ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Ανδρέα Σταβέρη Πολυκαλά (Ζάκυνθος)

Στο πρώτο αριστερά σπίτι βρέθηκα κατά τον βομβαρδισμό της 11ης Ιανουαρίου του 1944.
 Το σπίτι και το μαγαζί του πατέρα μου ήταν ακριβώς απέναντι (δεν φαίνεται στην φωτογραφία)
Στο σπίτι που φαίνεται είχα πεταχτεί και έπαιζα με ένα παιδάκι της οικογένειας που κατοικούσε εκεί. 
Αιφνιδιαστικά τα αεροπλάνα ακούστηκαν πάνω από τα σπίτια χωρίς να έχουνε ηχήσει πριν οι σειρήνες που προειδοποιούσαν για την αεροπορική προσβολή που θα επακολουθούσε........
 Βγήκαμε στην ταράτσα που υπήρχε στη δυτική πλευρά του σπιτιού για να χαζέψουμε τα αεροπλάνα, άλλά αμέσως άρχισε η ρίψη βομβών και τρομαγμένοι μπήκαμε μέσα στο σπίτι για να κρυφτούμε . Κάποια στιγμή διαπιστώνω ότι είχα εγκαταλειφθεί μόνος στο σπίτι και τότε κατάφερα να κατέβω στον δρόμο, στις κολώνες που φαίνονται στη φωτογραφία για να περάσω απέναντι αλλά η Πλατεία Ρούγα ήταν πλέον αδιάβατη, από τα ερείπια που είχαν σωριαστεί πάνω στο κατάστρωμα του δρόμου.
 Από τη σκόνη και τους καπνούς δεν μπορούσα να διακρίνω σε απόσταση πάνω απο 2-3 μέτρα.
 Δίπλα μου στις κολώνες ήταν ξαπλωμένος ένας ματωμένος άνδρας με κομμένο το ένα πόδι.
 Πόση ώρα έμεινα εκεί δεν μπορώ να προσδιορίσω.
 Κάποια στιγμή διέκρινα μέσα στους καπνούς τις μπότες κάποιου ατόμου που ερχόταν προς το μέρος μου και προσπαθούσε να σκαρφαλώσει πάνω στους σωρούς.

 Όταν έφτασε σε μένα με σήκωσε στην αγκαλιά του και με πήγε στους γονείς μου που με αναζητούσαν........Ο άνθρωπος αυτός ήταν o JOHANNES, γερμανός στρατιώτης !!!!