ΗΛΙΑΣ ΖΕΡΒΟΣ ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ (1814-1894)

Δύσκολο να επιχειρήσει κάποιος να γράψει την βιογραφία ενός τόσο μεγάλου ανδρός, έστω και ερασιτεχνικά!

Ο ριζοσπάστης Ηλίας Ζερβός καταγόταν από επιφανή οικογένεια της Κεφαλονιάς η οποία προερχόταν από την Κωνσταντινούπολη. Ηταν ''εγγεγραμμένη'' στο libro d'oro των ευγενών του νησιού.

Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και στην συνέχεια επέστρεψε στο νησί, όπου δεν άργησε να έρθει σε σύγκρουση με τους άγγλους κατακτητές. Οι εξορίες διαδέχονταν η μία την άλλη.

Οθωνοί, Παξοί, Κύθηρα και τέλος Αντικύθηρα.

Στα μεσοδιαστήματα επέστρεφε στο νησί και συνέχιζε με ιδιαίτερη μαχητικότητα τον αντικατοχικό αγώνα του.

Εξέδιδε μάλιστα την εφημερίδα ''Φιλελεύθερος'', όργανο του ριζοσπαστικού κόμματος με το οποίον είχε ήδη εκλεγεί βουλευτής στην Ιόνια Βουλή.

Μαζί με τον συμπατριώτη Ιωσήφ Μομφεράτο ηγούνται του ριζοσπαστικού κινήματος και επιδιώκουν , όχι μια απλή ένωση με τον εθνικό κορμό, αλλά κυρίως κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Ετσι το κίνημα διασπάται και προκύπτουν οι ήπιοι ενωτικοί ριζοσπάστες υπό τον Ζακυνθινό Κωνσταντίνο Λομβάρδο που επεδίωκαν μόνο την Ενωση χωρίς να επιμένουν στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Η σύγκρουση των δύο κινήσεων υπήρξε σφοδρή.

Μετα την Ενωση , ιδιώτευσε μέχρι τον θάνατό του, ασχολούμενος με το συγγραφικό έργο.

Read More

Ιωάννης Λισγαράς (Ζάκυνθος 1805 – 1872) της Καίτης Λυμούρη

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1805 και ήταν συμβολαιογράφος.
 Θερμός υποστηριχτής του Ριζοσπαστισμού.

 Το 1851 εξορίστηκε στους Οθωνούς και εξελέγη Βουλευτής της Ι΄ Βουλής του 1852. Αγωνίστηκε υπέρ της Ενώσεως με άρθρα και φυλλάδια και συμμετείχε ενεργώς, το 1860, στο Ιταλοελληνικό κομιτάτο.
Το 1866 εξελέγη Δήμαρχος Ζακυνθίων και διακρίθηκε για την τιμιότητα και τις άψογες διοικητικές και οικονομικές του ικανότητες.
Το 1868 τον έπαυσε η κυβέρνηση Βούλγαρη, αλλά το 1869 η κυβέρνηση Ζαΐμη τον επανέφερε στο αξίωμά του.
Ο Ιωάννης Λισγαράς εξήλθε από το δημόσιο βίο φτωχότατος. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1872, απολαμβάνοντας το σεβασμό και την αγάπη των συμπατριωτών του για την εντιμότητα και το ήθος του.

Read More

Φραγκίσκος – Λαμπρινός Δομενεγίνης (Ζάκυνθος 1809 – 1874) της Καίτης Λυμούρη

Εξάδελφος του Ναθαναήλ Δομενεγίνη. Ήταν συνθέτης, μουσικοδιδάσκαλος, διευθυντής ορχήστρας, ζωγράφος και ριζοσπάστης.
Σπούδασε στη Σιένα της Ιταλίας και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε τις μουσικές σπουδές του κοντά στο Νικόλαο Μάντζαρο στην Κέρκυρα.
Το 1829, έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση ως Αξιωματικός του Τακτικού Ιππικού και διακρίθηκε στις επιχειρήσεις της Εύβοιας.
Υπέγραψε το πρώτο ψήφισμα της Θ’ Ιονίου Βουλής και ένα χρόνο αργότερα εξορίστηκε στα Αντικύθηρα. Κατά το διάστημα της εξορίας του, επανεξελέγη Βουλευτής.
Το 1853, επέστρεψε στη Βουλή και υπέβαλε ψήφισμα, από κοινού με το Λομβάρδο και το Βερύκιο, για την επάνοδο από την εξορία των Κεφαλλήνων Ριζοσπαστών, Ηλία Ζερβού και Ιάκωβου Μομφεράτου.
Είχε ανάμιξη στα ιταλοελληνικά κομιτάτα και ήρθε σε συνεννόηση με τον Γκαριμπάλντι για την έναρξη του Εθνικού Κινήματος, τον οποίο, όταν επισκέφθηκε, συνάντησε τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο και το Γεώργιο Τερτσέτη.
Διετέλεσε πληρεξούσιος Πατρών και τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με το Εθνικό Αριστείο του Αγώνος. Συνέθεσε πολλά πατριωτικά μουσικά έργα.

Read More