ΠΑΡΑΜΟΝΗ Τ'ΑΓΙΟΥ του Αντώνη Γαστεράτου

Όταν ήμουν μικρός, παραμονή τ´ Αγιού κοιμόμαστε με τα ξαδέρφια μου στου Μπριά. 
Γιόρταζε ο πατέρας τους, ο θείος Σπύρος αλλά και η εκκλησιά τ´ Αγιού απέναντι από το σπίτι.
 Η θειά τους η Χρυσούλα, αδερφή του θείου Σπύρου έφτιαχνε τέτοιες τηγανήτες.
 Ξυπνούσαμε από τις έξι.
 Η Χρυσούλα είχε έτοιμο το ζυμάρι, το τηγάνι στη στιά και έφτιαχνε τηγανήτες και πιτοπούλια για τη χάρη του και για τη γιορτή του αδερφού της του Σπύρου. 
Μας μάθαινε κι εμάς να τις πλάθουμε στα παιδικά μας χέρια και να τις φέρνουμε βόλτες γύρω γύρω για να πέσουν σωστά στο τηγάνι και να βγουν ωραίες και στριφογυριστές.
 Όταν έβγαιναν από το τηγάνι είχαν τέλειο σχήμα σαλίγκαρου. Έμπαιναν στην κατσαρόλα, πασπαλιζόταν με ζάχαρη και σκεπάζόταν.
 Μετά πηγαίναμε απέναντι στον Άγιο και τόμου βγαίνανε οι εκκλησιές τρέχαμε να φάμε τηγανήτες, ίσα εμείς και όλο το εκκλησίασμα.