Μαρία "Κουτσοχέρω": Μια γνήσια εκπρόσωπος της λαϊκής τέχνης της Λευκάδας.
Πρόκειται για τη Μαρία Σταύρακα γεννημένη στην Καρυά ανάμεσα στο 1860-1865. Απέκτησε το προσωνύμιο "Κουτσοχέρω" γιατί είχε χάσει το δεξί της χέρι όταν σε μικρή ηλικία, μετά από σπάσιμο η πληγή μολύνθηκε, και οι γιατροί αναγκάστηκαν να το κόψουν πάνω από τον αγκώνα.
Αργότερα έπεσε πάλι, έσπασε και το αριστερό το οποίο έμεινε ανάπηρο.
Παρά την αναπηρία της μαθαίνει να κεντάει και επινοεί την "καρσανική" βελονιά που την κάνει γνωστή, πρώτα στη Λευκάδα και αργότερα στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις της γύρω από τη νέα τεχνική όμως ελάχιστοι γονείς εμπιστεύονται τα κορίτσια τους στην "τρελο-Μαρία" την κουτλή. Η Μαρία, ανήσυχο πνεύμα, με απίστευτο δυναμισμό και πείσμα, επιμένει. Κάποια στιγμή η Ζωή Βαλαωρίτη, νύφη του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, πληροφορείται για την αξιόλογη αυτή λαϊκή τέχνη, την επισκέπτεται και μένει έκθαμβη από την ιδιότυπη τεχνική και την εφευρετικότητα της Μαρίας. Συνεννοείται με την τότε βασίλισσα Σοφία και ιδρύει στην Καρυά τη "Σχολή Κεντημάτων"(1912) στην οποία η Μαρία διδάσκει έως λίγο πριν από το θάνατό της το 1948.
Έτσι έγινε πασίγνωστη η ιδιότυπη τεχνική που χαρακτηρίζει την πλούσια παράδοση του νησιού η οποία έχει δώσει θαυμάσια δείγματα κεντητικής τέχνης, με μοναδικής έμπνευσης σχέδια και ζωηρά χρώματα.
- Σημείωση σύνταξης Επτανήσου Πολιτείας:
Αργότερα έπεσε πάλι, έσπασε και το αριστερό το οποίο έμεινε ανάπηρο.
Παρά την αναπηρία της μαθαίνει να κεντάει και επινοεί την "καρσανική" βελονιά που την κάνει γνωστή, πρώτα στη Λευκάδα και αργότερα στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις της γύρω από τη νέα τεχνική όμως ελάχιστοι γονείς εμπιστεύονται τα κορίτσια τους στην "τρελο-Μαρία" την κουτλή. Η Μαρία, ανήσυχο πνεύμα, με απίστευτο δυναμισμό και πείσμα, επιμένει. Κάποια στιγμή η Ζωή Βαλαωρίτη, νύφη του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, πληροφορείται για την αξιόλογη αυτή λαϊκή τέχνη, την επισκέπτεται και μένει έκθαμβη από την ιδιότυπη τεχνική και την εφευρετικότητα της Μαρίας. Συνεννοείται με την τότε βασίλισσα Σοφία και ιδρύει στην Καρυά τη "Σχολή Κεντημάτων"(1912) στην οποία η Μαρία διδάσκει έως λίγο πριν από το θάνατό της το 1948.
Έτσι έγινε πασίγνωστη η ιδιότυπη τεχνική που χαρακτηρίζει την πλούσια παράδοση του νησιού η οποία έχει δώσει θαυμάσια δείγματα κεντητικής τέχνης, με μοναδικής έμπνευσης σχέδια και ζωηρά χρώματα.
- Σημείωση σύνταξης Επτανήσου Πολιτείας:
Η καρσάνα κεντήστρα ευαισθητοποιείται, ψάχνει τολμάει και δημιουργεί νέα τεχνοτροπία και νέες συνθέσεις. Στη θέση της σταυροβελονιάς εμφανίζεται η «Καφασοβελονιά», «το λοξό πλακέ» και το « Σταυρογάζι» .
Το βασικό στοιχείο της διαφορετικότητας στην καρσάνικη βελονιά είναι ο καινούριος τρόπος που οι κεντήστρες τρυπούν τις διασταυρώσεις των κλωνιών στημονιού – υφαδιού, ο αριθμός των κλωνιών που η κάθε βελονιά καλύπτει και η κατεύθυνση της κλωστής κατά την κάλυψη ( τεχνική κεντήματος ) και τα σχέδια που προέκυπταν κατά τη διάρκεια των διακοσίων περίπου ετών που οι γυναίκες μας δούλεψαν στο κέντημα.
Διακρίνουμε τρεις τεχνικές στο καρσάνικο κέντημα: Η Καφασοβελονιά, το Πλακέ και το Σταυρογάζι. Τα σχέδια του κεντήματος είναι : η Κούπα, το Ψαράγκαθο, οι Ρόδες, η Σφραγίδα, η Λύρα, τα Φιοράκια, το φελί, το Μοτίφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου