ΛΥΓΜΟΣ Κωνσταντίνος Κομιανός(ΚΕΡΚΥΡΑ)

Mιά κραυγή στο βραδινό άνεμο έστειλε 
αγγελιοφόρους ακροβάτες , 
τά ίχνη τους αιθέρια .

Ομολογία αδιάψευστη
της αγάπης μου το σθένος να πέσει στο κενό 
ασημοστάλακτη ,
στου γαλαξία την καμπύλη .

Στών άστρων την ευμάρεια
λάμψεις στοχάζονται λειψές , ως κενά διαστήματα
που ορίζουν
της θλίψης τις θεάσεις

Σπαράγματα η λαχτάρα τρεμοσβήνει

Ο βοριάς ακίνητος

Και τό πλατάγισμα των χτύπων της καρδιάς σου
τόσο ήρεμο
σαν πάτημα κύκνου στο νερό ,
ν’ αναβάλλει της αγωνίας μου τη λύση .

Μιά άνοιξη το ξημέρωμα , με φώτισε
στο αραξοβόλι της υπόκρουσης
με πλεξούδες πέταλα
ανεμώνης στον αέρα , εκείνης της υπόσχεσης

Categories: ΠΟΙΗΣΗ