ΒΙΔΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Μικρό νησί 1200 μέτρα βορείως της πόλεως

Κέρκυρας.Στην αρχαιότητα αναφέρεται ως Πτυχία.Στον μεσαίωνα ονομαζόταν Αγιος Στέφανος από το εκκλησάκι που 

υπήρχε και που το 1837 κατεδάφισαν οι πολιτσμένοι άγγλοι για να χτίσουν

στρατώνες.

Από τις αρχές του 1500 λόγω του ιδιοκτήτου της Ενετού Γκουϊντο Μαριπέτρι

ονομάστηκε Guido,δηλαδή στην ντοπιολαλιά Βίδο.Κατά την δεύτερη γαλλική κατοχή

1807-1815 ονομάστηκε Νήσος της Ειρήνης.

Οι άγγλοι το μετέτρεψαν σε απόρθητο φρούριο και μετά την παράδοση της Επτανήσου από τον

τελευταίο αρμοστή τον Στόρξ,στον Ελληνα αντιπρόσωπο Θρ.Ζαϊμη με μεγάλους κόπους

κατεδάφισαν όλα τα οχυρωματικά έργα,σύμφωνα με τις όρους της συνθήκης προσάρτησης

των Επτανήσων.

Το 1916 πήρε το όνομα Νήσος του Θανάτου γιατί εκεί είχαν συγκεντρωθεί οι ηττηθέντες από

τους αυστριακούς, Σέρβοι στρατιώτες,για να μην μεταφέρουν επιδημίες στο νησί.Οπως

καταλαβαίνουμε οι συνθήκες διαμονής τους θα πρέπει να ήσαν άθλιες!

Εχει όμως και συνέχεια το μαρτύριο των Σέρβων....αδελφών.Οσοι πέθαιναν ρίχνονταν από

τα βράχια στον αιγιαλό,όπου παρελαμβάνοντο από ατμόπλοιο,πλωτή νεκροφόρα,και ρίχνονταν 

στην θάλασσα μεταξύ Λευκίμμης και Παξών,όπου είχαν συγκεντρωθεί αγέλες καρχαριών.

πηγή: εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ και συγγραφέας ο Ακαδημαϊκός Αντιναύαρχος Στυλ.Λυκούδης

ΤΣΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΣΤΟ ΤΖΑΝΤΕ του Διον.Φλεμοτόμου

Γιορτάζει σήμερα η σκοντράδα μου! Κάποτε το πανηγύρι της ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αγαπητά της πόλης της Ζακύνθου. Το μόνο που συμμετείχαν και οι Λιμπροντορίστες. Χαρακτηριστικό του τα ψητά στους δρόμους και η "αναληψιώτικη γαρδούμα". Η μπάντα να παίζει στο πλάτωμα κομμάτια από αγαπημένη μουσική, κλασσική (!!!) και πολλές "φωτίες". Προ πάντων όμως η μυρωδιά της πατημένης μερτίας, ανακατεμένη με αυτήν της φιτούρας και του παστελιού. Χρόνια πολλά σε όλους! Προσδοκώ Ανάσταση..., παρ' ότι τση Αναλήψεως!!!

Η ΣΧΟΛΗ ΚΕΝΤΗΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ της Ελένης Χάρου

Το 1909 ιδρύθηκε στα Κύθηρα ο "ΚΥΘΗΡΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ" με πρώτο πρόεδρο το γιατρό Διονύσιο Καλούτση. Το σωματείο αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα και μάλλον είναι το παλαιότερο υπάρχον στο νησί. Το πρώτο έργο του Συνδέσμου το 1910 ήταν η ίδρυση Χειροτεχνικής Σχολής για τα κορίτσια, της οποίας η λειτουργία απαιτούσε τότε 3000 δρχ.

 Για την εξασφάλιση αυτού του ποσού ο Σύνδεσμος συνήψε δάνειο, το οποίο καλύφθηκε σε ελάχιστο χρόνο. Η Σχολή αυτή είχε 50 μαθήτριες, οι οποίες μάθαιναν και εργάζονταν με πολύ ζήλο. Παρόμοιες σχολές στην Ελλάδα ονομάζονταν Ελληνικές Βασιλικές Σχολές Χειροτεχνημάτων και στην Αθήνα υπήρχε συμβούλιο με πρόεδρο την πριγκίπισσα Ελένη του Νικολάου. Αυτό το Συμβούλιο το 1911 έστειλε 4600 δρχ. για να μοιραστούν στις μαθήτριες. Δ/ντρια της Σχολής ήταν η Χρυσούλα Μανουσάκη.

 Αρχικά η Σχολή στεγαζόταν στο Κάστρο. Κατόπιν ο Κυθηραϊκός Σύνδεσμος έχτισε στην είσοδο της Χώρας οίκημα κατάλληλο, το οποίο μέχρι σήμερα το λέμε "Σχολή" Αυτό το οίκημα ήταν φυτώριο για σπουδαίες κεντήστρες, που έφτιαξαν ολόκληρες προίκες και στόλισαν εκκλησιές και σπίτια με άφθαστα καλλιτεχνήματα. 

Μαθήτριες της Χειροτεχνικής Σχολής των Κυθήρων με τις δασκάλες τους γύρω στο 1911.

Πολλές απ' αυτές τις χρυσοχέρες γυναίκες τις προλάβαμε στα παιδικά μας χρόνια και μας εντυπωσίαζε η βελονιά τους και τα αριστουργήματα που βγήκαν από τα χέρια τους κάτω από το λιγοστό φως του λαδοφάναρου και της πετρελαιόλαμπας.

Η ΖΑΚΥΝΘΙΝΗ ΣΤΑΦΙΔΑ

Η σταφίδα,όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Ζώης στο Λεξικό του,καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Ζάκυνθο,επί Βενετών.
Το γνωστότερο όνομα της,εκείνη την εποχή ήταν λιανορρώγι,από το οποίο παραγόταν ο τσιμπίμπος.
Από έγγραφο του 1516,προκύπτει ότι ο Ιάκωβος Σιγούρος παραχωρεί στον Γερακάρη,κτήματα στην θέση Βαραίς όπου το 1518 την έφερε ένας Θεοδόσης,από την Κόρινθο της νήσου του Πέλοπος.
Εξ ου και το όνομα Κορινθιακή.
Ο Ζώης στο Λεξικόν του,αναφέρει πολλά για την φορολόγηση της και το λαθρεμπόριο που εγένετο κατά καιρούς.
Τα φορολογικά μέτρα ξεκίνησαν με τον δόγη Δονάτο στις 2 Ιανουαρίου του 1545 και συνεχίστηκαν για πολλούς αιώνες μέχρι το σταφιδικό κραχ που έγινε  στα τέλη του 19ου αιώνα οπότε και έληξε άδοξα η βασιλεία της, ή για να το γράψω καλύτερα κατέρρευσε το χρηματιστήριο της σταφίδας!
Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κάποιος το βιβλίο της Αθηνάς Κακούρη,''ΠΡΙΜΑΡΟΛΙΑ'' για να καταλάβει την τεράστια σημασία της σταφίδας για την οικονομία της Δυτικής Ελλάδας και τις ευθύνες των κυβερνήσεων,οι οποίες έπαιξαν τον ρόλο του...παρατηρητή!

1000 ΔΙΣΤΙΧΑ του Δημ.Σολδάτου (Λευκάδα)

Τα χείλη λάβα πιο καυτή
κι απ' του ηφαιστείου της Θήρας,
κι ο κάθε πόρος του κορμιού
της ηδονής κρατήρας.

Δ. Ε. Σολδάτος
"1000 δίστιχα", 2010

ΑΧ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ...

Δυστυχισμένε μου Λαέ, καλέ κι ηγαπημένε,
πάντοτ'ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε!

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

''προς Επτανησίους''

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ''Φ'' της Ανδριανής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Υπάρχει το γράμμα Φ. Ένα γράμμα του αλφαβήτου θα μου πεις. Ακόμα ένα. Ναι, δεν μπορώ να πω, ένα ακόμα γράμμα είναι, μα αρχίζουν ξέρεις σημαντικές λέξεις από αυτό.
Φίλη. Φίδι.
Και εγώ επέλεξα να είσαι Φίλη.
Και εσύ απέδειξες πως είσαι Φίδι.

Είπες "κοίτα, μόνο αριστερά ή δεξιά μπορείς να πας".
Και κατέβασες τα σύννεφα και έφτιαξες ομίχλη,
για να κρύψεις την ευθεία που αγαπώ σε μία λήθη.
Μα ένιωσα παράξενα γιατί όταν μιλούσες,
έμοιαζες σαν να με απειλούσες.

Και πήγα ευθεία.
Διάλεξα την μαγεία.
Τελικά στην ζωή μου ήσουν μια ανακολουθία....

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ (και προσοχή, καμιά φορά οι φίλοι ίσως να είναι ήλοι...)

ΓΚΙΟΣΤΡΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Τα αίματα ανάβανε πολύ στο εντυπωσιακό αυτό άθλημα.
Ετσι στα 1740 ο Μαρίνος ντε Λάζαρης σκοτώνει πάνω στον αγώνα
τον κόντε Πέτρο Μακρή.Το Ρεγκιμέντο λοιπόν,απαγορεύει την γκιόστρα
η οποία αναβιώνει πολύ αργότερα επί αγγλοκρατίας,το 1835.
Η γκιόστρα ιδρύεται το 1651 στην Ζάκυνθο και ήταν η Πέμπτη της Τυροφάγου
προς επίδειξη της ικανότητας των αριστοκρατών.
Διαδραματιζόταν στην Πλατεία Ρούγα,δηλαδή την οδό Αλεξ.Ρώμα.
Ολα τα σπίτια δεξιά και αριστερά καθώς και οι στοές,ήσαν στολισμένες με δάφνες.
Η έναρξη γινόταν με σάλπισμα και οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να προσέχουν να μην
βγει το πόδι τους από τους αναβολείς, να μην τους πέσει το ξίφος και να μην τους
φύγει το καπέλο γιατί τότε η νίκη τους θα ακυρωνόταν.
Ο πρώτος έπρεπε να χτυπήσει φτερό  πάνω σε ξύλινο ανδρείκελο και ο άλλος
έπρεπε  να πετύχει το κέντρο δύο δακτυλίων που κρέμονταν.

·

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΚΑΙ ΖΑΚΥΝΘΟΣ του Διον.Φλεμοτόμου

Αύριο, Κυριακή του Τυφλού, κατά πανάρχαιο έθιμο, στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου της πόλης της Ζακύνθου, γίνεται με επισημότητα η εναπόθεση της εικόνας της Παναγίας της Γαλανούσας στην θέση της. Συγκεκριμένα μετά την πανηγυρική λειτουργία η καθέδρα της, η οποία μετά την λιτανεία του απογεύματος του Πάσχα, τοποθετείται στο μέσο του ναού, κάτω από το μπαλντακίν(ο), περιφέρεται εντός της εκκλησίας (γύροι) και μετά τοποθετείται στην θέση που βρίσκεται όλο το χρόνο.

ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΠΑΤΑΤΕΣ ΨΗΤΕΣ ΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ ΚΑΙ ΡΟΖ ΠΙΠΕΡΙ

Υλικά

4 μεγαλούτσικες πατάτες, κατά προτίμηση βιολογικές

4 μεγάλα ξερά κρεμμύδια

αλάτι και πιπέρι

1 κουτ. σούπας ξίδι λευκό (ή χυμός λεμονιού)

4 κουτ. σούπας ελαιόλαδο*

4 κουτ. σούπας φρέσκο σχοινόπρασο ψιλοκομμένο (σε γλαστράκια ή σε ματσάκια, σε μεγάλα σούπερ μάρκετ και σε ενημερωμένα μανάβικα) ή 2 κουτ. γλυκού ξερό (σε μπαχαράδικα) ή, αν δεν βρείτε, 2 φρέσκα κρεμμυδάκια, πολύ ψιλοκομμένα

2 κουτ. σούπας φρέσκα φύλλα δυόσμου, ψιλοκομμένα, ή 1 κουτ. γλυκού ξερό, τριμμένο

1 κουτ. γλυκού ροζ πιπέρι, φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση

Πλένουμε σχολαστικά τις πατάτες, τις σκουπίζουμε και τις τυλίγουμε σε αλουμινόχαρτο μία-μία. Καθαρίζουμε και τα κρεμμύδια από τα εξωτερικά φλούδια και τα τυλίγουμε και αυτά ένα-ένα σε αλουμινόχαρτο. Βάζουμε τις πατάτες και τα κρεμμύδια στο φούρνο και τα ψήνουμε μέχρι να μαλακώσουν, γύρω στη 1 ώρα. Τα κρεμμύδια θα ψηθούν πριν από τις πατάτες. Κρατώντας μια πετσέτα για να μην καούμε, τα ζουλάμε ελαφρώς. Όταν υποχωρεί, τα βγάζουμε.

Αφού ψηθούν, κόβουμε τις πατάτες σε χοντρούτσικες ροδέλες, τις βάζουμε σε πιατέλα, κόβουμε και τα κρεμμύδια προσεχτικά στη μέση και τα βάζουμε ανάμεσα στις πατάτες. Αλατοπιπερώνουμε. Σκορπίζουμε πάνω τα βότανα και το ροζ πιπέρι και περιχύνουμε με το λαδόξιδο. Σερβίρουμε ζεστά. Συνοδεύουμε με ελιές και τουρσιά της αρεσκείας μας.

*Αν δεν θέλουμε να φάμε λάδι, το αντικαθιστούμε με 2 κουτ. σούπας κόκκινο κρασί ανακατεμένο με 1 κουτ. σούπας πετιμέζι.

ΕΥΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ - ΛΕΥΚΑΔΑ

Φωτογραφία ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

πηγή:http://cheftelemachus.blogspot.gr/

ΟΙ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ; της Ανδριανής Βοντετσιάνου

Υπήρξα από τους τυχερούς που έζησα την Κέρκυρα στα καλύτερα της. Όταν ακόμα εμείς οι Κερκυραίοι την αγαπούσαμε και το δείχναμε, τιμώντας την.
Κατεβαίναμε στη χώρα από τους Καρουσάδες και βάζαμε το καλοκαίρι φρεσκοσιδερωμένα λινά. Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί και αυτό το ένδυμα, ήταν ένας φόρος τιμής στον τόπο μας, σε αυτό που μας πρόσφερε, στην ομορφιά του.

Το Καστέλο έχει ρημάξει. Εμείς το αφήσαμε να γίνει έτσι. Πρώτα γιατί διαμαρτυρηθήκαμε να το αφήσει η οικογένεια Μπούα και μετά γιατί δεν μπορέσαμε να το εκμεταλλευθούμε με τον σωστό τρόπο.
Και τώρα; Σιγά σιγά το βλέπουμε να καταστρέφεται. Χρησιμοποιούμε και τον κήπο του για να σταθμεύουμε τα απορριμματοφόρα.

Και εγώ που είμαι 40 ετών, ντρέπομαι που ο γιος μου στα 13 του δεν εχει δει το Καστέλο ποτέ όπως θα έπρεπε να το δει. Όπως ήταν. Ένα παλάτι.
Και μάλλον δεν θα το δει και ποτέ. Γιατί θα πέσει. Όπως και η βίλα Ρόσα. Κάνω λάθος συμπατριώτες μου;

ΓΙΑ ΤΑ 150 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ 1864-2014

''Ελέαμε με την Ενωση πως θα μας Eλληνίστε

μα εσείς μας ξελληνέψατε, μας απαξαθρωπίστε!''

Γιάννης Τσακασιάνος  Ζάκυνθος
1853-1908

ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ του Βλάση Τσώνου

Η πρώτη επέκταση των συνόρων του ελληνικού κράτους ήρθε σε περισσότερα από τριάντα χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα καμιάς από τις αλυτρωτικές εξεγέρσεις του ελληνικού κράτους ούτε συντελέστηκε σε βάρος του μόνου μέχρι το 1878 εχθρού, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με τη συνθήκη που υπογράφτηκε στις 17/29 Μαρτίου 1864 ανάμεσα στις τρεις Δυνάμεις, την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, και στο ελληνικό βασίλειο τα Επτάνησα πέρασαν οριστικά στην ελληνική κυριαρχία στις 21 Μαΐου. H εξέλιξη αυτή ήρθε ως επιστέγασμα μιας σειράς διαβουλεύσεων και διπλωματικών διαπραγματεύσεων, οι οποίες καθόρισαν αρκετά βαρείς όρους για την Eλλάδα που ήταν αποκλεισμένη από τις περισσότερες διπλωματικές συναντήσεις.

H συνθήκη θέσπιζε τη διηνεκή ουδετερότητα της Kέρκυρας, γι' αυτό κατεδαφίστηκε μέρος του οχυρού της πόλης και των Παξών. Το ελληνικό κράτος αποδέχεται όλες τις υποχρεώσεις προς ξένες κυβερνήσεις, εταιρείες και ιδιώτες, οι οποίες απόρρεαν από συμβάσεις που είχαν συναφθεί με την Ιόνιο Πολιτεία ή με την Προστάτιδα Δύναμη, τη Μεγάλη Βρετανία. H ρύθμιση αυτή αφορούσε το δημόσιο χρέος των Ιονίων, εμπορικά και ναυτιλιακά προνόμια αλλοδαπών και κυρίως το εκδοτικό δικαίωμα της Ιονικής Τράπεζας. Το ελληνικό κράτος αναλάμβανε επίσης να καταβάλει αποζημιώσεις και συντάξεις στους Άγγλους υπαλλήλους που θα έχαναν τη θέση τους με την Ένωση. H Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζεται ως επικρατούσα, αλλά κηρύσσεται παράλληλα η θρησκευτική και λατρευτική ελευθερία για όλα τα δόγματα και διατηρούνται τα προνόμια της Καθολικής Εκκλησίας. H Μεγάλη Βρετανία παραιτείται από την προστασία των Ιονίων και μαζί με τη Γαλλία και τη Ρωσία επεκτείνουν τις εγγυήσεις που αφορούσαν την Ελλάδα και στα Ιόνια νησιά.

Στις 23 Σεπτεμβρίου/5 Οκτωβρίου 1864 το IΓ' Ιόνιο Κοινοβούλιο υλοποίησε το σκοπό της σύγκλισής του αποφασίζοντας την Ένωση με την Ελλάδα σε "μία και αδιαίρετη πολιτεία υπό το συνταγματικό σκήπτρο του Βασιλέως Γεωργίου A'. Είχαν προηγηθεί πολλές αναταραχές λόγου τις φοβίας ότι τα Επτάνησα θα χάναν την καλή τους οικονομική θέση μετά από την ένωση με το φτωχότερο Ελληνικό κράτος.

Ως συνέπεια της ένωσης οικονομικά και διαχειριστικά στοιχεία μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα. Μέσα από αυτά η Ιονική Τράπεζα και η βιβλιοθήκη της Ιόνιας Ακαδημίας

 Ιόνιος Βουλή 
Εδώ, στις 23 Σεπτεμβρίου 1863, η Ιόνιος Βουλή ψήφισε την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το κτίριο της Ιονίου Βουλής βρίσκεται σε θέση όπου, κατά τα τέλη της Βενετοκρατίας, βρισκόταν το οπλοστάσιο (arsenale) του προμαχώνα του Αγίου Αθανασίου. Στις αρχές του 19ου αι. το οπλοστάσιο υπέστη μετατροπές με παρέμβαση του αρχιτέκτονα Φιλ. Πετριτσόπουλου, με σκοπό τη στέγαση ιεροδιδασκαλείου και στη συνέχεια χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Χρόνη το κτίριο που στέγασε την Ιόνιο Βουλή. Το κτίριο εκείνο καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας του Σεπτεμβρίου 1943 και αναστηλώθηκε το 1962 και το 1978.

Καλό μας έκανε η κακό ? ......στον καθένα μας η απάντηση !!!!!!

Σε μια γκάφα της αγγλικής διπλωματίας, από τις μεγαλύτερες για τη Μεγάλη Βρετανία και από τις ευτυχέστερες για την Ελλάδα, οφειλόταν η μεγάλη γιορτή, εκείνο το πρωί της 21ης Μαΐου του 1864. Η γαλανόλευκη σημαία υψωνόταν στο φρούριο της Κέρκυρας κι ο 39χρονος τότε, Θρασύβουλος Ζαΐμης παραλάμβανε επίσημα τα Επτάνησα από τον Άγγλο αρμοστή Ερρίκο Στορξ.
Οι Βρετανοί παραχωρούσαν τα νησιά, προίκα στο νέο βασιλιά της Ελλάδας, σε ανταπόδοση του όρου που είχαν θέσει: Ότι ο νέος μονάρχης δε θα επιβουλευόταν τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και νέος μονάρχης ήταν ο Γεώργιος ο Α’, επί της βασιλείας του οποίου η Ελλάδα πήρε, με το σπαθί του πολέμου, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, την Κρήτη και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου...
Η αγγλική κατοχή στα Ιόνια νησιά ονομαζόταν επίσημα Προστασία. Προστασία της ανεξάρτητης πολιτείας των Επτανήσων, όπως αναφερόταν στη συνθήκη της Βιέννης, το 1815. Νωρίτερα, λεγόταν, απλά, κατοχή.
Την ημέρα της ένωσης με την Ελλάδα, ένας ανώνυμος χρονικογράφος έγραψε:
«Οι Άγγλοι εκάθησαν εις την Επτάνησον χρόνους 54, μήνας 8 και ημέραν μίαν».

Μετά την παράδοση στον Ζαΐμη, ο αρμοστής Στορξ πέρασε στο Κατάκωλο και πρόσφερε τη σημαία της Επτανησιακής Πολιτείας στον βασιλιά Γεώργιο. Στις 29 Ιουνίου, ο Γεώργιος πατούσε το πόδι του στην Κέρκυρα, πρώτο σταθμό της περιοδείας του στο Ιόνιο. Στις 29 Αυγούστου, οι πληρεξούσιοι από τα Επτάνησα γίνονταν δεκτοί με ζητωκραυγές στην εθνοσυνέλευση, που ετοίμαζε το νέο σύνταγμα της Ελλάδας.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

Το λείψανο του Αγίου Γερασίμου εκτίθεται σε γενικό προσκύνημα.
Ο μητροπολίτης Σπυρίδων Κοντομίχαλος επικεφαλής σύμπαντος του κλήρου προϊσταται των εκδηλώσεων.
Οι άγγλοι αποφασίζουν να υποστείλουν την κατοχική τους σημαία,λίγες ώρες νωρίτερα
από την προβλεπόμενη ώρα και αποχωρούν,φοβούμενοι επεισόδια.
Στις 4 Ιουνίου φτάνει στην Κεφαλονιά ο Ελληνικός στρατός και στις 17 Ιουνίου φτάνει
ο Βασιλιάς Γεώργιος Α',που επισκέπτεται Αργοστόλι και Ληξούρι.
Βέβαια ο σοσιαλιστής Πανάς γράφει ότι οι Αγγλοι έτσι,εξασφαλίζουν την ενίσχυση του
εκλεκτού τους Βασιλιά και την μεταφορά του Αρμοστή από την Κέρκυρα στην Αθήνα.
Προσοχή φίλοι μου,τα λόγια αυτά δεν τα λέει κάποιος ανθενωτικός Κερκυραίος,όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος αλλά ένας εκ των ηγετών του ριζοσπαστικού κόμματος ο Κεφαλονίτης σοσιαλιστής Παν.Πανάς.

ΕΝΑΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

του Κώστα Ζαφειρίου

Πήγε πριν από κάποια χρόνια στα Κύθηρα ως παθολόγος, μαζί με τη μικροβιολόγο σύζυγό του. Πολύ σύντομα το ζευγάρι που απέκτησε παιδιά, έγινε ιδιαίτερα αγαπητό στη μικρή κοινωνία. Ο τότε μητροπολίτης Κυθήρων (νυν Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος) πρότεινε στο γιατρό να γίνει ιερέας. Η απάντηση ήρθε μετά από ένα χρόνο, αφού όλο αυτό το διάστημα ο γιατρός επεξεργαζόταν την πρόταση του δεσπότη στο μυαλό του...

Ο λόγος για τον καταγόμενο από την Κεφαλλονιά, ιερέα Πέτρο Μαριάτο που διακονεί την μητρόπολη Κυθήρων από την ενορία του στον Ποταμό. Κάποιοι τον αποκαλούν και «γιατρό των ψυχών». Ο πατήρ Πέτρος Μαριάτος, όπως είπε ένας Κυθήριος στο ierovima.gr είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που τιμούν την Εκκλησία μας.

ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ της Δημ.Φωκά

Nα θυμηθούμε ότι στις 21 Μαΐου 1864 γίνεται η ένωση των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα, αλλά ο Μομφεράτος αρνείται να υπογράψει την ένωση και απουσιάζει από τους πανηγυρισμούς -παρόλο που ήταν αντιπρόεδρος του Ιόνιου κοινοβουλίου- διαφωνώντας με τους όρους της ένωσης!!!

Παράλληλα, μετά το κριμαϊκό πόλεμο (1854-1857), η βρετανική διπλωματία άρχισε να μελετά άλλους τρόπους υπεράσπισης των συμφερόντων της στον Ελλαδικό και μεσογειακό χώρο, και γενικά λειτούργησε περίπου ως εξής:

Ένωση θέλετε; Ένωση θα έχετε!!!

Απλά θα υποβάλλετε ικετήριες επιστολές προς τη Βασίλισσά μας και εμείς αντί να έχουμε βάση ελέγχου της Μεσογείου την Κέρκυρα, μπορούμε να μετακομίσουμε στην Αθήνα. Αρκεί εσείς οι Επτανήσιοι και οι λοιποί Έλληνες, να εκλέξετε για Βασιλιά άτομο αρεστό σε μας, που θα δείξει κατανόηση στις επιδιώξεις μας.

Η Βρετανική διπλωματία την εποχή εκείνη:

1) Aναζητεί πρόσωπο αρεστό για το Βασιλικό θρόνο στην Ελλάδα μετά την έξωση του Όθωνα (1862)

2) Διαπραγματεύεται με τους κηδεμόνες του νέου υποψηφίου τις απολαβές και τις υποχρεώσεις του

3) Του εξασφαλίζει χορηγίες

4) Του ζητεί να υπογράψει ότι:

α) Δεν θα ασκεί πολεμική κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γιατί αυτή είναι χρήσιμο ανάχωμα έναντι της Ρωσίας

β) Του ζητεί να αναλάβει τις οικονομικές υποχρεώσεις που είχε υπογράψει ο Βρετανικός Αρμοστής προς την Ιονική Τράπεζα, προς τον Αυστριακό κλάδο της εταιρείας Loyd, προς την εταιρεία υγραερίου της Μάλτας και άλλους δικαιούχους

γ) Του ζητεί να υπογράψει τη συνταξιοδότηση Βρετανών αξιωματούχων της Ιόνιας Πολιτείας αφού αυτή η περιοχή επρόκειτο να ενσωματωθεί στο Ελληνικό κράτος.

Με αυτές τις προϋποθέσεις η Βρετανική Πολιτική προωθούσε την ένωση. Με το κλείσιμο των ριζοσπαστικών εφημερίδων και τη πεντάχρονη εξορία (Οκτ. 1851 - Φεβ. 1857) των ηγετών Ηλία Ζερβού-Ιακωβάτου και Ιωσήφ Μομφεράτου δημιουργείται στο κόμμα των Ριζοσπαστών σοβαρό κενό ηγεσίας. Το κέντρο του κινήματος μετατοπίζεται από τη Κεφαλονιά στη Ζάκυνθο με την ανάδειξη και προώθηση του Κων/νου Λομβαρδού. Ο τελευταίος αλλοίωσε τα ριζοσπαστικά οράματα και αφυδάτωσε τα αιτήματα της Ένωσης.

 Το 1858 το κόμμα των Ριζοσπαστών διασπάται σε Ενωτικούς και Αληθείς.

Οι Αληθείς Ριζοσπάστες υπό τους Κεφαλλήνες Ηλία Ζερβό Ιακωβάτο και Ιωσήφ Μομφεράτο μένουν πιστοί στις δημοκρατικές και κοινωνικές αρχές του Ριζοσπαστισμού. Οι Ενωτικοί Ριζοσπάστες υπό τον Ζακυνθινό Κων/νο Λομβάρδο εμφανίζονται ρεαλιστές και συμβιβασμένοι με την ιδέα της Ένωσης άνευ άλλου όρου και κοινωνικού περιεχομένου.

Ο Ριζοσπαστισμός υπήρξε κίνημα εθνικοαπελευθερωτικό και αστικοδημοκρατικό. Ο λόγος των Ριζοσπαστών φαίνεται επηρεασμένος από τη Γαλλική Φεβρουαρινή Επανάσταση του 1848, την ουτοπιστική σοσιαλιστική ιδεολογία του Saint-Simon, τις καινοκτημονικές θεωρίες του Proudhon και τις θέσεις του Ιταλού πολιτικού και στοχαστή του Risorgimento, του Mazzini. Το αίτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας το συνδύαζε με εκείνο της λειτουργίας δημοκρατικού πολιτεύματος. Γι' αυτό και ενέτασσε τον αγώνα για την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα στο παραπάνω πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων. Διαφορετικά, θεωρούσε την Ένωση κήρυγμα μονομερές και αντιπατριωτικών, που εξυπηρετούσε μόνο τα συμφέροντα της Αγγλικής πολιτικής και διπλωματίας. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το κύριο σημείο της διαφωνίας, της ρήξης και της διάσπασης του Ριζοσπαστικού κινήματος, αυτό ήταν το πεδίο του εσωτερικού αγώνα του Ριζοσπαστισμού.

Αποτέλεσμα αυτής της διάσπασης είναι το σημαντικότατο γεγονός της συνειδητής απουσίας του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της 12ης Ιονίου Βουλής από το σώμα της τελευταίας, 13ης Ιονίου Βουλής. Πρόεδρος στη 12η Βουλή ο Ηλίας Ζερβός-Ιακωβάτος, Αντιπρόεδρος ο Ιωσήφ Μομφεράτος.

Αληθείς Ριζοσπάστες και οι δύο, αγνοί αγωνιστές, αγνοί πατριώτες, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στις κυρωτικές εργασίες τις 13ης Βουλής.

Οι Ριζοσπάστες έφυγαν από τη ζωή με τη πεποίθηση ότι ο Ριζοσπαστισμός ηττήθηκε στην Ελλάδα. Η αγωνιστικότητα και η αγνότητα των Αληθών Ριζοσπαστών, που αρνηθέντες αξιώματα πέθαναν κάποτε εν απολύτω αξιοπρέπεια και σιωπή (και ένιοι εξ αυτών, όπως ο Μομφεράτος, εν απολύτω πενία).

Στο νεκροταφείο στο Δράπανο, πάνω από το τάφο του Ηλία Ζερβού-Ιακωβάτου είναι τούτα εδώ τα λόγια γραμμένα:

''Μόχθους πολλούς και πλείστας θυσίας υποστάς υπέρ πατρίδος συνενεγκών. Αντί των οποίων, μόνον τας αδικίας και τας πικρίας του κόσμου συλλέξας, κείμαι ενταύθα''.

 Ο Ρόκκος Χοϊδας πεθαίνει μέσα στις φυλακές το 1890 για εξύβριση του Βασιλέως. Παρά το γεγονός ότι ήταν ασθενής, δεν δέχθηκε να αποφυλακισθεί υπό τον όρο ότι θα ζητούσε συγνώμη. Το 1896 ο δημοσιογράφος, ποιητής και διεισδυτικός παρατηρητής, ο Παναγιώτης Πανάς αυτοκτονεί στο ξενοδοχείο των Ξένων στο Πειραιά, πένης, ασθενής και παραγκωνισμένος. Το 1907 ο Μαρίνος Αντύπας, δολοφονείται στο Κιλελέρ.

 ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΛΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ !!!

ΑΝ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΔΙΑΖΕΥΚΤΙΚΟ ''Η'' ΚΑΙ ΓΊΝΕΙ ''=''

ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

Λιμόδωρο το εκτρωτικό σε πλήρη ανθοφορία

Το Λιμόδωρο το εκτρωτικό (Limodorum abortivum) είναι μια από τις πιο σπάνιες ορχιδέες που απαντώνται στο νησί μας. Έχει χαρακτηριστεί σαν την πιο όμορφη από τις αυτοφυείς ορχιδέες του τόπου μας. Φτάνει τους 70 με 80 πόντους σε ύψος, μπορεί και περισσότερο αν βρει το κατάλληλο έδαφος να αναπτυχθεί. Τι έδαφος δηλαδή μέσα στην ξεραΐλα φυτρώνει. Παρουσιάζει την ιδιομορφία ότι δεν φωτοσυνθέτει αλλά συμβιώνει με ορισμένους μύκητες που εξασφαλίζουν την ανάπτυξή της.

Ένα και μοναδικό φυτό είχαμε βρει , κοντεύει ένας μήνας τώρα, που κι αυτό δεν είχε ακόμη ανθίσει. Επισκεφτήκαμε και πάλι χθες στα γρήγορα το μέρος. Αυτή τη φορά ξαπλωθήκαμε λίγο στην περιοχή και βρήκαμε πέντε ακόμη φυτά. Κι όλα ανθισμένα.

Χαρείτε τα μεγάλα μοβ άνθη της, όπως και κάποιες άλλες αυτοφυείς ορχιδέες και αγριολούλουδα που συναντήσαμε!

πηγή:http://www.kolivas.de/

Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Σήμερον έλαβα τα άσχημα μαντάτα.
Θα πρέπει να υποστώ τον ίδιο καταναγκασμό για δεύτερη φορά στην ζωή μου.
Εφορευτική επιτροπή στις εκλογές.
Μαγικές στιγμές για μία ακόμα φορά.Παντός είδους κομματόσκυλα να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα και να σαλιαρίζουν δεξιά και αριστερά,επιδιδόμενοι σε εμετικές δημόσιες σχέσεις,υποψήφιοι όλο καμάρι να πηγαινοέρχονται για δώσουν την γλοιώδη χείρα τους ως υποτιθέμενη χειραψία.
Οι ψηφοφόροι.
-Το 2006 έζησα καταστάσεις όπως:
-Να φέρνουν άτομο με νοητική στερηση στο εκλογικό κέντρο για να ψηφίσει.Το άτομο αυτό να μην έχει επίγνωση της πραγματικότητας,όμως οι δικοί του δεν πτοήθηκαν,ολα για την ψήφο.
-Επίσης,παππούς 90+ ήρθε σέρνοντας μόνο και μόνο για να μην χάσει το κόμμα, την ψήφο και ακολουθεί το μεγάλο φινάλε:
-Ηρθε τυφλός να ψηφίσει!!!!Ναι,τον έφεραν και αυτόν να ψηφίσει.
Θέλω λοιπόν να δώ μετά απο 8 χρόνια αν έχει ανέβει το level και κουβαλήσουν κάνα φρεσκοπεθαμένο να ψηφίσει.Ετσι και αλλιώς δεν θα κάνει τίποτα,θα τον βοηθήσει ο δικαστικός αντιπρόσωπος,κρίμα είναι να πάει χαμένη η ψήφος.
Εννοείται ότι θα ξαναδώ παππούδες-γιαγιάδες να μην βγάζουν το αυτοκόλλητο του φακέλου και να προσπαθούν να το κλείσουν σαλιώνοντας το, μανιωδώς λές και θα στείλουν γράμμα στον μετανάστη στην Αλαμπάμα γιό με γραμματόσημο.
Το 2006 γύρω εκεί στο μεσημέρι και ενώ είχαμε ξεροσταλιάσει,σκάει μύτη ένα κουστουμαρισμένο παπαγαλακι του δημάρχου με ένα κουτί και λέει;"To φαγητό είναι απο τον δήμαρχο".Ανοίγουμε και εμείς το κουτί και τι να δούμε:Κάτι παλιοκουλούρια είχε μέσα που αν έτρωγες ένα απο αυτά στο κεφάλι,έμενες στον τόπο.Να πούμε ότι τότε δήμαρχος ήταν ο σημερινός,ο Γιαννης της καρδιάς μας,ο κουβαρντάς.Το μεγάλο φινάλε δόθηκε το βράδυ όπου τα κομματόσκυλα είχαν πλέον λυσάξει.
Κλεινόμαστε μέσα στην αίθουσα για καταμέτρηση ψήφων και μας φέρνουν πίτσες για φαγητό.Ο δικαστικός αντιπρόσωπος να τρώει σπέσιαλ και να μετράει ψήφους.Μαγεία απο μόνο του.

Ποιός ξέρει τι θα δούν τα μάτια μου και φέτος σε αυτή την συγκλονιστική χώρα που ζώ.

Η ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ του Ηλία Γεωργακη

Η μάνα η Λευκαδίτισσα. Τη βλέπω στις αλυκές να σηκώνει ξυπόλυτη, σε μια ποδολόγα, αλάτι στο κεφάλι της. Κόντρα στη φτώχεια. Με αντίσταση στην απόγνωση. Πικραμένη από τη μοίρα. Αλλά με δύναμη. Με υπομονή. Με πλοηγό την αμόλυντη ψυχή της. Τη βλέπω στην Καρυά, νύφη στο χωριάτικο γάμο με αυτή την αρχοντική λευκαδίτικη φορεσιά, τη μεγαλοπρεπή. Να κεντάει με καρτερικότητα και φαντασία. Με παραδειγματική απλότητα. Να κουβαλάει το νερό με τον τέντζερη στο κεφάλι με δεξιοτεχνία. Με θάρρος. 

Τη βλέπω στα αμπέλια να σκάβει με αντρίκεια δύναμη, στα χωράφια, στα αλώνια, στον αργαλειό. Στους Σφακιώτες, στα Χορτάτα, στον Αη-Πέτρο, στην Εξάνθεια. Τη βλέπω στους βόλτους στην Εγκλουβή, στα μελίσσια στο Αθάνι, στις ψαρόβαρκες στα Σύβοτα, στη Λυγιά. Τη βλέπω παντού. Να ανάβει με ευλάβεια, με φροντίδα το καντήλι στο εικονοστάσι. Η αρχόντισσα της παράδοσης. Με τα περίσσια αποθέματα ψυχής για να προκόψουν τα παιδιά της, τα βλαστάρια της. Η μάνα η Λευκαδίτισσα. Τη βλέπω στη Χώρα να αναστενάζει πίσω από τα παραθυρόφυλλα, να κλαίει μαζί με τη βροχή πάνω στον τσίγκο. Ν' ασβεστώνει το καντούνι του Πουλιού, στην Αγία Παρασκευή, στην Αγία Κάρα, στον πίσω Μόλο. Να περιμένει με καρτερικότητα τον ψαρά, τον άντρα της, μέχρι τα χαράματα. Να ρίχνει μεγαλοβδομαδιάτικα το "κομμάτι". Και με το κουράγιο συνοδοιπόρο να παίρνει το δρόμο για τον ελαιώνα, στην Απόλπαινα για να αναρωτηθεί γιατί τόσοι σταυροί νέων ανθρώπων καρφωμένοι στο χώμα. Τη βλέπω στο Σπαρτοχώρι να αγναντεύει αναστενάζοντας τη θάλασσα, περιμένοντας τον γιο της, τον άντρα της από τα καράβια. Κι ένα δάκρυ να κυλάει στο αυλακωμένο της πρόσωπο. Το χαρακωμένο από τις πίκρες. Και με τα ροζιασμένα χέρια της να σκουπίζει τα δάκρυα. Η μάνα, η Λευκαδίτισσα. Τη βλέπω να σταυροκοπιέται στην Κυρά-Φανερωμένη. Να ανάβει το κεράκι δίπλα στα πολυκαιρισμένα τάματα που έμειναν για να θυμίζουν πως η ψυχή, το κουράγιο, η δύναμη είναι συνυφασμένες με τη μάνα. Τη μάνα με το πονεμένο βλέμμα στον ουρανό. Το βλέμμα της απόγνωσης. Το πανωτόκι στην πίκρα. Η μάνα, η Λευκαδίτισσα. Η μάνα μας!!
 (απο το βιβλίο του ΗΛΙΑ Π. ΓΕΩΡΓΑΚΗ ΄Χορεύουν τα κόκκινα'(εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ'). 

Η ΤΣΙΡΙΓΩΤΙΣΑ ΜΑΝΑ επιμέλεια Ελένη Χάρου

"ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΦΗΜΟΥ
Έλα ξύπνα. Είναι έξι η ώρα " Άκουσα τη μάνα μου να μου φωνάζει εκείνο το πρωί."Έλα σήκου, πλύσου, ντύσου για να πας τα χτήματα στο Παλιόκαστρο να βοσκήσουν. Τα παπούτσια σου μην τα γυρεύεις. Τα΄χω πάει του Χανιώτη, για να τουσε βάλει καμμμία φώλα και να στα βάψει για τη Λαμπρή. Καβάλα θα πας και καβάλα θα γυρίσεις. Πάνω στο τραπέζι σου'χω μία κούπα φασκομηλέα, έχω βάλει και μία κουταλέα μέλι, μόνο πιες τηνε. Σήμερα είναι Μ. Παρασκευή και νηστεύουνε και το λάδι. Μόλις φτάσεις απάνω, να δέσεις το μουλάρι στη μέση στο Κάτω Λακούδι και τη μία ζούλα στο άλλο σκαλί, για να μη φτάνονται. Τα άλλα χτήματα άστα λίμπερα. Δεν φεύγουνε. Στη σακοπάνα σου΄χω δύο ταγάρες και το κλαδευτήρι, να κόψεις χόρτα να τις γεμίσεις για τις κότες και τα κουνέλια. Σου'χω και το σαρακάκι, σκοινί και σύρματα, να κόψεις κλαδία από αγριοελαία και σουφροξυλέα, να κάμεις δύο καλά δεμάτια για τα μαρτία. Να τα σφίξεις καλά με το σκοινί και να τα δέσεις με δύο σύρματα, για να μη σου φύγουνε στο δρόμο. Να προσέχεις τα χέρια σου! Ύστερα να πας να μαζέψεις βλαστάρια, καλογέρια και σκάνταλα, να τα βάλεις στο καλό το στράϊστρο.Τρώγε και κανένα σκάνταλο και κανένα νερατζούνι, άνε βρεις. Να'χεις το νου σου και όταν η μεγάλη αγριοελαία, που είναι στο συνάμπελο, σκιάσει την Πλακούρα του Παππού, να τα μαζέψεις για να γυρίσεις. Όλο και κάποιος χριστιανός θα βρεθεί να σου πιάσει να τα φορτώσεις όλα στο μουλάρι"
Μέ αυτές τις παραγγελίες και τις οδηγίες φτάσαμε μέχρι το τρίστρατο στα Πρινιάδικα. Εκεί τύλιξε σαν στεφάνι το σκοινί στα κέρατα του Κοκκίνη, του χάιδεψε το λαιμό και του είπε δυνατά. "Στο Παλιόκαστρο Κοκκίνη μου, στο Παλιόκαστρο."Κι αυτός με καμάρι και ρυθμό ξεκίνησε όλη την ομάδα προς τον κατήφορο και προς το δρόμο που οδηγεί στο Παλιόκαστρο χωρίς να παραστρατήσει. Πάντα πρώτος ο Κοκκίνης μας, ο δουλευτής μας, που οργώνει βαθιά το χώμα,αλωνίζει τα στάχυα μας και κοπρίζει τα φυτά μας.Άγιο χτήμα. Ήσυχος, υπάκουος, δυνατός. Πίσω του η σκυλίτσα μου, η Αγάπη. Όνομα και πράμα. Πάντα κοντά με τη γαϊδουρίτσα μας, τη Μόσχα. Την υπομονετική και την ακούραστη αχθοφόρο μας, τα πόδια μας. Πίσω της το μουλάρι μας, ο Αράπης μας, ο άλλος δουλευτής μας, ο κουβαλητής μας, που τρέχει καμαρωτός, στολισμένος με τα στρωσίδια τις Κυριακές για το παζάρι στον Ποταμό, φορτωμένος με τις πραμάτειες μας. Πίσω του οι κατσίκες μας, η Κανέλα και η Χιόνα και πιο πίσω οι προβατίνες μας, οι μαυρομάτες μας, που όλα αυτά μαζί μας χορταίνουν με το γάλα τους, το τυρί τους και τις μυζήθρες τους. Εγώ καβάλα στη Μόσχα σκεπτόμουν, πώς είναι δυνατόν, αυτή η κοντόσωμη γυναίκα, η Μάνα μου, της τρίτης δημοτικού, να έχει καταφέρει να ημερέψει και να εκπαιδεύσει όλα αυτά τα ζώα, που την υπακούνε και εκτελούν τις προσταγές της με μία λέξη, με ένα χάδι. Ίσως οι τελευταίες κουβέντες του άνδρα της να της δίνουν τη δύναμη και να κατευθύνουν τις πράξεις της."Κατερίνα μου, ίσως να μη σε ξαναδώ. Αφιερώσου στο παιδί μας και στο σπίτι μας"..................................

(Απόσπασμα από μια έκθεση του μαθητή της Β΄τάξης του Γυμνασίου Κυθήρων, Αντώνη Πρωτοψάλτη, κατά το 1957. Ένα ακόμα αφιέρωμα στην Τσιριγώτισα μάνα)

 Παλιά Τσιριγώτισσα μητέρα του χωριού με δύο από τα παιδιά της φωτογραφίζεται περί το 1922 από τον Κυθήριο φωτογράφο Π. Φατσέα.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ

Δυστυχώς φίλοι μου, στο Τζάντε, έχετε χάσει την ψυχραιμία σας,όσον αφορά τις Δημοτικές εκλογές!
Σε κανένα άλλο νησί δεν έχουμε τόσες καταγγελίες,αποχωρήσεις,τριβές!
Δεν είναι της αρμοδιότητας μας ούτε είναι πρέπον να απευθύνουμε συμβουλές,αλλά από την στιγμή που διαβάζουμε για μηνύσεις, ε! τότε νομίζουμε ότι χάθηκε το μέτρο!
Εκλογές γίνονται,όχι πόλεμος!
Ανταλλαγή απόψεων-θέσεων περιμένουμε να διαβάσουμε,όχι ύβρεις και απειλές!

ΤΟ ΝΗΣΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΕ!

ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!

η συντακτική επιτροπή της Επτανήσου Πολιτείας

ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΠΟΣΧΙΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ! Πριν από ελάχιστες μέρες ανακοινώθηκε ότι η Καθολική Εκκλησία ανέδειξε σε άγιό της τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄, κατά κόσμον Άγγελο-Ιωσήφ Ρονκάλλι. Αλλά, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής ο "άγιος" αυτός ήταν ο επίσημος "δελεγάτος" του Βατικανού στη χώρα μας και με την ιδιότητα αυτή συμμετείχε σε διάφορες δοξολογίες και τελετουργίες υπέρ της νίκης των ιταλογερμανικών όπλων και όχι μόνο, υπέρ του φασιστικού

καθεστώτος, υπέρ της υγείας του Μουσολίνι, του Χίτλερ κ.ά. Προΐστατο επίσης θρησκευτικά των Ελλήνων καθολικών, μερικοί των οποίων αναμίχθηκαν σε προσαρτητικές ενέργειες στην Επτάνησο και τις Κυκλάδες, και των "ελληνορρύθμων" ουνιτών, που φορώντας ορθόδοξο ράσο επιχειρούσαν διαδεδομένο προσηλυτισμό. Σημειωτέον ότι σε κάποια φάση διαρκούντος του πολέμου το Βατικανό επεζήτησε να ...προσαρτήσει την Ορθόδοξη στην Καθολική Εκκλησία! Στη φωτογραφία ο ανακηρυχθείς άγιος με τους υφισταμένους του (κανονικούς καθολικούς και ουνίτες) στην Αθήνα το 1942...

ΜΕΓΑΛΗ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Λιτανεία στο Κάστρο Αγ.Γεωργίου

Με πίστη και ιεροπρέπεια και φέτος, την Κυριακή 11 Μαΐου 2014 και ώρα 7.00 μμ . θα τελέσουμε παρακλητικό κανόνα και ακολούθως θα λιτανεύσουμε μέχρι το φρούριό μας τις ιερές εικόνες της μονής ΣισσΙων, που φιλοξενούνται στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Κάστρου.

Σας καλούμε να παρακολουθήσετε τη θρησκευτική αυτή εκδήλωση.

Το εκκλησιαστικό Συμβούλιο

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/

Η ΖΑΚΥΝΘΙΝΗ ΠΑΡΟΔΟΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ του Διον.Φλεμοτόμου

Στις 10 Μαΐου 1087 το καράβι που μετέφερε το Λείψανο του Αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ιταλίας πέρασε από τη Ζάκυνθο.
 Από τότε καθιερώθηκε επίσημη γιορτή στο νησί, την οποία ο ιστορικός Λεωνίδας Ζώης μας παραδίδει σαν την αρχαιότερη της Ζακύνθου.
 Για μια δεύτερη φορά, λοιπόν, εκτός από την ημέρα της μνήμης του (6 Δεκεμβρίου) το Τζάντε τιμά τον Άγιο των θαλασσών. Επειδή μάλιστα η γιορτή αυτή συμπίπτει με το Πάσχα και την Άνοιξη έχει επισημότερο χαρακτήρα και τιμάται τόσο στην πόλη, όσο και στα χωριά, όπου υπάρχει εκκλησία του Αγίου. 
Το ίδιο γεγονός, σε διαφορετικές ημερομηνίες γιορτάζεται και στα άλλα Επτάνησα, αναλόγως με το πότε το καράβι πέρασε από αυτά (Κέρκυρα 20 Μαΐου).
 Παραμονή της γιορτής, στο χωριό Φιολίτης της Ζακύνθου γίνεται επίσημο πανηγύρι με εσπερινό και λιτανεία της εικόνας του Αγίου, η οποία, σύμφωνα με την παράδοση, βρέθηκε την εποχή την Βενετών στα κλαδιά ενός σχίνου από έναν βοσκό, καθώς και του τεμαχίου του Λειψάνου του Αγίου, το οποίο φυλάσσεται εκεί.
 Με μια κανονιά και συνεχόμενα καμπανίσματα κάθε βράδυ, 8 μέρες πριν, κατά το τοπικό έθιμο, προειδοποιούνται οι κάτοικοι του νησιού για την γιορτή.