Η ΕΤΙΚΕΤΑ(ΕΘΙΜΟΤΥΠΙΑ) ΤΟΥ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΣΕ ΤΖΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

1o    O χαιρετισμός στο Τζάντε από γραπτά του Διον.Ρώμα:

Θυμάμαι, γράφει ο Διον.Ρώμας, το χειροφίλημα των αφεντάδων από τους λαϊκούς και 

τους χωριάτες.
Τότε ήταν διαδεδομένο  και ήταν μια απλή κοινωνική αβροφροσύνη.

Μεγάλη σημασία είχε η προσφώνηση.

Βάζανε το υποκοριστικό στην κατάληξη,χωρίς να προηγείται το ''κύριος''.

Για παράδειγμα Γιαννάκης ήταν επιτρεπτό, ενώ Γιάννης σκέτο ήταν ανεπίτρεπτο.

Αρα με λίγα λόγια μπορούσαμε να έχουμε τα ισοδύναμα :

Σιορ Γιαννάκης , κόντε Γιαννάκης , Γιαννάκης.

Υπήρχε ένα απλό τετράστιχο που σε ελάχιστες γραμμές λέει πολλά:

''Εις τον Φόρο Σινιορία

Στην Ανάληψη Σιορία

Τσ' Αη Σαράντα λένε γειά σου 

και στον Αμμο γειά χαρά σου''

-Δηλαδή στο Φόρο βρίσκεις και χαιρετάς αρχόντους

Στην Ανάληψη χαιρετάς Αστούς-κυρίους

και από τους Αγίους Σαράντα και πέρα είναι οι ποπολάροι....

που χαιρετιούνται ελληνοχυδαϊστί!

• 
  
• 
  
• 
  
• 2ο    Ο χαιρετισμός στην Κεφαλονιά από τον Τάκη Τόκκα:
  
  
  ''Οι πληροφορίες μου είναι από προφορική σε εμένα, διήγηση μιάς από τις μεγάλες σιόρες του νησιού,
  της Αννούλας Σ. Αννίνου-Καβαλιεράτου γύρω στα 1970
  1. Μπορούσες να αποκαλέσεις έναν νόμπιλε με το σιόρ και υποκοριστικό του βαπτιστικού ονόματός του
  π.χ σιόρ Παναγάκη
  2. σκέτο με το υποκοριστικό π.χ. Παναγάκη
  3. με τον τίτλο του και μόνον,είτε προτάσσοντας την λέξη σιόρ,είτε όχι, π.χ. Κόντε μου ή σιόρ Κόντε
  4. ποτέ δεν ακολουθεί την προσαγόρευση σιόρ ή σιόρα, το επίθετο
  5. οι κύριοι ανασηκώνουν απαραίτητα ελαφρά το καπέλο σε αυτούς που θεωρούν ομοίους τους,
  συνήθως όμως το ίδιο έπρατταν και στους αστούς και αν ήτανε στα μπόνα τους και στο πόπολο
  6. οι ευγενείς όποιους θεωρούσαν ότι δεν ήτανε όμοιοι τους,μπορούσαν να απαντήσουν σε
  χαιρετισμό τους,είτε με νεύμα,κυρίως όμως με μια κίνηση του δείκτη και τίποτε άλλο!
•