Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ της Δ.Φωκά

Ο Γεώργιος Τυπάλδος Ιακωβάτος ή Γιωργαντάρας όπως αποκαλείτο από τους συγχρόνους του ,ήταν γόνος παλιάς αρχοντικής οικογένειας από την Κεφαλονιά και από τους πλέον σημαντικούς ριζοσπάστες βουλευτές στην Ιόνιο Βουλή. Ήταν φίλος του Διονύσιου Σολωμού, τον οποίο βοήθησε στη συλλογή δημοτικών τραγουδιών, δημοτικιστής και συγγραφέας της Ιστορίας της Ιονίου Ακαδημίας. 

Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1814 .

 Παππούς του ήταν ο άρχοντας Άγγελος Τυπάλδος, που κατακρεουργήθηκε από τον όχλο του Ληξουρίου το 1797 κατά την αποχώρησή των Βενετών από την Κεφαλλονιά. Το προσεπώνυμο «Ιακωβάτος» (ιταλ. «Giacobbato») είναι διακριτικό της οικογένειας από πολλές γενεές που ανέρχεται σε κάποιον Ιάκωβο Τυπάλδο, πρόγονο της οικογένειας.
Νεότατος πήγε στο Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας. Σπούδασε νομική και αποφοίτησε με διδακτορικό πτυχίο. Εν συνεχεία πήγε στην Πίζα της Ιταλίας, όπου εκ νέου αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Στο Παρίσι παρακολούθησε διάφορα μαθήματα νομικής και πολιτικής οικονομίας. Από εκεί επέστρεψε στην Κεφαλονιά και ακολούθησε αρχικά το επάγγελμα του δικηγόρου.
Έλαβε μέρος στην Β' Εθνική Συνέλευση της Αθήνας και έγινε βουλευτής των Επτανήσων και της Αθήνας. Εκλέχθηκε και στις βουλευτικές εκλογές του 1865 ως βουλευτής Κεφαλληνίας.
Ο Ιακωβάτος υπήρξε πρωτεργάτης της ιδέας μίας ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας καὶ γνωστός για τη δήλωσή του ότι από καταβολής κόσμου στην ἱστορία της Ανατολικής Μεσογείου:

 "όπου ο Τούρκος βάζει το πόδι του, εκεί βρίσκεται η Ρωμηοσύνη''.

Πέθανε στο Ληξούρι το 1882.

Παρότι βαθειά θρησκευόμενος είχε αφήσει ρητή εντολή να κηδευτεί ως αρχαίος χριστιανός,απλή σινδόνη ανειλημμένος και άνευ ιερέως,ψαλλουμένου μόνον του «Χριστός Ανέστη».

Ο Γεώργιος Τυπάλδος Ιακωβάτος αν και διακρινόταν για τη θεοσέβεια και τη θρησκευτικότητα του διέκοψε κάθε σχέση με τον κλήρο και δεν ξαναπάτησε σε εκκλησία ,προτιμώντας να τελεί ακολουθίες στο σπίτι του ως «αρχαίος χριστιανός»,όταν παραιτήθηκε του βουλευτικού του αξιώματος διαμαρτυρόμενος με αυτόν τον τρόπο για την πολιτική της επιβολής της 

θρησκευτικής αφομοίωσης στα Επτάνησα.
Πριν την ένωση η Εκκλησία της Επτανήσου ήταν αυτοκέφαλη σε μια χαλαρή εξάρτηση με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Από τα πρώτα μελήματα του κράτους των Αθηνών- πριν ακόμα κι από την δικαστική αφομοίωση- ήταν η υπαγωγή της Εκκλησίας των Επτανήσων στην δικαιοδοσία της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος με επιχείρημα το εθνικό συμφέρον . 

Με την απερίσκεπτη αυτή ενέργεια των Αθηνών αποδυναμώθηκε η αίγλη,η επιρροή κι η ακτινοβολία του Πατριαρχείου που περισσότερη ανάγκη διεύρυνσης της επιρροής του είχε κι όχι μείωσης λόγω της έδρας του σε μια αλλοεθνή χώρα .
Συγχρόνως με τη μείωση της ακτινοβολίας αυτού του πνευματικού για τον Ελληνισμό φάρου,εξοβελίστηκαν τοπικά ήθη,παραδόσεις,έθιμα και τυπικό που ίσχυαν στην Εκκλησία των Νησιών από τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους.

Τον Απρίλη του 1866 κι ενώ έχει επιβληθεί η δικαστική αφομοίωση καλείται ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Σπυρίδων( Κοντομίχαλος ), να παραπέμψει στο Πρωτοδικείο όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις διαζυγίων προς εκδίκαση. 

Αυτός ήταν ένας δόλιος διοικητικός ελιγμός με σκοπό να παρασυρθεί ο μητροπολίτης σε μια ντε φάκτο αναγνώριση της θρησκευτικής αφομοίωσης στην οποία είχε μέχρι τότε με σθένος αντισταθεί στέλνοντας επιστολή στον Μητροπολίτη Θεόφιλο των Αθηνών στην οποία αρνείτο στον προεξάρχοντα της ελληνικής εκκλησίας να έχει οιαδήποτε ανάμιξη στα ζητήματα της Εκκλησίας των Επτανήσων. 
«Μην αναμειγνύεσθε λοιπόν εις τας υποθέσεις της Εκκλησίας μας, πριν εισακουσθή η γνώμη των επισκόπων του Ιονίου από τον Πατριάρχην!»Ο Σπυρίδων Κοντομίχαλος κι ο Γεώργιος Ιακωβάτος Τυπάλδος αν και εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες με αντίθετες πολιτικές ιδεολογίες συνεργάστηκαν αρχικά για να αποτρέψουν την θρησκευτική αφομοίωση. Ο Σπυρίδων Κοντομίχαλος ύστερα από πιέσεις υπαναχώρησε και δέχτηκε να υποταχτεί στην Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.Ο Γεώργιος Τυπάλδος Ιακωβάτος τον αποκάλεσε δημόσια «προδότη της Εκκλησίας και της Θρησκείας».Στην Κεφαλονιά ξεσπούν επεισόδια διαμαρτυρίας. Ιερείς που αντιστέκονται καταδικάζονται κι ο Γεώργιος Τυπάλδος Ιακωβάτος διαβάλλεται από όλες τις αρχές.
Η Εκκλησιαστική αφομοίωση ήταν στην μια πολιτική πράξη που οι επικριτές της την χαρακτήρισαν ως βιασμό στην αγωγή, την ιστορία, τα δικαιώματα και τα θέσμια του Επτανησιακού λαού.
Η χειραφέτηση κι υπαγωγή της Επτανησιακής Εκκλησίας στην Εκκλησία της Ελλάδος δρομολόγησε στη συνέχεια τον εκφυλισμό του μουσικού αισθήματος του επτανησιακού λαού, η εκκλησιαστική μουσική από πολυφωνική και διατονική, διάδοχος της Βυζαντινής της πρώτης χιλιετίας άρχισε να επηρεάζεται απ' την ένρινο μονοτονική ελληνική ψαλμωδία.
Ελλαδίτες αρχιερείς άσχετοι με την τοπική παράδοση,ανίκανοι να προσαρμοστούν στην πολυτονική αρμονια,  άγευστοι του ντόπιου μουσικού αισθήματος, αντιπαθούν και καταδικάζουν από προκατάληψη.
Ο Γιωργαντάρας χάνει στις εκλογές του 1875.Στην αποτυχία του συντέλεσε και το άνομο χρήμα του σιμωνιακού μητροπολίτη Πάσχου Κομποθρέκα που επιστράτευσε τον κλήρο και κάθε μοναστηριακή δύναμη για την αποτυχία όσων είχαν χρηστεί κατήγοροι του στην εκκρεμούσα υπόθεση ανίερης συναλλαγής. Ο Κομποθρέκας απέκτησε τον τίτλο του μητροπολίτη Κεφαλληνίας καταβάλλοντας τίμημα στους υπουργούς του Βούλγαρη ,Ιωάννη Βαλασσόπουλο και Β.Νικολόπουλο!
Πηγές:Η Κεφαλονιά στον αστερισμό της Παρθένου ΑΔ.Δεμπόνου ,wikipedia