρίου άρχισε η πολιορκία, το ισπανικό και ενετικό πυροβολικό άνοιξε πυρ στα τείχη , ξεκίνησαν σκληρές μάχες με την βοήθεια κατοίκων του νησιού, με επικεφαλής τον Γιαννούλη Πατρίκιο και τους γιους του, Αντώνιο και Πέτρο, δίχως αποτέλεσμα για τους πολιορκητές, λόγω του στρατηγικού σημείου που είχε χτιστεί το κάστρο. 

Η αγριότητα της Γενίτσαρων ήταν θρυλική . Οι βετεράνοι γενίτσαροι του κάστρου του Αγίου Γεωργίου ήταν ειδικευμένοι τοξότες και απέκρουσαν πολλές επιθέσεις με εμπρηστικά και δηλητηριώδη βέλη, πέτρες και καυτό λάδι που έριχναν πάνω στους επιτιθέμενους.

Οι Οθωμανοί εκτός από αυτή την επίμονη άμυνα, τολμούσαν να διεξάγουν νυχτερινές επιδρομές στις χριστιανικές δυνάμεις ,είχαν σκάψει ακόμα και τούνελ από το κάστρο στο συμμαχικό στρατόπεδο, σκόπευαν να το γεμίσουν με βαρέλια πυρίτιδας και να το ανατινάξουν, ωστόσο τους ανακάλυψαν πριν προλάβουν να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους.
Η πεισματική Οθωμανική αντίσταση παρέτεινε περισσότερο από το αναμενόμενο την παραμονή των συμμαχικών χριστιανικών δυνάμεων στην Κεφαλονιά κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, υγρασία, υφάλμυρο νερό, κακή υγεία και έλλειψη τροφίμων.
Άρρωστοι και τραυματίες, πολλοί από αυτούς με λοιμώδεις ασθένειες είχαν συσσωρευτεί σε χώρους με κακή υγιεινή με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα δεινά τους. Είχε εξαντληθεί το αλεύρι για να κάνουν χυλό και ψωμί, το βασικό είδος διατροφής των στρατευμάτων.
Ωστόσο, ένα γεγονός που αποδόθηκε από πολλούς ως θαύμα, ανακούφισε την πείνα των χριστιανικών δυνάμεων . Ένα πλοίο προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια ναυάγησε στην Κεφαλονιά και το φορτίο του, που αποτελούνταν από κάστανα και φουντούκια ξεβράστηκε στην ακτή δίνοντας λύση στο πρόβλημα της πείνας.
Λαμβάνοντας υπόψη την εγγύτητα των Οθωμανικών βάσεων, η πολιορκία του κάστρου ήταν μη βιώσιμη υπόθεση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Έτσι, από τα μέσα Δεκεμβρίου του 1500 ο Gran Capitan ήταν αποφασισμένος να εκτελέσει μια τελική επίθεση.
Για αρκετές ημέρες χρησιμοποιήθηκε πυροβολικό με ισχυρή ένταση για να αποδυναμώσει τα τείχη όσο το δυνατόν περισσότερο.

Την νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου, πριν από την τελική επίθεση ο βομβαρδισμός ήταν ασταμάτητος ώστε οι υπερασπιστές του κάστρου να είναι άγρυπνοι, παραμένοντας σε υψηλή επιφυλακή για τυχόν επίθεση ανά πάσα στιγμή.

Τα ξημερώματα στις 24 του Δεκέμβρη του 1500 το νησί της Κεφαλονιάς γύριζε σελίδα.

Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba ενθάρρυνε τους άντρες του και επιτέθηκαν στα τείχη του κάστρου που φαινόταν πιο αδύναμα . Ακολούθησε εξουθενωτική μάχη , στην οποία και οι δύο πλευρές πολέμησαν σκληρά,
Οι ισπανοί επιτέθηκαν σε δεύτερο σημείο, σε άλλη θέση μακρινή της πρώτης και κατάφεραν να μειώσουν κατά το ήμισυ την ένταση και την αποτελεσματικότητα της δύναμης των Γενιτσάρων. Στα δύο σημεία της επίθεσης η μάχη ήταν σφοδρή. Στη συνέχεια, ο Gran Capitan έστειλε μια ξύλινη γέφυρα που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας, σε ένα τρίτο σημείο, κίνηση που αιφνιδίασε τους Οθωμανούς. Απο εκεί κατάφεραν να εισέλθουν στο κάστρο.
Το έδαφος στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου έτρεμε σαν να συγκλονίστηκε από σεισμό. Οι κραυγές της μάχης ξεπέρασαν τα τείχη, μύριζε αίμα, ιδρώτας καπνός και καμμένο ξύλο. Η σκληρή μάχη, κλείδωσε αυτή τη φορά με σαφή νικητή. Όλη η οθωμανική φρουρά χάθηκε στην πολιορκία της Κεφαλονιάς (όπως ονομάζονταν το κάστρο) , αν και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, υπήρχαν ελάχιστοι επιζώντες.

Η παράδοση αναφέρει ότι πριν την έναρξη της τελικής μάχης, οι χριστιανικές δυνάμεις τέλεσαν λιτανεία της εικόνας της Παναγίας των Σισίων γύρω από το κάστρο και γι΄αυτό τον λόγο έχει λάβει και την ονομασία Παναγία η Ελευθερώτρια.

Παρά το γεγονός ότι στο πλαίσιο της συνολικής στρατηγικής της Μεσογείου η χριστιανική νίκη στην Κεφαλονιά δεν ήταν η πιο σημαντική, δημιούργησε όμως ένα προηγούμενο, ήταν η πρώτη νίκη, το σπάσιμο του αήττητου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία από το 1495 έμοιαζε ασταμάτητη στην Ανατολική Ευρώπη.

Παραμονή Χριστουγέννων του 1500 η Κεφαλονιά κατακτήθηκε από τους Ενετούς, οι οποίοι την διατήρησαν κάτω από την κυριαρχία τους για 3 αιώνες ... μέχρι το έτος 1797.

ΣΠΥΡΟΣ ΑΣΔΡΑΧΑΣ 1933-2017 ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ

Ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας που με το έργο του σημάδεψε τη μεταπολιτευτική ιστοριογραφία ο Σπύρος Ασδραχάς πέθανε στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη σε ηλικία 84 ετών. Η ήδη καταβεβλημένη υγεία του τον πρόδωσε και η καρδιά του έπαψε να χτυπά γύρω στις 7 το απόγευμα 11/12/2017.

Ιστορικός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην οικονομική ιστορία, στο έργο του ωστόσο επεκτάθηκε σε όλο το θεωρητικό πεδίο με σημαντική συμβολή και ευρύ έργο πάνω στην  θεωρία της ιστορίας. Από τους πιο στοχαστικούς έλληνες ιστορικούς, μελέτησε την ελληνική περίπτωση εντάσσοντάς της στα μεγάλα  σχήματα, τοποθετώντας την ελληνική ιστορία στο διεθνές και ευρωπαϊκό της πλαίσιο. Ιδιαίτερο δε ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος που μελέτησε την τοπική ιστορία, όπως για παράδειγμα την ιστορία της γενέτειράς του Λευκάδας, που ενέτασσε επίσης στο ευρύ ιστορικό πλαίσιο εθνικό και διεθνές. Σημαντική θέση στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κατείχε η μελέτη της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας κάτω από τις ξένες κυριαρχίες από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα.

Μάχιμος ιστορικός υπερασπίστηκε τους δημόσιους θεσμούς και την ιστορική έρευνα, εργάστηκε συστηματικά για τη συγκρότηση των ιστορικών σπουδών στην Ελλάδα.

Ιδεολογικά τοποθετημένος στους κόλπους της ανανεωτικής αριστεράς υπήρξε παράλληλα αρθρογράφος της Αυγής, στην οποία εμπιστευόταν πάντα τα κείμενά του.

Ο ιστορικός, έλεγε ο Σπύρος Ασδραχάς, «από τη στιγμή που δεν γίνεται πράκτορας ταξικών συμφερόντων, αναγκαστικά είναι ένα πολιτικό πρόσωπο που υπηρετεί τη διαδικασία της ανατροπής. Από την ώρα που υπάρχει η έννοια της εξέλιξης ή της προόδου, είναι επόμενο να αξιοποιεί ο ιστορικός την έννοια της αντίθεσης και αντίφασης, να γίνεται πολιτικό πρόσωπο. Απ' αυτή την άποψη, η Ιστορία δεν είναι υπηρετική ταξικών συμφερόντων, είναι υπηρετική συμφερόντων που έχουν ανθρωπιστικό υπόβαθρο, δηλαδή είναι και Ιστορία που ασχολείται με τους πολλούς, και συνήθως άφωνους, συντελεστές της».

Γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1933, σπούδασε στο ιστορικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην κοινωνική και οικονομική ιστορία στο Παρίσι. Δίδαξε στο Γαλλικό Πανεπιστήμιο.

Διετέλεσε συνδιευθυντής του περιοδικού Τα Ιστορικά από το 1983 έως το 2005, αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου από το 1985 έως το 1990 και πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) από το 2004 μέχρι το 2012 και επίτιμος πρόεδρός του ώς το τέλος της ζωής του.

Αλ. Τσίπρας: Έφυγε ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας

«Ο Σπύρος Ασδραχάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας, ανανεωτής της ελληνικής ιστοριογραφίας, σπουδαίος δάσκαλος και αγωνιστής έφυγε απόψε, αφήνοντας μας φτωχότερους» αναφέρει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και εκφράζει τα συλλυπητήριά του  στην οικογένεια και τους οικείους του.

πηγή: avgi.gr