Στο Αργοστόλι υπήρχε κάποτε το Καντούνι των Οβραίωνε, όπως το έλεγαν ή, όπως το είπαν αργότερα, ''το Καντούνι του Σαµολάκη''.
Το καντούνι αυτό ήταν στην πιο κεντρική γειτονιά της εποχής εκείνης, στη συνοικία του Αη-Γιώργη. Από την εποχή που έφυγαν, ο κόσµος το µετονόµασε σε Καντούνι του Σαµικού. Το νέο αυτό όνοµα το πήρε από ένα παντοπωλείο που βρίσκοταν στο κέντρο.
Το Καντούνι των Εβραίων ξεκινούσε από το λιθόστρωτο και έφτανε µέχρι το δρόµο της Επισκοπής. Ήταν στενό, στραβό και «γουλοστρωµένο».
Τα σπίτια του ήταν µικρά και στα ισόγεια ή στα υπόγεια είχαν οι Εβραίοι τα εργαστήριά τους.
∆ιαγώνια, στη διασταύρωση των δρόµων απέναντι από το µαγαζί του Σαµικού, ήταν η Συναγωγή των Οβραίωνε, ένα σπιτάκι έρηµο και µαυρισµένο που επιβίωσε µέχρι την εποχή των σεισµών.
Έξω από τη συναγωγή πολλές φορές συγκεντρωνόταν η «µορταρία» του Αργοστολίου, για να πειράξει τους Εβραίους φωνάζοντας τούτα τα ακατανόητα λόγια, όπως τα έχει διασώσει η παράδοση:
«Πατέρα ράου-ράου-ρά! Το Σωτήρα µπαµιαφά! Μην τον είδες τον Αβραάµ; Μα το "Πι", µα το "ρω", µα της µύγας το φτερό, µα το βογδοκέρατο!».
Αυτή ήταν η γειτονιά των Εβραίων που δεν φηµιζόταν και τόσο για την καθαριότητα της (σύµφωνα βέβαια µε όσα παραδίδονται).
Είχαν και το νεκροταφείο τους οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς έξω από το Αργοστόλι, δίπλα στις φυλακές, στο µέρος που κτίσθηκε αργότερα η Αγγλική Εκκλησία. Το οικοδόµηµα αυτό µετά την αποχώρηση των Άγγλων έµεινε κενό. Αργότερα χρησιµοποιήθηκε για να στεγασθεί εκεί το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το Αδελφάτο των Φιλανθρωπικών Καταστηµάτων, στη δικαιοδοσία του οποίου είχε περιέλθει το οίκηµα, δέχθηκε να το παραχωρήσει για τη στέγαση του Μουσείου (µετά το 1909).
Οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς ήταν λίγοι, βιοπαλαιστές και φιλήσυχοι. Τα επαγγέλµατα που ασκούσαν ήταν κυρίως του γυρολόγου πραµατευτή και του λατινιέρηemoticon smile λευκοσιδηρουργού, φαναρτζή). Ήταν κυρίως η περιφρονηµένη µειονότητα, η οποία έµενε σε υποβαθµισµένες συνοικίες. Οι παλαιότεροι Εβραίοι έποικοι της Κεφαλονιάς εγκαταστάθηκαν αρχικά στην παλιά πρωτεύουσα, δηλαδή το «Κάστρο του Αγίου Γεωργίου». Ο Νικόλ. Φωκάς Κοσµετάτος θεωρεί πιθανότερη την εκδοχή ότι οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά επί Ενετών προερχόµενοι από την Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο. Σιγά σιγά ο εβραϊκός πληθυσµός της Κεφαλονιάς έφθινε. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι έµεναν στο Αργοστόλι 130 Εβραίοι και η µείωση αυτή του πληθυσµού τους έγινε λόγω του ότι ζούσαν σ’ ένα τόπο που δεν τους έδινε τη δυνατότητα ν’ αναπτύξουν την οικονοµική τους δραστηριότητα. Στο τέλος του 19ου αιώνα, σύµφωνα µε όσα αναφέρονται, οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς δεν ήταν περισσότεροι από 30. Το «οβραίϊκο καντούνι» είχε σχεδόν ερηµώσει. Ελάχιστοι είχαν µείνει και στο Ληξούρι. Σιγά σιγά έφευγαν κι' αυτοί για την Κέρκυρα. Για τους Κεφαλλονίτες το γεγονός της αποχωρήσεως των Εβραίων είχε κάποια28 ιδιαίτερη σηµασία, γιατί εµφανιζόταν εντυπωσιακό και σπάνιο. Η κεφαλλονίτικη φαντασία δεν άργησε να το περιπλέξει µε µυθολογήµατα και θρύλους που επιζούσαν στις περασµένες γενεές. Χαρακτηριστικό τους ήταν κάποιος εγωιστικός κοµπασµός(από εργασία των μαθητών του 1ου ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ «ΓΕΝΝΑ∆ΕΙΟΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )λευκοσιδηρουργού, φαναρτζή). Ήταν κυρίως η περιφρονηµένη µειονότητα, η οποία έµενε σε υποβαθµισµένες συνοικίες. Οι παλαιότεροι Εβραίοι έποικοι της Κεφαλονιάς εγκαταστάθηκαν αρχικά στην παλιά πρωτεύουσα, δηλαδή το «Κάστρο του Αγίου Γεωργίου». Ο Νικόλ. Φωκάς Κοσµετάτος θεωρεί πιθανότερη την εκδοχή ότι οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά επί Ενετών προερχόµενοι από την Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο. Σιγά σιγά ο εβραϊκός πληθυσµός της Κεφαλονιάς έφθινε. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι έµεναν στο Αργοστόλι 130 Εβραίοι και η µείωση αυτή του πληθυσµού τους έγινε λόγω του ότι ζούσαν σ’ ένα τόπο που δεν τους έδινε τη δυνατότητα ν’ αναπτύξουν την οικονοµική τους δραστηριότητα. Στο τέλος του 19ου αιώνα, σύµφωνα µε όσα αναφέρονται, οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς δεν ήταν περισσότεροι από 30. Το «οβραίϊκο καντούνι» είχε σχεδόν ερηµώσει. Ελάχιστοι είχαν µείνει και στο Ληξούρι. Σιγά σιγά έφευγαν κι' αυτοί για την Κέρκυρα. Για τους Κεφαλλονίτες το γεγονός της αποχωρήσεως των Εβραίων είχε κάποια28 ιδιαίτερη σηµασία, γιατί εµφανιζόταν εντυπωσιακό και σπάνιο. Η κεφαλλονίτικη φαντασία δεν άργησε να το περιπλέξει µε µυθολογήµατα και θρύλους που επιζούσαν στις περασµένες γενεές. Χαρακτηριστικό τους ήταν κάποιος εγωιστικός κοµπασµός!λευκοσιδηρουργού, φαναρτζή).
Ήταν κυρίως η περιφρονηµένη µειονότητα, η οποία έµενε σε υποβαθµισµένες συνοικίες. Οι παλαιότεροι Εβραίοι έποικοι της Κεφαλονιάς εγκαταστάθηκαν αρχικά στην παλιά πρωτεύουσα, δηλαδή το «Κάστρο του Αγίου Γεωργίου».
Ο Νικόλ. Φωκάς Κοσµετάτος θεωρεί πιθανότερη την εκδοχή ότι οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά επί Ενετών προερχόµενοι από την Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο. Σιγά σιγά ο εβραϊκός πληθυσµός της Κεφαλονιάς έφθινε. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι έµεναν στο Αργοστόλι 130 Εβραίοι και η µείωση αυτή του πληθυσµού τους έγινε λόγω του ότι ζούσαν σ’ ένα τόπο που δεν τους έδινε τη δυνατότητα ν’ αναπτύξουν την οικονοµική τους δραστηριότητα.
Στο τέλος του 19ου αιώνα, σύµφωνα µε όσα αναφέρονται, οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς δεν ήταν περισσότεροι από 30. Το «οβραίϊκο καντούνι» είχε σχεδόν ερηµώσει. Ελάχιστοι είχαν µείνει και στο Ληξούρι.
Σιγά σιγά έφευγαν κι' αυτοί για την Κέρκυρα.
Για τους Κεφαλονίτες το γεγονός της αποχωρήσεως των Εβραίων είχε κάποια ιδιαίτερη σηµασία, γιατί εµφανιζόταν εντυπωσιακό και σπάνιο. Η κεφαλλονίτικη φαντασία δεν άργησε να το περιπλέξει µε µυθολογήµατα και θρύλους που επιζούσαν στις περασµένες γενεές.
Χαρακτηριστικό τους ήταν κάποιος εγωιστικός κοµπασµός!
(από εργασία των μαθητών του 1ου ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ «ΓΕΝΝΑ∆ΕΙΟ»
ΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )
Το καντούνι αυτό ήταν στην πιο κεντρική γειτονιά της εποχής εκείνης, στη συνοικία του Αη-Γιώργη. Από την εποχή που έφυγαν, ο κόσµος το µετονόµασε σε Καντούνι του Σαµικού. Το νέο αυτό όνοµα το πήρε από ένα παντοπωλείο που βρίσκοταν στο κέντρο.
Το Καντούνι των Εβραίων ξεκινούσε από το λιθόστρωτο και έφτανε µέχρι το δρόµο της Επισκοπής. Ήταν στενό, στραβό και «γουλοστρωµένο».
Τα σπίτια του ήταν µικρά και στα ισόγεια ή στα υπόγεια είχαν οι Εβραίοι τα εργαστήριά τους.
∆ιαγώνια, στη διασταύρωση των δρόµων απέναντι από το µαγαζί του Σαµικού, ήταν η Συναγωγή των Οβραίωνε, ένα σπιτάκι έρηµο και µαυρισµένο που επιβίωσε µέχρι την εποχή των σεισµών.
Έξω από τη συναγωγή πολλές φορές συγκεντρωνόταν η «µορταρία» του Αργοστολίου, για να πειράξει τους Εβραίους φωνάζοντας τούτα τα ακατανόητα λόγια, όπως τα έχει διασώσει η παράδοση:
«Πατέρα ράου-ράου-ρά! Το Σωτήρα µπαµιαφά! Μην τον είδες τον Αβραάµ; Μα το "Πι", µα το "ρω", µα της µύγας το φτερό, µα το βογδοκέρατο!».
Αυτή ήταν η γειτονιά των Εβραίων που δεν φηµιζόταν και τόσο για την καθαριότητα της (σύµφωνα βέβαια µε όσα παραδίδονται).
Είχαν και το νεκροταφείο τους οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς έξω από το Αργοστόλι, δίπλα στις φυλακές, στο µέρος που κτίσθηκε αργότερα η Αγγλική Εκκλησία. Το οικοδόµηµα αυτό µετά την αποχώρηση των Άγγλων έµεινε κενό. Αργότερα χρησιµοποιήθηκε για να στεγασθεί εκεί το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το Αδελφάτο των Φιλανθρωπικών Καταστηµάτων, στη δικαιοδοσία του οποίου είχε περιέλθει το οίκηµα, δέχθηκε να το παραχωρήσει για τη στέγαση του Μουσείου (µετά το 1909).
Οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς ήταν λίγοι, βιοπαλαιστές και φιλήσυχοι. Τα επαγγέλµατα που ασκούσαν ήταν κυρίως του γυρολόγου πραµατευτή και του λατινιέρηemoticon smile λευκοσιδηρουργού, φαναρτζή). Ήταν κυρίως η περιφρονηµένη µειονότητα, η οποία έµενε σε υποβαθµισµένες συνοικίες. Οι παλαιότεροι Εβραίοι έποικοι της Κεφαλονιάς εγκαταστάθηκαν αρχικά στην παλιά πρωτεύουσα, δηλαδή το «Κάστρο του Αγίου Γεωργίου». Ο Νικόλ. Φωκάς Κοσµετάτος θεωρεί πιθανότερη την εκδοχή ότι οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά επί Ενετών προερχόµενοι από την Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο. Σιγά σιγά ο εβραϊκός πληθυσµός της Κεφαλονιάς έφθινε. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι έµεναν στο Αργοστόλι 130 Εβραίοι και η µείωση αυτή του πληθυσµού τους έγινε λόγω του ότι ζούσαν σ’ ένα τόπο που δεν τους έδινε τη δυνατότητα ν’ αναπτύξουν την οικονοµική τους δραστηριότητα. Στο τέλος του 19ου αιώνα, σύµφωνα µε όσα αναφέρονται, οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς δεν ήταν περισσότεροι από 30. Το «οβραίϊκο καντούνι» είχε σχεδόν ερηµώσει. Ελάχιστοι είχαν µείνει και στο Ληξούρι. Σιγά σιγά έφευγαν κι' αυτοί για την Κέρκυρα. Για τους Κεφαλλονίτες το γεγονός της αποχωρήσεως των Εβραίων είχε κάποια28 ιδιαίτερη σηµασία, γιατί εµφανιζόταν εντυπωσιακό και σπάνιο. Η κεφαλλονίτικη φαντασία δεν άργησε να το περιπλέξει µε µυθολογήµατα και θρύλους που επιζούσαν στις περασµένες γενεές. Χαρακτηριστικό τους ήταν κάποιος εγωιστικός κοµπασµός(από εργασία των μαθητών του 1ου ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ «ΓΕΝΝΑ∆ΕΙΟΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )λευκοσιδηρουργού, φαναρτζή). Ήταν κυρίως η περιφρονηµένη µειονότητα, η οποία έµενε σε υποβαθµισµένες συνοικίες. Οι παλαιότεροι Εβραίοι έποικοι της Κεφαλονιάς εγκαταστάθηκαν αρχικά στην παλιά πρωτεύουσα, δηλαδή το «Κάστρο του Αγίου Γεωργίου». Ο Νικόλ. Φωκάς Κοσµετάτος θεωρεί πιθανότερη την εκδοχή ότι οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά επί Ενετών προερχόµενοι από την Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο. Σιγά σιγά ο εβραϊκός πληθυσµός της Κεφαλονιάς έφθινε. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι έµεναν στο Αργοστόλι 130 Εβραίοι και η µείωση αυτή του πληθυσµού τους έγινε λόγω του ότι ζούσαν σ’ ένα τόπο που δεν τους έδινε τη δυνατότητα ν’ αναπτύξουν την οικονοµική τους δραστηριότητα. Στο τέλος του 19ου αιώνα, σύµφωνα µε όσα αναφέρονται, οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς δεν ήταν περισσότεροι από 30. Το «οβραίϊκο καντούνι» είχε σχεδόν ερηµώσει. Ελάχιστοι είχαν µείνει και στο Ληξούρι. Σιγά σιγά έφευγαν κι' αυτοί για την Κέρκυρα. Για τους Κεφαλλονίτες το γεγονός της αποχωρήσεως των Εβραίων είχε κάποια28 ιδιαίτερη σηµασία, γιατί εµφανιζόταν εντυπωσιακό και σπάνιο. Η κεφαλλονίτικη φαντασία δεν άργησε να το περιπλέξει µε µυθολογήµατα και θρύλους που επιζούσαν στις περασµένες γενεές. Χαρακτηριστικό τους ήταν κάποιος εγωιστικός κοµπασµός!λευκοσιδηρουργού, φαναρτζή).
Ήταν κυρίως η περιφρονηµένη µειονότητα, η οποία έµενε σε υποβαθµισµένες συνοικίες. Οι παλαιότεροι Εβραίοι έποικοι της Κεφαλονιάς εγκαταστάθηκαν αρχικά στην παλιά πρωτεύουσα, δηλαδή το «Κάστρο του Αγίου Γεωργίου».
Ο Νικόλ. Φωκάς Κοσµετάτος θεωρεί πιθανότερη την εκδοχή ότι οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά επί Ενετών προερχόµενοι από την Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο. Σιγά σιγά ο εβραϊκός πληθυσµός της Κεφαλονιάς έφθινε. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι έµεναν στο Αργοστόλι 130 Εβραίοι και η µείωση αυτή του πληθυσµού τους έγινε λόγω του ότι ζούσαν σ’ ένα τόπο που δεν τους έδινε τη δυνατότητα ν’ αναπτύξουν την οικονοµική τους δραστηριότητα.
Στο τέλος του 19ου αιώνα, σύµφωνα µε όσα αναφέρονται, οι Εβραίοι της Κεφαλονιάς δεν ήταν περισσότεροι από 30. Το «οβραίϊκο καντούνι» είχε σχεδόν ερηµώσει. Ελάχιστοι είχαν µείνει και στο Ληξούρι.
Σιγά σιγά έφευγαν κι' αυτοί για την Κέρκυρα.
Για τους Κεφαλονίτες το γεγονός της αποχωρήσεως των Εβραίων είχε κάποια ιδιαίτερη σηµασία, γιατί εµφανιζόταν εντυπωσιακό και σπάνιο. Η κεφαλλονίτικη φαντασία δεν άργησε να το περιπλέξει µε µυθολογήµατα και θρύλους που επιζούσαν στις περασµένες γενεές.
 |
| προσεισμικό Ζακυνθινό καντούνι,ελλείψει Κεφαλονίτικου |
(από εργασία των μαθητών του 1ου ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ «ΓΕΝΝΑ∆ΕΙΟ»
ΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ )
