Τη Μεγάλη Βδομάδα άντρες και γυναίκες όλοι πηγαίνανε στην εκκλησία. Από μέρες κανονίζανε το θέλημά τους και την ώρα που εσήμαινε η καμπάνα όλοι πλυμένοι, αλλαμένοι και καθαροί, με τις κάτασπρες μπόλιες οι γυναίκες και με τα καούκια στο χέρι οι άντρες, εμπαίνανε στην εκκλησία με πολύ μεγάλη κατάνυξη...
Κάνανε το σταυρό τους κυττάζοντας ψηλά με δέος...
...
Μέσα στην εκκλησιά τη Μ.Πέμπτη στα χωριά μας οι γυναίκες ακούγοντας τα δώδεκα Ευαγγέλια πλέκουνε με το κροσοβέλονο γαϊτάνι- τόσες ώρες -που το φοράνε μετά σα βραχιόνι στο χέρι για το μάτιασμα.
Με την πρώτη καμπάνα της εκκλησίας βάφανε τα κόκκινα αυγά, αιώνιο σύμβολο ανανέωσης της ζωής και της φύσης, με πέταλα παπαρούνας που κοπανίζανε με βαρζί ή με τ' αυγά τση Λαμπρηάς που ψάχνανε και βρίσκανε ''ενώρως τσι βρύνες και τσ' αποαποτηληές''.
......
Τα τσέφλια από τα κόκκινα αυγά που καταναλώνανε στα σπίτια από το Πάσχα μέχρι την ημέρα της Αναλήψεως τα φυλάγανε και τα παραχώνανε στο χωράφι.
*αποσπάσματα από το βιβλίο της Νινέττας Λάσκαρι ''ΚΕΡΚΥΡΑ'' Γ' έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου