Στα χωριά ανταμώνανε όλοι στη δουλειά,τρώγανε όλοι μαζί ''τ'αγνά'' τα σαρακοστιανά,
γιατί ''η σαρακοστή αμηά θέλει και τ'αγαθά της''.
Αυτήνε τη μέρα δεν καθότανε κανένας,εδουλεύανε όλοι στην αιώνια προσπάθεια τους να βγάλουνε με τη δίκοπη μέσα από τη γή ένα κομμάτι ψωμί.
Έτσι και πίνανε και λίγο κρασί,παίζοντας έρριχναν ο ένας στο κεφάλι του άλλου στάχτη.
Δοξασία αρχαία, η στάχτη πάντα σύμβολο πένθους.
Η νηστεία-190 μέρες το χρόνο-είναι εξαντλητική.
Βέβαια είναι είναι αλήθεια πως πολλές φορές
''νηστεύει ο δούλος του Θεού γιατί ψωμί δεν έχει'',
αλλά πόσο σκληρό πρέπει να ήτανε μέσα στα πέτρινα αυτά χρόνια που τους εξόντωνε η αρρώστεια,που τους αφανίζανε οι πολιορκίες και το μαχαίρι του Τούρκου,να βρίσκουνε κάποιο κοκκορέλι στο δρόμο,να πεινάνε και να το αντιπαρέρχονται.
Είναι βέβαιο πως με τη νηστεία η Εκκλησία θέλησε να επιβάλει κάποια ισότητα στον τρόπο διατροφής πλούσιων και φτωχών.
Ναι,αλλά πάντα οι κακοί πλούσιοι αστακουδέλια και γάμπαρες και οι καλοί φτωχοί μονάτα,
σα τσου κονίκλους!...
μονάτα=σκέτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου