Η ΚΑΤΑΛHΣΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΛΛΟΥΣ

Η άφιξη των Γάλλων στα Επτάνησα το καλοκαίρι του 1797 συνοδεύτηκε αφ΄ενός μεν από τη κατάργηση της προηγούμενης Βενετικής κυριαρχίας και της μεσαιωνικής Δεσποτείας αφ΄ετέρου δε από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για ελευθερία και ισονομία όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης. Όταν όμως έφθασε η ώρα των οικονομικών αναγκών και απαιτήσεων εκεί ο κερκυραίος ανεξαρτήτως τάξης και ευγένειας είδε το πραγματικό πρόσωπο του Γάλλου δυνάστη.
Τα χρήματα που απαιτούσαν οι Γάλλοι να τους χορηγηθούν ήταν με τη μορφή δανείων(αναγκαστικών μεν αλλά δανείων δε)προκειμένου να φαίνεται σύμφωνα με τις δημοκρατικές εξαγγελίες ότι κάποτε θα αποπληρωθούν και θα εξυπηρετηθούν από τη Γαλλική διοίκηση. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.

Δάνειο των εμπόρων 1ο(150.000 φράγκα), δάνειο 2ο(200.000 φράγκα) και 3ο. Δάνειο των κτηματιών(30.000 φράγκα).Δάνειο επι των κρατικών κτημάτων(90.000 τάληρα).Δάνειο για τη κάλυψη των αναγκών προστασίας απο τους αναρχικούς(αναρχικός εννοείτο όποιος αντιστέκονταν στη Γαλλική κυριαρχία). Η Κέρκυρα πλέον αιμορραγούσε.

Τον Οκτώβρη του 1798 η κατάσταση λόγω και του Ρώσικου ναυτικού αποκλεισμού έγινε απελπιστική για τους Κερκυραίους. Και μέσα σε κείνες τις μαύρες μέρες ήρθε η απαίτηση των Γάλλων όχι πλέον για δάνειο,αλλά για κεφαλικό φόρο(εισφορά την είπαν),χωρίς να ορίζει κατά κεφαλή το ποσό,αλλά στο σύνολο ικανό να αγορασθούν 6.000 τενεκέδες στάρι.Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης.Οι Γάλλοι αρχικά αποτάθηκαν στη Κερκυραϊκή Εκκλησία προκειμένου να μεριμνήσει για τη σύνταξη των καταλόγων και τη διαδικασία της είσπραξης.Η εκκλησία-Πρωτοπαπάς Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος- προς τιμήν της βλέποντας το ποίμνιο σε άθλια κατάσταση αρνήθηκε κάθε εκδούλευση στους Γάλλους.Μετά οι Γάλλοι δοκίμασαν τη πειθώ μέσω προκηρύξεων απευθείας στο λαό,αλλά εισέπραξαν άρνηση και περιφρόνηση. Και τότε η Γαλλική στρατιωτική και πολιτική αρχή εξουσιοδότησε τα γαλλικά στρατεύματα να εισπράξουν όπως αυτά νόμιζαν καλύτερα την εισφορά. Αυτό που ακολούθησε δεν μπορεί να το διανοηθεί ούτε η πιο τολμηρή φαντασία.Οι Γάλλοι στρατιώτες ξεχύθηκαν στη Χώρα έμπαιναν στα σπίτια ευγενών και πληβείων και άρπαζαν κατά βούληση ότι τους φαίνονταν πολύτιμο. Από κοσμήματα μέχρι ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Όποιος αντιστέκετο ξυλοκοπείτο. Άνδρες,γυναίκες,παιδιά,γέροντες πανικόβλητοι γεμάτοι τρόμο συγκεντρώθηκαν στη Κάτω Πλατεία σε κατάσταση παραληρήματος.

Μετά τα σπίτια ρίχτηκε το σύνθημα για επιδρομή στις εκκλησιές. Αφού μετέφεραν τα κλοπιμαία από το πλιάτσικο στα καταλύματα τους, επέστρεψαν στις εκκλησιές.Ξεκινώντας από τον Άγιο πήγαν στη Παναγία των Ξένων μετά στον Άγιο Ιωάννη στον Άγιο Βασίλειο και σε όλες τις εκκλησιές μέχρι τη πιο απομακρυσμένη γειτονιά.Κυριολεκτικά τις ερήμωσαν.Σάλος σε ολόκληρη τη Χώρα. Μία ομάδα επτά ευγενών και ιερέων ζήτησε να παρουσιασθεί στο Γάλλο διοικητή Σαμπώ και να εκλιπαρήσει έλεος,αλλά αυτός δεν τους δέχθηκε.Έπειτα η ομάδα αυτή παρουσιάσθηκε στο πολιτικό επίτροπο Ντιμπουά ο οποίος μετέφερε τα γεγονότα στο Σαμπώ που προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε τα διαδραματισθέντα. Εν τω μεταξύ το κακό είχε γίνει.

Οι Γάλλοι από εδώ και πέρα εκτός από τους Ρωσοτούρκους που τους πολιορκούσαν θα αντιμετώπιζαν και την εχθρική στάση του κερκυραϊκού λαού. Εχθρική στάση που θα φθάσει μέχρι την ένοπλη αντιπαράθεση με τα γεγονότα του Μαντουκιού,της Γαρίτσας,των Μπενιτσών και της Λευκίμμης.

Απο το βιβλίο ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΩΝ-ΤΟΜΟΣ Α- Σ.ΚΑΤΣΑΡΟΥ-ΚΕΡΚΥΡΑ 1976

επιμέλεια ανάρτησης Νικόλας Κουλούρης εκ Κορφών ορμώμενος

Categories: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ