ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ ΗΡΩΑΣ

Στις 6 Ιουλίου του 1913 ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει το Ανω Νευροκόπι.
Ανάμεσα στους ήρωες-γιατί στις μέρες μας έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει ήρωας-ήταν και ο 
νεότερος δεκανέας του Στρατού μας.
Ο Κεφαλονίτης Γεράσιμος Ραφτόπουλος!
Γεννήθηκε στο Φισκάρδο γύρω στα 1900.
Δεκατριάχρονος με πείσμα κατάφερε να πάρει μέρος σαν μάχιμος, στις μάχες Ελασσόνας, Κιλκίς-Λαχανά και στο Σαραντάπορο. Ειδικά στη μάχη Κιλκίς - Λαχανά, συνελήφθη από τους Βούλγαρους, όμως κατάφερε και διέφυγε αφού σκότωσε τρεις από αυτούς και μάλιστα κατά την επιστροφή του μετέφερε και ένα τραυματισμένο εύζωνα!
Στις 28 Αυγούστου 1913 προήχθη τιμητικά στο βαθμό του δεκανέα για την ηρωική δράση του στο μέτωπο.
Ο μικρόσωμος Κεφαλονίτης που μέτραγε το πολύ ενάμιση μέτρο, κατάφερε να υψωθεί στο Πάνθεον των Ηρώων. 
Δεν κρύφτηκε όταν η Πατρίδα είχε ανάγκη. Μπήκε μπροστά και ο Κεφαλονίτης Δαυίδ, έγινε Γολιάθ και συνέτριψε τους Βούλγαρους.
Η μικρή ''Επτάνησος Πολιτεία'', η διαδικτυακή ομάδα της Επτανησιακής Υπερηφάνειας σκύβει μπροστά του με ανυπόκριτο σεβασμό!
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ!

Read More

ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Κέρκυρας είναι η αρχαιότερη δημόσια βιβλιοθήκη στην Ελλάδα. Η αρχή της ανάγεται στα μέσα του 18ου αιώνα, όταν στην βιβλιοθήκη της μονής της Αγίας Ιουστίνης του τάγματος των φραγκισκανών μονάχων , που βρισκόταν στο προάστιο Γαρίτσα, προστέθηκε η πλούσια βιβλιοθήκη του Κανονικού Ιακώβου Σαβερίου Κανάλ, θεολόγου και τοποτηρητή του μητροπολίτη Λατίνων. Οι δυο αυτές βιβλιοθήκες, οι οποίες εκτιμάται ότι περιλάμβαναν γύρω στους 3.500 τόμους, αποτέλεσαν το θεμέλιο λίθο της μεταγενέστερης βιβλιοθήκης « της πρώην Ιονίου Ακαδημίας ».

Ο βενετός Doria δώρισε στο μοναστήρι όλη του την βιβλιοθήκη για « χρήση των μοναχών και των κερκυραίων πολιτών». Οι μοναχοί με την αποδοχή της δωρεάς επιφορτίζονται να ορίσουν μια βιβλιοθήκη που θα ήταν ανοιχτή σε όλους όσους ήθελαν να έλθουν να μελετήσουν.

Ο Ιωάννης Μάρμορα αντικαταστάθηκε στη διεύθυνση της Βιβλιοθήκης από τον Gaetano Rusconi, έναν φανατικό της επανάστασης με τη δικαιολογία ότι πραγματευόταν θάματα παπικής εξουσίας ( de auctoriatatae Papae). H βιβλιοθήκη που από τον Μάιο του 1802 μέχρι τον Οκτώβριο του 1804 βρισκόταν υπό τη διεύθυνση του Ιατρικού Κολεγίου ( Collegio Medico ) προσαρτήθηκε στη Δημόσια Σχολή της Κέρκυρας στεγαζόμενη στο μοναστήρι της Τενέδου.

Ο πρώτος διευθυντής υπήρξε ο βαρόνος Εμμανουήλ Θεοτόκης. Ο γάλλος καθηγητής Latour τον διαδέχτηκε λίγο αργότερα και για πολλά χρόνια διευθυντής υπήρξε ο Μιχαήλ Τριβώλης Πιέρης, βοτανολόγος, μέλος της Ιονίου Ακαδημίας, συγγραφέας δοκιμίων πάνω στη χλωρίδα της Κέρκυρας. 

Ο Ιωάννης Καποδίστριας που έγινε υπουργός εξωτερικών στην Ρωσία, έλαβε την πληροφορία από τον άγγλο Castelreaght ότι οι άγγλοι θα συμφωνούσαν με την ίδρυση ενός Πανεπιστημίου στα ελληνικά νησιά. Στις 21 Μαΐου του 1824 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης που είχε προσαρτηθεί σε αυτό. Η βιβλιοθήκη έχει πλέον μεταφερθεί από τη Μονή Τενέδου στο Παλάτι του ύπατου Αρμοστή, που παραχωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο.

 Ο Γ.Μοτσενίγος , παλιός αντιπρόσωπος της Ρωσίας στο Ιόνιο Κράτος, δωρίζει όλη του την προσωπική βιβλιοθήκη (πολλές χιλιάδες βιβλία), η σύγκλητος του Πανεπιστημίου εκφράζει την αναγνώριση της στον γενναιόδωρο δωρητή, τοποθετώντας την προτομή του στην αίθουσα ανάγνωσης. Παράλληλα, η Βιβλιοθήκη της Κέρκυρας βρίσκεται ενδυναμωμένη από το θερμό ενδιαφέρον του Guilford, των καθηγητών του Πανεπιστημίου και της Κυβέρνησης και έμοιαζε να γνωρίζει μια περίοδο άνθησης. Μετά τον θάνατό του Guilford, στο Λονδίνο στις 2 Οκτωβρίου 1827  και μέσα σε ένα κωδίκελο που προστέθηκε στη διαθήκη του, όριζε τη Βιβλιοθήκη της Κέρκυρας κληρονόμο της συλλογής των βιβλίων και χειρογράφων του υπό τον όρο να προσλαμβάνουν του καθηγητές που θα κατονομάζονταν από τον ίδιο, στο Πανεπιστήμιο. Αυτό για να εξασφαλίσει τη λειτουργία του Επτανησιακού Πανεπιστημίου.

Η κυβέρνηση των επτανησίων προφανώς εξωθημένη από τους κληρονόμους του Guilford αρνήθηκε να αναλάβει αυτή τη δέσμευση Η απώλεια ήταν ανυπολόγιστη για τη Βιβλιοθήκη της Κέρκυρας και ο δυστυχής διευθυντής της Ανδρέας Παπαδόπουλος – Βρεττός υπέβαλλε την παραίτηση του.

Εν τούτοις χάρη στο ενδιαφέρον των Κερκυραίων και της Επτανησιακής Κυβέρνησης, ένα μέρος αυτής της απώλειας αποκαταστάθηκε μερικά χρόνια αργότερα.

Θα πρέπει επίσης να μνημονευτεί η γενναία δωρεά του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που απέστειλε μια μεγάλη συλλογή συγγραφέων Ελλήνων και Λατίνων

Το 1864 πραγματοποιήθηκε η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Οι καθηγητές της Ιόνιου Ακαδημίας καλούνται να συμπληρώσουν θέσεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η βιβλιοθήκη υπάγεται στο Υπ. Παιδείας. 

Το 1930 η βιβλιοθήκη της Κέρκυρας έγινε κάτοχος όλων των επίπλων της Ιονίου Ακαδημίας. Κατ΄αυτό τον τρόπο οργανωμένη και ολοκληρωμένη η βιβλιοθήκη της Κέρκυρας, έγινε η μόνη βιβλιοθήκη εξειδικευμένη σε επτανησιακές σπουδές. Είναι περίπου αυτή την εποχή που οι εκδότες των περιοδικών εκδόσεων αρχίζουν να στέλνουν αντίτυπα των εκδόσεών τους καθώς και να λαμβάνει πολύτιμες δωρεές όπως: Eλένη Πιερή, Υπουργείου Εξωτερικών, του Βρετανικού Συμβουλίου, την βιβλιοθήκη του ιστορικού Σπ. Θεοτόκη (1.200 τόμοι ) και άλλων.

Ο πόλεμος  ( Οκτώβριος 1940 – Απρίλιος 1941 ) δυστυχώς διέκοψε αυτή την άνθηση καθώς καταστράφηκαν παλαιές εκδόσεις όπως και ένα μέρος των κτηρίων της φτάνοντας  στην νύχτα της 13ης προς 14 Σεπτεμβρίου 1943, οι γερμανοί ρίχνουν εμπρηστικές βόμβες και εκρηκτικές. Τα αεροπλάνα βομβαρδίζουν για 36 ώρες και δεν σταματούν έως ότου όλη η πόλη να αρχίσει να καίγεται. Τότε είναι που η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Κέρκυρας τυλίχτηκε στις φλόγες.

Μετά την καταστροφή της βιβλιοθήκης το 1943, για πενήντα περίπου χρόνια στεγαζόταν σε πτέρυγα των Παλαιών Ανακτόρων. Αργότερα για διάστημα τριών περίπου χρόνων το υλικό της έμεινε αποθηκευμένο στο Πρεβαντόριο Μπενιτσών, κάτω από συνθήκες εντελώς ακατάλληλες , ενώ υπολειτουργούσε σε χώρο περίπου 80τ.μ. στο κτίριο της Αγροτικής Τράπεζας στο λιμάνι. Από το τέλος του 1997 στεγάζεται στο νότιο τμήμα του κτιρίου των Αγγλικών Στρατώνων στο Παλαιό Φρούριο.

Πηγή:www.corfulibrary.gr

Read More

ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΝ ΖΑΚΥΝΘΟΣ από την στήλη του Διόδωρου στο ΒΗΜΑ

...Το περίεργο είναι πως το ΤΑΡ δεν θα το διαβάζουμε «ταρ» αλλά «ταπ», ημερολόγιό μου. Διότι δεν είναι «ρο» το γράμμα στο τέλος αλλά το λατινικό «pe». Από τότε που προστέθηκαν ανεπισήμως και τα γράμματα του λατινικού αλφάβητου στη γραφή μας υπάρχει πρόβλημα με τα αρκτικόλεξα που βλέπουμε, όταν υπάρχουν κάποιο από τα Β, Η, Χ που είναι όμοια με τα ελληνικά αλλά έχουν διαφορετική προφορά - θυμάμαι πάντα την απορία που είχα πιτσιρικάς γιατί το φεριμπότ που πήγαινε από την Κυλλήνη στη Ζάκυνθο το έλεγαν «Ζακύντηος», που ήταν γραμμένο ZAKYNTHOS στην πλώρη του. Σε λίγο μπορεί να έχουμε το αντίστροφο πρόβλημα, τον ΟΗΕ τα παιδιά να τον διαβάζουν «οχέ»...

ωραίο κείμενο γραμμένο από τον καλό φίλο των Επτανησίων

που αν και κατάγεται από τα Λεχαινά έχει επτανησιακό ιοβόλο χιούμορ

γείτονες γαρ!

Read More

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ

Μια επίσκεψη από 19 Ιουλίου έως 21 Σεπτεμβρίου 2013

για όσους βρεθούν στο Αργοστόλι είναι απαραίτητη!

Read More

ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΛΛΙΑΝΟΥ : ΜΑΛΛΙΟΣΤΟΥΠΙΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΟΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Τα τραπεζοκαθίσματα στάθηκαν η αιτία

που διεκόπη ξαφνικά η διαδικασία.

Του Δήμου έφυγε η αρχή, Δήμαρχος και συμβούλοι

πράμα που δεν ξανάγινε στην ιστορία ούλη.

 ~~~

Έτσι που λες, την κάνανε σαν να ‘ταν βουρλισμένοι.

Μυρίζομαι πως η φυγή ήταν σχεδιασμένη.

Το σύνθημα δια στόματος προέδρου Νικολάκη

δόθηκε με τρανή φωνή, αφού έδιωξε το Μάκη.

 ~~~

Καθίστε κάτω ορέ παιδιά, εσείς δεν κυβερνάτε;

Πλειοψηφία έχετε που θέλετε να πάτε;

Δεν είστε αντιπολίτευση, δεν είστε σεις τυχαίοι.

Σεις είστε απ’ όλο το νησί θαρρώ οι πιο …σπουδαίοι.

  ~~~

 Το πράμα έβραζε καιρό, δεν είχανε τα μέντε.

Σαν όλα τα προβλήματα, ήλθε στο παραπέντε.

Εφέρανε για ψήφιση μια πρόταση του τρόμου

καθήκλες να απλώσουνε καταμεσής του δρόμου.

  ~~~

Γιατί δεν φτάνουνε αυτές που έχει η πλατεία…

Εφέτος περιμένουμε μεγάλη πελατεία!!!

Μα να νάτανε ετούτο εδώ, κι έτσι αποφασίζουν;

Ή προς ικανοποίηση σ’ αυτούς που τους ψηφίζουν;

 ~~~

Τι σου ‘ναι οι πολιτικοί, έχουνε τα τρωτά τους.

Βολεύουν πάντα τα παιδιά που θεωρούν δικά τους.

Κι αφού θέση δεν βρίσκουνε, εις την πλατεία απάνου

καθήκλες θα ποστιάσουνε στη πλάτη του Βαλλιάνου.

 ~~~

Τώρα ρε τι σκεφτήκανε να κλείσουν και τις στράτες.

Καθήκλες να γεμίσουνε τ’ Αργοστολιού τις άκρες.

Η κίνηση θα γίνεται μέσα από τα καντούνια.

Γι’ αυτό και στο Συμβούλιο γινήκανε μπουκούνια.

 ~~~

Οι έχοντες συνείδηση απ’ την πλειοψηφία

την ψήφο τους δεν δίνανε, γι’ αυτή την αδικία.

Είδανε οι θερμόαιμοι πως τα κουκιά δεν βγαίνουν

εκάνανε τον πάταγο, κι είπανε να πηγαίνουν.

 ~~~

Για να τελειώνω φίλοι μου, τι σου ‘ναι η καθήκλα!!!

Πολλοί την θέλουν διακαώς, κι ας σε βουτά στη μπίχλα.

Το ξέρει φαίνεται καλά του τόπου η εξουσία

και σ’ όσους την γυρεύουνε, την δίνει στην ουσία.

Συγγραφέας:Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού (από το kefaloniatoday.com)

ο Βαλλιάνος κοιτάει μελαγχολικά!

Read More

2 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΛΑΧΕΡΑΙΝΑ γράφει ο Διονύσης Φλεμοτόμος

Εμείς οι Ζακυνθινοί,μη μπορώντας να προφέρουμε τα συνεχόμενα σύμφωνα,
προσθέσαμε ένα ''αι'' και λέμε την Παναγία που γιορτάζει σήμερα,Βλαχέραινα και όχι Βλαχέρνα.
Απαραίτητο έδεσμα για την γιορτή ο κουμπόστος.
Τι είναι ο κουμπόστος; Είναι νιό στάρι,φρεσκοκομμένο και βρασμένο με ζάχαρη.
Στην φωτογραφία βλέπετε την καθέδρα  με την εικόνα τση Βλαχέραινας στο Αργάσι
η οποία ήταν η προστάτις της Συντεχνίας των Παντοπωλών.  

Read More

ΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ

Ο Στέφανος-Κωνσταντίνος (Ντίνος) Θεοτόκης, γεννήθηκε, στην οικία που διατηρούσε η οικογένεια του στην πόλη της Κέρκυρας, στις 13 Μαρτίου 1872. Ήταν ένα από τα δέκα παιδιά του Μάρκου-Αλοΰσιου Θεοτόκη και της Αγγελικής Πολυλά, ανεψιάς του Ιακώβου Πολυλά. Σε ηλικία 17 ετών, το 1889, γνώστης ήδη τριών ξένων γλωσσών (της ιταλικής, της γαλλικής και της γερμανικής), αναχώρησε για το Παρίσι και εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Παραμένει στο Παρίσι για δύο χρόνια και στη συνέχεια επιστρέφει στην Κέρκυρα μέσω Βενετίας, όπου γνωρίζει την Βαρώνη Ερνεστίνη Μάλλοβετς φον Μάλλοβιτς ουντ Κοσορ (Mallowetz von Mallowitz und Kossor). Το 1893 επιστρέφει στην Βενετία και παντρεύεται την Ερνεστίνη στις 11 Σεπτεμβρίου 1893 στην Πράγα.

Εγκαταλείπει τις σπουδές του και μαζί με τη σύζυγό του επιστρέφουν στην Κέρκυρα και εγκαθίστανται στους Καρουσάδες. Το 1895, εκδίδεται στα γαλλικά το πρώτο πεζογράφημά του Vie de montagne, από το οποίο φάνηκε η ιδιαίτερη συγγραφική του κλίση, ενώ παράλληλα γεννιέται η κόρη του Τίνα (Τίνερλ - Tinerl). Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης επηρεάστηκε αρχικά από τη γερμανική ιδεοκρατία και ιδιαίτερα από τον Νίτσε. Τρανή απόδειξη Το Πάθος (1899), που αποτελεί πιστή απήχηση του Τάδε έφη Ζαρατούστρας(1883-4). Την εποχή αυτή ζει μία αρχικά ήρεμη ζωή στους Καρουσάδες, την οποία εκτός από τα βιβλία του και το συγγραφικό του έργο, τη θερμαίνει η φιλία του με τον Μαβίλη. Μαζί συμμετέχουν σε εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες (όπως η επανάσταση της Κρήτης το 1896 και της Θεσσαλίας το 1897) και σε τοπικές πρωτοβουλίες, (εναντίον της απόφασης του δήμου της Κέρκυρας για την εγκατάσταση ρουλέτας στο νησί, το 1902).

Το 1898, βρίσκεται στο Γκράτς όπου παρακολουθεί για διάστημα έξι μηνών πανεπιστημιακά μαθήματα. Στο ταξίδι αυτό συνοδεύεται από την οικογένεια του. Το 1900 χάνει την κόρη από μηνιγγίτιδα και αφοσιώνεται στο έργο του. Συμμετέχει στην Συντροφιά των Εννέα και σχεδιάζει την οργάνωση ενός συνεδρίου δημοτικιστών στην Κέρκυρα με την παρουσία του Αλέξ. Πάλλη (1905). Παράλληλα, μεταφράζει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, και από τα σανσκριτικά Βέδες και αποσπάσματα επών απ’ την ινδική λογοτεχνία και δημοσιεύει σχετικές του μεταφράσεις και τα πρώτα του πεζά στα περιοδικά της εποχής (Η τέχνη 1898-1916, Ο Διόνυσος 1901-1902, Ο Νουμάς 1904-1916).

Ταξιδεύει για επιμόρφωση και πάλι στην Ευρώπη, παρακολουθώντας με την ιδιότητα του ακροατή για τέσσερα εξάμηνα μαθήματα στο πανεπιστήμιο του Μονάχου (1907- 1909). Επιστρέφοντας, συνδέεται με τον Χατζόπουλο με τον οποίο αλληλογραφεί ανταλλάσσοντας ιδέες, ενώ το 1911 ψυχραίνεται με τον Μαβίλη για ιδεολογικούς λόγους. Συμμετείχε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού ομίλου και τουΑλληλοβοηθητικού εργατικού συνδέσμου Κερκύρας (1910-1914), ενώ παράλληλα υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος για την χειραφέτηση των γυναικών. Η εποχή αυτή είναι η πλέον παραγωγική και δραστήρια περίοδος του Κ. Θεοτόκη. Γνώστης πλέον δέκα γλωσσών πέραν των Ελληνικών, πέντε ομιλουμένων (γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά) και πέντε νεκρών (αρχαία Ελληνικά, λατινικά, εβραϊκά, αρχαία περσικά και σανσκριτικά) εκδίδει μεταφράσεις και δικά του αυτοτελή έργα στην Κέρκυρα (Η τιμή και το χρήμα, Η Σακούνταλα του Καλιδάσα), στην Τυβίγγη (Τα Γεωργικά του Βιργιλίου) και στην Αλεξάνδρεια (Το Νάλας και Νταμαγιάντη από το ινδικό έπος Μαχαμπαράτα, σε μετάφραση Λ. Μαβίλη και συμπλήρωση δική του).

Έχει πλέον εγκατασταθεί από το 1914 στην πόλη της Κέρκυρας. Το μεταφραστικό του έργο δεν περιορίζεται σε μεταφράσεις από τα σανσκριτικά και τα λατινικά αλλά εμπλουτίζεται με μεταφράσεις από ποιήματα του Σαίξπηρ (Οθέλλος, Τρικυμία, Μακβέθ), του φιλοσοφικού ποιήματος του Λουκρητίου Περί Φύσεως και έργων αρχαίων ελλήνων συγγραφέων. Τότε καταστρώνεται, στις δύο αρχικές μορφές του και το μυθιστόρημα Οι σκλάβοι στα δεσμά τους και ολοκληρώνεται η Ιστορία της ινδικής λογοτεχνίας.

Το 1917 μετακομίζει στην Αθήνα, όπου του προσφέρεται η θέση του διευθυντού Λογοκρισίας από την οποία και παραιτείται μετά από δύο μέρες (1917). Διορίζεται προσωρινά ως έκτακτος υπάλληλος στην «Υπηρεσία Ξένων και Εκθέσεων» και οριστικά στην Εθνική Βιβλιοθήκη, αρχικά ως γραμματέας και έπειτα προάγεται σε τμηματάρχη β' τάξεως (1918). Την περίοδο αυτή έρχονται στο φως τα δοκιμότερα πεζά έργα του (Κατάδικος, Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα, Οι σκλάβοι στα δεσμά τους) και μεταφράσεις του όπως από τον Γκαίτε (Ερμάννος και Δωροθέα), από τον Σαίξπηρ (Άμλετ, Βασιληάς Λήρ), από τον Φλωμπέρ (Η κυρία Μποβαρύ, δύο τόμοι) και από τον Russel (Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας). Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου πολέμου και την πτώση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας η γυναίκα του Ερνεστίνη χάνει όλη της την περιουσία, την οποία είχε κληρονομήσει μετά τον θάνατο των άκληρων αδελφών της, δηλαδή στο διάστημα 1903-1914 μετά τον γάμο της με τον συγγραφέα.

Προσβεβλημένος από την επάρατη νόσο (1922) συνεχίζει το συγγραφικό του έργο με το πεζό: «Ο παπά Ιορδάνης Περίχαρος και η ενορία του». Πρόλαβε να γράψει τις πρώτες τριάντα σελίδες. Πέθανε στο σπίτι του ζωγράφου Άγγελου Γυαλινά, στην Κέρκυρα, την 1η Ιουλίου 1923 αφήνοντας το μερίδιό του από την πατρική του περιουσία στη σύζυγό του Ερνεστίνη.

πηγή:e-Alexandria.gr

Read More