''ΤΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ'' από το βιβλίο ''Κερκυρα'' της Νινέττας Λάσκαρι

Η συνήθεια να τρώμε στην Κέρκυρα γάλο τ' Αγιού και άλλον ένανε του Χριστού,
τ' αρνί το Πάσχα και τον κόκκορα τση Παναγίας ξέμεινε από τα χρόνια που οι σέμπροι παληά
και οι παχτοναρέοι κατόπι,ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν τ' αρχόντου ή του παρτσινέβελου
τα γάλλικα και τον κόκκορα τσι γιορτάδες.
Με τον καιρό η συνήθεια απλώθηκε και έτσι όλοι τρώμε ακόμα,τρώμε πάντα τση Παναγίας τον κόκκορα παστιτσάδα.
Εκείνα τα χρόνια η χώρα ξυπνούσε το πρωί της παραμονής από ένα ατέλειωτο

''κικιρίκου''
που ακουγόταν παντού και ξέφευγε από κάθε κούρτη,από κάθε καπονάρα,τσι σοττοσκάλες 
του κόσμου.
Το βράδυ απόλυτη ησυχία.Οι κοκκόροι κρεμασμένοι στη μοσκέρα στο φρέσκο μπροστά
στη φανέστρα,περιμένανε το πρωί μπονώρα να μπούνε στην πινιάτα πριν αρχινήσουν να βαράνε
οι καμπάνες τ' Αγιού.