Ε.Π.

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΤΗΝ ΚΥΡΑ ΑΓΓΕΛΩ, ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΑΝΑ...της Ανδριαννής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Αφιερωμένο σε έναν εξαιρετικό φίλο που έχασε την μητέρα του... 

Τα λόγια της μητέρας:

Σε ένιωσα μέσα μου πριν ακόμα σε δουν στον υπέρηχο. Κατάλαβα πως από εκείνη την μοναδική στιγμή, θα ήμασταν πάντα δεμένοι άρρηκτα, εγώ και εσύ, το μικρό μου μωρό, το δικό μου παιδί, η συνέχεια της ψυχής μου.Ύστερα γεννήθηκες.
Σε θήλασα. Σε κράτησα, σε κανάκεψα, σε νανούρισα, σε μάλωσα, σου έμαθα τα πρώτα βήματα, τις πρώτες λέξεις.
Μεγάλωσες. Προσπάθησα να σου μάθω να φέρεσαι σωστά. Όσο μπόρεσα καλύτερα. Και κεί που πάλεψα περισσότερο, ήταν να σε κάνω άντρα σωστό.
Σπούδασες. Φτωχικά σου συμπαραστάθηκα.
Παντρεύτηκες, έγινες πατέρας. Καμάρωσα σιωπηλά.
Έως την τελευταία μου στιγμή, έως την τελευταία μου πνοή, σε αγάπησα. Πολύ...



Τα λόγια του παιδιού:

Σε ένιωσα γύρω μου και παντού πριν βγω ακόμα στον κόσμο και κατάλαβα πως από την πρώτη στιγμή, εγώ και εσύ, άρρηκτα δεμένοι για μια ζωή, θα πορευόμασταν μαζί. Γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Ήσουν η μάνα μου και ήσουν πάντα εκεί.
Στις αρρώστιες μου στο προσκεφάλι μου, στις ζαβολιές μου να με κρύβεις από τον πατέρα μα και να με μαλώνεις σκληρά σαν ήμασταν οι δυό μας, στα πρώτα μου βήματα στο σχολείο εκεί, στα πρώτα μου σκιρτήματα να με διδάξεις.
Μεγάλωνα και ήσουν πάντοτε πιστή, στην πόρτα του σπιτιού να περιμένεις, με ανυπομονησία να με δεχθείς, να δεις αν γύρισα γερός ή αν είχα κανένα γόνατο από τις βόλτες μου γδαρμένο.
Έφυγα στην Αθήνα να σπουδάσω, να γίνω κάτι περισσότερο και μεγαλύτερο από εσένα, έτσι είπες και με καμάρωνες. Έστω και τα λίγα που έστελνες, ήξερα πως ήταν από το υστέρημα, δεν υπήρχανε εξάλλου τότε περισσότερα και ήμουνα ήδη ευτυχισμένος που έπαιρνα και αυτά...
Παντρεύτηκα και έγινα πατέρας και εσύ γιαγιά πια, δεν μπορούσες να κρύψεις από τα μάτια σου την περηφάνεια...
Έως την τελευταία σου στιγμή, έως την τελευταία σου πνοή, σε αγάπησα. Πολύ...


Εγώ, το μόνο που θα σου πω φίλε μου καλέ, είναι πως η μητέρα σου δεν έπαψε να υπάρχει επειδή απλά έφυγε από την ζωή. Είναι ψηλά και σε κοιτά, είναι διπλα σου και χαμογελά. Σε προσέχει όπως όταν ήσουν παιδί. Να είσαι ήρεμος στην ψυχή, η μητέρα δεν εγκαταλείπει ποτέ το παιδί, ακόμα και αν δεν υπάρχει πια σε αυτή την γή...

ι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου