Όταν τελείωνα τις εξετάσεις και παίρναμε το «ενδεικτικό», το δώρο του πατέρα μου — μη γελάστε — ήταν ένα πρωτόλουβο[πρώιμο] πεπόνι. ’Ηταν οι μέρες που δειλά - δειλά τα «πριμαρόλια» αυτά «εξεσποντάριζαν» στου Περάτη. Ποιός δέν θυμάται — από τούς παληούς» — τους περίφημους «μασκαμπάδες»; Και ποιος μπορεί να μου πει τι έγινε η θαυμάσια αυτή «ράτσα» των πεπονιών; Εδώ στην...
