Η ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΨΑΡΑ του Γεωργίου Σκλαβούνου*

Νικόλαος Γύζης

Αντιμετωπίζοντας την αντιστροφή της ιστορικής αλήθειας.

Γνωρίζοντας τον Καποδίστρια μέσα από τους κατηγόρους του. Γνωρίζοντας την Ελλάδα που οι «Συνταγματικοί» Κουντουριώτηδες και Μαυροκορδάτοι, παρέδωσαν στον Καποδίστρια.

Το άγνωστο άγος της ''Ελληνικής-κυβερνητικής'', λεηλασίας των Ψαρών .

Οι κυβερνητικοί που καταλήστευσαν, τα καμένα από τους Τούρκους Ψαρά, και πούλησαν στην Σύρο, ότι είχε απομείνει από την τουρκική λεηλασία. Ακόμα και ο «Κουντουριωτικός» Μιαούλης καταγγέλλει και εκλιπαρεί την κυβέρνηση Κουντουριώτη για παρέμβαση.

Ανα-Γνωρίζοντας έτσι και τους σημερινούς ιστορικούς, απολογητές των «Συνταγματικών» εχθρών του Καποδίστρια και την αξιοπιστία τους.

Είναι γνωστή η καταστροφή των Ψαρών. Τόσο ο Σολωμός όσο Έλληνες και φιλέλληνες ζωγράφοι άφησαν αχνάρια στην συλλογική μνήμη από την θυσία αυτού «πολύ-επίπεδα μεγάλου», μικρού ελληνικού νησιού.

Άγνωστη παραμένει η ληστρική και απάνθρωπη συμπεριφορά των κυβερνητικών δυνάμεων που έφτασαν καθυστερημένα, όχι για να περιθάλψουν αλλά για να ολοκληρώσουν το έργο της Οθωμανικής θηριωδίας.

Μια μικρή εισαγωγή, πριν παρουσιάσουμε τα σημεία και τα τέρατα του στόλου της κυβέρνησης του Κουντουριώτη που ήταν μάλιστα υδραίικος στόλος, και πριν παρουσιάσουμε τις τραγικές καταγγελίες του Υδραίου Μιαούλη .

Το Οθωμανικό κράτος αδυνατώντας να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση ζητάει την βοήθεια της Αιγύπτου, του Μεχμέτ Αλή Πασά (Μάρτιος 1824). Ο Μεχμέτ της Αιγύπτου αποδέχεται την αίτηση βοήθειας του Μαχμούτ της Κωνσταντινούπολης αλλά με σκληρότατους όρους, την παραχώρηση στην επικυριαρχία του της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Όρους που μπροστά στην αδυναμία του να καταπνίξει την Ελληνική επανάσταση, αποδέχτηκε ο Σουλτάνος .

Τον Ιούλιο του 1824 ο Αιγυπτιακός στόλος αναχωρεί από την Αίγυπτο. Στόχος πρώτος των Αιγυπτίων το τσάκισμα του Ελληνικού Ναυτικού ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να χτυπήσουν την Πελοπόννησο.

Στις 27 Μαΐου 1824 επιτίθενται στην Κάσο με 45 πλοία και 4000 στράτευμα και στις 30 Μαΐου πέφτει αβοήθητη η Κάσος... Η φρουρά του νησιού 1.300 ντόπιοι, 700 πάροικοι και 1.000 περίπου μισθωτοί άνδρες από Β. Σποράδες, Εύβοια και Μακεδονία, σύνολο 3.000 στρατιώτες, υπό τον Γούλα Κασάνδριο και Σκλαβούνο Ράδο. Η φρουρά αυτή αντιστάθηκε γενναία για δύο ημέρες, μέχρι που έπεσε βόμβα στη δεξαμενή νερού και την διέρρηξε.

Όταν ο εχθρός όρμησε στο φρούριο, οι πολιορκημένοι έβαλαν φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και ανατίναξαν στον αέρα τα οχυρώματα, τους εαυτούς τους και όσους Τούρκους βρίσκονταν στο φρούριο.

Κατά τον ιστορικό Παπαρρηγόπουλο « Η Σεβαστή διοίκησις είχε χρήματα να πληρώνει τους στρατούς του εμφυλίου πολέμου, άφηνε δε την Κάσον να καταστραφεί. Και ουδέ μετά την καταστροφήν ελήφθη πρόνοια τις, ίνα εκπλεύσει ο στόλος.».

Η λεία από την Κάσο: 15 καράβια αρματωμένα,40 καΐκια και πυρπόληση τριών καινούργιων πλοίων. Τεράστιες ποσότητες, από γρόσια, μετάξι, τρόφιμα , ναυπηγική ξυλεία.

Κατά τον ιστορικό Γουσταύο Χέρτσμπεργ, οι Υδραίοι και Σπετσιώτες «λυπήθηκαν» για την καταστροφή της Κασου μετά το συμβάν και αφου ήταν αδύνατον να προσφέρουν την όποια βοήθεια. Ο δε Λάζαρος Κουντουριώτης αδελφός του Πρωθυπουργού και διαχειριστής του Αγγλικού δάνειου έγγραφε στον Πρωθυπουργό αδελφό του:

... Οι Κάσιοι επροσκύνησαν προσωρινώς και αυτό συμφέρει διότι δεν θα ασχολείται ο στόλος σε εκείνα τα μερη (Αρχείον Κουντουριώτη. Β,σελ,508.) ...

Η μοίρα των Ψαρών υπήρξε τραγικότερη.

Στις 20-22 Ιουνίου θα πέσουν αβοήθητα τα Ψαρά. Τα Ψαρά ήσαν σημαντική και ανταγωνιστική της Ύδρας και των Σπετσών ναυτική δύναμη .Τα Ψαρά, πατρίδα, των τρομερών πυρπολητών Κανάρη, Πιπίνου, Παπανικολή, καίγονται αβοήθητα παρά τις εκκλήσεις, με την δικαιολογία ότι η κυβέρνηση δεν είχε χρήματα να πληρώσει τους ναύτες του στόλου.

Με 250 πλοία και 10.000 στράτευμα ο Χοσρέφ Πασάς επιτίθεται στα Ψαρά. Στην υπηρεσία του βρίσκονται ευρωπαίοι κυβερνήτες των πλοίων σταλμένοι από το Γαλλοτουρκικό κομιτάτο της Σμύρνης.

Οι πρώτες επιθέσεις στο νησί αποκρούονται με επιτυχία. Ο αγώνας ήταν τρομαχτικά άνισος, αλλά οι υπερασπιστές του νησιού επέμειναν ηρωικά μέχρι τέλους.

Τα θύματα: 4000 Ψαριανοί ,17.000 προσφυγές που βρίσκονταν στα Ψαρά από την Χιο, τις Κυδωνίες, την Σμύρνη... Τα πτώματα των πνιγμένων γυναικών έφτασαν στις ακτές της Τήνου, της Μυκόνου, της Ανδρου,της Ναξου.

«Η κυβέρνηση Κουντουριώτη, που οι Ψαριανοί της ζήτησαν τον «ταχύν έκπλουν του στόλου», όπως γράφει ο Νικόδημος και αποδεικνύει με έγγραφα, σκόπιμα και εν γνώσει της έγραψε ψέματα στους Ψαριανούς, ότι τα πλοία ξεκίνησαν για τα Ψαρά¨»( Τάκης Σταματόπουλος. Ο Εσωτερικός Αγώνας. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών τα,Β,σελ,327).

Ξένοι επίσης ιστορικοί κατακρίνουν την κυβέρνηση Κουντουριώτη με βαρύτατες κατηγορίες.

Κατά τον Άγγλο Φίνλεϊ «η απληστία των Υδραίων προεστών και η αμέλεια των, οφειλόταν σε ποταπούς συμφεροντολογικούς υπολογισμούς». Τι μπορεί να σημαίνει μια τέτοια κατηγορία. Μπορεί να σημαίνει οτι οι Υδραίοι θα είχαν έναν αντίπαλο λιγότερο στις ναυτικές δυναμεις του έθνους.

Τις ίδιες κατηγορίες διατυπώνει και ο Γουσταύος Χέρτσεμπεργκ, «Άξιοι σφοδράς κατακρίσεως είναι η Ελληνική κυβέρνησις και η ιδιοτέλεια Υδραίων και Σπετσιωτών»…(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τ.Β,σελ,55).

Το γεγονός ότι η εγκατάλειψη της Κάσου και των Ψαρών δεν ήταν έλλειψη χρημάτων αλλά καρπός ποταπής ιδιοτέλειας αποδεικνύεται από το ότι αμέσως μετά την καταστροφή των Ψαρών με ανοικτό πια τον κίνδυνο να ελθει η σειρά της Ύδρας και των Σπετσών βρέθηκαν χρήματα για να μεταφέρουν στρατό στην Ύδρα και στις Σπέτσες και να κινήσουν τον στόλο.

Η Ελληνική λεηλασία των Ψαρών.

Στις 5 Ιουλίου έφτασε ο Ελληνικός στόλος στα Ψαρά έδιωξε τα τούρκικα πλοία που βρίσκονταν στο λιμάνι, αγνόησε την τουρκική φρουρά που ήταν οχυρωμένη σε πέτρινα σπίτια του νησιού και ρίχτηκαν στην ολοκληρωτική λεηλασία του Νησιού!!!

Όπως αναφέρεται στο Ιστορικόν Ημερολόγιον του 1821του Σαχτουρη, η λεηλασία αυτή γινόταν «ενώ τα φονευθέντα και τα εκσφενδονισθέντα κορμιά έκειντο γυμνά, διαμελισμένα από τις ανατιναγμένες πυριτιδαποθήκες που αδούλουτοι Ψαριανοί ανατίναξαν για να μην παραδοθούν, όταν δεν υπήρχαν αλλά περιθώρια αντίστασης.

Η τραγική αυτή αλήθεια διασώζεται σε επιστολή του Μιαούλη στο Αρχείο Κουντουριώτη, την παραθέτει ο Φωτιάδης στο βιβλιο του, ΚΑΝΑΡΗΣ σελ271-272.

Κατά την περιγραφή και παραδοχή του ιδίου του Μιαούλη, προς τους προκρίτους της Υδρας … η λεηλασία περιέλαβε ακόμα και τα 30 μπρούτζινα κανόνια που είχαν μείνει στο νησί ... «μετά μεσημβρίαν μανθάνω από τας φωνάς των ναυτών μου, ότι όλοι εδόθησαν εις το να εμβαρκάρουν κανόνια, και να λαφυραγωγούν ό,τι απήντων οι οφθαλμοί των, ώστε και εγώ δια να μην λιποτακτήσουν οι ναύται μου, εβιάσθην να συγχωρήσω να φέρουν εις το πλοίον μου εν από τα μεγάλα (κανόνια),το οποίον άλλος δεν είχε λαφυραγωγήσει.

Οποία η πρωινή απόφασις και οποία επράξαμεν μετ’αυτήν ! Όσοι το πρωί δεν είχομεν καθώς ελέγαμεν βάρκας, και ανθρώπους να εμβαρκάρωμεν τα κανόνια δια να τα στειλομεν εις προφύλαξιν του τοπου μας και δια τούτο έπρεπε να περιμένομεν τον καιρό του γεύματος δια να έλθουν αι βάρκαι και να συναχθούν οι άνθρωποι μας, δι’αετίων πτερύγων, τα εφέραμεν εις τα πλοία μας δια ίδιον μας λογαριασμόν.( Αρχείον Κουντουριωτη τ.Γ!,ΣΕΛ,19-22).

Οταν αυτή είναι η περιγραφή του Μιαούλη τι να προσθεσουμε εμείς;

Οι Σπετσιώτες που προσπάθησαν να παίξουν ένα ηπιότερο ρόλο στην τραγωδία των Ψαρών σε γράμμα στην Κυβέρνηση Κουντουριώτη μεταξυ των άλλων γράφουν …

«Εξ ή επτά χιλιάδες κιλά σίτου, ευρεθέν εις την νήσον διηρπάγη και εκείνο . Ωσαύτως δεν εσυγχωρήθη εις αυτούς (τους Ψαριανούς ), ούτε καν να λάβωσι μέρος των ευτελεστάτων εις την νήσον πραγμάτων δια να σκεπάσουν την γύμνια των ,τα οποία ως αξιοκαταφρόνητα δεν κατεδέχθησαν να πάρουν οι Τούρκοι, και το χείριστον με λογούς υβριστικούς τους απεμάκρυναν από τα πράγματα των...»

Η αναγνώριση της απόλυτης κατάρρευσης.

Αναγκασμένος να αναγνωρίσει τους γενικότερους κινδύνους αλλά και τους κινδύνους για την ίδια την Ύδρα από την εξαχρείωση του ναυτικού, ο Μιαούλης θα γράψει στους Υδραίους προκρίτους:

«Αναγκαίον μ’όλον τούτο να ληφθώσι μέτρα ανάλογα, αλλέως ούτε πλοία έχομεν ούτε ναύτας, αλλ’ ούτε όνομα καν στόλου δύναται να υπάρξει... εκ των αταξιών τούτων θελει προκύψει φθορά και της μικρής μας πατρίδος ιδιαιτέρως και ολοκλήρου του έθνους…

Σας αφήνω να στοχαστήτε οποία ακαταστασία, ασυμφωνία και ιδιοτέλεια βασιλεύει εις τον στόλον μας ,και αν εις τοιαυτην κατάστασιν ευρισκομένου του στόλου εμπορούμεν και να ελπίζομεν εις αυτόν.

Αλλά οποίαν ελπίδα μπορούμε να συλλάβομεν ότι θέλει αντιπαραταχθεί εις ναυμαχίαν ένας στόλος του οποίου ούτε οι ναύται υπακούουν τους καπιτάνους ούτε οι καπιτάνοι συμφωνούν εις όσα μεταξύ των σκέπτονται και αποφασίζουν, αλλά τραβούν ο είς προς δυσμάς και ο άλλος προς ανατολάς, ο είς επάνω και ο άλλος κάτω του ανέμου, καθώς η ιδιοτέλεια και η φιλαρπαγία οδηγει τον καθένα... Όταν ναύται και καπιτάνοι εις ουδέν λογίζονται το κοινόν του ιδίου συμφέροντος και δια το τελευταίον προκρίνουν την απωλειαν του πρώτου…»

Και βέβαια τα κλοπιμαία πουλήθηκαν στη Σύρο…και καμία δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε...

Αυτό είναι το κυρίαρχο ήθος στην έδρα της Καποδιστριακής αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η ποιότητα της διακυβέρνησης Κουντουριώτη- Μαυροκορδάτου. Εκεί οδήγησαν το '21 οι Κουντουριώτηδες και οι Μαυροκορδάτοι.

Σήμερα έχουμε ιστορικούς που τους βαπτίζουν προοδευτικούς και «συνταγματική αντιπολίτευση»

*ιστορικός εκ Κερκύρας

Read More

ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΕΣ ΘΙΑΚΟΙ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ του Ορέστη Καππάτου

Θα ήθελα να αφιερώσω την εργασία αυτή , στην μνήμη του Ταξίαρχου της Πολεμικής Αεροπορίας Δημήτριου Κοκκινάκη, ο οποίος πριν λίγο καιρό αναχώρησε για το μακρινό ταξίδι και ήταν αυτός, που με συστηματική έρευνα πολλών ετών και προσεγγίζοντας αρχεία «φωτιά», συνέβαλε στην απόδειξη ότι οι Μαυρομιχαλαίοι , δεν ήταν αυτοί που πυροβόλησαν τον Καποδίστρια πισώπλατα. Επισημαίνεται ότι στην καθαυτήν δολοφονία, δεν έχουν συμμετάσχει ή εμπλέκονται Κεφαλλήνες & Θιακοί.

Οι Κεφαλλήνες και οι Θιακοί, αποδεδειγμένα βοήθησαν ποικιλότροπα την προσπάθεια Εθνικής Παλινόρθωσης. Με την συμμετοχή τους στην Φιλική Εταιρεία, στις μάχες του Λάλα, του Πέτα, των Αθηνών, ακόμα και σε σώματα ενόπλων υπό τον Κολοκοτρώνη, βρίσκουμε ονόματα από τα νησιά μας. Όμως δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας και στην φάση διακυβέρνησης της χώρας από τον Καποδίστρια, η παρουσία των συμπατριωτών μας ήταν σημαντική. Τα ακόλουθα ονόματα, αναφέρονται σε βιβλιογραφία που στοιχειοθετεί - ταξινομεί τα γεγονότα, αμέσως μετά την δολοφονία του τότε Κυβερνήτη, στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 (π.ημ).

- Κωνταντίνος Μεταξάς. Μέλος της τότε Γερουσίας. Το απόγευμα αυτής της ημέρας, ήταν ένας, εκ της τριμελούς επιτροπής που συμμετείχε μαζί με την ομάδα ιατρών, στην νεκροψία που διεξήχθη στο Κυβερνείο.

- Νίκος Μαράτος Γιατρός στο Ναύπλιο. Εκλήθη και συμμετείχε στην διαδικασία νεκροψίας για το πτώμα του Καποδίστρια και ήταν ένας από τους γιατρούς που συνέταξαν και συνυπέγραψαν τα πρακτικά της ιατροδικαστικής πραγματογνωμοσύνης. Τα γραφόμενα του , για τον τρόπο και την θέση της μοιραίας βολής είναι καταλυτικά , για την απόδειξη ότι άλλος ήταν αυτός που πυροβόλησε.

- Ταγματάρχης του μηχανικού Θεόδωρος Βαλλιάνος. Στην οικία του αρχικά κατέφυγε, μετά το εγχείρημα κατά του Κυβερνήτη, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης. Μαζί με έναν ακόμα ένοπλο σωματοφύλακά του, αρχικά κατέλαβαν για μικρό χρονικό διάστημα το σπίτι του Ταγματάρχη και από εκεί, κατέφυγαν στην οικία του πρέσβη της Γαλλίας βαρόνου Ρουάν.

- Ευάγγελος (ή Ευαγγελινός) Ποταμιάνος. Ήταν ο αστυνόμος Ναυπλίας από το 1828. Το σπίτι του, βρισκόταν κοντά στην εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα. Συμμετείχε στον αφοπλισμό του Γεώργιου Μαυρομιχάλη και του συνοδού του, όταν αυτοί κατέφυγαν στην οικία του πρέσβη της Γαλλίας βαρόνου Ρουάν. Επίσης έλαβε μέρος στις ανακρίσεις για την δολοφονία του Κυβερνήτη και ήταν ένας εκ των συντακτών του πορίσματος, βάση του οποίου παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο, ο κατηγορούμενος Γεώργιος Μαυρομιχάλης.

- Ανθυπολοχαγός του πυροβολικού Γεώργιος Μομφεράτος. Επικεφαλής της πρώτης ολιγομελούς ομάδας στρατιωτών του τακτικού στρατού, που μετέβησαν στον χώρο της δολοφονίας, πλησίον του Ιερού Ναού του Αγ. Σπυρίδωνα Ναυπλίου και προσπάθησε, αλλά δεν κατόρθωσε, να συλλάβει και να αποσπάσει από το μαινόμενο πλήθος, τον πληγωμένο Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Είναι ο μοναδικός, που στην κατάθεσή του, αναφέρει ότι ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης απευθυνόμενος σε αυτόν, αρνήθηκε την δολοφονία του Καποδίστρια και δίνει ακριβείς πληροφορίες για τον τρόπο που εβλήθη, μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη ο (αδίκως) κατηγορούμενος για τον φόνο, Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης (αλλά το ποιοί δολοφόνησαν τον Καποδίστρια είναι μια άλλη ιστορία).

- Αντώνιος Γαλανός – Λαμπίρης. Θιακός στην καταγωγή πλοίαρχος, ιδιοκτήτης πλοίου. Το όνομά του, αναφέρεται στις καταθέσεις μαρτύρων για τα γεγονότα της δολοφονίας του Κυβερνήτη.

- Μαρίνος Δεσάντης. Κάτοικος Ναυπλίου. Έμπορος από την Κεφαλονιά. Το σπίτι του, βρισκόταν πολύ κοντά στο σημείο δολοφονίας του Κυβερνήτη και το όνομά του, βρίσκεται στις καταθέσεις των μαρτύρων για τα γεγονότα.

- Χαράλαμπος Ποταμιάνος. Με καταγωγή από την Κεφαλονιά, αναφέρεται ως πλοίαρχος. Κοντά στο πλοίο του, ευρέθη την επόμενη μέρα της δολοφονίας του Κυβερνήτη, το πτώμα του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, το οποίο παρέλαβε Μανιάτης κληρικός, για τα περαιτέρω της ταφής.

Τα στοιχεία προέρχονται από την ακόλουθη βιβλιογραφία :

«Ποιοί δολοφόνησαν τον Καποδίστρια;» Δημήτριου Κοκκινάκη (Γυθεάτη)

«Γιατί δεν δολοφόνησαν οι Μαυρομιχαλαίοι τον Καποδίστρια» Άγγελου Μπελιτσάκου Β΄ έκδοση βελτιωμένη 2009

«Ιστορία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας, τόμος Α΄» Τάσου Βουρνά

«Ιωάννης Καποδίστριας. Ο Θεμελιωτής του Ελληνικού κράτους» Βασίλης Σπανός μελέτη για τις εκδόσεις Περισκόπιο.

Read More

Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ επιμέλεια Σοφία Σουμελά

Η υπονόμευση του έργου του Ι. Καποδίστρια από τους Άγγλους και Γάλλους και η αποδεδειγμένη ανάμιξή τους στην δολοφονία του.

Όταν στην διαβόητη Συνδιάσκεψη του Πόρου τον Σεπτέμβριο του 1828 πρεσβευτές, αξιωματικοί και ναύαρχοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας συζητούσαν δήθεν για την αυτονομία της Ελλάδας και καθόριζαν τα όρια του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους δένοντας την Ελλάδα χειροπόδαρα με δάνεια και πρωτόκολλα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τον ύπουλο τρόπο με τον οποίο υποκινούσαν τα κινήματα των αντικαποδιστριακών και τον ρόλο τους στην τραγική δολοφονία του Ι. Καποδίστρια.
- Τον ύπουλο αυτό ρόλο πιστοποιούν επίσημα έγγραφα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους των Αθηνών και της Κέρκυρας.
 Τα παραθέτω κατά χρονολογική σειρά: 
1. Απομνημονεύματα του Ρώσου εκπροσώπου και διπλωμάτη J. Ribeaupierre που ήταν παρών: "..........Ο Canning επισταμένως προσεπάθει να ελαττώσει τα όρια των συνόρων της δυστήνου Ελλάδος.......Εζήτει πάσαν πρόφασιν να εγείρει εις τον κόμητα Καποδίστριαν προσκόμματα, να εξεγείρει τους εχθρούς της τάξεως και παρείχε εις τον Κυβερνήτην πάσαν δυσχέρειαν. Έχω δε πλήρη πεποίθησιν ότι η χειρ η οποία εφόνευσε τον Καποδίστριαν εξοπλίσθη παρά πράκτορος της απεχθούς Αγγλίας!......." 

2.Έκθεση του Γάλλου συνταγματάρχη Theophile Feburier στις 28 Αυγούστου 1828 προς τον αντιπρόσωπο της Γαλλίας στον Πόρο κόμη Rayneval στην οποία αναφέρει την αντίδραση που οργανωνόταν στα σκοτεινά από τους Άγγλους και Γάλλους εναντίον του Καποδίστρια. 

3. Έγγραφο του έκτακτου επιτρόπου Αργολίδος Ν. Καλλέργη προς τον Κυβερνήτη στις 2 Νοεμβρίου 1828 στο οποίο αναφέρει ότι επισκέφτηκε στην οικία του συνταγματάρχη "Θωμά Γόρδων" τον Άγγλο αντιπρέσβη Dawkins, απεσταλμένον προς την Ελληνική Κυβέρνηση.

 4. Επιστολή του Διοικητή των επαρχιών Νησίου, Ανδρούσης, Εμπλακίων και Λεονταρίου προς τον Κυβερνήτη στις 20 Μαϊου 1829 στην οποία αναφέρει ότι διεπίστωσε ότι τα πνεύματα των κατοίκων ήταν πολύ ταραγμένα εξαιτίας " λόγων διασπαρέντων από Ναύπλιον και Τριπολιτσάν......Οι λόγοι αυτοί είναι ότι εκ των συμμαχικών δυνάμεων απεφασίσθη ηγεμών τις δια την διοίκησιν της Ελλάδος εκ των εν Γερμανία πριγκίπων, και ότι δια να έλθει δεν μένει παρά να δείξουν κάποιαν θέληση κατά τούτο οι Έλληνες. Τοιούτους λόγους....διεκήρυξεν, ως πληροφορούμαι, εις Τριπολιτσάν ο Άγγλος Γ. Λις.....όστις φοβηθείς από ενδεχόμενα εναντίον του των κατοίκων κινήματα έφυγε δια νυκτός εκείθεν, ως γράφει η Δημογεροντία τη επαρχίας Τριπολιτζάς". 

5. Έγγραφο της Γραμματείας της Επικρατείας προς τον επί των Εξωτερικών Γραμματέα της Κυβερνήσεως στις 17 Ιουλίου στο οποίο αναφέρονται η κατασκοπευτική δράση και οι σκοτεινές ενέργειες του τοποθετημένου από την Αγγλία αντιπροξένου της Αναστάσιου Πασχουάλη. 

6. Αναφορά του Διοικητή Λεβαδείας και Θηβών Αθανάσιου Λιδωρίκη προς τον Πληρεξούσιο Τοποτηρητή της Κυβέρνησης στις επαρχίες της Στερεάς Ελλάδας τον Σεπτέμβριον 1829 στην οποία αναφέρει:
    "οι Τούρκοι εις Εύριπον τρέφουν μεγάλας ελπίδας ότι αγγλικά πλοία μέλλουν να τους φέρουν τροφάς και να τους βοηθήσωσι". 

7.Σε επώνυμες καταθέσεις στις 29 και 30 Νοεμβρίου 1829 στη Γενική Αστυνομία του τμήματος της Ήλιδος αναφέρεται η συνεργασία του Άγγλου αντιπροξένου Παχουάλη ή Πασχουλίνου, με τον Λυκούργο Κρεστενίτη και της οργάνωσης "μυστικής αντικαποδιστριακής εταιρείας". Ο Κρεστένης "μας είπεν ότι να παστρεύομεν τα τουφέκια μας διότι ο Καποδίστριας το παραχάλασε και εις ολίγας ημέρας έρχεται πρίγκιψ Ιγγλέζος........και ο Καποδίστριας πάει την στράτα του, διότι άλλα υποσχέθηκε υποσχέθηκε και άλλα κάνει και τους απάτησε όλους". Παρόμοια κατάθεση έκαναν στις 30 Νοεμβρίου 1829 και ο Αθανάσιος Φωτόπουλος και ο Αλέξης Κοτέρης.

 8. Αναφορά του Αστυνόμου Ήλιδος Ι. Μανιατόπουλου στην οποία αναφέρει ότι στην οικία του "αγγλικού προξένου" στον Πύργο, συνεχίζονται οι συγκεντρώσεις των "κακόβουλων" και αναφέρει και ονόματα των Ελλήνων, που συμμετείχαν. 

9.Αναφορά του Παναγ. Αναγνωστόπουλου μετά από έρευνα που του ανέθεσε η Κυβέρνηση στις 15 Δεκεμβρίου 1829 από τον Πύργο. Μεταξύ άλλων αναφέρει: "Η πόλις αυτή είναι εστία όλων των κακών, φωλεά τις δι'ενός υπουργού του Πασχαλίγκου κονσόλου....Το σπίτι του είναι ως μία λέσχη, όπου συναθροίζονται συνεχώς οι προσήλυτοι και εταίροι και συνομιλούν και σχεδιάζουν κινήματα.......". 

10. Αναφορά του επιτρόπου Αργολίδος Κ. Ράδου προς τον Κυβερνήτη στις 30 Δεκεμβρίου 1829 από το Ναύπλιο στην οποία του δίνει σαφείς πληροφορίες για τις συνωμοτικές ενέργειες του 'Αγγλου πράκτορα Thomas Gordon, τον οποίον ξένοι συγγραφείς χαρακτηρίζουν ως θαυμαστή του Metternich και τουρκόφιλο, ο οποίος μαζί με άλλους Άγγλους τον G.Lee, τον Finlay και τον Church, αποτελούσαν τους πιο σημαντικούς πράκτορες της Αγγλίας στην Ελλάδα και παρακινούσαν τους αντικαποδιστριακούς σε αντιδραστικές ενέργειες εναντίον του Κυβερνήτη. 

11. Επιστολή του Ν. Παγκαλάκη προς τον Κυβερνήτη στις 25 Μαρτίου 1831 από το Μαραθονήσι της Μάνης στην οποία γράφει: "......η φιλαργυρία και η φιλαρχία έκαμε τους μικρούς Μαυρομιχάλας να επιμείνωσι μέχρι τάδε εις τον ολέθριον σκοπόν των......". 

12. Επιστολή του Ι. Μελά προς τον Αυγουστίνο Καποδίστρια, από την Πάτρα, στις 31 Ιουλίου 1831 στην οποία μεταξύ άλλων έγραφε ότι η φοβερή αντικυβερνητική εφημερίδα του Πολυζωίδη "ο Απόλλων, με την ταραχοποιόν του λύραν, ταράττει και τας ενταύθα ακοάς και την λύραν αυτήν την χρεωστούμεν του ενταύθα προξένου της Μ. Βρετανίας.

 13.Επιστολή του Λεόντιου Καμπάνη προς τον πρόεδρον του Ορφανοτροφείου, από την Αίγινα στις 31 Ιουλίου, στην οποίαν του έγραφε ότι όταν πήγε στη Σύρο, ο Αμβρόσιος Σκαραμαγκάς του είπε ότι " ο Κυβερνήτης είναι πεσμένος εντός του μηνός....και ότι ημείς εκλέγομε ιδικούς μας πληρεξουσίους .....Ο Λεοπόλδος όστις δεν εδέχθει τον θρόνον του Βελγίου θέλει έλθει εις την Ελλάδα.......". 

14.Ο αστυνόμος Αίγινας Γ. Φωτόπουλος στις 4 Αυγούστου 1831, γράφει στον Κυβερνήτη, ότι αμέσως μετά την ανατίναξη των πολεμικών πλοίων από τον Μιαούλη στον Πόρο "υπήγαν έξω της Ύδρας δύο φρεγάται, αγγλική και γαλλική και εν βρίκιον και υπήγαν εις αυτάς οι πρόκριτοι της Ύδρας και εκ των Ψαριανών ο Ν. Αποστόλου και Μοναρχίδης, ο Κοντόσταυλος και οι Ποριώτες και έμειναν μέσα πολλή ώρα.......". 

15.Επιστολή του Διοικητή της Τήνου στην οποία αναφέρει ότι μόλις έφθασε στο λιμάνι ένα υδραΐικο πλοίο οι αντιπρόξενοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ολλανδίας το χαιρέτισαν "δια της υψώσεως της σημαίας των, την οποίαν είχον υψωμένην μέχρις εσπέρας....". 

16.Σαν επιβεβαίωση όλων αυτών των μαρτυριών υπάρχει η εξήγηση του Λεοπόλδου για τη μη αποδοχή του θρόνου της Ελλάδας.
 Όταν τον επισκέφτηκε στις Βρυξέλλες ο νεοεκλεγμένος βασιλιάς της Ελλάδας Γεώργιος κατά το ταξίδι του προς την Ελλάδα το 1863 σε σχετική ερώτηση έδωσε την εξής απάντηση: "Μία των κυριωτέρων αιτιών, δια τας οποίας απεποιήθην το στέμμα της Ελλάδος ήτο η πεποίθησίς μου ότι δεν θα ημπορούσα να πράξω ό,τι σκεπτόμουν αγαθόν εις τον τόπον σας....Η Αγγλία τότε δεν είχε απολύτως καμμίαν αγαθήν προαίρεσιν δια την Ελλάδα. Ακριβώς η τοιαύτη της Αγγλίας δυσμένεια με ηνάγκασε να αποποιηθώ της Ελλάδος". Πηγή: Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού. 

Read More

ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1830

Το πρώτο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο νεοελληνικό κράτος. Μαζί με το Ορφανοτροφείο και τα Αλληλοδιδακτικά Σχολεία, αποτέλεσε τον πρώτο καρπό της εκπαιδευτικής πολιτικής του Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Κυβερνήτης έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στην παιδεία και τη θεωρούσε πρωταρχικό του στόχο για την ανασυγκρότηση του έθνους.

Το Κεντρικόν Σχολείον ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1829 στην Αίγινα, με αντικείμενο την παραγωγή επιστημονικά καταρτισμένων δασκάλων και την προπαρασκευή όσων νέων ήθελαν να ακολουθήσουν ανώτατες σπουδές σε άλλους κλάδους. Η φοίτηση ήταν τριετής και τα μαθήματα, κυρίως, θεωρητικής κατεύθυνσης. Πολλοί από τους αποφοίτους του αποτέλεσαν τα πρώτα στελέχη της δημόσιας διοίκησης.

Πρωτολειτούργησε στις 2 Ιανουαρίου 1830 με έφορο τον Ανδρέα Μουστοξύδη και στεγάσθηκε αρχικά στο οίκημα, όπου παλαιότερα συνεδρίαζε το «Πανελλήνιον». Οι βασικοί δάσκαλοι ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος, που δίδασκε ελληνική γλώσσα, συντακτικό, ιστορία και γεωγραφία, και ο Ιωάννης Βενθύλος, που δίδασκε έλληνες ποιητές, μαθηματικά και γαλλικά. Υποδιδάσκαλοι διορίσθηκαν ο ζωγράφος Φώτιος Βότζας για το μάθημα της σκιαγραφίας και ο Αθανάσιος Αβραμιάδης για το μάθημα της μουσικής.
Το ανώτερο αυτό ίδρυμα κατ' αρχήν στεγάστηκε στο Ορφανοτροφείο, όμως λόγω του μεγάλου αριθμού των μαθητών αποφασίστηκε η οικοδόμηση μεγάλου κτιρίου σε οικόπεδο που παραχώρησε η Μητρόπολη Αίγινας.

Ο Καποδίστριας έδωσε εντολή να εκπονηθούν από τους αρχιτέκτονες Κλεάνθη και Σάουμπερτ σχέδια για την ανέγερση νέου κτιρίου, το οποίο ανεγέρθηκε με δωρεά του ελβετού φιλέλληνα Εϋνάρδου και έλαβε την ονομασία «Εϋνάρδειο».Στην ανατολική πλευρά υπάρχει επιγραφή:

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ
ΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΕΟΛΑΙΑ
ΕΔΕΙΜΑΤΟ
ΕΝ ΕΤΕΙ ΧΗΗΗΗΔΔΔ(1830)

Η δωρικότητα, δηλαδή η απλότητα των όψεων του, δείχνει την πρωιμότητα του κτιρίου.

Σημαντικός αριθμός των σπουδαστών ήταν υπότροφοι της κυβέρνησης και κυρίως εκείνοι που προέρχονταν από τις υπόδουλες περιοχές της Ελλάδας, καθώς και οι γιοι των αγωνιστών. Στον απολογισμό τού πρώτου έτους της λειτουργίας του, στις 31 Δεκεμβρίου 1830, αναφέρεται ότι φοιτούσαν 350 σπουδαστές απ' όλη την Ελλάδα.

Ο Καποδίστριας, παρά το φόρτο της εργασίας του, παρακολουθούσε από κοντά τη λειτουργία του Σχολείου. Υπήρχαν μέρες που βρισκόταν στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μαθητές και τους παρότρυνε «εις το καθήκον και την αρετήν νέους αρχομένους βίον νέον, εν πατρίδι νέα», ενώ κατά την περίοδο των εξετάσεων ζητούσε να «διαβάση τας κόλλας των εξετάσεων των μαθητών για να διαπιστώση αυτοπροσώπως την πρόοδό τους».

Πολύς λόγος έγινε για το αν θα πρέπει να υπάρχουν κατά τη σχολική περίοδο αργίες και διακοπές, γιατί μερικοί υποστήριζαν ότι οι αργίες και οι διακοπές είναι εμπόδιο για την προκοπή των μαθητών. Τελικά, ο Κυβερνήτης εξέδωσε στις 16 Ιανουαρίου1830 διάταγμα, το οποίο καθόριζε τη λειτουργία των σχολείων. Σύμφωνα με αυτό:

Τα σχολεία της Επικράτειας δεν θα κάνουν μάθημα τις Κυριακές, τις δεσποτικές και θεομητορικές γιορτές των Αγίων.Κατά τις γιορτινές μέρες, μετά τη Θεία Λειτουργία οι μαθητές πηγαίνουν σχολείο και αφού γίνει εξήγηση του Ιερού Ευαγγελίου της ημέρας, γίνεται η συνηθισμένη παράδοση.Οι ώρες παράδοσης είναι 9-12 το πρωί και 2-5 το απόγευμα.Τα αλληλοδιδακτικά σχολεία θα έχουν διακοπές από 20 Ιουλίου έως 1η Σεπτεμβρίου. Τις ημέρες των διακοπών, εκτός από τις γιορτές, γίνεται μάθημα μόνο μέχρι το μεσημέρι.

Παρά την επιτυχημένη πορεία του Κεντρικού Σχολείου, τα πρώτα σύννεφα δεν άργησαν να φανούν στον ορίζοντα, αφού οι μαθητές αντέδρασαν στα κατά τη γνώμη τους αυστηρά μέτρα του Κυβερνήτη. Έτσι, έκαναν αποχή τον Ιανουάριο του 1831, προκαλώντας, σύμφωνα με έκθεση του Μουστοξύδη στον Καποδίστρια, πολλά προβλήματα στους κατοίκους του νησιού.

Χαρακτηριστική είναι και η απόφαση του Αστυνόμου προς τον Καποδίστρια: «Οι μαθητές είναι ταραχοποιοί και στασιαστές, κατάσταση η οποία τρομοκρατεί τους κατοίκους της Αίγινας και ιδιαίτερα τους Ψαριανούς, που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα κι έτσι υπομένουν τα ολέθρια αποτελέσματα. Αίτιο αυτής της κατάστασης είναι ο καθηγητής Γεώργιος Γεννάδιος, ο οποίος τις ώρες του μαθήματός του γνωστοποιεί τα δικαιώματα που έχουν, με αποτέλεσμα τον ξεσηκωμό των μαθητών». Τη μαθητική αναταραχή προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν -αν δεν την προκάλεσαν κιόλας- οι αντίπαλοι του Κυβερνήτη, κυρίως οι Ψαριανοί και Υδραίοι.

Μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, οι δραστηριότητες του «Κεντρικού Σχολείου» ατόνησαν και στις 10 Απριλίου 1834 αποφασίστηκε η μεταφορά του στην Αθήνα και η μετατροπή του σε Γυμνάσιο με γυμνασιάρχη τον Γεώργιο Γεννάδιο. Σήμερα, το άλλοτε Κεντρικόν Σχολείον ονομάζεται Α' Πειραματικό Ενιαίο Λύκειο Αθηνών «Γεννάδειο» και στεγάζεται στο κέντρο της Αθήνας.

Read More

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ του Γ.Σκλαβούνου

Κοινωνικός Απελευθερωτής ή Υπηρέτης του Τσάρου και της Τάξης του ο Καποδίστριας;;;

Επειδή την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος με λόγο κρυστάλλινα σαφή, θα παραθέσω τον λόγο του. Επειδή την κριτική που έκανε στον Βενετσιάνικο δεσποτισμό την επανέλαβε σκληρότερη και για τον Ελλαδικό δεσποτισμό ας του επιτρέψουμε...επί τέλους... να μιλήσει ...
«… Μόνον ολίγοι τινές απατώνται, νομίζοντες, ότι τα χρήματα ταύτα (βοηθήματα Ρωσσίας και Γαλλίας) είναι δι’ αυτούς και μέλλωσι να πάθωσι ότι και αι λίραι του δανείου.
 Ότι μεν κλέπτουσι παντού, όπου διοίκησις υπάρχει, είναι αναμφίβολον. Αλλά δεν ευρίσκεται τόπος εις εμέ γνωστός, όπου πλησίον των κλεπτών να υφίστανται χιλιάδες και χιλιάδες οικογενειών αγαίων, ανεστίων, και καταπείνων, καθώς εν Ελλάδι.
 Στοχασθήτε, δεσπότη μου, ότι αι άθλιαι αυταί οικογένειαι πάσχουσιν εξ αιτίας των κλεπτιστάτων αρχόντων, υπουργών τε και καπιτάνων, και ενθαρρύνατέ με, αν δύνασθε, να είμαι συγκαταβατικός προς μίαν δράκα ανθρωπαρίων μεταλλοθέων, επ’ ουδενί των οποίων όμως ουδέ κατέστησα την βαρείαν χείρα της δικαιοσύνης, ουδέ καταστήσω, αρκούμενος να τους γνωρίσω καλώς και να τους παραδώσω ποτέ ει χρεία, εις τας αράς του λαού.
 χρήσιμο γλωσσάρι
 μεταλλοθέων = αυτών που έχουν για Θεό τα μέταλλα
κλεπτιστάτων αρχόντων =πολυκλεφτών αρχόντων
 αγαίων = ακτημόνων
ανεστίων=αστέγων
καταπείνων=πολύ πεινασμένων

Read More

Ο ΜΠΟΛΙΒΑΡ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ του Γ. Σκλαβούνου

 Η διανομή της γης στους ακτήμονες...

Ο Καποδίστριας προβλέπει την αντικατάστασή του ή και το θάνατό του... καλεί λοιπόν τους συννελληνες να... προφτάσουν.
...(αφιερώνεται σε κάποιους που συνεχίζουν το έργο της δολοφονίας απαξιώνοντας την παράδοσή του.)
..."ήτον τέλη Ιουνίου του 1831 και ο κυβερνήτης Καποδίστριας επροσκάλεσε διαφόρους γερουσιαστάς εις την οικίαν του. Επήγαμεν, ( εκρατούσε μιαν εφημερίδα εις το χέρι του) μας είπε « η ανάγνωσις αυτής της εφημερίδος είναι αφορμή που σας προσκάλεσα . Διαβάζω ότι ο στρατηγός Μπολιβάρ ,πρόεδρος της Κολουμβίας εις την Αμερικήν,διατάττει την διανομήν της Εθνικής γης εις τους πολίτας και εγώ σας έδωσα ένα σχέδιον διανομής. Αργοπορείτε βλέπω να γνωμοδοτήσετε. Ίσως δεν σας αρέσει. Αρχίζει απο τους μικρούς η διανομή,του σχεδίου μου.
Θα έλθει έπειτα και η αράδα των μεγάλων.
 Γρηγορείτε .
 Άλλος θα έλθει, βασιλόπαιδο,να σας διοικήσει,με τον οποίον δεν θα έχετε ούτε την ευκολίαν της γλώσσης,ούτε να ανοίγετε την θύραν του δωματίου του όταν θέλετε. Εγώ επιθυμώ να σας παραδώσω εις αυτόν ως λογικά όντα,ελευθέρους,με την ενδυμασίαν της ιδιοκτησίας. Προσέχετε, μην ελθήτε καμμίαν αυγήν και με ευρήτε κρύο κουφάρι εις την κλίνην μου. Άλλο δε σας λέγω». 
( Τερτσέτη άπαντα)

Read More

ΥΓΕΙΑ και ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ της Δημήτριας Φωκά

Η Υγιειονομική πολιτική του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια
Ο Ιωάννης Καποδίστριας σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας .Απεφοίτησε στις 10 Ιουνίου του 1797 σε ηλικία μόλις 21 ετών .Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα εξάσκησε το επάγγελμα του με σκοπό να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο. 
Πολλές φορές θεράπευσε πάμφτωχους ασθενείς όχι μόνο δίνοντας τους δωρεάν τα απαραίτητα φάρμακα αλλά βοηθώντας τους και οικονομικά .
Κατά τη διάρκεια της Επτανήσου Πολιτείας είχε για ένα διάστημα διοριστεί ως αρχίατρος στο νεοϊδρυθέν Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας. Ως Κυβερνήτης κι όντας ο ίδιος γιατρός προσπάθησε να οργανώσει τον τομέα της υγείας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους σύμφωνα τα δυτικά πρότυπα κι έθεσε άμεσα τις βάσεις για τη δημιουργία νοσηλευτικών ιδρυμάτων  (πολιτικών και στρατιωτικών), καθώς γνώριζε τη συμβολή τους στη διατήρηση της δημόσιας υγείας.
 Το Α’ εθνικό νοσοκομείο Ναυπλίας και το Στρατιωτικό νοσοκομείο Ναυπλίας είναι παραδείγματα της υγειονομικής του πολιτικής που λειτούργησαν άψογα όσο ο κυβερνήτης ήταν εν ζωή.Η ύπαρξη τους στην πόλη σε συνδυασμό με τα υγιειονομεία αποτελούν δείγματα της υγειονομικής πολιτικής του Καποδίστρια που σκόπευε να εφαρμόσει όλη την χώρα και τα πρώτα κρατικά νοσοκομεία στον ελλαδικό χώρο.
Για να βοηθήσει τους κατοίκους σε περιοχές που μαστίζονταν από τύφο , ελονοσία και δυσεντερία, ίδρυσε το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο κι έτσι λαμβάνοντας επείγοντα κι αποτελεσματικά μέτρα αντιμετωπίστηκε με επιτυχία η επιδημία πανώλης που έπληξε το Ναύπλιο ,τις Σπέτσες και την Ύδρα.
Ίδρυσε το ναυτικό Νοσοκομείο του Πόρου (1829), και στο Μοναστήρι της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στον Πόρο εγκατέστησε το πρώτο ορφανοτροφείο του ¨Έθνους όπου στεγάστηκαν 500 ορφανά των πολεμιστών του Απελευθερωτικού αγώνα.
Προσπαθώντας να ενημερώσει τους ¨Έλληνες για τους κινδύνους των λοιμωδών νόσων και την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους δημοσιεύει το άρθρο «Περί ευλογιάς της θεοδοτικής και της δαμαλίτιδας».Με τις γνώσεις της εποχής του εξηγεί εκλαϊκευμένα την τεχνική του εμβολιασμού, τις επιπλοκές του,την κλινική εικόνα της νόσου χωρίς δαμαλισμό και τη διαδρομή του εξανθήματος μετά τον εμβολιασμό.
Συγχρόνως καταβάλει προσπάθειες για τη βελτίωση της φαρμακοποιίας. Στην Αίγινα ιδρύει επίσης ορφανοτροφείο και νοσοκομείο. Φροντίζει έτσι ώστε η εκπαίδευση των τροφίμων του ορφανοτροφείου να καλύψει τις ανάγκες για τη βελτίωση της δημόσιας υγείας.Το 1830 ένας υπότροφος εκπαιδεύεται στη φαρμακευτική τέχνη «εις τα φαρμακοπωλείον εν Ϋδρα», ενώ το 1831 ανατίθεται στον ιταλό ιατρό Γεώργιο Αλιμπέρτη ,

έμπειρον περί την εμβολίασιν της δαμαλίτιδος» να εκπαιδεύσει δύο υποτρόφους στην τέχνη του δαμαλισμού.

Read More

Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ του Γ.Σκλαβούνου

Για τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο τον Δ' και τον Καγκελάριο της Αυστρίας Μέτερνιχ, επαναστάτης και  επικίνδυνος για ολόκληρη την Ευρώπη ο Καποδίστριας.
Για μερικούς ''ημέτερους'' ο Καποδίστριας παραμένει εκφραστής της πεφωτισμένης δεσποτείας,του Τσαρικού απολυταρχισμού και αντίθετος με το 21.
Γιατί άραγε;
Ας δούμε τις σχετικές μαρτυρίες:
Ο Μέτερνιχ προς τον Αρμοστή των Ιονίων, Μέτλαντ Πασά,όταν ο Καποδίστριας απομακρύνθηκε από το Ρώσικο Υπουργείο Εξωτερικών : 
« Λοιπόν στρατηγέ μου,η αρχή του κακού εξεριζώθη. Ο κόμης Καποδίστριας ετάφη δια το υπόλοιπον της ζωής του. Θα ζήσετε ησύχως εν Επτανήσω και η Ευρώπη θα έχει απαλλαγεί των μεγάλων κινδύνων δι' ων την ηπείλει η επιρροή του ανδρός τούτου» (Δεσποτόπουλος Ο Κυβερνήτης Ι.Καποδίστριας και η απελευθέρωση της Ελλάδος σελ, 42).
Ο Γεώργιος ο Δ' της Αγγλίας στον Ρώσο πρέσβη στο Λονδίνο,Λιέβιν:
«Μαθαίνω ότι έχετε τον Καποδίστριαν .Γιγνώσκετε την γνώμην μου περί αυτού.Δεν μετεβλήθη.Δεν αγαπώ τους επαναστάτες.Τους αποτροπιάζομαι. Τα περί τούτου αισθήματα μου είναι ακλόνητα» (Τρικούπης Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως Τόμ 4,σελ234)...

Read More

Η αλήθεια για την καταγωγή της οικογένειας Καποδίστρια

...Την ιστορία των Καποδίστρια έχουμε υποχρέωση όλοι να την ξαναγράψουμε.."Κωνσταντίνος Καραμούτσος (1941--4/11/2011../.Συνέντευξη του στο Α.Π.Ε.© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ.26/9/2010)<<Μόνιμη εγκατάσταση της οικογένειας των προγόνων του Ιωάννη Καποδίστρια στο χωριό Μελίκια της περιοχής Λευκίμμη στη Νότια Κέρκυρα προ του 1488 προκύπτει, σύμφωνα με ερευνητή, από αρχειακά έγγραφα που έρχονται τώρα στο φως. Τα σχετικά στοιχεία, τα οποία θέτουν υπό αίρεση την κρατούσα πεποίθηση ότι η οικογένεια του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας εγκαταστάθηκε στην πόλη της Κέρκυρας τον 14ο αιώνα, προερχόμενη από τις δαλματικές ακτές της Αδριατικής, πρόκειται να παρουσιαστούν στη διάρκεια ημερίδας μνήμης και τιμής στον Ιωάννη Καποδίστρια, που θα πραγματοποιηθεί στην Κέρκυρα το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου καθώς τις επόμενες ημέρες συμπληρώνονται 159 χρόνια από τη δολοφονία του. Την ημερίδα συνδιοργανώνουν στην αίθουσα τελετών της Ιονίου Ακαδημίας (Καποδιστρίου 1) το Κέντρο Unesco του Ιονίου και πολλοί τοπικοί φορείς, συμπεριλαμβανομένων του Ιονίου Πανεπιστημίου και της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. «Οι Καποδίστρια ξεκίνησαν τη λαμπρή πορεία τους loco e fuoco (τόπω και εστία) από τη Λευκίμμη της Κέρκυρας» ανέφερε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο ερευνητής-συγγραφέας Κων. Καραμούτσος, ο οποίος θα παρουσιάσει στην ημερίδα εισήγηση με θέμα «Οι κερκυραϊκές ρίζες της οικογένειας Καποδίστρια». Οπως τονίζει, νοταριακή (συμβολαιογραφική) πράξη του νοτάριου Ιωαννίκιου Αλεξόπουλου και άλλα επίσημα έγγραφα που εντοπίστηκαν στα Αρχεία του Νομού Κέρκυρας / Γενικά Αρχεία του Κράτους πιστοποιούν ότι η οικογένεια Καποδίστρια κατοικούσε στο χωριό Μελίκια προ του 1488. «Την ιστορία των Καποδίστρια έχουμε όλοι υποχρέωση να την ξαναγράψουμε», επισημαίνει. Συμβολαιογραφικές πράξεις του 1546 και του 1555, που δεν ήταν ως τώρα γνωστές, είτε συντάχθηκαν «έσωθεν οσπιτίου της κυράτζας λένας της καβουδίστρενας εις το χορίον των μεληκήον εις τον οίκον όπερ κατική εις το χορίον των μεληκήον» (Μελίκια), είτε αφορούσαν αγαθά της οικογένειας στο ίδιο χωριό. Από διασταύρωση των αναφερομένων σε αυτές στοιχείων προκύπτει ότι ένας από τους γιους της «κυράτζας λένας της καβουδίστρενας», ονόματι Βεττούρος, ήταν ο πατέρας τεσσάρων Καποδίστρια που αποβλήθηκαν το 1610 από τις τάξεις των Κερκυραίων Ευγενών (Libro d’ Oro), εξαιτίας αναφοράς κατοίκου των Μελικίων, ονόματι Ανδρέας Πανδής, ότι δεν κατοικούσαν στην πόλη της Κέρκυρας, όπως επέτασσαν οι σχετικοί Κανονισμοί. Στην ιταλικά γραμμένη απόφαση αποβολής των Καποδίστρια, αυτοί αναφέρονται ως «Cavodistra». Έτερος εγγονός της Λένας Καβουδίστρενας, ονόματι Αλβίζε (Αλιβίζης), αδελφός των αποβληθέντων, απέκτησε γιο που έγινε βαρόνος σε άλλη περιοχή του νησιού, αλλά σε εντοπισθείσα έντυπη έκθεση της ιστορίας της οικογένειας για δικαστική χρήση δηλώνεται ως τόπος καταγωγής ή και κατοικίας το χωριό Μελίκια και παρέχονται στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «ο Κυβερνήτης κατάγεται από αυτόν τον οικογενειακό κλάδο της Λευκίμμης, όγδοης πριν από αυτόν γενιάς». Προς επίρρωσιν των συμπερασμάτων των σχετικών ερευνών ο συγγραφέας-ερευνητής θα παρουσιάσει στην ημερίδα «οικογενειακό δένδρο» του Κυβερνήτη, καθώς και γενεαλογικό σχήμα, αρχόμενο από το 1440, από κείμενο του πατέρα του Κυβερνήτη, Αντώνιου – Μαρία Βιάρου Καποδίστρια, γραμμένο το 1775. Οι αποβληθέντες το 1610 από το Σώμα των Κερκυραίων Ευγενών ευγενείς-μέλη της οικογένειας «Cavodistra» απέκτησαν κατοικία το 1611 στο σημερινό προάστιο Γαρίτσα της πόλης της Κέρκυρας, στην οποία γεννήθηκε ο Κυβερνήτης το 1776 και 12 ημέρες μετά τη γέννησή του βαπτίσθηκε Ιωάννης από τον ιερέα Άγγελο Γονέμη, αδελφό της μητέρας του, αναφερόμενος ως «παιδίον αρσενικόν του Ευγ(εν)ούς Αντονίου Καβουδήτρα». Πέραν της επωνυμικής αναφοράς Καβουδήτρα, σε σχετικά συμβολαιογραφικά και ληξιαρχικά έγγραφα των προηγούμενων αιώνων η οικογένεια Καποδίστρια αναφερόταν επίσης ως Καβουδίστρα ή Καβοδίστρα στα ελληνικά και Caodistria, Cavo d’ Istria, d’ Cav d’ Istria, De Caodistria και Cavod’ Istria στα ιταλικά. Για τη μόνιμη εγκατάσταση των Καποδίστρια προ του 1488 στο χωριό Μελίκια της περιοχής Λευκίμμη στη Νότια Κέρκυρα ο ερευνητής-συγγραφέας Κων. Καραμούτσος είναι κατηγορηματικός, προσθέτοντας ότι το κεφάλαιο της δαλματικής γεωγραφικής καταγωγής τους «περιβάλλεται από μια ανθεκτική αχλύ επτά αιώνων» και ότι οι έρευνες για την πλήρη διακρίβωση της ιστορίας της οικογένειας συνεχίζονται. Αίτημα του Κέντρου Unesco του Ιονίου είναι να συγκεντρωθούν στην Κέρκυρα όλα τα κατάλοιπα Αρχείων που αναφέρονται στον Ιωάννη Καποδίστρια. Στους εισηγητές της ημερίδας μνήμης και τιμής στον πρώτο Κυβερνήτη της χώρας περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, ο ακαδημαϊκός Κων. Δεσποτόπουλος.>>...Στοιχεία απο την έρευνα του αείμνηστου Κ.Καραμούτσου θα τεθούν στη διάθεση των ενδιαφερομένων...

Επιμέλεια ανάρτησης: Γεώργιος Σκλαβούνος εκ Κερκύρας ορμώμενος

Read More

Η ΕΝΤΙΜΟΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ του Διον.Βίτσου

«Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα 

έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας»!


ΜΕΤΤΕΡΝΙΧ προς ΔΩΡΟΘΕΑ ΦΟΝ ΛΙΒΕΝ*

*μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες
του πρώτου μισού του 19ου αιώνα
σε πανευρωπαϊκό επίπεδο
Σύζυγος ρώσου διπλωμάτη

Read More

Η ΜΝΗΜΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

Ce qui nous flatte le plus , c'est de vivre chez le souvenir

des hommes...


Αυτό που μας (με) ευχαριστεί (ενισχύει) το πιο πολύ , είναι να ζούμε (ζω) 

στην μνήμη των ανθρώπων...


Ιωάννης Καποδίστριας

Γράφτηκε ιδιοχείρως από τον Εθνικό Κυβερνήτη μας,πάνω σε μια λιθογραφία του Muller που έγινε εκ του φυσικού και επανεκτυπώθηκε στην Καρλσρούη ώστε τα έσοδα από τις πωλήσεις να διατεθούν υπέρ του Αγώνα των Ελλήνων.

-Η μετάφραση του αποφθέγματος έγινε από εμένα, με την βοήθεια του Γαλλοελληνικού Λεξικού του Κων.Βαρβάτη (Αθήνα 1922), 
ειδικά για το ρήμα flatter που εκτός από ευχαριστώ,κολακεύω
έχει και την έννοια τού ενισχύω,δυναμώνω

Read More

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ του Ιωάννη Καποδίστρια

Ο Γεώργιος Τερτσέτης στα ''Απόλογα για τον Καποδίστρια'' έγραψε μεταξύ άλλων και τι είπε ο Κυβερνήτης κατά την συνομιλία που είχε με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη,έναν από τους κατοπινούς δολοφόνους του,όταν τον επισκέφτηκε στα 1828 στην Αίγινα.
''στα ελληνικά δεινά,θεραπεία ελληνική
όχι όπως οι χειρούργοι της Ευρώπης κόφτοντας,αλλά με το στόμα μας να βυζαίνομε το έμπυο της πατρίδας μας,
δια να τη γιάνομε''.

-Σημείωση σύνταξης:
Βλέπουμε εδώ το μεγαλείο του Κυβερνήτη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.Δεν θέλει καταστολή,αλλά ήπια αντιμετώπιση.

Read More

Η ''ΧΑΡΑ'' ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ του Γιώργου Σκλαβούνου

Η εφημερίδα της Καποδιστριακής «αντιπολίτευσης» Απόλλων , ομολογεί απερίφραστα την συνωμοσία υμνεί τους δολοφόνους και αναγγέλλει παύση της κυκλοφορίας, εφ΄ όσον ο σκοπός της έκδοσης επετεύχθη.

ΑΠΟΛΛΩΝ
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ

Ύδρα 6 Οκτωβρίου

Άλλαξεν ήδη οκτάκις η Σελήνη τας περιοδικάς της φάσεις, αφού κατά πρώτον επιχειρήσαμεν του Απόλλωνος την έκδοσιν εις Ύδραν. Της συστάσεως του ο κύριος σκοπός ήτον η εκπόμπευσις των αυθαιρέτων της Καποδιστριακής Κυβερνήσεως πράξεων, αι οποίαι δι’έλλειψιν της δημοσιότητος έμενον τρις ολοκλήρους χρόνους εν σκότει και παραβύστω. 

Εν ΄η δυστυχής Ελλάς έπασχε τυραννουμένη φρικτά, η Ευρώπη αγνοούσα τα δεινά της εθεώρει ίσως μακρόθεν μακαρίαν την κατάστασίν της, διότι εκ μονομερών πληροφοριών επίστευε ή εφαίνετο τουλάχιστον πιστεύουσα ότι εκυβερνάτο από Βασικτώνα και όχι από Νέρωνα ή Καλιγούλαν. Το προσωπείον τελοσπάντων έπεσε. Αι δε ρυτίδες και ασχημίαι του κεκαλυμμένου προσώπου εις την φυσικήν αυτών κατάστασιν εκτεθείσαι εξέπληξαν το παν, έφεραν την οποίαν δικαίως έπρεπε να ΄φερουν φρίκην εις τους θεατάς.
Οποίαι αλλόκοτοι σκηναί δεν μας επαρουσιάσθησαν αφ’ης ώρας εμβήκαμεν εις τον αγώνα της υψηλής εφορίας των εν Ελλάδι γινομένων, και του κηρύγματος της αληθείας δια της βροντοφώνου σάλπιγγος του τύπου !
 Οποίαι τρομεραί πράξεις δεν εσωρεύθησαν μια κατόπιν της άλλης έμπροσθεν μας, πράξεις, αι οποίαι εφοβέριζαν να κλονίσουν εκ θεμελίων την πολιτικήν Κοινωνίαν, να θάψουν βαθειά βαθύτατα την ελευθερίαν εις την γην, ήτις πρώτη εγνώρισε και επερίθαλψε την θυγατέρα ταύτην του Ουρανού! Καλεσμένοι εξ επαγγέλματος παριστάθιμεν εις τας πρώτας ακλόνητοι μεν, με συναίσθησιν όμως πάντοτε ζωηράν των προσβολών διήλθαμε δε και τας δευτέρας επιμόνως, ΄χωρίς να αφήσωμεν καμμίαν ανεξέλεγκτον και απόμπευτον . πλην τις ή ώφέλεια, όσον ημείς εστηλιτεύαμεν, τόσον το κακόν επροχώρει, τόσον πλέον εκορυφούτο. Ποτέ η βία και ο δόλος, φοβερές της ανθρωπότητος μάστιγες, δεν εδείχθησαν, εις τοιούτον επιτάσεως βαθμόν, καθώς την τελευταίαν ταύτην εποχήν εις τους κόλπους της ταλαιπώρου Ελλάδος.
 Δια της χρήσεως αυτών των δύο μέσων η άκαμπτος ενός Τυράννου θέλησις επάλαιε, κατεφρόνει , και εδάμαζε την γενικην θέλησιν του έθνους, αναγκαζόμενην που μεν να σιωπά διόλου, που δε να εκφράζεται αντιφατικώς προς την ενδόμυχον πεποίθησιν εκάστου, και αλλού τελοσπάντων αφού ειλικρινώς εκφράσθη να κηρύττεται παλινωθείσα, αυτή εαυτήν να καταδικάζη (α)
Εις τοιαύτην ήσαν τα πράγματα οικτράν κατάστασιν, τοιούτος των πολιτικών σχέσεων ο συμφυρμός, και τόσος της υπερισχύεως του αυθαιρέτου συστήματος ο κίνδυνος όταν μια στιβαρά χειρ , από θείαν τινά δύναμιν βέβαιο οδηγούμενη υπέρ της κοινής σωτηρίας, ήλθε να σβήση παραχρήμα τον χείμαρρον όλων των δεινών, και να διαλυση το χάος των αντιθέτων και αντιφατικών κινήσεων.
Η υψηλή απόφασις έγινεν εν ροπή οφθαλμού ο ΄Τύραννος εξέλιπε, και ούτως η πηγή, όθεν όλαι αι συμφοραί προήρχοντο, εστέρευσε μονομιάς. Η δε Ελλάς ελευθέρα σήμερον προσκαλείται να αναλάβη το πρώτον λαμπρόν ένδυμά της την θέσιν εκείνη, εις την οποίαν ο πόθος των ΄τεκνων της και των εθνών αι ευχαί την έχουν ανέκαθεν προωρισμένην.
Είπομεν ότι ο σκοπός της συστάσεως της παρούσης εφημερίδος ήτον η εκπόμπευσις της αυθαιρεσίας του Καποδιστριακού συστήματος.
 Ο σκοπός ούτος επληρώθη...
Oυδέ κανείς πλέον την σήμερον αμφιβάλλει, αφού ανέγνωσε τα παρ’ ημίν εις τοσούτων αριθμών σειράν εκτεθειμένα, πράγματα από χιλίων και μυρίων στόματα ομολογούμενα, ότι οδηγόν άλλον δεν είχομεν εις ταύτα παρά την αλήθειαν, μόνον την αλήθειαν, και εις κανέν άλλο τέλος δεν αποβλέψαμεν ειμή κτυπώντες του Τυρράνου και των οπαδών του τας πράξεις ν’ απαλλάξωμεν την Ελλάδα από την τυρρανίαν και προετοιμάσωμεν την οδόν της μελλούσης ευδαιμονίας της εις τας ακλονήτους της συνταγματηκότητος βάσεις στηριζομένης.
Αφού λοιπόν διετρέξαμεν πλήρες και ολόκληρον το στάδιον μας, αφού εκπληρώσαμε υπερακριβώς όσα η υψηλή θέσις μας επέβαλλε χρέη και εφθάσαμεν εις το τέρμα των αγώνων μας νομίζομεν ότι είναι καιρός πλέον να απεκδυθώμεν το βάρος, παραχωρούντες εις άλλους συνησιώτας μας, του λοιπού, την δια τύπου υπεράσπισιν των συμφερόντων της πατρίδος, καθήν στιγμήν ανοίγεται νέον χρυσών ελπίδων στάδιον..

Read More

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΗΓΕΤΗΣ επιμέλεια Δημ.Φωκά

Εἰς τά 1828 ἐπῆγε ὁ Γ. Μαυρομιχάλης νά χαιρετήση τόν Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἐφόρεσε τήν πιό ἀκριβή του φορεσιά, πού ἦταν ὅλο χρυσάφι.  Κυριολεκτικῶς, ἔλαμπε ἡ ἐμφάνισίς του.

Ὁ Κυβερνήτης τόν δέχθηκε ὡσάν πατέρας. Τοῦ εἶπε, ὅμως, κάποια στιγμή:

– ­Δέν σᾶς ἐπαινῶ γιά τά φορέματά σας. Τώρα εἶναι καιρός πού πρέπει νά φοροῦμε ζώνη δερμάτινη...

Καί τοὔδωσε καί ἄλλες πολλές καί σοφές συμβουλές.

Ὁ ἐπισκέπτης βγαίνοντας εἶπε εἰς ἕνα φίλο του:

– Σήμερα ὁ Κυβερνήτης μ’ ἔκανε νά ντραπῶ.

Καί σκέφθηκα:

Τ­ήν πρότασι πού εἶπε ὁ Μαυρομιχάλης «Ὁ Κυβερνήτης μ᾽ ἔκανε νά ντραπῶ». Μ᾽ ἔκανε νά ντραπῶ, γιατί καθρεφτίσθηκα στήν ζωή του. Ἦταν τόσο λιτή ἡ ζωή του! Ἦταν ταυτισμένη μέ τίς κακουχίες, τίς φτώχιες, τίς στερήσεις, τίς ταλαιπωρίες ἑνός λαοῦ καθῃμαγμένου, τόν ὁποῖο κυβερνοῦσε. 

Γιά τόν Κυβερνήτη ὁ θῶκος ἦταν πρόσκλησις γιά θυσίες. Δέν ἤθελε νά  ὑπάρχη ἀπόστασις καί διαφορά στόν τρόπο πού ζοῦσε ὁ ἴδιος ἀπό αὐτόν πού ζοῦσε ὁ λαός του.

Ὁ θρόνος του ἦταν προσφορά. Ὁ θρόνος του ἦταν ἀγωνίες. Ὁ θρόνος του ἦταν ἀγρυπνίες. Ὁ θρόνος του ἦταν ἀγῶνες. Ὁ θρόνος ἦταν ἀπογοήτευσις. Ὁ θρόνος του ἦταν μοναξιά, ἦταν σταυρός. Ὁ θρόνος του ἦταν μέριμνες, ἦταν ἀνιδιοτέλεια, ἦταν θυσίες.

Δέν ζήτησε τόν θρόνο. Ὅταν, ὅμως, κάθησε σ’ αὐτόν, τόν ἐλάμπρυνε, γιατί τούς ἀγκάλιασε ὅ­λους. Γιά τόν Καποδίστρια δέν ὑπῆρχαν οἱ «ἡμέτεροι», ὑπῆρχε τό συμφέρον τοῦ ἔθνους. 

«Μ᾽ ἔκανε νά ντραπῶ», γιατί ἡ εἰλικρίνεια τῆς παρατηρήσεώς του ἦταν πόνος, ἦταν καϋμός. Δέν εἶχε πρόθεσι νά μέ ἐξευτελίση γιά τήν ματαιοδοξία μου. Δέν εἶχε σκοπό καί διάθεσι νά μέ προσβάλη γιά τήν ἐπιπολαιότητά μου. Ἦταν συμβουλή ἀγάπης, ἦταν ὑπόδειξι πατρική, πού ἀπέβλεπε στήν βελτίωσί μου.

Τόν ὠνόμασαν «ἅγιο τῶν πολιτικῶν» γιά τήν καθαρότητά του, γιά τήν ἀνιδιοτέλειά του, γιά τήν θυσία του. Τάχα ἀποτελεῖ τό πέρασμά του ἀπό τήν ἱστορία μας, σέ μιά τόσο δύσκολη γά τήν πατρίδα μας καμπή, κόλαφο μόνο γιά τούς πολιτικούς μας, τούς ἐπιόρκους καί ἅρπαγες;

Μήπως μιά τέτοια βιοτή ἀποτελεῖ, πρέπει ν’ ἀποτελῆ σιωπηλή παραίνεσι καί γιά  ὅλους μας, τόν καθένα στό δικό του μετερίζι; 

Μήπως κάποιες κρίσεις -ὅποιας μορφῆς- πρέπει νά τροφοδοτοῦν τήν ἀνθρωπιά μας, τήν ἀλληλεγγύη μας, τήν διάθεσι προσφορᾶς καί θυσίας; Μήπως δέν θά πρέπει νά ὑπάρχη χτυπητή καί ἔντονη διαφορά στόν τρόπο ζωῆς μας ἀπό τούς συνανθρώπους μας τούς ἔχοντες ἀνάγκες; 

Ὁ Γ. Μαυρομιχάλης ὡμολόγησε πώς ντράπηκε, ἀπό τά λόγια, ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Κυβερνήτη.

Μήπως λίγη ντροπή θά ἦταν ἀπαρχή ἀνανήψεως καί μετανοίας, μεταποιήσεως καί ἀναγεννήσεως;

Μήπως;

Πηγή: Περιοδικό «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τεῦχος 457, Μάρτιος 2011.

Read More