Ε.Π.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΥΜΝΕΙ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ ΤΟΝ Ε'

Βρισκόμαστε στα 1871 και ο Καλλίνικος Καστόρχης, Μητροπολίτης Φθιώτιδας και Λοκρίδας μεταβαίνει στην Οδησσό για να παραλάβει τα λείψανα του μαρτυρικού Γρηγορίου του Ε'. 
Ο Καλλίνικος είναι βαθειά συγκινημένος γιατί είναι ''παιδί'' της Δημητσάνας Αρκαδίας και το 1820 τον είχε καλέσει ο συχωριανός του , ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' στην Κωνσταντινούπολη, όπου τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Σήμερα αναλαμβάνει αυτός να μεταφέρει τον Μεγάλο νεκρό στην Πατρίδα.
Ο ανηψιός του, Ευθύμιος Καστόρχης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, απέστειλε επιστολή στον Επτανήσιο Λευκαδίτη Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ζητώντας του να συνθέσει ένα ποίημα, έναν ύμνο, για τον τραγικό και ηρωικό Πατριάρχη. Η επιστολη βρίσκει τον δικό μας ποιητή στη Μαδουρή και  στην σκιά της ιστορικής ελιάς της έπαυλής του, αρχίζει να γράφει με το πάθος που τον διακρίνει.
Στις 10 Μαρτίου του 1872 ξεκινάει το ταξίδι του για την Αθήνα ώστε στις 25 Μαρτίου να εκφωνήσει το πόνημά του.
Η μεγάλη μέρα έφτασε και ο Βαλαωρίτης εκφωνεί τον παιάνα του μπροστά από τον ανδριάντα του ιεράρχη , παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Α'.
Τελειώνει λέγοντας:

...Κοιμάται κι ονειρεύεται...και τότε θα ξυπνήσει.
όταν στα δάση,στα βουνά,στα πέλαγα βροντήσει
το φοβερό μας κήρυγμα...Χτυπάτε πολεμάρχοι!...
Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά, του Πατριάρχη. 

Στο νησί κατόπιν εράνου μεταξύ ΟΛΩΝ των κατοίκων, αναγράφεται σε ένα χρυσό αριστείο που του παραδίδουν:
                           
                                Η ΛΕΥΚΑΣ ΣΕΜΝΥΝΟΜΕΝΗ

Μαζί με αυτό , παραδίδονται δάφνινα στεφάνια από τους Δήμους του νησιού. Η αφιέρωση ήταν έμπνευση του ιδίου όταν ρωτήθηκε για το τι θα ήθελε να γράψουν στο αριστείο.
Όλα αυτά μαζί με την αργυρή θήκη που περιέχει οστούν του Πατριάρχη και του δωρήθηκε μετά την απαγγελία, έχουν παραχωρηθεί από την οικογένειά του στο μουσείο Μπενάκη.
Ο μεγάλος Λευκαδίτης ποιητής λοιπόν, γύρίσε στο νησί του, όπως γυρίζουμε όλοι οι Επτανήσιοι στο καταφύγιό μας όταν δεχόμαστε επιθέσεις κοντόφθαλμων ή έστω ανθρώπων που δεν μας καταλαβαίνουν. Οι επιθέσεις ήταν πολλές και άδικες γιατί η ποίηση ΔΕΝ κρίνεται και κυρίως ΔΕΝ κατακρίνεται. 
- Πρώτα ξεκίνησαν οι καθαρευουσιάνοι φοιτητές που ήθελαν προφανώς έναν ύμνο γραμμένο στην αποστεωμένη καθαρεύουσα!
- Συνέχισε ο καθηγητής Δημήτριος Βερναρδάκης και μετά από χρόνια ο δικός μας καθηγητής ο Ληξουριώτης Σπύρος Μαρινάτος.
Το μικρό μας ιστολόγιο με την μεγάλη απήχηση, αφιερώνει το μικρό αυτό κείμενο στον μεγάλο Λευκαδίτη ποιητή και σε όσους ασχολούνται σιωπηλά, με την επτανησιακή κουλτούρα.


Πηγές:
Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ήλιος
Αρχεία εφημερίδας Χανιώτικα Νέα



Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ του Νικ.Γρηγορόπουλου

Κτίσθηκε το 1700 από τη Θεοδωρέλλα, θυγατέρα του Νικολάου Βερβιτσιώτη, η οποία μετέτρεψε την κατοικία της σε ναό και τον προικοδότησε με πολλά κτήματα στην πόλη και τα χωριά.
Το 1714 με νοταριακή πράξη περιήλθε στην συντεχνία των "αργαστηριαραίων των φαουλάρικων'' ή «καζαρόλων» (casaroli),των κατόχων δηλαδή εμπορικού καταστήματος εδωδίμων προϊόντων. 

Το εργαστήρι ή αργαστήρι με την έννοια του εμπορικού καταστήματος είναι σύνηθες στις πηγές της εποχής εκείνης, γράφει Σπύρος Καρύδης, στο βιβλίο του «Ορθόδοξες αδελφότητες και συναδελφικοί ναοί στην Κέρκυρα»
Η εκκλησία καταστράφηκε από τον βομβαρδισμό των Γερμανών το 1943 και επισκευάστηκε το 1950 με την συνδρομή ευσεβών, γράφει η εντοιχισμένη πινακίδα.
Πάνω από την θύρα του ναού είναι εντοιχισμένο το οικόσημο της οικογενείας Βερβιτσιώτη.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

400 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ Η ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ !!!

Μεγάλη η συγκίνηση , μεγάλη η τιμή , μεγάλη η ευθύνη...
Το ιστολόγιο του αγωνιζόμενου Επτανησιακού Λαού, των συνεχιστών των αγώνων για αξιοπρέπεια , για συντήρηση της τοπικής ιστορίας των νησιών μας , για συνέχιση της ντοπιολαλιάς , για καθιέρωση της 21ης Μάρτη σαν ημέρας Επτανησιακής Υπερηφάνειας...
Αυτό το μικρό ιστολόγιο, έφτασε τις 400 χιλιάδες αναγνώσεις χάρις σε σας και μόνον χάρις σε σας...
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και πιο μαχητικοί, υπηρετώντας τη φωνή της ψυχής μας...

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΡΕΒΕΖΑΝΑ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Η Παναγία η Πρεβεζάνα (Κυρία Αναφωνήτρα στο εικόνισμα) είναι σύγχρονο αντίγραφο εικόνας στο ναό του Αγίου Νικολάου των Καθολικών στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς.
 Η παράδοση λέει πως, γύρω στα 1485, έπλεε στα ανοικτά της Πρέβεζας καράβι με ορθόδοξο καπετάνιο, που είδε την εικόνα στο νερό αλλά δεν τη μάζεψε. Την εικόνα είχαν ρίξει οι χριστιανοί από την Πρέβεζα στην θάλασσα, για να την σώσουν από τους οθωμανούς όταν έφυγαν οι Τόκκοι.
Αργότερα πέρασε καράβι με καθολικό καπετάνιο τον Πάγκαλη με μαλτέζικο πλήρωμα, που ανέσυρε την εικόνα και την αφιέρωσε στον ναό του Αγίου Νικολάου. 
Ο μητροπολίτης διέταξε να παραδοθεί η εικόνα στον ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου, όμως το επόμενο πρωί η Παναγιά η Πρεβεζάνα είχε γυρίσει στην καθολική εκκλησία, όπου και παρέμεινε, πικραμένη για την αμέλεια του ορθόδοξου καπετάνιου που την άφησε στη θάλασσα.
 Παρόλο που οι ορθόδοξοι πίστευαν ότι οι καθολικοί την πήγαιναν κρυφά το βράδυ, όταν κάθησαν και φύλαξαν, είδαν ένα φως να ξεκινάει από την πόρτα του Σωτήρα και να καταλήγει στην Φραγκοκλησιά!!!
Βέβαια τα πράγματα ήταν μόλτο ντιφίτσιλε. Η εικόνα ανήκε στους καθολικούς, αλλά η τεχνοτροπία ήταν βυζαντινή.
Τελικά υπογράφτηκε κονκορδάτο και αποφασίστηκε τρεις μέρες το χρόνο να μπαίνουν οι ορθόδοξοι και να την τιμάνε. Επίκεντρο ήταν η 8η Σεπτέμβρη και το τριήμερο διαχειρίζονταν οι οικογένειες Ρωμάνου , Κοσμετάτου και ο Δήμος.
Οι τρεις αυτές μέρες ήσαν μαρτυρικές για τους φράρηδες που έβλεπαν με δικαιολογημένη εχθρότητα την ορθόδοξη ''εισβολή''. Όταν μάλιστα τελείωνε το τριήμερο , οι καθολικοί απολύμαιναν με σχολαστικότητα τον χώρο από την ορθόδοξη μαγαρισιά.
Το έθιμο κράτησε μέχρι το 1938 οπότε το κατάργησε ο ορθόδοξος δεσπότης  που μάλιστα πήρε την εικόνα από τους καθολικούς με την ευκαιρία του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Οι Ιταλοί κατέκτησαν το νησί και η εικόνα μετακινήθηκε πάλε.

- Ευχαριστώ θερμά την Δημήτρια Φωκά για τις πληροφορίες από το βιβλίο του Δημήτρη Λουκάτου ''Κεφαλονίτικη Λατρεία'' 1946 και ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Παναγιώτη Κλαυδιανό για τις δικές του πληροφορίες και την φωτογραφία της εικόνας.