ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ της Ρούλας Φλωράτου

Γράφει η Ρούλα Φλωράτου:
Κατά πως έλεε η μάνα μου,

''Ολα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια,αλλά είναι σ'ένα χέρι''

ΠΟΙΟΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ του Γιάννη Στελλάτου

Μαρτυρία του Αυγουστίνου Καποδίστρια (αδελφού του Κυβερνήτη που κατετέθη στον Φρειδερίκο Τιρς, Ιστορικό και μετέπειτα συμβούλου του Όθωνα και καθηγητού της Αρχαίας Ιστορίας Φιλολογίας στο Παν/μιο του Μονάχου.
Η Ελλάδα του Καποδίστρια, Τόμος Α’ σελ.105
Και ο κόμης Αυγουστίνος, που τον είδα μερικές φορές μετά το μοιραίο γεγονός, φώναξε:

 "Ναι κύριε, η Γαλλία και η Αγγλία είναι που δολοφόνησαν τον αδελφό μου". 

Καθώς του δήλωνα ότι δε καταλάβαινα τίποτα από αυτά τα εκπληκτικά λόγια και ότι ίσως ήθελε να πει ότι ο αδελφός του είχε χαθεί εξ αιτίας της αντιδράσεως που υπετίθετο ότι την είχαν υποθάλψει αυτές οι δύο δυνάμεις, διαμαρτυρήθηκε εναντίον αυτής της ερμηνείας, διατύπωσε ακόμα μια φορά τη κατηγορία με τα ίδια λόγια και έφθασε μάλιστα να μου προτείνει να το γράψω στην αυλή της Βαυαρίας.

Επιβεβαίωση της συνεργασίας των Αγγλο-γάλλων με τους μέλλοντες δολοφόνους του Ι.Κ. καταθέτει 

ο Π. Χιώτης, ως ακολούθως:
"...Τας συμπράξεις και ραδιουργίας των συμπρακτόρων Άγγλων και Γάλλων μετ’ανταρτών του Καποδίστριου, ιδίοις οφθαλμοίς βλέποντες οι Επτανήσιοι, κατεβόων. Εν Κερκύρα δε τοσούτον εξήφθησαν κατά των κολάκων του Αρμοστού Άδαμ, όστις εκ του φανερού συνεκοινώνει με τους αντικαποδιστριακούς, ώστε τινάς αυτών ελιθοβόλησαν, και το φαρμακείον όπου συνηθροίζοντο, ήθέλησαν να καύσωσι.Τον δε Ζαίμην, Μπενιζέλον Ρούφον, και Μαυρομιχάλην εκ Πελοποννήσου έλθοντας εις Ζάκυνθον, ο κοινός λαός ελιθοβόλησεν, και ηνάγκασεν αυτούς ν’αναχωρήσωσι ταχύτερον, και σωθώσιν εις Ύδραν. Την πανταχού της Ελλάδος εξέγερσιν καθ εαυτών ιδόντες οι αντικαποδιστριακοί και την υπερίσχυσιν του Κυβερνήτου κατά την συγκαλουμένην συνέλευσιν γνωρίσαντες , εσχεδίασαν να τον δολοφονήσωσι...".
Π. Χιώτης, Ιστορία του Ιονίου Κράτους, σελ.788

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ του Μιχ.Τάντη

Όταν κάποιοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν πολιτικό με επιχειρήματα ή με τις δικές τους πολιτικές, τότε μόνο οι σφαίρες δίνουν λύση.
Είναι τραγικό που ο Εθνάρχης σκοτώθηκε από 2 Έλληνες (πουλημένους αλλά Έλληνες).
Η τραγικότητα αυτή είναι που πολλές φορές δίνει κάτι παραπάνω στην αίγλη μερικών ανδρων, αλλά ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Όλη η Ευρώπη ανεγνώριζε την αξία του, όλοι τον υπολόγιζαν.
Αν ήταν από τους άναδρους που αυτοεξορίζοταν ή να θεωρεί ότι κάποια μέρη της Ελλάδος ήταν μακριά, ή να είναι υπάκουος στη θέληση κάποιων άλλων χωρών, είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν θα τον πείραζε.
Όμως ήταν πάνω από όλα ΑΝΔΡΑΣ με όλη τη σημασία της λέξεως.
Υπερήφανος ως άνθρωπος, ως Κυβερνήτης και ως Έλληνας!
Είναι ντροπή για το νεογραικυλικό ανθυποκρατίδιο, η 27η Σεπτεμβρίου, να μην είναι μέρα εθνικού πένθους (τουλάχιστον)!
Είναι χρέος δικό μας να αναδείξουμε το έργο του Εθνάρχου μας.
Πολλοί μπορεί να μην τον θεωρούν και τόσο σπουδαίο και είναι δικαίωμά τους.
Όμως για εμάς που στο πρόσωπο τέτοιου ανδρός βλέπουμε τον Κυβερνήτη και όχι τον πολιτικάντη, τον άνθρωπο και όχι τον συμφεροντολόγο, η ανάδειξη μιας τέτοιας προσωπικότητας είναι κάτι παραπάνω από υποχρέωση.

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ!!!

Δεν μου αρέσει

Λευκαδίτικη φύση: Στερνμπέργκια η κίτρινη

Sternbergia lutea = Στερνμπέργκια η κίτρινη

Η στερνμπέργκια είναι από τα πιο όμορφα φθινοπωρινά λουλούδια. Ονομάσθηκε προς χάριν του Τσέχου κόμη και πατέρα της Παλαιοβοτανικής, Kaspar Moritz von Sternberg.

Είναι βολβώδες πολυετές γεώφυτο, ενδημικό της Μεσογείου. Στην Ελλάδα απαντάται στην Νότια Ελλάδα και είναι κοινό στα Ιόνια νησιά. Μοιάζει με τα κολχικά και τους κρόκους, αλλά ανήκει σε άλλη οικογένεια.

Τα εντυπωσιακά άνθη με το έντονο κίτρινο χρώμα, έχουν κυπελλοειδές σχήμα και φέρουν 6 τέπαλα και 6 άνισους στήμονες. Τα πράσινα λογχοειδή φύλλα έχουν ανοιχτόχρωμη νεύρωση στο κέντρο και εμφανίζονται κατά ή λίγο μετά την ανθοφορία, που διαρκεί από τις αρχές Σεπτεμβρίου ως τα τέλη Οκτωβρίου.

Βιότοποι: Πετρώδεις πλαγιές, ανοιχτοί ηλιόλουστοι φρυγανότοποι, ξέφωτα δασών.

πηγή:http://www.kolivas.de/

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΤΑΝΗΣΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Σπ.Τσιώλη

Εφτά αδέλφια σε μια αγκαλιά
σε μια δαντελένια ακρογιαλιά,
τα βύζαξε η νεράιδα
και σαν του δένδρου τα κλαδιά
με μια ψυχή με μια καρδιά
απλώθηκαν στην Ελλάδα.
Φύσηξε αγέρα τα πανιά
στην ένδοξη Κεφαλονιά
αποβραδίς να φθάσω
και στης Ιθάκης το γιαλό
με τον ποιητή το τυφλό
λίγο να κουβεντιάσω.
Ύστερα να τραβήξω κουπί
για τη Λευκάδα τη φαεινή
δύο σταυραετών λημέρια.
Και πριν χαράξει η αυγή
στων ευκλεών ανδρών τη γ
τα Κύθηρα να πλεύσω.
Και στων Παξών την αμμουδιά
Μια φεγγαρόλουστη βραδιά
κοχύλια να μαζέψω.
Στη Ζάκυνθο και την Κορφού
νησιά πνεύματος και πολιτισμού
θ’ αράξω τελευταία
να γονατίσω με σεβασμό
μπρος στο Διονύσιο Σολωμό
το θνήσκοντα Αχιλλέα.
Πανέμορφα τα εφτά νησιά
με ασπρογάλαζη φορεσιά
τα πέλαγα αγναντεύουν,
κι’ οι μούσες έρχονται απ’ τα βουνά
και στα κρυστάλλινα νερά
τραγουδούν και χορεύουν.

Λευκαδίτικη φύση: Mirabilis jalapa, Νυχτολούλουδο ή Δειλινό

Η μαγεία των χρωμάτων!

Αυτή την εποχή ανθίζει ένα όμορφο λουλούδι που μοσχομυρίζει τη νύχτα.

Όλη τη μέρα έχει κλειστά τα πέταλά του και μόλις αρχίζει να πέφτει ο ήλιος τ’ ανοίγει και μοσχοβολάει ο τόπος.

Είναι το γνωστό σε όλους Νυχτολούλουδο ή Δειλινό!

Με το άρωμα που εκπέμπει προσελκύει ρυγχωτές νυχτοπεταλούδες που ρουφάνε το νέκταρ και παράλληλα γονιμοποιούν το άνθος.

Η πιο εντυπωσιακή ιδιότητα αυτού του φυτού είναι η ικανότητά του να σταυρογονιμοποιείται και να δημιουργεί εκπληκτικούς συνδυασμούς χρωμάτων που μας εντυπωσιάζουν.

Αυτούς τους απίθανους χρωματικούς συνδυασμούς σας καλούμε να απολαύσετε!

πηγή:http://www.kolivas.de

ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΟ ΓΙΑ ΤΗ BIANCA ΤΗΣ ΜΕΘΩΝΗΣ της Δανάης Μυλωνάκη

Μαζί τον φέρνεις όταν έρχεσαι το σκούρο σου κουρσάρο

 που σ’ έσωσε απ’ τη φρικτή σφαγή στο Κάστρο της Μεθώνης,

 λεία πολύτιμη, πατρικία Ενετή από σόι χρυσοφόρο.

 Χωρίς αιδώ, εσύ δεκαπεντάχρονη πιστή καθολική, 

μιλάς για τρόπους του έρωτα που σου έμαθαν οι οδαλίσκες στο χαρέμι,

 γιατί εκεί σε κράτησε όσα κι αν του ‘χαν τάξει.

 Όμως μην γελαστώ, μου λες, 

πως σκλάβα του είχες γίνει, 

αφού τον εξεμυάλισες το τρομερό εχθρό σου

 που όλα πίσω τα’ άφησε και το ’σκασε μαζί σου

 μέχρι που αλλαξοπίστησε μέσα στον Άγιο Μάρκο.

Danaé

Βενετία - Ιούνιος 2009

[Aπό την αληθινή ιστορία της Bianca Mocenigo κόρης του Pietro που σκοτώθηκε στη Μεθώνη με το σπαθί στο χέρι κατά την πολυαίμακτη κατάληψή της από τον Βαγιαζήτ Β' (Stefani). Ο μεγαλύτερος αδερφός της Φραγκίσκος, γλυτώνοντας από τη τρομερή σφαγή, ίδρυσε το ομώνυμο Ενετοζακυνθινό κλάδο. Πρωτοαναφέρεται το 1505 ως prudente homo και πρεσβευτής της Ζακύνθου στη Βενετία (Ζώης) Αργότερα, ο Φραγκίσκος μαζί με τους οκτώ γιους του και τον μικρότερο αδερφό του Μπερναντίνο - αιχμάλωτο από 5 ετών και φυγάδα μαζί με την Μπιάνκα - αρμάτωσαν κουρσάρικα και κυνηγούσαν τους Αγαρινούς στις θάλασσες για να εκδικηθούν τα δεινά της οικογένειάς τους(Stefani). H Νεαρή Ενετή του Αλμπρεχτ Ντύρερ που εικονίζεται δεν είναι βέβαια η Μπιάνκα, αλλά επειδή ζωγραφίστηκε την ίδια εποχή που γύρισε η Μπιάνκα στη Βενετία ίσως οι δυο τους να ήταν ντυμένες και χτενισμένες με ίδιο τρόπο! Υπαρχει ωστόσο Πίνακας που μνημονεύει την βάπτιση του Μωαμεθανού στον Αγιο Μάρκο].

Δεν μου αρέσει

ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ

Την πρόταση αυτή,την είχε πει ο Τσώρτσιλ.
Απεδείχθη 100% αληθινή.
Οποιος τολμάει να πει,αυτό που πιστεύει χαρακτηρίζεται ως φασίστας.
Οποιος αγαπάει την αλήθεια,χαρακτηρίζεται αμέσως ως φασίστας.
Οποιος δεν συμφωνεί με την μάζα,αρνείται με άλλα λόγια να γίνει μαζάνθρωπος
χαρακτηρίζεται ΑΜΕΣΩΣ,στιγματίζεται θα έλεγα καλύτερα,ως φασίστας.
Ε λοιπόν φίλοι μου μην φοβάστε!
Πείτε άφοβα την γνώμη σας!
Δείχτε με το δάχτυλο τα σκουλίκια που βρίσκονται γύρω σας!
Μην ψαρώνετε αν χρησιμοποιούν βαρύγδουπους τίτλους!
Ας λέγονται συγγραφείς,δημοσιογράφοι ή πνευματικοί άνθρωποι!
Μην τους φοβάστε!
Αυτό λέγεται ΦΑΣΙΣΜΟΣ...
Ο φόβος να εκφραστούμε ελεύθερα!
Ναι λοιπόν αγαπώ τα Επτάνησα και βασικά αγαπώ την κουλτούρα τους!
Ναι δεν μ' αρέσει να ακούω τούρκικους αμανέδες που φέρανε οι πρόσφυγες...
Ναι θεωρώ ότι είμαι εξευγενισμένος...
Ναι πιστεύω απόλυτα ότι τα τριακόσια με τετρακόσια χρόνια Βενετών στα Επτάνησα,δεν έχουν καμία σχέση με τα σκοτεινά 400 χρόνια τουρκοκρατίας στην Ηπειρωτική Ελλάδα.
Ναι θεωρώ τον εαυτό μου πιο πολύ Επτανήσιο-κι ας μην ζω στα Επτάνησα- απ'άλλους
που έχουν γεννηθεί και ζουν στα Επτάνησα!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ

''ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΑΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ'' επιμέλεια Σπ.Λογοθέτης

«Αίσχος, αποκεφάλισαν τον Σολωμό!», μονολόγησε ένας ηλικιωμένος περιπατητής στον Εθνικό Κήπο, καθώς περνούσε μπροστά από τη σπασμένη προτομή του εθνικού ποιητή. Πριν από μία εβδομάδα έπεσε θύμα βανδαλισμού και μέχρι σήμερα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να την επισκευάσει. Πίσω από τη μαρμάρινη κολόνα που στήριζε την προτομή, μια θλιβερή εικόνα: το αποκεφαλισμένο μπούστο του αγάλματος, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Θωμάς Θωμόπουλος.

Ογδόντα εννέα χρόνια μετά τα αποκαλυπτήριά του, τα οποία μάλιστα είχαν γίνει από τον Κωστή Παλαμά, μπροστά σε πλήθος κόσμου, οι φύλακες και οι κηπουροί αντίκρισαν το γλυπτό κατεστραμμένο. «Το κεφάλι το ψάχναμε. Το είχαν πετάξει λίγο πιο κάτω», ισχυρίζονται εργαζόμενοι του Εθνικού Κήπου. Οταν το βρήκαν, το μετέφεραν στο γραφείο της διοίκησης, μέχρι να επιληφθεί ο αρμόδιος για τη συγκόλλησή του.

«Αλητάμπουρες υπάρχουν», λέει ένας κηπουρός, «το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν επαρκούν οι φύλακες». Δύο μόνο φύλακες έχουν απομείνει να προστατεύουν μια έκταση 158 στρεμμάτων με πυκνές μάζες πρασίνου και δαιδαλώδη μονοπάτια, και είναι προφανές ότι και μάτια στην πλάτη να είχαν δεν θα επαρκούσαν για να επιτηρούν κάθε γωνιά του ιστορικού Κήπου.

Αυτά ο Δήμος Αθηναίων, στον οποίον ανήκει διοικητικά ο Κήπος, τα γνωρίζει. Και φέρει, μάλλον, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για το σπασμένο κεφάλι του Σολωμού που ακόμα να επανατοποθετηθεί. Αλλωστε, η προστασία και η συντήρηση του Κήπου έχουν εναποτεθεί εδώ και χρόνια στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού, στους εργαζομένους που ξεπερνούν εαυτούς, αλλά δεν ξεπερνούν τους οκτώ σε αριθμό. Επί δεκαετίες είναι θεματοφύλακες μιας σπουδαίας κληρονομιάς. Είναι αυτοί που όταν δουν συνθήματα με μαρκαδόρο στα αγάλματα τρέχουν και τα καθαρίζουν, γιατί όπως λένε «τα πονάμε». Οσον αφορά στην προσπάθεια του Δήμου για ανάδειξη του Κήπου, ενδεικτικό είναι και το παράδειγμα του Βοτανικού Μουσείου: στεγάζεται σε ένα σπουδαίο κτήριο, εντός του χώρου, αλλά δυστυχώς επί δέκα ολόκληρα χρόνια παραμένει σφραγισμένο. ΤΖΑΒ. ΑΛ.

ΠΗΓΉ:http://www.enet.gr/

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ του Παναγιώτη Τζαννετάτου (Κεφαλονιά)

Νυχτώνει νωρίς ο έρωτας. 
Όταν οι άνθρωποι δεν θα κοιτάζονται στα μάτια…
Εγώ θα περιμένω τα μάτια σου.
Όταν οι άνθρωποι δεν αγγίζονται πια…
Εγώ θα περιμένω το άγγιγμα σου.
Όταν τα σώματα θα βρίσκονται σε απόσταση…
Εγώ θα περιμένω το σώμα σου.
Όταν χαθεί από τον κόσμο ο έρωτας…
Εμείς θα είμαστε ήδη νεκροί.

πίνακας του Ιππόλυτου Φλαντρέν (Λούβρο)
επιλογή σύνταξης του ιστολογίου

ΒΥΡΩΝ Ε. ΜΑΚΡΗΣ (1924-2014) του πρέσβη Τάκη Καγκελάρη

Πλήρης ημερών έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο ο πεθερός μου Βυρωνάκης Μακρής.

Πρωτότοκος γιός του ανθυποπλοίαρχου-φαρμακοποιού Ευάγγελου Ι. Μακρή (1896-1943), που συνελήφθη (μετά από προδοσία) όμηρος για την αντιστασιακή του δράση και μαζί με άλλους Έλληνες αξιωματικούς χάθηκε ανοικτά της νήσου Σάσωνος όταν το πλοίο (Città di Genova) που τους μετέφερε σε ιταλικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως τορπιλλίστηκε από βρετανικό υποβρύχιο (HMS Tigris) και δισεγγονός του λογίου και ιστοριοδίφη αρχιεπισκόπου Ζακύνθου Νικολάου Β' Κατραμή (1820-1886), συνέχισε επάξια την επί σειρά γενεών οικογενειακή του παράδοση και ως φαρμακοποιός διακρίθηκε για την απεριόριστη καλοσύνη του, τα φιλάνθρωπα αισθήματά του και την ακούραστη συμπαράστασή του στον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπό του.

Τον αποχαιρετήσαμε σε στενό οικογενειακό κύκλο στη γενέτειρά του, την όμορφη Ζάκυνθο. Η εξόδιος ακολουθία έλαβε χώρα στον θαυμάσια αναστηλωμένο και απαράμιλλης τέχνης ιστορικό Ιερό Ναό της Υ.Θ. Φανερωμένης (με τον οποίο εκτός από τον αρχιεπίσκοπο, είχαν συνδεθεί με προσφορά έργου τόσο ο πατέρας του, όσο και ο ίδιος), χοροστατούντος του σεβασμιοτάτου μητροπολίτου Ζακύνθου κ.κ. Διονυσίου Δ' υπό τους κατανυκτικούς ήχους της εκκλησιαστικής χορωδίας της Αναλήψεως. Ήδη δε αναπαύεται μαζί με τον πρόγονό του αρχιεπίσκοπο και τον προαποβιώσαντα νεότερο αδελφό του.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του!

ΒΕΓΓΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΕΓΓΕΡΟ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ της Ελένης Χάρου

Στα Κύθηρα συνεχίζεται ακόμα η ωραία συνήθεια της βεγγέρας και του προβέγγερου. 

-Η βεγγέρα είναι η αποσπερίδα μετά το φαγητό, το προβέγγερο είναι η απογευματινή συγκέντρωση. Η βεγγέρα μαζεύει τους χωριανούς, τους γείτονες, τους συγγενείς και συνηθιζόταν ανέκαθεν σε σπίτια, σε αυλές, στις πλατείες των χωριών μας και των μοναστηριών μας και σε οποιαδήποτε γωνιά που μπορεί να γίνει στέκι. Σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις προέχει η συζήτηση, η κοινωνική συναναστροφή, μακριά από τηλεοράσεις, υπολογιστές και ηλεκτρονικά παιχνίδια και χαρτοπαίγνια που απαιτούν σιωπή και αυτοσυγκέντρωση.

 Η βραδιά γεμίζει με αστεία, με ιστορίες, με ανέκδοτα, με κανένα τραγουδάκι και κανένα παιχνίδι από τα παλιά. 

 Eνα παιχνίδι που έπαιζαν παλιά με τους κούκους, δηλ. τις τραγιάσκες.

 Τοποθετούσαν δύο καρέκλες αντικριστά και τις γεφύρωναν με ένα ξύλο γερό, κυλινδρικό (στυλιάρι) Ο παίκτης που πρέπει να είναι ισορροπιστής, ανεβαίνει στο στυλιάρι και προσπαθεί με ένα ξύλο να πετάξει κάτω από τις καρέκλες 4 κούκους που είναι τοποθετημένοι στις άκρες της πλάτης της κάθε καρέκλας. Ο παίκτης ταλαντεύεται, προσπαθεί να ισορροπήσει, καμιά φορά πέφτει κάτω και αυτοί που παρακολουθούν λιγώνονται στα γέλια από τις αστείες κινήσεις του ισορροπιστή.

Ο ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΒΑΘΥΤΑΤΕΣ ΡΙΖΕΣ του Διον.Φλεμοτόμου

"Η Βενετιά τρώει τσου άρχοντες 

 κι η Χώρα τσου χωριάτες". 

Παλιά ζακυνθινή, σοφή παροιμία για το νεοπλουτισμό.

- Ήταν τότε που οι Ευγενείς του νησιού μιμούνταν την Γαληνοτάτη και οι χωρικοί την πόλη. 

Αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν και να πτωχεύουν οι ευγενείς ή να γελοιοποιούνται οι χωρικοί.

Μου αρέσει!

ZAKYNΘΙΝΑ του Διον.Φλεμοτόμου

Μπάντος: φυγάς.
Θυμάμαι μικρός και το παιχνίδι: "ο μπάντος με τα σίδερα". 
Κάποιος έκανε τον φυγά. Έτρεχε, ενώ οι άλλοι τον κυνηγούσαν και προσπαθούσε να πιαστεί από ένα σίδερο. 
Τότε οι συμπαίχτες του δεν μπορούσαν να τον πιάσουν. 
Αν τον έπιαναν έχανε και έπαιρνε την θέση του άλλος. 

Το παιδικό αυτό παιχνίδι της Ζακύνθου είναι κατάλοιπο της εποχής εκείνης, που οι φυγόδικοι δεν μπορούσαν να συλληφθούν, αν έπιαναν τον μπαταδούρο (ρόπτρο) κάποιου αρχοντικού, γιατί έτσι είχε ασυλία.

ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΜΕΝΗ της Ανδριανής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Πως γίνεται ο χρόνος να σταματά,
ο ήχος να μην ακούγεται πια
και τα φώτα της πόλης να μοιάζουν θαμπά;

Η εξήγηση είναι τόσο απλή:
Βρίσκομαι στην αγκαλιά σου και όλα τα άλλα δεν μετρούν πια.
Δεν υπολογίζω ούτε τη δυνατή βροχή.
Στέκομαι εκστασιασμένη και παρακαλώ να με κρατάς έτσι ως την αυγή....

Μου αρέσει!

ΕΝΑΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ

Μπριχού 21 μήνους είχαμε γράψει το παρακάτω άρθρο,όμως η περιπέτεια του Βεζάλ δεν σταμάτησε και το μεγαλοπρεπές συμβούλιο του Δήμου Ζακυνθίων ξαναχτύπησε!
Αποφάσισε να φύγει ο Μέτελας,συγνώμη ο Βεζάλ ήθελα να πω, και να πάει παραπέρα...Ουφ βρε αδερφέ...τι εύκολα βγάζουμε όρντινα σε τούτη την ίζολα του Ιονίου!!!
Ακολουθεί το άρθρο του Σεπτεμβρίου του 2014:

Ο Ανδρέας Στάβερης Πολυκαλάς έσωσε την ''ηθική'' του νησιού!
Απεφάσισε να ντύσει το αμαρτωλό άγαλμα του ανατόμου εξ Εσπερίας!
Δεν θα ταραχτεί άλλο ο Μητροπολίτης Ζακύνθου-ο Δωδώνης ήθελα να πω-συγνώμη!
Δεν θα ταραχτούν άλλο οι ηθικοί Τζανιώτες από το πουλί του Ανδρέα Βεζάλ!
Δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα στις ΕλληνοΒελγικές σχέσεις!
Ετσι ο κάθε Ζακυνθινός θα κοιμάται ήσυχος,αφού λύθηκε το σοβαρότατο πρόβλημα που ανέκυψε με τον πούλο του Βεζάλ!
Δεν θα ξαναέχουμε προβλήματα και σκοτωμούς στον Λαγανά!
Αύριο θα είναι έτοιμη ως δια μαγείας η γέφυρα του Αη Χαραλάμπη!
Οι ....απίστευτης...ομορφιάς γύψινες γλάστρες έξω από τον Αγιο,θα εξαφανιστούν!
Τα τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία θα μαζευτούν!
Οι χωματερές θα εξαφανιστούν! Α! συγνώμη είπαμε τα σκουπίδια θα τα στέλνουν σε μας στην Κεφαλονιά! Αυτό δεν θίγει  την αισθητική των συγκεκριμένων Ζακυνθινών!
Αντε να είσαστε καλά!
Ουαί υμίν...

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΙΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟ ΡΕΜΠΕΛΙΟ

Το ρεμπελιό των ποπολάρων στην Ζάκυνθο δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία.
Χρόνια ολόκληρα σιγόβραζε η αναταραχή στο νησί.
Το αίτημα ήταν ένα!
Να μην στρατεύονται υποχρεωτικά οι ποπολάροι,όπως γινόταν με τους χωρικούς.
Η στράτευση άνοιγε πόρτα για σταδιακή απώλεια της ελευθερίας τους και κάτι παρόμοιο δεν γινόταν αποδεκτό.
Οι τοπικοί πρεβεδούροι το ήξεραν. Ηξεραν με άλλα λόγια ότι το τοπικό αρχοντολόι,δεν εκόπτετο τόσο για την άμυνα του νησιού-θέλοντας τάχα την στράτευση όλων των πολιτών-
αλλά ήθελαν να περιορίσουν τις ελευθερίες των αστών και να τους θέσουν κάτω από την ασφυκτική κυριαρχία τους.
Γιαυτό και η στάση τους απέναντι στα αιτήματα των ποπολάρων δεν ήταν εχθρική κατ'αρχήν.
Εξ άλλου το αρχοντολόι εστρέφετο και κατά των ίδιων των πρεβεδούρων,όταν αισθανόταν ότι απειλούνται τα δικαιώματα του.
Με άλλα λόγια έχουμε την εποχή εκείνη, ένα ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ τοπικό συμβούλιο αρχόντων, έναν πρεβεδούρο που κρατάει ισορροπίες, ένα μεγάλο σώμα χωρικών που στην ουσία δεν υπάρχουν στα μάτια αρχόντων και αστών και ένα ισχυρό και ανερχόμενο αστικολαϊκό στρώμα που θέλει και απαιτεί,να έχει μια αξιοπρεπή θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι!

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟ ΡΕΜΠΕΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΠΟΛΑΡΩΝ

Δύσκολο έως πολύ δύσκολο να καταπιαστεί κάποιος με το Ρεμπελιό των Ποπολάρων.
Πολλές οι πηγές και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους.
Λογικό ότι η κάθε πηγή προσεγγίζει το θέμα από διαφορετική ιδεολογική σκοπιά.Οσον αφορά αυτό που λένε όλοι ότι ο ιστορικός είναι ουδέτερος δεν το πιστεύω καθόλου.
Είναι αδύνατον να μην επηρεαστεί από τις ιδεολογικές απόψεις του,κατά την εξιστόρηση
γεγονότων και πρωταγωνιστών.
Διάλεξα τον Πορφύρη Κονίδη(τον Κ.Πορφύρη), σαν πρώτη πηγή πληροφόρησης για το Ρεμπελιό.
Γνωστός αριστερός -έχουμε αναφέρει γιαυτόν στο λήμμα ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ- που καταπιάνεται 
στα 1963 διεξοδικά με το θέμα αυτό, με βάση το Χρονικό του Αγγελου Σουμάκη.
Βέβαια δεν κρύβει ότι είναι επιφυλακτικότατος απέναντι στην πηγή αυτή,λόγω της πρόλευσης του συγγραφέα,από την τάξη των ευγενών.

Ο Κ.Πορφύρης γνώριζε τότε ότι στα βενετικά αρχεία, έψαχνε η Χρυσή Παπαδάτου-Αουλιέρα,
ενώ παινεύει τον Κων.Λομβάρδο για την ενασχόληση του με το θέμα αυτό,χαρακτηρίζοντας τον , οξυδερκέστατο.
Μάλιστα εκφράζει την απογοήτευση του για την επιδερμική αναφορά του αριστερού Κορδάτου, στο Ρεμπελιό.
Σαν πηγή του,έχει ακόμα την εργασία της Μαριέττας Μινώτου-Γιαννοπούλου στα 1933.
Φυσικά δεν παραλείπει να αναφερθεί στις εργασίες Π.Χιώτη και Κων.Σάθα.
Το πρώτο που θα κάνουμε στα επόμενα άρθρα θα είναι η περιγραφή της κοινωνίας την εποχή
του ρεμπελιού για να καταλάβουμε γιατί έγινε και με τι στόχο έγινε!