ΗΓΕΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ 1800-1807 του Γρηγόρη Μαρκέτου*

- Πρώτος ηγεμόνας της Επτανήσου Πολιτείας ήταν ο κόμης Σπυριδων Γεώργιος Θεοτόκης. 

Γεννήθηκε το 1722 στην Κέρκυρα και ήταν δημοκρατικών πεποιθήσεων, όσο δημοκρατικός μπορεί να είναι ένας ευγενής μέλος μιας από τις επιφανέστερες οικογένειες ευγενών της Κέρκυρας. Βέβαια έτερος συγγραφέας αναφέρει ότι υπήρξε εκ των σκληρότερων ολογαρχικών.

Υπήρξε προσωπικότητα που αντιμετωπιζόταν με σχετικό σεβασμό από τους Κερκυραίους και γενικότερα τους Επτανήσιους. Παρόλη την καταγωγή του, στάθηκε δίπλα στους δημοκρατικούς Γάλλους όταν κατέλαβον το νησί. Μάλιστα ο αντίπαλός του , δικηγόρος Σκορδίλης τον αποκαλούσε για την όψιμη δημοκρατικοποίησή του ''απομωρανθέν γερόντιον'', ενώ ο Κυθήριος Παολίνης τον αποκαλούσε χαμαιλέοντα. 

Είχε διετελέσει πρόεδρος της προηγηθείσας δημοκρατικής φιλογαλλικής κυβέρνησης και στη συνέχεια έγινε ο πρώτος ηγεμόνας της Επτανήσου Πολιτείας που ιδρύθηκε με την συνθήκη της Κωνσταντινούπολης στις 21 Μάρτη του 1800 με τις υπογραφές των πληρεξουσίων του τσάρου Παύλου Α' και του σουλτάνου Σελίμ Γ',  δηλαδή του πρεσβευτή της Ρωσίας στην Πόλη Βασίλειου Τομάρα/Ταμάρα και των Εσεΐδ Ιμπραήμ Ισμέτ Μπέη και Αχμέτ Ατίφ Μπέη , επί πατριαρχίας Νεοφύτου Ζ'.

Πάντως και η μεγάλη ηλικία του και οι αντικειμενικές ταλαντεύσεις του δεν τον βοήθησαν να κυβερνήσει  αποτελεσματικά. Μάλιστα να σημειώσω ότι επειδή το Σύνταγμα το λεγόμενο Βυζαντινό που είχε ψηφιστεί στην Κωνσταντινούπολη, επανέφερε τα προνόμια στους άρχοντες, οι Κερκυραίοι είχαν ξεσηκωθεί και ο Θεοτόκης τους ζήτησε ''να ανακαινισθώσι, ως άνθρωποι'' !!!

Άρχισαν να τον κοροϊδεύουν (το χειρότερο στάδιο της αντίδρασης πριν την ρήξη) και να λένε : 

... Gli manca un Venerdi (έχει μια βίδα χαλαρή) του τσελέντε του φταμπαντιέρη (του εξοχότατου του ανεμοδούρα) !!!

Πέθανε ενώ ηγεμόνευε, στις 12 Νοεμβρίου του 1803.

Η κηδεία του έγινε με μεγάλες τιμές και την παρακολούθησε ο Λαός , αξιωματικοί του ρωσικού στρατού και στόλου. 

Τον επικήδειο εκφώνησε ο Ιωάννης Καποδίστριας.

- Δεύτερος ηγεμόνας μετά τον Θεοτόκη ανέλαβε τα ηνία της Πολιτείας με αρκετή καθυστέρηση, ο κόμης Αντώνιος Κομούτος από την μεγάλη οικογένεια ευγενών της Ζακύνθου που είχε γεννηθεί στην Ζάκυνθο το 1748. Υπήρξε ο στυλοβάτης της αγγλόφιλης παράταξης στην Ζάκυνθο.

Η άφιξή του στην Κέρκυρα στις 21 Μάρτη του 1804 έγινε με στρατιωτικές τιμές και γιορτάστηκε με ιππικό αγώνισμα.

Χαρακτηρίστηκε σαν άτολμος ηγέτης. Ο τσάρος Αλέξανδρος τον τίμησε με αυτόγραφον επιστολή και με ''αδαμαντοκόλλητον'' ταμπακέρα. Ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος Γ' τον ανακήρυξε ιππότη και του έστειλε βασιλική στολή! 

 Η παραμονή του στην ηγεσία της Επτανήσου Πολιτείας τερματίστηκε με την συνθήκη του Τίλσιτ που υπέγραψαν ο Ναπολέων και ο τσάρος Αλέξανδρος Α', στις 8 Ιουλίου του 1807 και επισημοποιήθηκε λόγω των συνθηκών της εποχής στα νησιά στις 6 Αυγούστου.

 Ο πρώην ηγεμόνας πέθανε το 1833 στην Ζάκυνθο, χωρίς να αφήσει φυσικούς απογόνους , αλλά ορθά  ποιών υιοθέτησε την Ειρήνη και τον αδελφό αυτής Ιωάννη Διατσέντον που είχε αναθρέψει από μικρά παιδιά.

Βέβαια όλα αυτά - συνθήκη Τίλσιτ - έγιναν για μια ακόμα φορά ερήμην του Λαού και των ανδρείκελων που υποτίθεται ότι διοικούσαν.

(wikipedia)

Ο τίτλος που έφεραν ήταν Πρόεδρος της Γερουσίας, Ηγεμόνας,  Πρίγκιπας

Βιβλιογραφία: ''Ιστορία των Ιονίων Νήσων του Γεράσιμου Μαυρογιάννη'' Αθήναι 1889, ''Ιστορία της νήσου Κεφαλληνίας'' του Ευσταθίου Λιβιεράτου Ληξούριον 1916, ''Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου'' του Λεωνίδα Χ. Ζώη Ζάκυνθος 1898, Κέρκυρα Νινέττα Χ. Λάσκαρι Κέρκυρα 1997, Ιστορία της νήσου Λευκάδος του Π.Γ. Ροντογιάννη Αθήνα 2006 και wikipedia

* ο Γρηγόρης Μαρκέτος είναι Διευθυντής ΕΣΥ Παιδίατρος, μελετητής της Επτανησιακής κουλτούρας, ιδρυτής της διαδικτυακής Επτανήσου Πολιτείας και του ομώνυμου ιστολογίου eptanisos.blogspot.com

               

Read More

Η ΚΑΤΑΛHΣΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΛΛΟΥΣ

Η άφιξη των Γάλλων στα Επτάνησα το καλοκαίρι του 1797 συνοδεύτηκε αφ΄ενός μεν από τη κατάργηση της προηγούμενης Βενετικής κυριαρχίας και της μεσαιωνικής Δεσποτείας αφ΄ετέρου δε από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για ελευθερία και ισονομία όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης. Όταν όμως έφθασε η ώρα των οικονομικών αναγκών και απαιτήσεων εκεί ο κερκυραίος ανεξαρτήτως τάξης και ευγένειας είδε το πραγματικό πρόσωπο του Γάλλου δυνάστη.
Τα χρήματα που απαιτούσαν οι Γάλλοι να τους χορηγηθούν ήταν με τη μορφή δανείων(αναγκαστικών μεν αλλά δανείων δε)προκειμένου να φαίνεται σύμφωνα με τις δημοκρατικές εξαγγελίες ότι κάποτε θα αποπληρωθούν και θα εξυπηρετηθούν από τη Γαλλική διοίκηση. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.

Δάνειο των εμπόρων 1ο(150.000 φράγκα), δάνειο 2ο(200.000 φράγκα) και 3ο. Δάνειο των κτηματιών(30.000 φράγκα).Δάνειο επι των κρατικών κτημάτων(90.000 τάληρα).Δάνειο για τη κάλυψη των αναγκών προστασίας απο τους αναρχικούς(αναρχικός εννοείτο όποιος αντιστέκονταν στη Γαλλική κυριαρχία). Η Κέρκυρα πλέον αιμορραγούσε.

Τον Οκτώβρη του 1798 η κατάσταση λόγω και του Ρώσικου ναυτικού αποκλεισμού έγινε απελπιστική για τους Κερκυραίους. Και μέσα σε κείνες τις μαύρες μέρες ήρθε η απαίτηση των Γάλλων όχι πλέον για δάνειο,αλλά για κεφαλικό φόρο(εισφορά την είπαν),χωρίς να ορίζει κατά κεφαλή το ποσό,αλλά στο σύνολο ικανό να αγορασθούν 6.000 τενεκέδες στάρι.Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης.Οι Γάλλοι αρχικά αποτάθηκαν στη Κερκυραϊκή Εκκλησία προκειμένου να μεριμνήσει για τη σύνταξη των καταλόγων και τη διαδικασία της είσπραξης.Η εκκλησία-Πρωτοπαπάς Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος- προς τιμήν της βλέποντας το ποίμνιο σε άθλια κατάσταση αρνήθηκε κάθε εκδούλευση στους Γάλλους.Μετά οι Γάλλοι δοκίμασαν τη πειθώ μέσω προκηρύξεων απευθείας στο λαό,αλλά εισέπραξαν άρνηση και περιφρόνηση. Και τότε η Γαλλική στρατιωτική και πολιτική αρχή εξουσιοδότησε τα γαλλικά στρατεύματα να εισπράξουν όπως αυτά νόμιζαν καλύτερα την εισφορά. Αυτό που ακολούθησε δεν μπορεί να το διανοηθεί ούτε η πιο τολμηρή φαντασία.Οι Γάλλοι στρατιώτες ξεχύθηκαν στη Χώρα έμπαιναν στα σπίτια ευγενών και πληβείων και άρπαζαν κατά βούληση ότι τους φαίνονταν πολύτιμο. Από κοσμήματα μέχρι ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Όποιος αντιστέκετο ξυλοκοπείτο. Άνδρες,γυναίκες,παιδιά,γέροντες πανικόβλητοι γεμάτοι τρόμο συγκεντρώθηκαν στη Κάτω Πλατεία σε κατάσταση παραληρήματος.

Μετά τα σπίτια ρίχτηκε το σύνθημα για επιδρομή στις εκκλησιές. Αφού μετέφεραν τα κλοπιμαία από το πλιάτσικο στα καταλύματα τους, επέστρεψαν στις εκκλησιές.Ξεκινώντας από τον Άγιο πήγαν στη Παναγία των Ξένων μετά στον Άγιο Ιωάννη στον Άγιο Βασίλειο και σε όλες τις εκκλησιές μέχρι τη πιο απομακρυσμένη γειτονιά.Κυριολεκτικά τις ερήμωσαν.Σάλος σε ολόκληρη τη Χώρα. Μία ομάδα επτά ευγενών και ιερέων ζήτησε να παρουσιασθεί στο Γάλλο διοικητή Σαμπώ και να εκλιπαρήσει έλεος,αλλά αυτός δεν τους δέχθηκε.Έπειτα η ομάδα αυτή παρουσιάσθηκε στο πολιτικό επίτροπο Ντιμπουά ο οποίος μετέφερε τα γεγονότα στο Σαμπώ που προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε τα διαδραματισθέντα. Εν τω μεταξύ το κακό είχε γίνει.

Οι Γάλλοι από εδώ και πέρα εκτός από τους Ρωσοτούρκους που τους πολιορκούσαν θα αντιμετώπιζαν και την εχθρική στάση του κερκυραϊκού λαού. Εχθρική στάση που θα φθάσει μέχρι την ένοπλη αντιπαράθεση με τα γεγονότα του Μαντουκιού,της Γαρίτσας,των Μπενιτσών και της Λευκίμμης.

Απο το βιβλίο ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΩΝ-ΤΟΜΟΣ Α- Σ.ΚΑΤΣΑΡΟΥ-ΚΕΡΚΥΡΑ 1976

επιμέλεια ανάρτησης Νικόλας Κουλούρης εκ Κορφών ορμώμενος

Read More

ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και ΚΩΝ.ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Εις την «Ιστορία του Ελληνικού Εθνους» του Κων.Παπαρρηγόπουλου, αφιερώνεται ένα κομμάτι για την δημιουργία της Επτανήσου Πολιτείας.
Αναφέρει ο συγγραφέας χαρακτηριστικά:
-Ρωσοτουρκικός στόλος εξέβαλε τους Γάλλους εξ Επτανήσου κατά τον μάϊον του 1799. Τότε όμως παρήχθη το ζήτημα, τις θέλει αποβή η οριστική των ελληνικών τούτων νήσων τύχη. Η Ρωσία ούτε εις την Τουρκίαν ήθελε να παραχωρήση αυτάς, ούτε αυτή ήλπιζε να τας διατηρήση,τοσούτον εξ αυτής απεχούσας.
Κατέπεισε λοιπόν την σύμμαχον να συγκροτήση εκ των επτά νήσων πολιτείαν αυτόνομον μεν εσωτερικώς,εξωτερικώς δε διατελούσαν υπό την ρωσοτουρκικήν προστασίαν...
...Οπωσδήποτε μετά τοσούτων αιώνων παθήματα ανεγνωρίσθη τότε κατά πρώτον αυτόνομος μία της ελληνικής χώρας γωνία... 

Read More

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ;

ΑΝΘΙΜΟΣ ΓΑΖΗΣ

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ

Η δημιουργία του βραχύβιου αυτού μικρού ελληνικού κράτους, παρόλ' αυτά,
αναπτέρωσε τις ελπίδες των Ελλήνων,όπου και αν βρίσκονταν,γιατί το αντίκρυσαν ως τον δυναμικό πυρήνα του κράτους των προσδοκιών τους και στον ελεύθερο αυτό χώρο απέθεσαν τις κρυφές τους ελπίδες για το μεγάλο όνειρο της απελευθέρωσης όλου του έθνους.
Ο Άνθιμος Γαζής μίλησε μ'ενθουσιασμό για την Επτάνησο Πολιτεία,την οποία αποκάλεσε υποπόδιον και υπομόχλιον του Αρχιμήδη.

Ο Αδαμάντιος Κοραής αφιέρωνε το 1802 τη μετάφραση του έργου του Beccaria , Περί αμαρτημάτων και ποινών, με την εξής υποσημείωση:
''τη νεοσυστάτω των Επτά Νήσων ελληνική πολιτεία''

πηγή: ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 1800-1807 ΚΑΙ Ο ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ 2000)

Read More

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ''ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ'' του Νικόλα Κουλούρη

ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

  ...Διότι ήταν άξιος τιμής ο λόγος εκείνος του Καποδίστρια.
Αφού επαίνεσε τους μεγάλους Μονάρχες για τη δημιουργία του Νέου Κράτους , ονόμασε ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ την Επτανησιακή Δημοκρατία προοίμιο για την Ανάσταση του Ελληνικού έθνους...

- Από το λόγο του Κόμη Αντώνιου Καποδίστρια (πατέρα του μετέπειτα Κυβερνήτη) στην τελετή ανακήρυξης της Επτανήσου Πολιτείας στη πρωτεύουσα αυτής, στη Κέρκυρα, και την επίσημη τοποθέτηση ως πρώτου κυβερνήτη του Πρίγκιπα Σπυρίδωνα Θεοτόκη (βιβλιογραφία Λούντζης-Κατσαρός).

Read More

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ του Ορέστη Καππάτου

Το μετάλλιο που προσέφεραν οι Κεφαλλήνες. Από το βιβλίο του Π. Λάμπρου «Νομίσματα και Μετάλλια της Επτανήσου Πολιτείας»

Η έλευση των ρωσικών δυνάμεων στα νησιά, τον Οκτώβριο του 1798 . Οι εκδηλώσεις ενθουσιασμού και τα μετάλλια που προσέφεραν οι Κεφαλλήνες και οι Θιακοί στον ναύαρχο Θεόδωρο Θεοδώροβιτς Ουσακώφ. Άγνωστα στοιχεία για την συμμετοχή στον Ρωσικό στόλο και στο επιτελείο του Ρώσου ναυάρχου, ενός αξιωματικού με καταγωγή από την Κεφαλονιά.

Τον Ιούνιο του 1797 ήρθαν οι Γάλλοι στα νησιά μας, μετά την κατάλυση της Ενετικής Δημοκρατίας, ως συνεχιστές της Γαληνοτάτης, ένα δικαίωμα που έγινε ισχυρότερο με την υπογραφή της συνθήκης του Campoformio. Η παραμονή τους όμως ήταν, χρονικά, μικρή.

 Τον Σεπτέμβριο του 1798 η Ρωσία είχε στείλει στο Ιόνιο, ναυτικές δυνάμεις υπό τον ναύαρχο Ουσακώφ, ο οποίος πριν κινηθεί προς τα δικά μας νερά, είχε συνάψει , κατόπιν εντολής του τσάρου Παύλου Α΄, συμμαχία με του Οθωμανό σουλτάνο Σελίμ Γ’ .

 Υπό την ηγεσία του, ο ενωμένος Ρωσοτουρκικός στόλος άρχισε την σταδιακή κατάληψη των Επτανήσων. 

Αρχικά κατελήφθησαν τα Κύθηρα και εν συνεχεία η Ζάκυνθος. Στο νησί αυτό, ο αγώνας υπήρξε πολυήμερος και η αντίσταση των Γάλλων σθεναρή. Ο Ρώσος ναύαρχος παράλληλα με αυτήν την επιχείρηση, διέταξε τον αντιπλοίαρχο Ι.Σ. Ποσκότσιν να κινηθεί με λίγα ακόμα πλοία προς την Κεφαλονιά.

 Στο νησί μας, είχαν ήδη υποκινήθηκαν επαναστατικές κινήσεις με την συμμετοχή των Κεφαλλήνων Σπύρου Άννινου Καβαλιεράτου, Αντώνιου Ιγγλέση και Σπυρίδωνα Λικιαρδόπουλου – Στεκούλη, πρώην Αξιωματικών του Ρωσικού στρατού, οι οποίοι στις 24 Οκτωβρίου 1798, τέθηκαν επικεφαλής πλήθους λαού και ύψωσαν την ρωσική σημαία. Οι γαλλικές δυνάμεις στο νησί, δεν αριθμούσαν περισσότερο από 320 άντρες, υπό την διοίκηση δυο Γάλλων λοχαγών. Γαλλικά τμήματα, διέφυγαν προς την Παλλική υπό τον επικεφαλής λοχαγό Ρογιέρ (Royer) με πρόθεση να περάσουν στις ακτές της Πάργας. Επίσης μικρό Γαλλικό τμήμα, με αρχηγό τον λοχαγό Δεμούρ (Desmoures), κινήθηκε από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου προς το κάστρο της Άσσου, δια μέσου της ορεινής περιοχής Ποταμιάνας (όπως λεγόταν τότε) δηλαδή από τα Φαρακλάτα, Δηλινάτα, Φάλαρη, προς Πύλαρο και Άσσο. 

Γράφει χαρακτηριστικά ο Ιωσήφ Πάρτς : «...η Γαλλική φρουρά , πλησιάζοντος του ρωσοτουρκικού στόλου εκκένωσε την πρωτεύουσα και τμήμα αυτής , υπεχώρει προς το απρόσβλητον φρούριον της Άσσου, περιεκυκλώθη καθ΄οδον εν τω μέσω του όρους, εν τω στενώ του Μονοδενδρίου, υπό του ορεινού λαού…» 

Το τμήμα αυτό, μετά από δεύτερη ενέδρα και πολλές δυσκολίες, έφθασε στην Άσσο. Στο Αργοστόλι υψώθηκε η ρωσική σημαία και η επαναστατική επιτροπή, κυκλοφόρησε προκηρύξεις υπέρ του Ρώσου Τσάρου Παύλου Α΄. Ο ρώσος αντιπλοίαρχος Ι.Σ. Ποσκότσιν αποβίβασε τμήματα στρατού και έθεσε επικεφαλής, Ρώσους αξιωματικούς μεταξύ των οποίων και τον ανθυποπλοίαρχο Γρηγόρη Π. Μεταξά (Григорий Метакса), με καταγωγή από την Κεφαλονιά, ο οποίος υπηρετούσε ήδη, από το 1785 στο Ρωσικό πολεμικό ναυτικό και είχε την απόλυτη εμπιστοσύνη του Ναυάρχου. Στις δυο μεγάλες πόλεις μας, Αργοστόλι και Ληξούρι, ομάδες οπλισμένων χωρικών σκόπευαν να εισβάλουν με στόχο , όχι τους Γάλλους που είχαν ήδη παραδοθεί, αλλά τους Γαλλόφιλους «Ιακωβίνους» μεγαλοαστούς και κυρίως την επιτροπεία που είχε συνεργασθεί με του Γάλλους. Με την παρέμβαση του Γρηγορίου Μεταξά, των επικεφαλής της φιλορωσικής επαναστατικής επιτροπής , αλλά και με τον φόβο των κανονιών που τοποθέτησε ο Ποσκότσιν , προς υποστήριξη των Ρώσων φρουρών , τα πνεύματα ηρέμησαν προσωρινά. 

Ο κύριος όγκος του Ρωσοτουρκικού στόλου εισήλθε στον λιμένα Αργοστολίου τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου, με επικεφαλής τους ναυάρχους Ουσακώφ και Κατίρ Μπέη. Η υποδοχή του Ρώσου ναυάρχου, ήταν υποδοχή ελευθερωτή με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις και λειτουργίες στις εκκλησίες των νησιών. Η αιχμάλωτη Γαλλική φρουρά με επικεφαλής τον Λοχαγό Royer οδηγήθηκε μπροστά του. Ο Γάλλος αξιωματικός θέλησε να ευχαριστήσει τον Ουσακώφ για την σωτηρία των δυνάμεών του, από τους «εξεγερμένους Κεφαλλήνες», αλλά εδέχθη μομφές από τον Ρώσο ναύαρχο, τόσο για την μη αντίστασή του , κάτι που έκαναν οι γαλλικές δυνάμεις στην Ζάκυνθο, όσο και για το ότι υπηρετούσε μια «κάκιστη Δημοκρατία». Κατά τη ολιγοήμερη παραμονή , οι δυο επικεφαλής ναύαρχοι , είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Την θέληση ισχυρών οικογενειών του νησιού , να εκδικηθούν όσους αστούς ή μεγαλοαστούς είχαν συμπορευθεί με τους Γάλλους, αυτούς που τους αποκαλούσαν «Ιακωβίνους» και κυρίως τους Βικ. Καρίδη, Νικ Μηλιαρέση, Νικ Κρασά, Μαρίνου Πινιατώρου και Ιωάννη Χωραφά. Παρουσιάστηκαν ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον πολλών , που συνεδρίαζαν με τους Γάλλους στο «δημαρχείο – διοικητήριο» ή είχαν υπογράψει γαλλόφιλες προκηρύξεις. Γράφει χαρακτηριστικά στις σημειώσεις του, ο Γρηγόρης Μεταξάς : « Ο ναύαρχος Ουσακώφ μπαίνοντας στην θέση αυτών των δύστυχων πολιτών , που υπέκυψαν στη βία και έπραξαν κατευθυνόμενοι μάλλον από φόβο παρά από κακές προθέσεις, παρέβλεψε τις καταγγελίες και με την σοφή συμπεριφορά του, έσωσε τους κατηγορούμενους, όχι μόνο από αναπόφευκτες διώξεις, αλλά και από περιττές μομφές.» Ο Ρώσος ναύαρχος παρείχε “πολιτική αμνηστία” στους Ιακωβίνους και οργάνωσε ένα είδος αυτοδιοίκησης, επιλέγοντας τους Αναστάσιο Μεταξά, Μαρίνο Βαλσαμάκη, Γεώργιο Κρασά, Ευστάθιο Μεταξά, Νικόλαο Καρούσο και Κωνσταντίνο Χωραφά, στους οποίους ανέθεσε να τηρήσουν την τάξη και να προετοιμάσουν εκλογές για τοπική βουλή. Η παρουσία του ανθυποπλοίαρχου Γρηγόρη Π. Μεταξά (Григорий Метакса), κρίθηκε αναγκαία, ο οποίος παρέμεινε με Ρωσικό στρατιωτικό τμήμα, όχι όμως για πολύ, αφού δυο μήνες μετά , και αφού ο Ουσακώφ είχε δεχθεί αντιπροσωπεία κατοίκων της Πάργας οι οποίοι φοβόντουσαν τον Αλή πασά των Ιωαννίνων, ο Κεφαλονίτης αξιωματικός εστάλη στα Γιάννενα για να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις, αφού ο μουσουλμάνος Τουρκαλβανός είχε πιάσει αιχμάλωτο τον Ρώσο πρόξενο στην Πρέβεζα, ταγματάρχη Λάμπρο, δείγμα επιθετικών διαθέσεών του, προς τις ακτές της Θεσπρωτίας. 

Προς τιμή του Ουσακώφ οι Κεφαλλήνες έκοψαν μετάλλια. Σε χρυσό, εδόθη στον ναύαρχο και ασημένιο, στους πλοιάρχους των ρωσικών πλοίων. Ως τεχνίτης και χαράκτης, αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Βούρβαχης, ο παππούς του, εν Γαλλία, διαπρέψαντος στρατηγού. Επίσης και οι Ιθακήσιοι προσέφεραν χρυσό μετάλλιο. Τα μετάλλια που συνοδεύουν την ανάρτησή μας, είναι αυτά που αναφέραμε. Μια διαφορετική εποχή ξεκινούσε. Μια περίοδος η οποία, μέσα από εμφύλιες συγκρούσεις που σημάδεψαν το νησί, οδήγησε στην πρώτη ουσιαστική σύσταση ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, από την εποχή της αλώσεως.

Αξίζει μια σύντομη αναφοράς στα μετάλλια που προσέφεραν οι Κεφαλλήνες και οι Θιακοί στον ναύαρχο Ουσακώφ.
Το πρώτο μετάλλιο αναγράφει στην μια πλευρά:

ΘΕΟΔωΡΟC 8CCAKωΦ ΑΡΧΙΝΑΥΑΡΧΟC 1800 Ρ8CCIACIAC ARIΣ(T)OC EVCEBHC

και φέρει την προτομή του Ουσακώφ με χρονολογία 1800
και στην πίσω πλευρά

ΠΑCCωΝ ΤΩΝ ΙωΝΙωΝ ΝΙCωΝ CωΤΗΡΙ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ,

απεικονίζονται δε οι παραθαλάσσιοι προμαχώνες του φρουρίου της Κέρκυρας, η γέφυρα που τους ενώνει με την πόλη, η νησίδα Βίδο πλησίον λιμένα και ρωσοτουρκικά πλοία. 

Σε χρυσό, εδόθη στον ναύαρχο και ασημένιο, στους πλοιάρχους των ρωσικών πλοίων. Ως τεχνίτης και χαράκτης, αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Βούρβαχης από το Αργοστόλι, ο παππούς, του εν Γαλλία διαπρέψαντος στρατηγού.

Επίσης και οι Ιθακήσιοι προσέφεραν χρυσό μετάλλιο, τον ίδιο χρόνο.
Στο μετάλλιο αυτό διακρίνουμε στην μια πλευρά απεικόνιση του Οδυσσέα, όρθιο, φέρων θώρακα, ξίφος,περικεφαλαία, μικρή ασπίδα και λόγχη. Άνωθεν επιγραφή "ΟΔΥSSEYS"
Στην πίσω πλευρά φέρει επιγραφή σε πέντε στίχους με συντετμημένη γραφή ως ακολούθως :

KΛQ IΘΝ ΙΠΕΥ
ΘΡΕ 8SAKOΦ
ΔΞΕ ΔΡΝ ΔΜΑ
ΕΥΒΑS ΗΜΟΝ
ΑΩ

Σύμφωνα με τον Π. Λάμπρου και το βιβλίο του, «Νομίσματα και Μετάλλια της Επτανήσου Πολιτείας», η ανωτέρω σύντμηση σημαίνει

ΚΛΕΟΣ ΙΘΑΚΗΣΙΩΝ ΙΠΕΥ
ΘΕΟΔΩΡΕ ΟΥΣΑΚΟΦ
ΔΕΞΕ ΔΩΡΟΝ ΔΕΙΓΜΑ
ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΗΜΟΝ
ΑΩ (1800)

Το συγκεκριμένο μετάλλιο κατασκευάσθηκε εκ δυο ελασμάτων τορνευτών , από τον Ιθακήσιο χρυσοχόο Τζανέτο Αρσένη ή Λυσιδίκα.

Τα στοιχεία προέρχονται από την ακόλουθη βιβλιογραφία :

«Ο Ναύαρχος Ουσακώφ στα Ιόνια Νησιά» του Ευγ. Ταρλέ . Θα πρέπει να πούμε ότι στο βιβλίο αυτό, υπάρχει εκτενής αναφορά και παραπομπές στις «Σημειώσεις του υποπλοίαρχου Γρηγόρη Μεταξά (Григорий Метакса). «Τα επτάνησα επί Γάλλων Δημοκρατών» Ε. Λούντζης «Κεφαλληνιακά Σύμμικτα» Τόμος Δεύτερος του Ηλία Τσιτσέλη
«Ιστορία της Κεφαλονιάς» τόμος Β΄ Γ. Μοσχόπουλου
«Νομίσματα και Μετάλλια της Επτανήσου Πολιτείας» του Π. Λαμπρινού
«Σελίδες Επτανησιακής Ιστορίας» του Σπ. Γασπαρινάτου

Read More

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΙΟΝΤΟΡΟΒΙΤΣ ΟΥΣΑΚΩΦ

Ο Θεόδωρος Ουσακώφ γεννήθηκε στο Μπουρνάκοβο της επαρχίας Γιαροσλάβλ στις 24 Φεβρουαρίου 1743. Το 1766 αποφοίτησε από την Σχολή Ναυτικού της Αγίας Πετρούπολης και κατατάχτηκε στον στόλο της Αζοφικής θάλασσας.

Από την θέση αυτή συμμετείχε στον Α' Ρωσσοτουρκικό Πόλεμο 1768-1774. Μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή,συμμετείχε στην δημιουργία της κύριας βάσης του Ρωσσικού Στόλου στην Σεβαστούπολη, όπου ανεδείχτηκαν οι διοικητικές ικανότητές του.

Στον Β' Ρωσσοτουρκικό Πόλεμο 1787-1792, διακρίθηκε πλέον και για τις στρατιωτικές ικανότητές του. Σαν υποναύαρχος διακρίθηκε στην ναυμαχία στο Φιδονήσι της σημερινής Ουκρανίας, οπότε του ανατέθηκε ολόκληρη η διοίκηση του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας από τον πανίσχυρο Αρχιστράτηγο πρίγκηπα Γρηγόριο Αλεξάνδροβιτς Ποτέμκιν, ευνοούμενο της Αικατερίνης Β'. Στην τελική νίκη και στην υπογραφή της συνθήκης του Ιασίου το 1792, συνέβαλε ιδιαιτέρως και παρασημοφορήθηκε.

Στην συνέχεια του ανατέθηκε η απελευθέρωση των Ιονίων Νήσων, από την κατοχή των Γάλλων που , παρά τις αρχικές εκτιμήσεις, αποδείχτηκαν αντάξιοι των ιδεών της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης και καταδυνάστευαν τους προγόνους μας. Τέθηκε λοιπόν επικεφαλής του Ρωσσοτουρκικού Στόλου και απελευθέρωσε ένα-ένα τα νησιά μας.

Κορωνίδα της μεγάλης προσφοράς του ήταν η ίδρυση του Πρώτου Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, μετά την Αλωση της Βασιλεύουσας!

Η Επτάνησος Πολιτεία ήταν μία πραγματικότητα!!!

Η όλη πορεία του στα Επτάνησα ανέδειξε έναν άνθρωπο με ήθος και ευσέβεια. Σεβάστηκε και τους Γάλλους αιχμαλώτους και φυσικά τον Ιόνιο πληθυσμό.

 Επανέφερε με το σύνταγμα την διασαλευθείσα κοινωνική τάξη, κρατώντας όμως τα στοιχεία εκδημοκρατισμού που είχαν φέρει οι Γάλλοι, προστατεύοντας τον Λαό από τις αυθαιρεσίες των αρχόντων.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του,μόνασε στην Ι.Μ.Σαναξάρ και μοίρασε τα υπάρχοντά του, στους άπορους ναυτικούς της Σεβαστούπολης. Κοιμήθηκε το 1817.

Τον Οκτώβρη του 2004, αγιοκατατάχτηκε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Μόσχας και η μνήμη Του τιμάται στις 2 Οκτώβρη!

Οι Επτανήσιοι και ολόκληρη η Ελλάδα τιμάνε και θυμούνται το μεγάλο έργο του άνδρα αυτού!

Read More

''ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ κ. ΓΡ. Κ. ΜΑΡΚΕΤΟ'' του κ.Πέτρου Πετράτου

ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ κ. ΓΡ. Κ. ΜΑΡΚΕΤΟ

Αγαπητέ μου κύριε, είστε άδικος απέναντί μου, όταν ισχυρίζεστε ότι «αυτοαναιρούμαι», όπως γράφετε, και ότι είναι «χολώδης» η πένα μου. Θα προσπαθήσω να σας πείσω γι’ αυτό που λέω.

1. Ο ενωμένος ρωσοτουρκικός στόλος δεν ήρθε στα Επτάνησα, για να δημιουργήσει το αυτόνομο κράτος της Επτανήσου Πολιτείας. Κύριος σκοπός ήταν η εκδίωξη των Γάλλων από μια νευραλγική περιοχή της Μεσογείου, τα Επτάνησα, (μια και μιλάμε γι’ αυτά, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στράφηκαν και στην Ιταλία που βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή – άραγε για να δημιουργήσουν και εκεί …. αυτόνομο ιταλικό κράτος;) και να τα εντάξουν στη δική τους σφαίρα επιρροής. Σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουμε. Στο κείμενό μου δίνω περιεκτικά τους λόγους της συμμαχίας των δύο – προσέξτε το αυτό – αιώνιων εχθρών. Μπροστά στον κοινό εχθρό, τον Ναπολέοντα που, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, εκείνη την περίοδο εκπροσωπούσε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, συμμάχησαν οι δύο απολυταρχικές δυνάμεις, Ρωσία και Οθωμανική Αυτοκρατορία. Άλλωστε, ο Ρώσος ιστορικός Ευγένιος Τάρλε, σε βιβλίο του σχετικό με τη ρωσοτουρκική εκστρατεία στη Μεσόγειο, γράφει συγκεκριμένα: «Οπωσδήποτε η απομάκρυνση των Γάλλων απ’ αυτά τα νησιά [τα Επτάνησα] θα παρείχε ασφάλεια στο Αρχιπέλαγος και τα Στενά. Ο [σουλτάνος] Σελίμ Γ΄ όμως θα προτιμούσε να δει τα Ιόνια νησιά υπό τη δική του εξουσία και όχι υπό την εξουσία των ανέλπιστων, και για την Τουρκία τελείως ασυνήθιστων, φίλων του [εννοείται των Ρώσων]. Το ζήτημα λοιπόν της τύχης των νησιών παρέμενε αδιευκρίνιστο». Νομίζω ότι είναι συγκεκριμένος ο ιστορικός, ο οποίος κατά τα άλλα, διευκρινίζω, εκθειάζει τον Ουσακώφ και κάνει λόγο για «απελευθέρωση» των Επτανήσων.

2. Επομένως, η Επτάνησος Πολιτεία «προέκυψε» - επιτρέψτε μου τον όρο – στην πορεία. Η δημιουργία της είναι γεγονός. Στο κείμενό μου εξηγούσα πολύ συνοπτικά πώς φτάσαμε στην ίδρυσή της. Υπογράμμιζα τη σημασία και την αξία της όχι μόνο για τα ίδια τα νησιά αλλά και για τον υπόδουλο ελληνισμό. (Δείτε εδώ την αντίφαση: ο σουλτάνος συμφωνεί στη δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος, η ύπαρξη και λειτουργία του οποίου θα δράσει αρνητικά για τη συνοχή της αυτοκρατορίας του, αφού θα δημιουργήσει ελπίδες, άρα και πρακτικές κινήσεις, στους υπόδουλους Έλληνες. – Έτσι προχωρά η ιστορία: μέσα από αντιφάσεις.). Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί εσείς, όπως γράφετε, «αδυνατείτε να καταλάβετε το γιατί» χαρακτηρίζω την Επτάνησο Πολιτεία σε κάποιο σημείο του κειμένου μου «κρατικό μόρφωμα». Δε σημαίνει ότι την υποβαθμίζω. Κάθε άλλο. Είναι ένας τρόπος έκφρασης είναι κι αυτός. Εξάλλου, σε άλλο σημείο γράφω για «αυτόνομο κράτος» και μάλιστα για «οργανωμένο» κράτος. Άρα, δεν πρόκειται περί … «χολώδους πένας». 
3. Δεν είναι σωστό να απλοποιούμε τα πράγματα. Τι θα πει «είμαι υπέρ των Γάλλων και κατά των Ρωσότουρκων»; Θα προσέξατε ότι γράφω για «γαλλική κατοχή». Δε γράφω πουθενά ότι οι δημοκρατικοί, κατά τα άλλα, Γάλλοι ήρθαν στα Επτάνησα, για να μας «απελευθερώσουν» από τους Βενετούς. Κατέκτησαν τα νησιά, όπως και οι Ρωσότουρκοι. Η διαφορά είναι ότι η κατοχή των Γάλλων ήρθε με βάση τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (1797), αφού οι πρώτοι είχαν καταλύσει το κράτος της Βενετίας, στην οποία μέχρι τότε ανήκαν τα Επτάνησα, ενώ η κατοχή των Ρωσότουρκων ήρθε αμέσως μετά από πολεμικές συγκρούσεις στα νησιά. Όμως και στις δυο περιπτώσεις έχουμε κατοχή. Πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτό.

4. Ωστόσο, ανέφερα στο κείμενό μου ότι η γαλλική κατοχή έφερνε έναν άλλον αέρα στα νησιά και εξηγούσα γιατί. Όσα έγραψα είναι απόλυτα τεκμηριωμένα από την ιστορική έρευνα. Επιπλέον, όμως, έγραφα σε κάποιο σημείο του κειμένου μου για «αρνητικά που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν της γαλλικής διοίκησης». Βέβαια, η δομή του κειμένου και το πρόβλημα του χώρου δεν επέτρεπε να επεκταθώ. Πιστεύω να γίνεται αυτό κατανοητό. Ακριβώς εκείνα τα «αρνητικά» αξιοποίησαν οι άρχοντες/ευγενείς και διάφοροι άλλοι για να προσεταιριστούν κυρίως τους αγρότες. Ποια ήταν αυτά; Θα αναφέρω το βασικό, αφού προηγουμένως συμφωνήσουμε ότι η επτανησιακή, όπως και κάθε άλλη, κοινωνία αποτελείτο από κοινωνικές ομάδες που δεν είχαν κατανάγκην τα ίδια συμφέροντα και άρα τις ίδιες επιδιώξεις. (Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει και σήμερα για παράδειγμα στη χώρα μας;). Δεν μπόρεσαν οι Γάλλοι να διαχειριστούν συνετά τα οικονομικά προβλήματα, που προέκυψαν. Επέβαλαν, ανάμεσα σε άλλα, η διατροφή του στρατού κατοχής να γίνεται από τα εισοδήματα των νησιών – μέτρο που κυρίως έπληττε τους αγρότες και τους εργαζόμενους των πόλεων.

5. Έτσι άρχισε να αντιστρέφεται το κλίμα και να προκαλούνται αντιγαλλικές ενέργειες από εκείνους δηλαδή που ευνοήθηκαν πολιτικά και ιδεολογικά από τη γαλλική παρουσία στα νησιά. Και από κοντά οι ευγενείς και γενικότερα τα αντιδημοκρατικά στοιχεία των νησιών, που, επειδή είχαν χάσει τα προνόμιά τους, ήταν λογικό να επιδιώκουν την επιστροφή στην πρότερη κατάσταση, αξιοποιώντας το αντιγαλλικό κλίμα. Να γιατί οι Επτανήσιοι πρωτοστάτησαν σε ενέργειες εναντίον των Γάλλων και, σε συνδυασμό με τη σχετική προπαγάνδα, συνέβαλαν στην εκδίωξη των πρώτων και στην υποδοχή των Ρωσότουρκων. Έτσι εξηγείται η συμπεριφορά των Κεφαλονιτών απέναντι στους Γάλλους, με παρόμοιο τρόπο εξηγείται και η συμπεριφορά των Γάλλων στο Μαντράκι της Κέρκυρας. Άρα, όλα εξηγούνται, αρκεί να εντοπίσουμε τα βαθύτερα αίτια και να λαβαίνουμε υπόψη μας την κοινωνική δομή. Επομένως, δε χρειάζεται, νομίζω, να σας απαντήσω στο ερώτημά σας: «όταν ο ντόπιος πληθυσμός έκαιγε το libro d’ oro ήταν συνειδητοποιημένος κατά τον Πετράτο, όταν έδιωχνε τους Γάλλους ήταν υποχείριο;». Ήδη εσείς ο ίδιος θα μπορέσετε να απαντήσετε, καθώς θα έχετε κατανοήσει ό,τι παραπάνω έχω γράψει.

6. Όμως, δεν πρέπει να υποβαθμίζεται ο ιδεολογικός μετασχηματισμός, που είχε αρχίσει με την παρουσία των Γάλλων να πραγματοποιείται στα Επτάνησα, η αφύπνιση των κατώτερων κοινωνικά στρωμάτων, η διάδοση και η ως ένα βαθμό εμπέδωση των ιδεών και των αρχών της Γαλλικής Επανάστασης. Και αυτή η προσφορά θα φανεί στην πρώτη κιόλας περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας, όταν τα λαϊκά στρώματα, εκείνοι δηλαδή που έδιωξαν τους Γάλλους και υποδέχτηκαν τους Ρωσότουρκους, διοργάνωναν (εμπνεόμενοι από εκείνες ακριβώς τις ιδέες) αντιπολιτευτικές εκδηλώσεις, προκειμένου να επιβάλουν (το 1803) ένα δημοκρατικότερο σύνταγμα της Επτανήσου Πολιτείας, γιατί το πρώτο (1800), το λεγόμενο «Βυζαντινό», επανέφερε το αριστοκρατικό σύστημα με τα προνόμια των ευγενών. Αλλά κι για να πάμε ακόμη παρακάτω, εκείνες οι νέες, φιλελεύθερες ιδέες και πρακτικές θα μπολιάσουν στα χρόνια της Αγγλοκρατίας το ριζοσπαστικό κίνημα. Κάπως έτσι προχωρούν οι υπόγειες διαδρομές, κάπως έτσι προχωρεί η κοινωνία….

7. Από την άλλη πλευρά, ο λαός, που καλοδέχτηκε τους Ρωσότουρκους, δεν άργησε να διαμαρτυρηθεί για την αριστοκρατική δομή της νέας Πολιτείας και να ζητά να ξαναεφαρμοστούν τα μέτρα των Γάλλων για ισονομία και ισοπολιτεία. Η λαϊκή αντίδραση κατάφερε να επιβάλει κάποιες φιλελεύθερες διατάξεις στο σύνταγμα του 1803, αλλά όχι για πολύ… Πάντως, μέσα από τη ρωσοτουρκική κατάληψη και κατοχή προήλθε κάτι το θετικό, η Επτάνησος Πολιτεία, το πρώτο αυτόνομο κράτος σε ελληνικό έδαφος, παρ’ όλο που το ίδιο ως πολιτειακή φιλοσοφία υπονόμευσε τον εκδημοκρατισμό των Επτανήσων.

Πιστεύω, αγαπητέ μου κύριε, ότι δεν πρέπει να μένουμε στην επιφάνεια των γεγονότων. Πρέπει να βασιζόμαστε σε τεκμήρια, να αξιοποιούμε όλες τις δυνατές ιστορικές πηγές. Οφείλουμε να αναζητάμε τα βαθύτερα αίτια. Μόνο η διαλεκτική των γεγονότων μπορεί να μας δώσει σίγουρες εξηγήσεις για το ιστορικό γίγνεσθαι.

Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να τα πούμε, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Θα χαιρόμουν να τα λέγαμε κι από κοντά.

Γεια σας
Πέτρος Πετράτος

πηγή:http://vlahatasamis.gr/

Read More

Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ της Δημήτριας Φωκά

Το πολυτιμότερο σύμβολο κάθε έθνους,είναι όπως όλοι γνωρίζουμε η σημαία του,ένα κομμάτι πανί με διαφορετικά χρώματα,εμβλήματα και σύμβολα για κάθε λαό.
Το πολυτιμότερο λάφυρο σε μια μάχη από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα,ήταν και είναι η αρπαγή κι η καταστροφή της σημαίας του εχθρού.
Στη σημαία ορκίζονται πίστη στη πατρίδα,για την σημαία πολεμάνε και σκοτώνονται οι άνθρωποι, για την έπαρση της σημαίας τους αγωνίζονται οι αθλητές στις διεθνείς αθλητικές συναντήσεις,και μεις νοιώθουμε ρίγη συγκίνησης να μας διαπερνούν όταν την βλέπουμε να κυματίζει,ενώ τα από αιώνων αντανακλαστικά μας,ξυπνάνε όταν την βεβηλώνουν!
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για την πρώτη Ελληνική Σημαία,διαβάζω ότι είναι αυτή που βρίσκεται στην Ι.Μ.Ευαγγελιστρίας Σκιάθου,όπου ο Νήφων όρκισε το 1807 τον Κολοκοτρώνη,τον Μιαούλη και άλλους αγωνιστές.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ όμως είναι αυτή της ''Επτανήσου Πολιτείας'',με τον χρυσό Ενετικό Λέοντα σε γαλάζιο φόντο(θυμίζοντας την ενετική ιστορία μας),που κρατά κλειστό Ευαγγέλιο με Σταυρό,και την χρονολογία 1800,ενώ βγαίνουν από το ευαγγέλιο, τα επτά βέλη που συμβολίζουν τα επτά μεγαλύτερα νησιά του Ιονίου Αρχιπελάγους και φυσικά τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα του νέου κράτους.
Αυτό το πρώτο ελληνικό κράτος που ιδρύθηκε στις 21 Μαρτίου του 1800 στην Κωνσταντινούπολη και ευλογήθηκε η σημαία του από τον Πατριάρχη και διαλύθηκε στις 8 Ιουλίου του 1807 με την συνθήκη του Τιλσίτ,αυτό το κράτος λοιπόν αποσιωπούν επιμελώς τα βιβλία ιστορίας της Πατρίδας μας.
Η έπαρση της τιμημένης αυτής σημαίας έγινε επίσημα για πρώτη φορά στην Κέρκυρα στην 
πρώτη Ιανουαρίου 1801.
Με την Ενωση το προικισμένο παιδί,αφομειώθηκε από μια μητέρα που την είχαν φέρει στα μέτρια μέτρα τους,οι κοτζαμπάσηδες και οι μηχανορράφοι φαναριώτες.

Καθήκον ιερό όλων μας,είναι διατήρηση και η μεταλαμπάδευση του Πολιτισμού μας.
Δεν απολογούμεθα για την διαφορετικότητα μας.
Ακολουθούμε το δόγμα της ''Καθ'ημάς Δύσης'' και σεβόμαστε και συμπορευόμαστε με τους συμπατριώτες μας,που ακολουθούν το δόγμα της ''Καθ'ημάς Ανατολής''.

Read More

''Η ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ'' του Γεράσιμου Βαλσαμή

Είναι το πρώτο αμιγώς αυτόνομο Ελληνικό κράτος που την ημερομηνία αυτή "ανασυστάθηκε" μετά από τους πολλούς αιώνες Ρωμαικής κατοχής του Ελληνισμού, που αυτή η κατοχή συνεχίστηκε με την Ανατολική Ρωμαική αυτοκρατορία (Βυζάντιο) και αργότερα με την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Δυστυχώς όμως, η Ιόνια Πολιτεία δεν άντεξε πολύ. Το 1807, η Ιόνια Πολιτεία, κατακτήθηκε από την Αγγλική αυτοκρατορία.
Οι αγώνες των ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ για των "Ελλήνων την Ελευθερία" συνεχίστηκαν από τους ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ και τους "ΠΟΛΛΟΥΣ" (Φιλικοί, το πλείστον Κεφαλλήνες) και όταν τελικά η Ιόνια Πολιτεία "ενώθηκε" το 1864 με την "ελεύθερη" Ελλάδα, οι ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ αντί να χαρούν, ΕΚΛΑΨΑΝ!
Και ΕΚΛΑΨΑΝ, διότι ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΝ ότι παραδόθηκαν από τους Αγγλους κατακτητές των, σαν Λάφυρα Πολέμου στην Βρετανική Εποπτεία που είχε επιβληθεί στην "ελεύθερη Ελλάδα" με τη μορφή της Αγγλοσαξωνικής Βασιλείας.
Να γιατί εμείς οι Επτανήσιοι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να εορτάζουμε την 21η Μαίου 1864, αλλά μόνο την 21η Μαρτίου του 1800!
Και για κάτι ΑΠΕΙΡΩΣ πιό δραματικό. Γιατί ουδέποτε έως σήμερα δεν είχε η ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

Read More

''Corfù, nel 1800 nasce la Repubblica Settinsulare. Il Leone nella bandiera'' άρθρο του Εttore Beggiato (INDIPENDENTISTA VENETO)

di ETTORE BEGGIATO

La caduta della Serenissima Repubblica Veneta, avvenuta il 12 maggio 1797 in seguito all’invasione dell’esercito di Napoleone, ha molteplici, tragiche,  ripercussioni nell’intero territorio della Serenissima; una di queste è il sistematico, ossessivo attacco al simbolo stesso della Nostra Repubblica,  al Leone di San Marco. Già nella dichiarazione di guerra del primo maggio 1797, dal quartier generale di Palmanova, Napoleone intima alla sue truppe “di far atterrare in tutte le città della Terraferma il Leone di San Marco”;  il comando viene prontamente eseguito, tant’è che come afferma il prof. Alberto Rizzi, il più autorevole  studioso del Leone di San Marco, nella sola Venezia furono atterrati, scalpellati, distrutti oltre mille leoni.

Per non parlare del famigerato proclama del 24 luglio firmato dai  collaborazionisti giacobini che Napoleone aveva messo alla guida della Municipalità  Provvisoria di Venezia nel quale si avvisava  : “Chiunque  griderà Viva San Marco, segnale dell’orribile insurrezione del giorno 12 maggio, sarà punito di pena di morte”; ma nonostante tutto questo il gonfalone con il Leone di San Marco aveva continuato a sventolare nella Dalmazia in  vere e proprie “enclaves” dove la Serenissima ha continuato ad esistere fino al 23 agosto 1797, giorno della deposizione del Veneto Serenissimo  Gonfalon nell’altare della chiesa di Perasto, nelle Bocche di Cattaro,  bagnato dalle lacrime dei fedelissimi perastini.

Ma se Napoleone pensava di far sparire il Leone di San Marco dalla faccia della terra, o relegarlo  in qualche polveroso angolo si sbagliava di grosso…Emblematico quanto succede appena qualche mese  dopo.  E’ un momento storico sconosciuto ai più, soprattutto ai veneti, ma…si sa, la scuola italiana fa sì che i veneti sappiano tutto sulle oche del Campiglio e ignorino quasi completamente la loro storia…

Nel 1800 nasce nel mar Jonio la Repubblica Settinsulare (o Repubblica delle Sette Isole Unite); ne fanno parte le isole di Corfù, Passo, Itaca, Cefalonia, Santa Maura, Zante e Cerigo),  ed è, in qualche modo, sotto la “tutela” di  Russia, Turchia e Gran Bretagna.

La Costituzione, di 212 articoli,  all’articolo 3 si  afferma: “La Repubblica è composta da tutte le Isole grandi e piccole, abitate e disabitate, che appartenevano allo Stato veneto, e sono situate dirimpetto alle coste della Morea e dell’Albania.”; La bandiera della neonata Repubblica è costituita dal leone alato di San Marco con il vangelo chiuso e con sette frecce che rappresentavano le sette isole , in campo blu e cornice rossa  (il dipinto  che illustra il presente articolo è del signor   Gregorio Marcheto  di Patrasso  che ringrazio); una tangibile testimonianza dei sentimenti di gratitudine e di deferenza nei confronti della Serenissima da parte delle popolazioni delle isole; capitale del nuovo stato divenne la città di Corfù: i greci ancor oggi ricordano con emozione che fu il primo momento di territorio greco indipendente dopo secoli di occupazioni straniere.

Come ricordano con emozione  il primo governatore della Grecia libera, Ioannis Antonios Kapodistrias  che era nato, cittadino veneto, a Corfù l’11 febbraio 1776  e aveva studiato all’Università di Padova. La Repubblica Settinsulare ebbe vita breve; in seguito alla pace di Tilsit (7 luglio 1807) le isole furono passate alla Francia napoleonica ed entrarono a far parte dei territori delle provincie illiriche per essere occupate poi dagli inglesi nell’ottobre del 1809, mentre  Corfù e Passo rimasero francesi fino alla caduta di Napoleone (luglio 1814).

Il 5 novembre 1815 tutte le isole ritornano insieme  negli “Stati Uniti delle Isole Ionie” (anche Unione delle Isole Ionie) come protettorato del Regno Unito; particolarmente interessante la bandiera dove  troviamo l’Union Jack e il Leone di San Marco con le sette frecce su sfondo blù e cornice rossa; con il trattato di Londra, firmato il 29 marzo 1864 da Regno Unito, Francia e Russia, le isole vengono unite alla Grecia.

Read More

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΙV MEΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

Φτάσαμε φίλοι μου επιτέλους στην Κέρκυρα.Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα.

Δεν είναι Κεφαλονιά,δεν είναι Ζάκυνθος.Οι γάλλοι είναι οργανωμένοι και 

πολυάριθμοι.

Το πρώτο μέτρο των γάλλων ήταν να καλέσουν εύπορους Κερκυραίους και εβραίους

και να απαιτήσουν ένα δήθεν δάνειο 60.000 ταλλήρων για να οργανώσουν την άμυνα.

Βλέπετε αυτού του είδους τα δάνεια δεν τα εφήρμοσαν μόνο οι γερμανοί στην κατοχή

αλλά οι πρώτοι διδάξαντες ήσαν οι γάλλοι εις βάρος των Κερκυραίων!

Οι γάλλοι στα πλαίσια της προετοιμασίας τους, άρχισαν τον αφοπλισμό όλων των κατοίκων

γιατί ήξεραν ότι θα τάσσονταν στο πλευρό των ρώσων.

Το μόνο χωριό που αντέδρασε βίαια ήταν το Μαντούκι.Οι γάλλοι πυρπόλησαν ολόκληρο το

χωριό και στην συνέχεια την μονή της Πλατυτέρας όπου είχαν καταφύγει πολλοί κάτοικοι.

Επιτέλους φτάνει ο συμμαχικός ρωσοτουρκικός στόλος και στέλνει αντιπροσωπεία για  να ζητήσει δεοντωςπαράδοση.Οι γάλλοι τους περιποιήθηκαν δεόντως αλλά απέρριψαν το αίτημα.

Την επόμενη μέρα κυκλοφόρησαν προκήρυξη στους κατοίκους όπου επικαλούντο τον Χριστό  για την προστασία της πόλεως.
Ηταν όμως αργά.
Οι κάτοικοι δεν επείθοντο πλέον.

Ετσι ο μεν συμμαχικός στόλος άρχισε να παίρνει στρατηγικές θέσεις οι δε 1.800 γάλλοι

έκαναν αντίστοιχα το ίδιο.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο σημείο μηδέν!
Οι εχθροπραξίες αρχίζουν.Για να είμαστε ακριβέστεροι μιλάμε για πόλεμο μέχρις εσχάτων.
Οι γάλλοι αριθμούν 1.800 μαχητές και ένα πλοίο άξιο λόγου,ενώ οι ρωσοτούρκοι έχουν 25 μεγάλα πλοία και τουρκαλβανούς που στέλνουν οι πασάδες από την Ηπειρο για βοήθεια.

Στην Κέρκυρα επικρατεί ένα τρίπτυχο.
Στην πόλη έχουμε γαλλική στρατοκρατία που καταδιώκει τους ευγενείς και τους ρωσόφιλους γενικότερα,στην ύπαιθρο η ρωσική στρατοκρατία καταδιώκει τους γαλλόφιλους και τέλος ομάδες ένοπλων χωρικών ληστεύουν και δολοφονούν αδιακρίτως.

Στην πόλη κατά την πολιορκία έχουμε φοβερές ελλείψεις αγαθών.Τα ποντίκια γίνονται ανάρπαστα και εισάγονται από την Βίδο και πωλούνται 3 φράγκα το καθένα.

Η έκβαση του πολέμου κρίνεται στη Βίδο όπου οι μάχες είναι φονικότατες και τελικά κυριαρχούν οι σύμμαχοι.Η μανία των τουρκαλβανών είναι απύθμενη και όσοι γάλλοι σώζονται,το οφείλουν στους ρώσους οι οποίοι μάλιστα τους διεκπεραιώνουν στην Τουλών.

Μετά από τρείς μήνες σκληρών μαχών στις 20 Φεβρουαρίου 1799 υπογράφεται συνθήκη παράδοσης πάνω στην ρωσική ναυαρχίδα «Αγιος Παύλος» και ολοκληρώνεται έτσι η εκδίωξη των γάλλων από τα Επτάνησα.

Ο δρόμος για την δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους,της Επτανήσου Πολιτείας έχει πλέον ανοίξει!

Read More

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ι ΜΕΡΟΣ

Θα δούμε αγαπητοί φίλοι πως ξεκίνησε η ιστορία που κατέληξε στην ένωση των Επτανήσων
και την δημιουργία της ''Επτανήσου Πολιτείας''.
Βρισκόμαστε στα 1796 ο Ναπολέων προελαύνει στην Βόρεια Ιταλία εκπροσωπώντας την δημοκρατική
Γαλλία,φοράει δηλαδή τον δημοκρατικό σκούφο,γιατί το αυτοκρατορικό στέμμα το φόρεσε μόνος
του αργότερα.
Μετά την κατάληψη διαφόρων πόλεων όπως Μιλάνο,Νίκαια,Βερόνα,ήρθε η σειρά της ίδιας της Βενετίας.
Οι βενετικές αρχές με τις γαλλικές δυνάμεις έξω από την πόλη αποδέχονται την νέα τάξη πραγμάτων.
Στις 12 Μαϊου 1797 το Μεγάλο Συμβούλιο με τον τελευταίο δόγη Λουδοβίκο Μανίν κηρύσσει την κατάλυση
του αριστοκρατικού καθεστώτος και ανακηρύσσει την εγκαθίδρυση δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ο Βοναπάρτης στέλνει πλέον μικτή βενετογαλλική ναυτική δύναμη με επικεφαλής τον κορσικανό
στρατηγό Gentili για να εκδημοκρατίσει τις βενετικές κτήσεις δηλαδή τα Επτάνησα.
Μην ξεχνάμε ότι τα Ιόνια Νησιά είχαν ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τις βλέψεις του Ναπολέοντα
στην ανατολική Μεσόγειο.
Φτάνοντας οι Γάλλοι σε κλίμα λαϊκής ευφορίας, κατήργησαν τις κοινωνικές τάξεις και καθιέρωσαν διακριτή νομοθετική δικαστική και εκτελεστική εξουσία.
Βέβαια η κατάργηση των κοινωνικών τάξεων,όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Διον.Ρώμας,
έγινε ουσιαστικά με τους σεισμούς του 1953, δηλαδή μετά από 150 χρόνια!
Στα πρώτα έγγραφα του 1797 αναγράφεται ¨Ετος πρώτο της Ελληνικής Ελευθερίας¨
Στις 17 Οκτωβρίου 1797 υπογράφεται η συνθήκη του Καμποφόρμιο με την οποία
τα Επτάνησα γίνονται τμήμα της γαλλικής επικράτειας και οι πολίτες γάλλοι υπήκοοι
με πλήρη συνταγματικά δικαιώματα.
Το Μαϊο του 1798 έχουν αρχίσει οι συγκρούσεις γαλλικών και βρετανικών ναυτικών
δυνάμεων στην Αίγυπτο με αποκορύφωμα την ναυμαχία του Αμπουκίρ τον Αύγουστο
οπότε ο βρετανός ναύαρχος Νέλσον συνέτριψε τους γάλλους θέτοντας τις βάσεις
εμμέσως για την απομάκρυνση των γάλλων από τα Επτάνησα.
Ηδη όμως ο χώρος του Ιονίου έβραζε.Από την μια τα σκληρά οικονομικά μέτρα των
γάλλων,από την άλλη η αντίδραση των αρχόντων λόγω της απώλειας κεκτημένων
αιώνων,χωρίς να παραβλέψουμε την πατριαρχική εγκύκλιο του Γρηγορίου Ε' εναντίον
των άθεων γάλλων προλείαναν το έδαφος για την υποδοχή του ενωμένου ρωσοτουρκικού
στόλου.
Πράγματι οι τούρκοι και οι ρώσοι για πρώτη φορά είχαν συνάψει συμμαχία και
κατευθύνονταν στα Επτάνησα.

Read More

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΙΙΙ ΜΕΡΟΣ

Μετά την ολοκλήρωση της κατάληψης της Ζακύνθου ο ενωμένος ρωσοτουρκικός

στόλος κατευθύνεται στην Κεφαλονιά.

Στο νησί επικρατεί αναβρασμός γιατί οι ρωσόφιλοι είναι πολυάριθμοι.Ετοιμάζουν λοιπόν μυστικά από τους γάλλους το κίνημα.

Στον δήμο Λειβαθούς ξεκινά η δράση με επικεφαλής τους Ιγγλέση και Στεκούλη.

Ο λαός έχει πλέον επαναστατήσει παντού και οι γάλλοι βλακωδώς αντί να φύγουν για Κέρκυρα, αποφασίζουν να φύγουν οδικώς για την Άσσο προκειμένου ακτοπλοϊκώς

στην συνέχεια να μεταβούν στην Λευκάδα.

Οι γάλλοι κατά την πεζοπορία τους, υπέστησαν τα πάνδεινα από τους εξεγερμένους χωρικούς μέχρι να φτάσουν κατεπειγόντως οι ρώσοι για να τους σώσουν.

Εν τω μεταξύ στο Αργοστόλι ο ρώσος ναύαρχος αναθέτει την διακυβέρνηση στον κόμητα Χωραφά και ξεκινά για Κέρκυρα.

Η φρουρά των γάλλων της Ιθάκης αποχώρησε μόνη της και επομένως τίποτε το αξιοσημείωτο δεν έχουμε να γράψουμε.  

Φτάνουμε στην Λευκάδα.

Οι κάτοικοι λαϊκοί και χωρικοί έχουν ξεσηκωθεί από την μια άκρη του νησιού στην άλλη.
Ο λαός διακαώς ήθελε τους ρώσους,γιατί ο Αλή Πασάς καιροφυλακτούσε να εισβάλλει στην Λευκάδα λόγω της ιδιόμορφης γεωγραφικής θέσεως της,δηλαδή  σχεδόν ενωμένη με την ηπειρωτική χώρα.

Η γαλλική φρουρά όμως εντελώς ανόητα , αντιστάθηκε σθεναρά έναντι των ρώσων

για δύο εβδομάδες με πολλές απώλειες και όταν επιτέλους συνειδητοποίησαν ότι ο Αλής  ήταν έτοιμος να εισβάλλει, δήθεν ότι βοηθά τους ρώσους,παραδόθηκαν.

Ο ναύαρχος Ουζακώφ θέλοντας να επιβραβεύσει την μαχητικότητα των γάλλων επέτρεψε στον φρούραρχο και είκοσι αξιωματικούς να επιστρέψουν στην Γαλλία.

Ο ενωμένος  ρωσοτουρκικός στόλος πλέει απερίσπαστος πλέον προς Κέρκυρα.

Read More

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΙΙ ΜΕΡΟΣ

Μετά από 1,5 χρόνο γαλλικής παρουσίας στα Επτάνησα ο ενωμένος ρωσοτουρκικός στόλος

φτάνει στα Κύθηρα στις 7 Οκτωβρίου 1798.

Η όλη πολιορκία ήταν εντελώς μετριοπαθής και στις 12 του μήνα η γαλλική φρουρά του κάστρου του Καψάλη υπό τον φρούραρχον Μισέλ παραδόθηκε αλλά στους ρώσους και όχι στους τούρκους.

Μάλιστα στα πλαίσια στρατιωτικής αβρότητας ο αντιναύαρχος Ουζακώφ επέστρεψε

τα ξίφη στους αξιωματικούς υπερασπιστές του φρουρίου και συμφωνήθηκε να μεταφερθούν οι γάλλοι με ρωσικά πλοία στην Μασσαλία.

Στις 24 Οκτωβρίου 1798 ο στόλος φτάνει στην Ζάκυνθο.
Πανικός στην φιλογαλλική παράταξη επικρατεί.Η εθνοφυλακή ετοιμάζεται να αμυνθεί ενώ οι φιλογάλλοι ευγενείς και αστοί κρύβονται στην ύπαιθρο.

Εν τω μεταξύ 8.000 χωρικοί στρέφονται εναντίον των γάλλων και συγκεντρώνονται

έξω από την πόλη.Οι φυλακές ανοίγουν και μαζι με τους αδικημένουςι, δυστυχώς 

ελευθερώνονται και κακούργοι που ξεχύνονται στην πόλη.

Ολο αυτό το ετερόκλητο πλήθος αρχίζει τις καταστροφές στα σπίτια των γαλλόφιλων

στις καθολικές εκκλησίες και στην εβραϊκή συνοικία.

Ο ορθόδοξος μητροπολίτης(πρωτόπαπας για να ακριβολογούμε) Σουμάκης πηγαίνει με την ακολουθία του να υποδεχθεί τον Ουζακώφ προσφέροντας του,κατά το ρωσικό έθιμο ψωμί και αλάτι.

Τελικά οι γάλλοι παραδίδονται και επειδή οι τούρκοι δεν δέχτηκαν να επιστρέψουν στην

Γαλλία,όπως έγινε,με τα Κύθηρα,στέλνονται αιχμάλωτοι στην Κωνσταντινούπολη μαζί

με 10 ζακυνθινούς συνεργάτες τους,που φοβήθηκαν τα αντίποινα και ήθελαν να φύγουν.

Επικεφαλής των συνεργατών των γάλλων ήταν ο Μερκάτης.

 -Συμπληρωματική πληροφορία Διον.Φλεμοτόμου:Ο Παναγιώτης Χιώτης γράφει σχετικά: "Ο πρωτοπαπάς [Γεράσιμος Σουμάκης] ενδυθείς την κοκκίνην αμπεχόην του, μετά του διακόνου και πολλών εγκρίτων ιερέων, φέρων Ευαγγέλιον, και μετ΄αυτού ο δε Σύλλας και Γούλιαρης ενδυθέντες τα αρχοντικά ιμάτια, και φέροντες σπάθην, επέβησαν επί λέμβου και έπλευσαν προς ναυαρχίδα "Άγιον Παύλον". 
Αναβάντες επ' αυτής προσεκόμισαν επί αργυρού δίσκου κλείδα και άρτον, ως σημεία υποταγής της Νήσου. Μετά στρατιωτικής τιμής και παρατάξεως προσεδέξατο ο ναύαρχος Ουζακώφ τους παρουσιασθέντας και επιβεβαίωσεν αυτούς ότι απεστάλη παρά του κυριάρχου του να ελευθερώση τας Νήσους εκ της γαλλικής τυραννίδος των δημοκρατών, και να διακηρύξη τους νησιώτας αυτονόμους και ελεύθερους".

Read More

Ενα εξαιρετικό χρονικό για την ιερή μέρα της 21ης Μαρτίου 1800 *

Η Επτάνησος Πολιτεία , δημιουργήθηκε με την συνθήκη της 

2Ιης Μαρτίου 1800 μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Είχε 

προηγηθεί η εκδίωξη των Γάλλων του Ναπολέοντος από 

Ρωσοτουρκικές δυνάμεις το 1799.Για πρώτη φορά ύστερα

από την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπήρχε και 

πάλι ανεξάρτητη ελληνική Πολιτεία, αν και «υποκειμένη και 

προστατευομένη υπό της Τουρκίας».

Την συνθήκη υπέγραψαν εκ μέρους του τσάρου Παύλου Α' ο 

Βασίλειος Τομάρας και εκ μέρους του σουλτάνου Σελίμ Γ' οι 

Εσσεΐδης Βέης και Αχμέτ Εφένδης.

Το κείμενο που ακολουθεί υπογράφεται από τον Φάνη 

Μιχαλόπουλο, λόγιο δημοσιογράφο, και προέρχεται από 

μελέτη του με τίτλο «Ο Τσάρος Παύλος ο Α ‘», που 

δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Εθνος» το 1953.

τσάρος Παύλος Α' 1754-1801. Γιός της Αικατερίνης της Μεγάλης,δολοφονήθηκε από αξιωματικούς δια στραγγαλισμού

Μετ’ολίγας ημέρας, την Ιην Νοεμβρίου του 1800, εωρτάσθη 

και εν Κωνσταντινουπόλει η σύστασις της νέας Πολιτείας μετ’ 

ασιατικής πράγματι επισημότητος και μεγαλοπρεπείας.

 Ο Καποδίστριας και ο Δεσύλλας ήσαν οι πληρεξούσιοι της 

Επτανήσου εις την τουρκικήν πρωτεύουσαν. Η μεσημβρία της 

ημέρας εκείνης ωρίσθη όπως παρουσιασθούν  ενώπιον του 

Μεγ. Βεζύρου, δια να παραλάβουν και τα σύμβολα του νέου 

κράτους , την σημαίαν της και το Σύνταγμα.

 

Μετά πολλάς συζητήσεις, καθ’ ας πολλά προετάθησαν σχέδια, 

απεφασίσθη όπως η σημαία της Πολιτείας των Επτά Νήσων 

αποτελεσθή βασικώς εκ των στοιχείων της σημαίας της 

πρώην κυριάρχου Βενετίας. Ματαίως άλλοι, πατριωτικώτεροι, 

πρότεινον τον φοίνικα, ως σύμβολον εθνικής αναγεννήσεως 

και προάγγελον της μελλούσης αναστάσεως ολοκλήρου του 

Έθνους. Η ιδέα αυτή απερρίφθη υπό των άλλων, των 

συντηρητικών, οι οποίοι εθεώρουν την νέαν πολιτείαν ως 

συνέχειαν της Βενετοκρατίας, μέλλουσαν να εξασφαλίση εις 

αυτούς τα προνόμια της μακαρίας εκείνης εποχής, της 

παντοδυναμίας του αρχοντολογίου. 

Αυτοί τέλος και υπερίσχυσαν, η δε σημαία κατηρτίσθη ως 

εξής, ενθυμίζουσα καθ’ όλα τον βενετικόν λέοντα: επί 

μεταξίνου υφάσματος, χρώματος κυανού, ετέθη ο παλαιός 

βενετικός λέων, κιτρίνου χρώματος και πτερωτός, κρατών το 

ευαγγέλιον κεκλεισμένον, επί του οποίου ευρίσκετο σταυρός 

και επ’ αυτού επτά λόγχαι, σύμβολον των επτά νήσων της 

νέας Πολιτείας.

Οι Καποδίστριας και Δεσύλλας, ενδυθέντες καταλλήλως ως 

Επτανήσιοι ευγενείς, ανεχώρησαν εκ της εν Πέραν κατοικίας 

των, έφιπποι, συνοδευόμενοι υπό του διερμηνέως, του 

γραμματέως των και της άλλης συνοδείας των υπηρετών των. 

Όταν έφθασαν εις το Τοπ Χανέ εισήλθον εις πολυτελέστατον 

πλοιάριον, παραχωρηθέν υπό του Σουλτάνου(Σελίμ Γ'). 

 Σελίμ Γ' (1761-1808) ο μεταρρυθμιστής φιλελεύθερος σουλτάνος που δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό από τον διάδοχό του

Πλείστα ακάτια Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και λέμβοι 

των παρορμούντων εκεί ελληνικών πλοίων συνώδευον το 

πλοιάριον των πληρεξσουσίων, μέχρι της πλευρίσεως του εις 

την αποβάθραν του Βαχρέ. Εκεί τους ανέμενον ίπποι 

φέροντες χρυσούς χαλινούς κ’εφίππια επίχρυσα μετά χρυσών 

αναβατήρων. Ανελθόντες δ’επί των ίππων κατηυθύνθησαν εις 

την Υψηλήν Πύλην. Τότε ο Μέγας Διερμηνεύς Κωνσταντίνος 

Υψηλάντης τους παρέλαβε και τους ωδήγησεν εις τον ΡέΙς 

εφένδην, τον υπουργόν των Εξωτερικών της Τουρκίας, και 

κατόπιν εις αυτόν τον Μέγαν Βεζύρην. 

Τούτον προσεφώνησε καταλλήλως ο Καποδίστριας, απήντησε 

δε ο Τούρκος μεγιστάν. 

Ακριβώς τότε εισήλθεν εις την αίθουσαν εΙς «γιούζμπασης» 

(εκατόνταρχος), πολυτελέστατα ενδεδυμένος, φέρων εις τας 

χείρας του την σημαίαν της νέας Πολιτείας και μέσα εις 

χρυσοποίκιλτον θήκην το Σύνταγμα της Επτανήσου μετά του 

φιρμανίου και του διπλώματος. Ο Μέγας Βεζύρης έλαβεν αυτά 

ανά χείρας, τα ησπάσθη και τα έθεσεν επί της κεφαλής του εις 

ένδειξιν σεβασμού. Κατόπιν τα παρέδωσεν εις τον 

Καποδίστριαν ειπών προς αυτόν:«Εύχομαι εις την νέαν 

Πολιτείαν πολλά τα έτη και ευημερίαν!»

Μετά την τελετήν της αναγνωρίσεως της νέας Πολιτείας και 

της παραδόσεως εις τους πληρεξουσίους της ,της σημαίας και 

του Συντάγματος αυτής, οι απεσταλμένοι απεχαιρέτησαν τον 

Μέγαν Βεζύρην, όστις προσέφερεν εις αυτούς πολύτιμα 

δώρα, και εισήλθον εις την μεγάλην αίθουσαν του 

Συμβουλίου. 

Προπορεύοντο Κεφαλλήν πλοίαρχος, κρατών εις τας χείρας 

του την σημαίαν του νέου Κράτους, και εις άλλος ‘Ελλην το 

Σύνταγμα. Εις την αίθουσαν ανεμένον πλείστοι εξέχοντες 

ομογενείς της Πόλεως καθώς και Μουσουλμάνοι, οι οποίοι 

εξέσπασαν εις ζητωκραυγάς επί τη θέα της πρώτης σημαίας 

ενός απελευθερωθέντος τμήματος του ελληνικού Έθνους. 

Ιδίως οι Έλληνες δακρύοντες κατεφίλουν την σημαίαν εκείνην.

 

Ναι,η σημαία εκείνη προεμήνυε την μέλλουσαν ανάστασιν και 

απελευθέρωσιν του δυστυχισμένου και τυραννισμένου 

ελληνικού Γένους...

 

Γενική τότε εξέσπασε κραυγή από τα χείλη των 

ομογενών:«Ζήτω η νέα ελληνική πολιτεία !»

«Ζήτω η ελευθέρα Επτάνησος !»

Η ΠΟΜΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Προσεφέρθησαν αναψυκτικά κατά το τουρκικόν έθιμον και 

τέλος η επτανησιακή πρεσβεία ανεχώρησεν, ακολουθούμενη 

υπό πολλών Ελλήνων και άλλων ξένων και Μουσουλμάνων. 

Εξελθούσα της Υψηλής Πύλης ανήλθεν επί των αναμενόντων 

ίππων, και επροχώρησε κατευθυνόμενη προς τα Πατριαρχεία, 

όπως η νέα Πολιτεία, η σημαία της και το Σύνταγμα 

ευλογηθούν υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου, ως εθνάρχου 

του ελληνικού Γένους.Προηγείτο ο Κεφαλλήν πλοίαρχος 

έφιππος, φέρων επί των χειρών του τον κοντόν της 

ανεμιζόμενης σημαίας, ηκολούθει τάγμα Γενιτσάρων και 

Τσαούσηδων και κατόπιν ήρχετο η πρεσβεία.Η παρέλασις ήτο 

μεγαλοπρεπεστάτη.
 

Όλοι οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως είχον εξέλθει εις 

τους δρόμους, από τους οποίους θα διήρχετο η πομπή, όπως 

παρακολουθήσουν το σημαντικώτερον γεγονός της Φυλής, 

ύστερα από δουλείαν 350 χρόνων, την τελετήν της 

απελευθερώσεως ενός μικρού τμήματος του Έθνους.
 

Τα δάκρυα έρρεον από τα μάτια εκ της συγκινήσεως και άνθη 

έρραινον την σημαίαν και την πρεσβείαν. Χιλιάδες Έλληνες 

ηκολούθουν την πομπήν, συνεχώς προστιθεμένων και άλλων 

εις την ουράν της παρελάσεως.

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ Ζ'

Επί τέλους έφθασαν εις την αυλήν των Πατριαρχείων, η οποία 

επληρώθη ομογενών, καθώς και τα πέριξ. Εκεί οι 

πληρεξούσιοι αφίππευσαν. Τους υπεδέχθησαν εξ επίσκοποι, 

με τας χρυσοποικίλτους στολάς των. Τέσσαρες ιερείς 

εκράτουν το Ευαγγέλιον, άλλοι τον Σταυρόν, άλλοι την εικόνα 

της θεομήτορος και άλλοι εκείνην του Χριστού. Η πομπή 

επροχώρησε, έχουσα πάντοτε επί κεφαλής τον Κεφαλλήνατον 

φέροντα την ιονικήν σημαίαν, και εισήλθον εις τον 

πατριαρχικόν ναόν, απαστράπτοντα εξ ανημμένων λαμπάδων 

και ευωδιάζοντα εκ του λιβανωτού.

Ο Πατριάρχης ίστατο όρθιος επί του θρόνου και γύρω 

ολόκληρος η Ιερά Σύνοδος εκ μητροπολιτών.

Οι πληρεξούσιοι προσεκύνησαν τον Αρχηγόν της Εκκλησίας, 

ο οποίος δακρύων ηυλόγησεν αυτούς και κατόπιν την σημαίαν 

καθώς και το Σύνταγμα, τα οποία και ησπάσθη... 

Ηκολούθησε σεμνή ιεροτελεστία, δοξολογία και δέησις υπέρ 

της ευημερίας της νέας πολιτείας, όπως κατά τους 

βυζαντινούς χρόνους. Κατά το πέρας της η εκκλησία αντήχησε 

και πάλιν από την κραυγήν των παρευρεθέντων εκεί.

«Ζήτω η νέα ελληνική πολιτεία !»

«Ζήτω η ελευθέρα Επτάνησος !»

«Πολλά τα έτη της πολιτείας !»

Ο Πατριάρχης κατήλθε του θρόνου και συνοδευόμενος υπό 

της Ιεράς Συνόδου ηγήθη της πομπής, ήτις εξελθούσα του 

ναού κατηυθύνθη εις το Συνοδικόν. Έποντο η σημαία, η 

πρεσβεία και πλήθη ομογενών, τα οποία ανήλθον εις την 

μεγάλην πατριαρχικήν αίθουσαν. Ο εθνάρχης ησπάσθη και 

πάλιν την σημαίαν και το Σύνταγμα, καθώς και τους 

πληρεξουσίους. Επηκολούθησε δεξίωσις. Προσεφέρθησαν 

καφές, ποτά και γλυκίσματα. Και πάλιν ήχησαν ευχαί υπέρ της 

ευημερίας της νέας πολιτείας, τέλος δ’ έληξεν η υποδοχή 

παρά τω Πατριάρχη. Προσκυνήσαντες και ασπασθέντες τας 

χείρας του ανεχώρησαν εκ του πατριαρχικού οίκου. 

Εφιππεύσαντες δε και πάλιν, διήλθον δια των αυτών οδών, 

κατευθυνόμενοι εις την αποβάθραν του Βαχρέ. Τα συνηγμένα 

πλήθη των ομογενών εν συγκινήσει και δακρύοις εχαιρέτων 

την ιονικήν σημαίαν και τους πληρεξουσίους καθώς και την 

ακολουθίαν των. Όταν έφθασαν εις την αποβάθραν εσήλθον 

εις πολυτελές πλοιάριον Το προσφερθέν υπό του Σουλτάνου. 

Επί της πρώρας ανεπετάσθη η ιονική σημαία.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Ευθύς δε ως εξεκίνησε, πλήθος ελληνικών λεμβών και 

ακατίων συνώδευσε το πλοιάριον των πληρεξουσίων. Μόλις 

έφθασε προ των ναυλοχούντων πολεμικών της Ρωσίας και 

της Αγγλίας, ταύται εχαιρέτισαν δια 21 κανονιοβολισμών την 

πρώτην ελληνικήν σημαίαν. Πλείστα ελληνικά πλοία ελλιμενισ 

μένα εκεί, σπετσιώτικα και υδραιϊκά, εχαιρέτισαν επίσης την 

ιονικήν σημαίαν δια 21 κανονιοβολισμών! Ολόκληρος ο 

Κεράτιος Κόλπος αντήχει εκ ζητωκραυγών και 

κανονιοβολισμών. Η χαρά ήτο γενική και μάλιστα μεταξύ των 

ομογενών και των ξένων. Τα Πρόσωπα των Ελλήνων 

έλαμπον εξ υπερηφανείας και ελπίδων. Τα μάτια εβούρκωναν 

εκ συγκινήσεως προ του πρωτοφανούς εκείνου δια τον 

Ελληνισμόν θεάματος. Όταν τέλος η λέμβος έφθασεν εις το 

Τόπ Χανέ, τα οθωμανικά πολεμικά πλοία εχαιρέτισαν την 

ιονικήν σημαίαν δια πυκνών κανονιοβολισμών, η δε εκεί 

τοποθετημένη οθωμανική πυροβολαρχία ήρχισε βάλλουσα, 

τιμή ήτις δια πρώτην φοράν απενέμετο εις ξένην σημαίαν από 

της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως το 1453! Αυτός ο 

Σουλτάνος λέγεται ότι παρηκολούθησε την πομπήν εκείνην.

ΠΩΣ ΘΑ ΕΔΗΛΟΥΤΟ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟΝ

Ως δείγμα της υποταγής των νήσων προς την Τουρκίαν, η 

ιονική σημαία θα υψώνετο επί τινος ιονικού πλοίου επισήμως. 

Τούτο διερχόμενον κάτωθεν των ανακτόρων του Βοσπόρου 

θα εχαιρέτα, εις δήλωσιν της υποτελείας της Επτανήσου προς 

τον Σουλτάνον. Πράγματι η τοιαύτη εορτή ωρίσθη υπό των 

Τούρκων δια την 2Οήν Μαρτίου του 1801.

Η ΤΕΛΕΤΗ

Ιδού πως την περιέγραψεν αυτόπτης, παραστάς εις αυτήν:Το 

πλοίον «Παναγία Τριάς», ανήκον εις τον Κεφαλλήνα 

Γεράσιμον Κοντογούρην, εκπλεύσαν από της αποβάθρας του 

Καράκιοι κατηυθύνθη προς τα ασιατικά παράλια κ’ έπλευσεν 

είτα προς τας Πριγκηποννήσους άνευ σημαίας. Ολίγον 

ύστερον, ο επιτετραμμένος της Πολιτείας Λευκόκιλος, μετά του 

διερμηνέως, του γραμματέως της πρεσβείας και άλλων 

Επτανησίων, ήρχοντο επιβαίνοντες λέμβων εις συνάντησιν 

του πλοίου. Ανελθόντων απάντων επί του πλοίου τούτου 

εψάλη αγιασμός παρά του προσκληθέντος ιερέως, 

ευλογηθείσα  η σημαία της Επτανήσου ανεπετάσθη πρώτην 

ήδη φοράν επί του ιστού του πλοίου, χαιρετισθείσα δια τινων 

κανονιοβολισμών. Το πλοίον επληρώθη αμέσως υπό 

πλήθους των συρρευσάντων εμπόρων και πλοιάρχων 

Επτανησίων. Ωθούμενον δε υπό ουρίου ανέμου έπλεε 

πλησίστιον και εχαιρέτα δι’ είκοσι και ενός κανονιοβολισμών, 

καθ’ ήν στιγμήν παρέκαμπτε το ακρωτήριον, όπου υψούνται 

εντός αειθαλούς άλσους τα σουλτανικά ανάκτορα. Είτα 

στρέψαν την πρώραν κατηυθύνθη εις Τόπ Χανέ, όπου 

εχαιρέτισε και αντεχαιρετίσθη. Τα εκεί πλησίον ελλιμενισμένα 

πλοία διαφόρων εθνών ύψωσαν τας σημαίας των, μεταξύ δε 

τούτων τέσσαρα επτανησιακά ύψωσαν το πρώτον τότε την 

εθνικήν σημαίαν, λαβόντα προηγουμένως το σχετικόν 

φιρμάνιον. Ο Σουλτάνος εκ των ανακτόρων παρηκολούθησε 

την εορτήν και ησθάνθη ιδιαιτέραν χαράν δια την ύψωσιν της 

ιονικής σημαίας, η οποία ήτο και σημαία των νέων υποτελών 

του...

* Γρηγόρης Μαρκέτος δημιουργός διαδικτυακής Επτανήσου 

Πολιτείας

Read More