ΟΙ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ; της Ανδριανής Βοντετσιάνου

Υπήρξα από τους τυχερούς που έζησα την Κέρκυρα στα καλύτερα της. Όταν ακόμα εμείς οι Κερκυραίοι την αγαπούσαμε και το δείχναμε, τιμώντας την.
Κατεβαίναμε στη χώρα από τους Καρουσάδες και βάζαμε το καλοκαίρι φρεσκοσιδερωμένα λινά. Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί και αυτό το ένδυμα, ήταν ένας φόρος τιμής στον τόπο μας, σε αυτό που μας πρόσφερε, στην ομορφιά του.

Το Καστέλο έχει ρημάξει. Εμείς το αφήσαμε να γίνει έτσι. Πρώτα γιατί διαμαρτυρηθήκαμε να το αφήσει η οικογένεια Μπούα και μετά γιατί δεν μπορέσαμε να το εκμεταλλευθούμε με τον σωστό τρόπο.
Και τώρα; Σιγά σιγά το βλέπουμε να καταστρέφεται. Χρησιμοποιούμε και τον κήπο του για να σταθμεύουμε τα απορριμματοφόρα.

Και εγώ που είμαι 40 ετών, ντρέπομαι που ο γιος μου στα 13 του δεν εχει δει το Καστέλο ποτέ όπως θα έπρεπε να το δει. Όπως ήταν. Ένα παλάτι.
Και μάλλον δεν θα το δει και ποτέ. Γιατί θα πέσει. Όπως και η βίλα Ρόσα. Κάνω λάθος συμπατριώτες μου;