Ο ΔΙΟΝ.ΡΩΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

''Το βασανισμένο μας νησί,όχι μόνο δεν ξαφανίστηκε σαν οπτική πανδαισία από 

το ενεργητικό της νεοελληνικής κουλτούρας,αλλά εξακολουθεί και με τη σημερινή του εμφάνιση να αποτελεί μια από τις πιο αξιοπρόσεχτες εκπολιτιστικές του μονάδες.Το εκπολιτιστικό υλικό που βρισκόταν ήταν τόσο άφθονο,στο νησί ,που το δάσος εμπόδιζε να ξεχωρίσεις την ομορφιά των δένδρων.

Σήμερα μετά το μοιραίο αραίωμα,τα όσα απομείνανε στο Τζάντε χτυπάνε έντονα στο μάτι κι αποτυπώνονται ανεξίτηλα στη μνήμη.

-Στο νέο Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης συγκεντρώθηκε μια συλλογή που,στον τομέα της μεταβυζαντινής Αγιογραφίας,δεν έχει ταίρι.

-Στο μετασεισμικό ''Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων'' η προσθήκη ενός μεγαλόπρεπου Μαυσωλείου με τα οστά του Σολωμού και του Κάλβου το καταστήσανε ιερό παλλάδιο της νέας Ελλάδας.Γενικά η τωρινή πλατεία Σολωμού,πλαισιωμένη από το Δημαρχείο,το Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης και την αναστηλωμένη-από δικό της υλικό-εκκλησία του Αγίου Νικόλα,αποτελεί ένα σύνολο που θα τιμούσε την όποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Στο σημείο αυτό είμαστε υποχρεωμένοι για λόγους ευγνωμοσύνης ,αλλά και ηθκής τάξης να αναφέρουμε τους δημιουργούς της μετασεισμικής καλλιτεχνικής νεκρανάστασης μας.

-Πρωταγωνιστής το Ελληνικό Κράτος που ξεχνώντας το προπατορικό παρατσούκλι της ψωροκώσταινας έχτισε τα ωραιότατα δημόσια καταστήματα που προαναφέραμε και δάνεισε στους Ζακυνθινούς τα πρώτα κεφάλαια για να ξαναχτίσουνε τα σπίτια τους.(Δάνεια που αργότερα τους χάρισε!)

Συνεχίζει ο κόντες και αναφέρει τα ονόματα στα οποία το νησί χρωστά ευγνωμοσύνη.

''Δύο ονόματα βρίσκονται βαθειά χαραγμένα στην καρδιά κάθε μνήμονα Ζακυνθινού:

του Μανώλη Χατζηδάκι,Διευθυντή του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών και του Μουσείου

Μπενάκη,και του άφθαστης ικανότητας ''ρεστορατέρ'' της Εθνικής Πινακοθήκης

Κώστα Κουτσουρή.

Μ' ανάλογο θαυμασμό και ευγνωμοσύνη θ'άναφερθώ στη δουλειά του Ευσταθίου Στίκα

που αναστήλωσε τους ναούς Αγίου Νικολάου Μόλου και Παναγίας των Αγγέλων( και οι δύο εκκλησίες

κατεδαφίστηκαν προσεκτικά από την Μ.Ο.Μ.Α.οι πέτρες τους αριθμηθήκανε και μετά

ξαναστηθήκανε όμοιες κι απαράλλαχτες εξωτερικά και εσωτερικά).

Από ζακυνθινής σκοπιάς θα μνημονεύσω τον Νίκο Βαρβιάνη,που στάθηκε ο μέχρι υστερίας εμψυχωτής

κάθε παρόμοιας αναστηλωτικής προσπάθειας.Ο ίδιος έσωσε από βέβαιη εξαφάνιση τα χειρόγραφα του

εθνικού ποιητή Σολωμού,που αποτελέσανε και την αφορμή της ίδρυσης του μοναδικού στον ελληνικό

χώρο Μουσείου-Μαυσωλείου Κάλβου-Σολωμού.

Ιδρυτής του στάθηκε ο στερνός Σιγούρος του νησιού,ο Μαρίνος και εμπνευστής της ιδέας του Μαυσωλείου ο αλησμόνητος Ανδρέας Ιωάννου,Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης και τότε νομάρχης Ζακύνθου.

Σημείωση σύνταξης:

Αντιγράφοντας όλα αυτά που γράφει ο κόντες Διονύσης Ρώμας,αισθάνθηκα μια απέραντη 

ευγνωμοσύνη για όλους αυτούς,που έδωσαν την ψυχή τους για να δέσουν το παρελθόν με το σήμερα!

Ελπίζω στα σχολεία της Ζακύνθου να γίνεται μνεία για το έργο τους,από τις μικρές έως τις μεγάλες τάξεις!