Ε.Π.

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΒΑΪΛΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Το παλάτι του Βάϊλου, Βαϊλάτο, Bailaggio χτισμένο στο τέλη 
του 16ου αιώνα στέγαζε απο νωρίς και το αρχειοφυλάκιο. 
Δέχτηκε πολλές μετατροπές και τροποποιήσεις κυρίως στο 
εσωτερικό αλλά και εξωτερικά λόγω σεισμών καθώς και 
φθορών κατά την πολιορκία του 1716.
Με την άφιξη των γάλλων το 1797 γίνεται οικία του λατίνου 
αρχιεπισκόπου ενώ κατά την περίοδο των αυτοκρατορικών 
γάλλων(1807-1814) εγκαθίσταται εκεί ο διοικητής 
Κέρκυρας.
Επί Ιονίου κυβερνήσεως έγινε κατοικία πρώτα του αρχηγού 
των βρετανικών στρατευμάτων, έπειτα του πρόεδρου της 
Ιονίου Γερουσίας και τελευταία εγκαταστάθηκε στο κτίριο το 
Επαρχείο Κέρκυρας.
Κατεδαφίστηκε το 1931, για τη διάνοιξη της οδού 
Δικαστηρίων. (Κερκυραικα Χρονικα ΙΓ΄1967)

πηγή: Χ. Βοσκοπούλου "Δημόσια κτίρια στην Κέρκυρα την 
περίοδο της Βενετικής κυριαρχίας" Α.Π.Θ. 2005 
Διδακτορική διατριβή



Σήμερα έχει διασωθεί μόνο μια στέρνα ( η παλαιότερη της 
Κέρκυρας 1587) που υπάρχει στην πλατεία 
Σκαραμαγκά,δίπλα στο '' Ιατρείο '' .


ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ''ΕΠΤΑΝΗΣΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ''

Οταν μια ομάδα ανθρώπων αποφασίσαμε να συστήσουμε την Επτάνησο Πολιτεία
είχαμε αναφέρει ρητά ότι θα απαρτίζεται από ανθρώπους που έλκουν την καταγωγή τους από τα Επτάνησα.Στην συνέχεια είχαμε διάφορες παρατηρήσεις από φίλους όπως ο Βασίλης Μίττας από την Κέρκυρα,ο Μάκης Μεταξάς από την Κεφαλονιά, οι οποίοι είχαν απόλυτο δίκιο σε αυτά που μας είπαν.
Πολλά πράγματα αλλάζουν προς το σωστότερο με τον διάλογο.
Ετσι προστέθηκε και συμπληρώθηκε η διακήρυξη μας ότι : ''μέλη μας είναι οι έλκοντες την καταγωγή από τα Επτάνησα αλλά και που έχουν απαραιτήτως Επτανησιακή Κουλτούρα''
αλλά και αυτοί που, ναι μεν δεν είναι Επτανήσιοι,αλλά αισθάνονται Επτανήσιοι.
Με άλλα λόγια , όπως πολύ ορθά μου είχε πει ο Ζακυνθινός Ανδρέας Παπαδάτος  ''όσοι πιστεύουμε στην ''καθ'ημάς Δύση'',  αλλά σεβόμαστε απόλυτα, όσους έχουν σαν πιστεύω τους, την ''καθ'ημάς Ανατολή''.
Γιατί όλοι είμαστε τμήματα του Ελληνισμού.

Γρηγ.Μαρκέτος

ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

Ανήκει σ' εκείνους τους δημιουργούς, που αν και με το έργο τους λάμπρυναν το μουσικό μας πολιτισμό, παραμένουν ουσιαστικά άγνωστοι στο λαό, εξαιτίας της διαχρονικής απαξιωτικής αντιμετώπισής τους από το επίσημο κράτος. Ο λόγος για τον Κερκυραίο συνθέτη Σπύρο - Φιλίσκο Σαμάρα, γέννημα - θρέμμα της Επτανησιακής μουσικής σχολής. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους, αλλά συνάμα και πλέον παρεξηγημένους, πρωταγωνιστές της ελληνικής μουσικής ιστορίας των νεότερων χρόνων. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, ο Σπ. Σαμάρας ήταν συνώνυμος στην κοινή συνείδηση με τον «Ολυμπιακό Υμνο», σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που πρωτοτραγουδήθηκε στην Αθήνα το 1896 και ανακηρύχθηκε το 1958 επίσημος Υμνος των Ολυμπιακών Αγώνων (σαράντα ένα χρόνια μετά το θάνατο του συνθέτη του). Ωστόσο, το 1896 ο Κερκυραίος συνθέτης βρισκόταν στο ζενίθ της καριέρας του και ήταν ο διασημότερος εκπρόσωπος της ελληνικής μουσικής δεινότητας στο διεθνή μουσικό χώρο. Παρότι υπήρξε ένας εμπνευσμένος δημιουργός, ο πρώτος Ελληνας μουσικός των νεότερων χρόνων που η φήμη των συνθέσεών του ξεπέρασε τα σύνορα της πατρίδας του, στην ίδια τη χώρα του το έργο του, όπως και τόσων άλλων ομότεχνών του, παραμένει ουσιαστικά άγνωστο για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, με ευθύνη της ελληνικής πολιτείας. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η παρουσίαση της δημιουργικής του κατάθεσης, παραμένει αποσπασματική ή άγνωστη για το πλατύ κοινό, παρότι έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη μουσική ιστορία του τόπου μας. Αιτία, η αμέριστη αδιαφορία ενός κράτους, που υποτίθεται ότι έχει την υποχρέωση να φέρει σ' επαφή το λαό, τις νεότερες γενιές με τέτοιες σπουδαίες δημιουργικές φωνές.
Θρίαμβος στην Ιταλία
Η ιδιοφυία του Σπ. Σαμάρα ως δημιουργού φάνηκε ήδη από τα νεανικά του χρόνια. Πρώτος του δάσκαλος στη μουσική υπήρξε ο επίσης Κερκυραίος μουσουργός Σπυρίδων Ξύνδας. Με δική του προτροπή ο Σπύρος Σαμάρας συνέχισε τις σπουδές του από το 1875 στο Ωδείο Αθηνών, ενώ το 1882 πήγε για ανώτερες σπουδές στο Παρίσι. Το 1885 μετακόμισε στην Ιταλία, όπου ξεκίνησε συστηματικά τη συνθετική του καριέρα. Το 1886 πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μιλάνο με μεγάλη επιτυχία η τρίπρακτη όπερά του «Flora Mirabilis» που χαιρετίστηκε από τους Ιταλούς κριτικούς ως φλέβα νεωτερισμών στο μελόδραμα της εποχής, νεωτερισμοί που συγκρίνονταν με εκείνους του Πουτσίνι. Αλλωστε, η συγκεκριμένη όπερά του προηγήθηκε όλων των γνήσια «βεριστικών» έργων. Ετσι, η συμβολή του στη διαμόρφωση του «βερισμού» και ειδικά του «ύφους Πουτσίνι» (με τον οποίο διατηρούσε εγκάρδια αλληλογραφία) κρίνεται όχι μόνο υπαρκτή, αλλά και ουσιαστική, γιατί στον Σαμάρα ενυπάρχουν (είτε ως συλλήψεις είτε ως απτές εφαρμογές) όλα όσα χαρακτήρισαν τα κατοπινά αριστουργήματα του μεγάλου Ιταλού συνθέτη. Οι κριτικοί εκφράζονται με ενθουσιασμό για το έργο και κατατάσσουν τον συνθέτη του μεταξύ των κορυφαίων δραματικών μουσουργών. Ο θρίαμβος της «Φλόρας» του ανοίγει τις πύλες των μεγαλύτερων μελοδραματικών Θεάτρων της Ιταλίας. Ετσι, το 1888, παίχτηκε στη Ρώμη το μελόδραμά του «Μετζέ», το 1891 στο Μιλάνο η «Λιονέλλα», το 1894 στη Nεάπολη «Η Μάρτυς», που θεωρήθηκε το κορυφαίο δημιούργημα του οπερατικού ρεαλισμού, τουλάχιστον ισοδύναμο με έργα του Μασκάνι και του Λεονκαβάλο, κ.ά. Ο δημιουργός γράφει έργα από τα οποία αναβλύζουν εμπνευσμένες μελωδίες, ευρηματικές αρμονίες, περίτεχνες ενορχηστρώσεις και μεγαλόπνοοι μουσικοί χειρισμοί των σκηνικών δρωμένων.
Αλλα μελοδράματα του Σπ. Σαμάρα, που παίχτηκαν στην Ιταλία είναι: το 1895 στο Μιλάνο «Η Δαμασθείσα" Μαινάς"», και στην ίδια πόλη το 1903 η «Ιστορία Ερωτος», η «Δεσποινίς ντε Μπελ Ιλ» (Γένοβα το 1905) κ.ά. Η επιτυχία που σημείωσαν οι όπερές του στην Ιταλία ήταν τόση, ώστε λέγεται πως απείλησε να επισκιάσει εκείνες του Μασκάνι. Οπερες του Σπ. Σαμάρα παρουσιάζονταν όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σε πάμπολλα ευρωπαϊκά οπερατικά κέντρα, ενώ η φήμη του έφτανε ως την Αργεντινή και τις ΗΠΑ. Το 1896 ο Κερκυραίος συνθέτης επέστρεψε για ένα διάστημα στην Ελλάδα. Τότε συνέθεσε τον «Υμνο των Ολυμπιακών Αγώνων», σε ποίηση Κωστή Παλαμά.
Αντίξοες συνθήκες στην Ελλάδα
Αποκορύφωμα της συνθετικής του καριέρας ήταν το ανέβασμα της τρίπρακτης όπερας «Ρέα» τον Απρίλιο του 1908 στο θέατρο «Verdi» της Φλωρεντίας. Τον Σπ. Σαμάρα συγχαίρουν για τη μουσική του σημαντικοί Ιταλοί συνθέτες όπως ο Πουτσίνι και ο Μασκάνι, αναδεικνύοντάς τον ως ομότιμό τους. Κατόπιν, το έργο ανεβάστηκε στο Βερολίνο, ενώ στην Αθήνα πρωτοπαίχτηκε το 1911. Πάντως, στην Ελλάδα, και στο όνομα της Εθνικής μουσικής σχολής, τη χρονιά του μεγάλου θριάμβου της «Ρέας» ο Σπ. Σαμάρας κατηγορείται όπως και όλοι οι Επτανήσιοι συνθέτες για «ιταλικότητα». Παρόλα αυτά, ο συνθέτης ονειρεύεται την επιστροφή του στην πατρίδα, πλάθοντας οράματα ολοκληρωτικής στράτευσής του στη μουσική ζωή του τόπου του κ.λπ. Τα συγχαρητήρια μηνύματα των Τζιορντάνο, Μασκάνι, Πουτσίνι και άλλων σπουδαίων συνθετών για τη μεγάλη επιτυχία του αριστουργηματικού λυρικού έργου του «Ρέα», πιστοποιούν ότι την εποχή αυτή που ο συνθέτης ετοιμαζόταν για τον οριστικό επαναπατρισμό του, ήταν ισότιμος με τους μεγαλύτερους Ιταλούς συνθέτες της εποχής. Και αυτό, παρά τα διάφορα υπονοούμενα που διατύπωσαν κάποιοι για δήθεν κάμψη της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας.
Γύρω στα 1911 ο Σπ. Σαμάρας εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα. Ο επαναπατρισμός του πιθανότατα συνδέεται με την υπόσχεση που του είχαν δώσει για να αναλάβει διευθυντής του Ωδείου Αθηνών. Κάτι που τελικά ποτέ δεν έγινε, καθώς ο ήδη διευθυντής Γεώργιος Νάζος υποστηρίχτηκε από πανίσχυρους οικονομικούς παράγοντες της εποχής. Παρόλο που οι συνθήκες στην Ελλάδα ήταν καλλιτεχνικά αντίξοες ο Σπ. Σάμαρας παρέμεινε στην Ελλάδα - το 1914 παντρεύτηκε με την πιανίστα Αννα Αντωνοπούλου - όπου τον εγκλώβισε οριστικά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο συνθέτης, για να επιβιώσει, αναγκάστηκε να στραφεί σε ελαφρότερο μελοδραματικό είδος, την οπερέτα. Για βιοπορισμό συνέθετε 3πρακτες οπερέτες, ωραία μουσική σε πανθομολογουμένως μετριότατα κείμενα, συχνά επίκαιρης προπαγάνδας... Πέθανε στην Αθήνα, στις 25 Μαρτίου 1917, σε ηλικία 56 ετών.
ΠΗΓΗ:
rizospastis.gr
Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

ΛΟΓΙΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Κατά την βενετική περίοδο της Κέρκυρας έχουμε αξιοσημείωτη πνευματική ζωή,που οφείλεται στην παρουσία τόσο λαϊκών όσο και κληρικών.
Ανάμεσα σε αυτούς θα αναφέρουμε τους αδελφούς Αυλωνίτη.Ο Σπυρίδων ήταν λόγιος του 17ου
αιώνα που ασχολιόταν με αρχαιολογικές μελέτες και έγραψε ιστορική μελέτη για την Νικόπολη και την Λευκάδα.
Είχε μεγάλη νομισματική συλλογή.Ο αδελφός του Αναστάσιος ήταν πρωτόπαπας στο νησί.
Θα αναφερθώ εκτενέστερα στον Γεράσιμο Βλάχο λόγω της ενδιαφέρουσας βιογραφίας του.
Εφημέριος λοιπόν στον ελληνικό ναό του Αγίου Γεωργίου στην Βενετία,όπου είχε εγκατασταθεί το 1652,
με καταγωγή από την Κρήτη.Από το 1661 έως το 1679 μόνασε στην μονή της Θεοτόκου στην Κέρκυρα.
Εξελέγη μητροπολίτης Φιλαδελφείας στην Βενετία.Πέθανε το 1684 τιμώμενος από όλους.
Από το τεράστιο συγγραφικό έργο του θα αναφέρουμε το δημοτικό λεξικό του,με τον τίτλο
''Θησαυρός της εγκυκλοπαιδικής βάσεως τετράγλωσσος''. Περιέχει την ερμηνεία λέξεων σε τέσσερεις γλώσσες:αρχαία ελληνικά,νέα ελληνικά λατινικά και ιταλικά.
Σπουδαίος ρήτορας,που για να γίνει αντιληπτός μίλαγε στην απλή ζωντανή γλώσσα της εποχής.
Θεωρείται από τους σοφότερους ιεράρχες. 

''ΑΡΓΟΣ'' ο σκύλος του Οδυσσέα Επιμέλεια κειμένου Βαγγ.Βλασσόπουλος

 Η ιστορία του Αργου, του σκύλου του Οδυσσέα από την Οδύσσεια του Ομήρου των αδελφών Στεφανίδη, βιβλίο αρ. 17



Όπως µιλούσαν, ένας σκύλος που ήταν ξαπλωµένος χάµω, τέντωσε τ’ αυτιά του και σήκωσε το κεφάλι του. Ήταν ο Άργος, το σκυλί του Οδυσσέα. Το µεγάλωσε ο ίδιος, µα δεν πρόλαβε να το χαρεί γιατί έφυγε για την Τροία. Έτσι το παίρναν άλλοι να κυνηγούν λαγούς κι αγριοκάτσικα, µα τώρα που γέρα
σε κειτόταν παρατηµένο στην κοπριά έξω απ’ το στάβλο των µουλαριών, κι ήταν τόσο αδύναµο που δεν µπορούσε πια να σταθεί στα πόδια του. Όταν όµως µυρίστηκε κοντά του τον Οδυσσέα, κούνησε την ουρά και σήκωσε τ’ αυτιά του. Εκείνος τότε γύρισε αλλού το πρόσωπό του και σκούπισε ένα δάκρυ να µην τον καταλάβει ο χοιροβοσκός. Ύστερα είπε:
–Κοίταξε, Εύµαιε, ένα τόσο καλό σκυλί και να ’ναι πεσµένο στην κοπριά. Κυνηγάρικο µοιάζει.
–Τι µου θύµισες, ξένε, είπε εκείνος. Αυτός είναι ο Άργος, ο σκύλος του Οδυσσέα. Έπρεπε να τον έβλεπες πώς ήταν τότε που έφυγε ο αφέντης. Κανένα άλλο σκυλί δεν τον ξεπερνούσε στο θάρρος και στη γρηγοράδα και ποτέ δεν του ξέφυγε αγρίµι, έτσι και το µυριζόταν. Τώρα όµως που τον πήραν τα χρόνια και λείπει κι ο Οδυσσέας, ποιος να τον προσέξει. Οι δούλες, σαν λείπει ο αφέντης, ξεχνούν το χρέος τους, γιατί ο βροντητής Δίας αφαιρεί τη µισή αρετή από τον άνθρωπο που πέφτει στη σκλαβιά.
Σαν είπε αυτά ο Εύµαιος µπήκε στο παλάτι. Ο Οδυσσέας στάθηκε κοιτάζοντας το σκύλο του µε πόνο. Κι αυτός ο έρµος, γέρνοντας το κεφάλι του, δέχτηκε τώρα πια τη µαύρη µοίρα του θανάτου, ευχαριστηµένος που έζησε να δει την επιστροφή του αφέντη του. (...)

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Ο Κυβερνήτης προσεκάλεσε διάφορους γερουσιαστές μέσα Ιουλίου του 1831 δια να τους παρακινήσει να φέρουν εις τέλος μερικά νομοσχέδια,τα οποία τους είχε υποβάλει,μεταξύ των οποίων και το περί διανομής γης.
Εκρατούσε εις το χέρι μίαν εφημερίδα ξένην και μας είπε:
''Ενα άρθρον περί Βολιβάρ μου έδωκεν αιτίαν να σας κράξω.Οκνεύετε εις το νομοσχέδιον περί διανομής της γης,διότι δεν θέλετε την διανομήν,όπως την έχω,διότι δεν αγαπάτε την ισότητα.
Θέλετε η διανομή να κατεβαίνει από τους μεγάλους εις τους μικρούς ενώ το σχέδιο μου αποβλέπει τώρα εις τους μικρούς.Θα έρθει και η δική σας αράδα.
Ενεργείτε,ενεργείτε,ενεργείτε όσο είμαι ακόμα ζωντανός.
Ημπορεί μια μέρα και να με βρείτε κρύο κουφάρι.Θα έρθει άλλος με τον οποίον δεν θα έχετε την ευκολίαν να εξηγήσθε καθώς με εμένα.

απόσπασμα από την ''Απολογία για τον Καποδίστρια'' του Τερτσέτη,δημοσιευθέν στο βιβλίο Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ του Γ.Σκλαβούνου



Πόσο δημοκρατικός ο Κυβερνήτης και πως μας τον παρουσιάζουν διάφοροι νοσηροί εγκέφαλοι!


Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Νύχτωσε πάλι του Κώστα Ξυλά (Κέρκυρα)

Νύχτωσε πάλι στα σοκάκια τις καρδιάς μου
κι αν σ'ειχα ελπίδα, εγινες αφαντη με μιας
το φως σου εσβησε, και πηρε τα όνειρά μου
σαν ροδοπέταλα που φύσηξε ο βοριάς

Καποτε μου λεγες φοβάσαι το σκοτάδι
κ εσύ με σκέπασες με αναστρο ουρανο
κάποτε βρήκες ζεστασιά σ ενα μου χαδι
τωρα σαν θύελα το παγώσες κ αυτό

Έγινε η αγάπη μας παλία φωτογραφία
όπου κι αν παμε θα ναι εκεί θα μας κοιτά
κάπου τη βγάλαμε να γράψουμε ιστορία
μ αυτή απόμεινε μονάχα να πονά

17 Μαρτίου 2009

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΓΑΪΤΑΝΙΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ του Διον.Φλεμοτόμου

Σαν σήμερα, στις 29 Αυγούστου 1669, οι Κρήτες πρόσφυγες, που κατέφυγαν στην Ζάκυνθο, μετέφεραν στο νησί το λείψανο του Αγίου Ιωσήφ, το οποίο φυλάσσεται στην κεντρική εκκλησία στο χωριό Γαϊτάνι. 
Αυτός είναι και ο λόγος της καλοκαιρινής γιορτής του Αγίου.

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

ΑΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΕΓΚΡΕΜΝΟΣ ΚΥΘΗΡΑ της Ελένης Χάρου

ΑΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΕΓΚΡΕΜΝΟΣ
28 και 29 Αυγούστου, πανηγυρίζει μεταξύ άλλων και το προσκύνημα του Εγκρεμνού στα Κύθηρα.
- Σ'ένα απότομο μεγαλειώδη γκρεμνό πάνω από το Καψάλι σε μιά μαγευτική τοποθεσία με φασκομηλιές, σεμπρεβίβες και φυτά κάπαρης, βρίσκεται το σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
- Το προσκύνημα είναι παμπάλαιο και μια αρχαία παράδοση του Κυθηραϊκού λαού, την οποία αναφέρουν οι περιηγητές του 18ου και 19ου αι. λέει ότι εδώ διέμεινε για ένα διάστημα ο Ιωάννης ο Θεολόγος προερχόμενος από τη Ρώμη και εδώ ενεπνεύσθη την Αποκάλυψη, η οποία εγράφη στην Πάτμο. 
-Το σπήλαιο μήκους 27 μέτρων αποτελείται από 2 χώρους. Στον πρώτο είναι διαμορφωμένος ο κυρίως ναός και στο δεύτερο είναι η συνέχεια του σπηλαίου με πήλινες λεκάνες που μαζεύουν το νερό που στάζει από την οροφή του σπηλαίου. Στο συγκρότημα υπάρχει ξενώνας που υπολογίζεται ότι χτίστηκε προ 500 ετών, καθώς και μικρά ερειπωμένα κελάκια που κάποτε έμεναν 5-6 καλόγηροι. 
-


Το μνημείο ανακαινίστηκε το 1725 και από την εποχή της Βενετοκρατίας ανήκε με όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του στο δημόσιο (jus patronato di sua serenita) Η Εικόνα του Βαπτιστή είναι έργο του σπουδαίου Κρητικού ζωγράφου Άγγελου Ακοτάντου του 15ου αι. αφιέρωμα του επίσης Κρητικού Πέτρου Καστροφύλακα.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΙΣΣΟ

Φανουρόπιτα απο την Έρισσο
Υλικά
  • Μισό ποτήρι του νερού λάδι
  • 1 ποτήρι του νερού ζάχαρη
  • μισό ποτήρι χυμό πορτοκαλιού
  • σταφίδες ξανθές & μαύρες
  • 1 κουτ.γλυκού κανέλα
  • μισό κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο
  • σουσάμι
  • αλεύρι όσο πάρει
  • 1 ποτηράκι του κρασιού κονιάκ
Εκτέλεση
Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη, ρίχνουμε το χυμό πορτοκαλιού και το κονιάκ , κανέλλα, γαρύφαλλο και αλεύρι όσο πάρει, ανακατεύουμε όλα μαζί τα υλικά μας.
Αλοιφουμε το ταψι με λάδι και το πασπαλίζουμε με σουσάμι, ρίχνουμε τη ζύμη μας μέσα στο ταψί και απο πάνω ρίχνουμε σουσάμι.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 λεπτά
Καλή επιτυχία.
Πηγή άρθρου: KefaloniaTodayTeam

ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 166 ΧΡΟΝΙΑ επιμέλεια Δημ.Φωκά

Διαταγή τας 26 Ιουλίου 1847
-Με μεγάλην δυσαρέσκειαν βλέπω τους χωροφύλακας πολύ ημελλημένους εις την στολήν των και ολίγον προσέχοντας την καθαριότητα.
-Βλέπω τινάς φέροντες ζωνάρια, τρίτζες, μαντήλια του λαιμού κακά βαλμένα γγελέδες άπαστρους και άλους φέροντες βρακιά γιακέτες διαφορετικές εις το πράγμα και εις το φτιάσιμον, από την αυθεντικήν στολήν,όλα αυτά είναι άτοπα τα οποία δεν συχορούνται εις την χωροφυλακήν η οποία είναι τώρα τακτικώς γιμνασμένη εις τα στρατιωτικά, με στολήν αυθεντηκήν και με τα πλέον αξιόλογα χρέη.
-Επιθυμώ όπως όλοι οι χωροφύλακες παντού βαθμού να συναισθάνονται την αξιοπρέπεια ν του δυμοσίου χαρακτήρος των και να βαλθούν δια μιας με ζύλον άμιλλαν να βελτιόσουν τον τρόπον της εν της ενδυμασίας των, προσκολειμένοι ακριβέστατα εις την διατεταγμένην στολήν , επιθυμώ ώστε κανένας χωροφύλακας να μην φορεί μήτε ημέραν μήτε νύχτα καμμιάς λογής φορέματα διαφορετικόν από την στολήν.
-Ο καθείς την αυγήν ή όποια άλλην ώρα ενβένη να φέρετε παστρικώς να ξυρίζεται του ελάχιστον δυο φορες την ευδομάδα να παστρευει τα παπούτσια του του ελάχιστον μια φορά την ημέρα να σκουβουλίζη συχνά τα φορέματα του και το καλουπάκι του να θυλικόνη προσεκτικά τα κομπιά του και εν ενί λόγω να είναι ευπρεπείς στολισμένος ως πρέπει να ειναι τώρα η χωροφυλακή.Γνωστόν παρομοίως εις τους χωροφύλακας να βαστούν τα όπλα παστρικά.
-
Δόκιμος αστυφύλακας Κερκύρας 1937 τυπικότατος
Αυτά κοστίζουν πολύ εις την κυβέρνισιν και είναι χρεως της αστυνομίας να τα προσέχει.


Το κείμενο αυτό υπογράφει ο τότε αστυνομικός διευθυντής Ε.Δρακούλης

Ορθογραφία του κειμένου όπως στο πρωτότυπο.


Γ.Ν.Μοσχόπουλου   ''Ο θεσμός της Αστυνομίας στα Επτάνησα''

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ


Πυρκαγιά βρίσκεται σε εξέλιξη σε δασική έκταση στην περιοχή Πιτσινιάνικα στα Κύθηρα.
Η φωτιά εκδηλώθηκε μέσα σε χαράδρα όπου πνέουν μέτριοι άνεμοι.
Σύμφωνα με την Πυροσβεστική δεν απειλούνται κατοικίες. Για την κατάσβεση, στο σημείο επιχειρούν 14 πυροσβέστες, με 7 οχήματα, 12 άτομα πεζοπόρο τμήμα και 4 αεροσκάφη.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

''ΤΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ'' από το βιβλίο ''Κερκυρα'' της Νινέττας Λάσκαρι

Η συνήθεια να τρώμε στην Κέρκυρα γάλο τ' Αγιού και άλλον ένανε του Χριστού,
τ' αρνί το Πάσχα και τον κόκκορα τση Παναγίας ξέμεινε από τα χρόνια που οι σέμπροι παληά
και οι παχτοναρέοι κατόπι,ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν τ' αρχόντου ή του παρτσινέβελου
τα γάλλικα και τον κόκκορα τσι γιορτάδες.
Με τον καιρό η συνήθεια απλώθηκε και έτσι όλοι τρώμε ακόμα,τρώμε πάντα τση Παναγίας τον κόκκορα παστιτσάδα.
Εκείνα τα χρόνια η χώρα ξυπνούσε το πρωί της παραμονής από ένα ατέλειωτο
''κικιρίκου''
που ακουγόταν παντού και ξέφευγε από κάθε κούρτη,από κάθε καπονάρα,τσι σοττοσκάλες 
του κόσμου.
Το βράδυ απόλυτη ησυχία.Οι κοκκόροι κρεμασμένοι στη μοσκέρα στο φρέσκο μπροστά
στη φανέστρα,περιμένανε το πρωί μπονώρα να μπούνε στην πινιάτα πριν αρχινήσουν να βαράνε
οι καμπάνες τ' Αγιού.

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΩΝ ΒΟΛΤΩΝ ΣΤΟ ΒΟΥΝΙ ΕΓΚΛΟΥΒΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ


Μάρω Αποστόλου, καθηγήτρια Ε.Μ.Π.
Πόσα κηρυγμένα σύνολα αγροτικού χώρου υπάρχουν στον κατάλογο των Μνημείων και πόσα σύνθετα έργα της φύσης και του ανθρώπου; Σίγουρα μεταξύ αυτών το συγκρότημα των Βόλτων στο οροπέδιο Βουνί της Εγκλουβής Λευκάδας (υψομέτρου περίπου 900μ.) είναι ένα σπάνιο μνημειακό σύνολο στον ελλαδικό χώρο. Και είναι ακόμα πιο σημαντικό γιατί όσα από τα κτίσματά του χρησιμοποιούνται ακόμα διατηρούν την αρχική τους λειτουργία, καθώς εξακολουθεί να καλλιεργείται με τους παραδοσιακούς τρόπους η περίφημη φακή της Εγκλουβής στο οροπέδιο από τους λιγοστούς κατοίκους.

Στο ανατολικό άκρο του εκτεταμένου οροπεδίου βρίσκονται συγκεντρωμένοι περί τους 75 βόλτους και περίπου 100 αλώνια. Συγκροτήματα βόλτων με εμφανή τοιχοποιία αποτελούμενα από έναν έως τρεις θολωτούς χώρους κατασκευασμένους κατά το εκφορικό σύστημα, συνδεόμενους με αλώνι και υπαίθριους βοηθητικούς χώρους προς εξυπηρέτηση των αγροτικών δραστηριοτήτων. Πρόκειται για ισόγεια χαμηλά κτίσματα, εν μέρει ενσωματωμένα στα πρανή του εδάφους, με άριστη προσαρμογή στο γυμνό τοπίο, του οποίου ουσιαστικά αποτελούν μέρος. Αναπτύσσονται επί δύο συγκλινόντων πρανών. Στο σημείο σύγκλισης, στον αυχένα, από όπου και η πρόσβαση στο οροπέδιο από χωριό της Εγκλουβής, υπάρχει κοινόχρηστος επίπεδος χώρος, με εκκλησία, μύλο και πηγάδια, που προϋπήρχαν της Ενετοκρατίας κατά το χάρτη του Coronelli (1684).

Όλη η περιοχή των βόλτων προστατεύεται από την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων. Σε απόσταση αναπνοής από το κεντρικό σημείο άρχισε η ανέγερση οικοδομής διόροφης με υπόγειο σε έδαφος με κλίση που μπορεί να σημαίνει +1,5 μ. επιπλέον ύψος μετά από την κατά νόμο διαμόρφωση τεχνητού εδάφους και με σύνολο επιφάνειας οικοδομής 408μ2.

Στο παρθένο τοπίο των Βόλτων και σε άμεση οπτική επαφή με αυτό και ιδιαίτερα με τα κεντρικά στοιχεία του, εκκλησία, μύλο, πλάτωμα με πηγάδια, το κτίσμα αυτό θα αποτελέσει το κυρίαρχο στοιχείο μέσα σε ένα σύνολο εντελώς άλλης κλίμακας και επί πλέον με χρήση που δημιουργεί ερωτήματα για τη συμβατότητά της με το συγκεκριμένο περιβάλλον (κατάστημα, γραφεία).
Απορίας άξιον είναι το γεγονός έκδοσης άδειας οικοδόμησης, καθώς προϋποθέτει εγκριτική απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠ.ΠΟ. Ως νεώτερο μνημείο, κατά το άρθρο 6β του Ν.3028/02 έχει αρχιτεκτονική, πολεοδομική, κοινωνική, λαογραφική και εν γένει ιστορική σημασία και οφείλει να έχει την αρμόζουσα προστασία.
19/04/2007

ΦΑΚΕΣ ΕΓΚΛΟΥΒΗΣ από τον Ηλία Μαμαλάκη


 ½ κιλό φακές Εγκλουβής
1 κλαράκι φρέσκιας ρίγανης
10 σκελίδες σκόρδο
1 νεροπότηρο λάδι
Ξύδι
Αλάτι
 
Πλένετε τη φακή με κρύο νερό. Γεμίζετε μια κατσαρόλα με νερό και ρίχνετε μέσα τη φακή, όσο το νερό είναι ακόμα κρύο.
Περιμένετε να βράσουν χωρίς να ανακατέψετε. Μόλις βράσει, σουρώνετε τις φακές.
Ρίχνετε στη κατσαρόλα με τις φακές μια κανάτα κρύο νερό, μαζί με 10 σκελίδες σκόρδο και φρέσκια ρίγανη. Αφήνετε να βράσουν μέχρι να πιούν το ζουμί τους. (στα δέκα λεπτά βρασίματος, καλό είναι να βγάλετε τη ρίγανη για να μη πικρίσουν οι φακές). Μόλις πιούν το νερό τους, ρίχνετε σιγά σιγά περίπου ένα νεροπότηρο λάδι και ανακατεύετε διαρκώς τρίβοντας ελαφρά στα τοιχώματα της κατσαρόλας. Ανακατεύοντας θα δημιουργηθεί ένα είδος κρέμας, προσθέτετε σιγά σιγά λίγο νερό και ανακατεύετε.
Όταν τη κατεβάσετε από τη φωτιά, την αφήνετε για 5 λεπτά να κρυώσει και σερβίρετε με λίγο λάδι, ξύδι, αλάτι

Μεσσιάντσα ρούκα* (σαλάτα με ρόκα και ντομάτες) επιμέλεια Δημ.Φωκά από γαστρονόμο

Αν δεν βρούμε τρυφερή ρόκα στην αγορά, μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με αντράκλα.
Υλικά
  • 1 ματσάκι ρόκα, χωρίς τα χοντρά κοτσάνια
  • 4 μεγάλες, ώριμες αλλά σφιχτές ντομάτες, ξεφλουδισμένες και κομμένες σε μικρά κυβάκια ή σε λεπτές, στρογγυλές φέτες
  • 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι, σε λεπτές φέτες
  • 1/2 φλιτζ. τσαγιού μαύρες ελιές (όχι ξιδάτες), κατά προτίμηση θρούμπες 100 mlελαιόλαδο
  • 5 κουτ. σούπας ξίδι
  • αλάτι, καυτερή πάπρικα ή φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Μερίδες 4
Προετοιμασία 20΄
ΔιαδικασίαΣε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε τη ρόκα, τα κυβάκια (ή τις φέτες) ντομάτας, το κρεμμύδι και τις ελιές. Ανακατεύουμε απαλά και απλώνουμε το μείγμα σε μια φαρδιά πιατέλα.

Σε ένα μπολάκι ανακατεύουμε με ένα πιρούνι το λάδι και το ξίδι, νοστιμίζουμε με αλατοπίπερο και περιχύνουμε τη σαλάτα. Σερβίρουμε αμέσως.

*Η ρούκα (ρόκα) φύεται σε αφθονία στα Επτάνησα και είναι ιδιαίτερα πιπεράτη. Τη σερβίρουν σε μια σαλάτα με κομιντόρια (ντομάτες), μπόλικο κρεμμύδι, ντόπιες ψιλολιές και κοκκινοπίπερο (καυτερή πάπρικα). 

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝ.ΡΩΜΑ για Ζάκυνθο Κεφαλονιά

Το τι τραβάμε,τζόγιες μου,εμείς οι Ζακυνθινοί από δαύτους  τσου Κεφαλονίτες
είναι άλλο πράμα! Δεν τσου φτάνει που μαζέψανε ούλα τα όβολα τση πλάσης,ενώ του
λόγου μας δεν ποτάζουμε πια μήτε κατρίνι,αλλά μας πιλατεύουνε περ ντι πιού.
Και τι γυρεύουνε από μας;Τι τσου κάναμε;Μια βολά τσου πουλήσαμε ένα γαρδελάκι για καναρίνι
και,άντσι τέτοιοι φαλτσομονετάριοι που'ναι,μας το πλερώσανε με κάλπικες γαζέτες.
......................Ακολουθούν διάφορα αστεία και ο κόντες 
......................συνεχίζει:
Μην τηράς τσου Κεφαλονίτες που την κατέχουνε την υπόθεση.Είναι γιατί βρίσκουνται
ακόμα στα σουρτάρια τους γαζέτες του Καποδίστρια,που τσι λέγανε Φοίνικες.......
Τσι μπάζανε,γλέπεις,τον καιρό εκείνο στο Αργοστόλι για ξένο συνάλλαγμα και δεν τσι έχουνε
ακόμα ξοδεμένες!
......................Τελειώνει ο κόντες λέγοντας:
......................
Ούλες αυτές οι μπίμπιες που έγραψα δεν αφορούνε τσου Ληξουριώτες, που καταλαβαίνουνε
από μπαρτζολέτες και μάντσιες και μπούφες και είναι στα μυαλά και στην καρδιά αμό 
βέροι Ζακυνθινοί,αλλά εκειούς τσου Αργοστολιώτες που δε λένε καλημέρα σε άνθρωπο!

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ από τις σημειώσεις του Διον.Ρώμα



Ο Αγιος Διονύσιος κατά κόσμον Δραγανίνος 

Σιγούρος,γόνος μιάς από τις αρχαιότερες και ισχυρότερες

οικογένειες των νησιών είδε το φως γύρω στα 

1547.Πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου 1622 και τάφηκε

στο μοναστήρι των Στροφάδων.





Ο προστάτης του νησιού δεν κέρδισε το ουράνιο 

φωτοστέφανο από το μαρτύριο του,αλλά από τις 

αξιοθαύμαστες αρετές του.Η ευγένεια της ψυχής του 

έφτασε να συγχωρήσει και να γλυτώσει τον ίδιο τον 

φονιά του πιο αγαπημένου αδελφού του.

Ο κυνηγημένος κακούργος παρουσιάστηκε μια νύχτα στο 

παραθαλλάσιο μοναστήρι της Αναφωνήτριας

και ξομολογήθηκε στον άγιο ηγούμενο το έγκλημα του.

Ο ρασοφόρος άρχοντας με την καρδιά σπαραγμένη από 

την φρικτή είδηση παραπλάνησε λίγο αργότερα τις 

αρχές,βεβαιώνοντας ότι κανένας ξένος δεν βρισκόταν στο 

μοναστήρι του.

Το άλλο πρωί κατέβασε τον φονιά στην παραλία και του 

χάρισε το βαρκάκι του,για να περάσει απέναντι 

στην Κεφαλονιά και να γλυτώσει.Με το ιερό εκείνο ψέμα ο 

Γραδενίγος αμαρταίνοντας κέρδισε την βασιλεία

των ουρανών.

Και αν θεωρήσουμε την ιστορία τούτη σαν ένα ευλαβικό 

μύθο,η εσώψυχη ανάγκη της δημιουργίας του, φαντάζει 

σαν προμήνυμα ενός καλύτερου μελλοντικού κόσμου.


''Από τις σημειώσεις του κόντε Διονυσίου Ρώμα στον 

πρώτο τόμο του Σοπρακόμιτου''