15 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟ 21.ΟΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΗΞΟΥΡΙΟΥ

Το αριστούργημα της Ελληνικής όπερας «Προμηθέας Δεσμώτης» του διάσημου Κεφαλονίτη Παναγή Καρούσου ερμηνεύουν δυο από τους μεγαλύτερους λυρικούς καλλιτέχνες ο Βασίλης Ασημακόπουλος και η Ειρήνη Κώνστα

Ο Όμιλος UNESCO Κεφαλονιάς και Ιθάκης σε συνεργασία με την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Κεφαλλονιάς «Κ.Ε.ΔΗ.ΚΕ.», σας προσκαλεί στην παρουσίαση της όπερας «Προμηθέας Δεσμώτης» του μεγάλου Κεφαλλονίτη Ελληνοκαναδού συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου σε μετάφραση Ιωάννη Γρυπάρη.

Οι συντελεστές του έργου είναι από τις καλύτερες φωνές της Ελλάδος και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η μουσική του έργου πρόσφατα θεωρήθηκε σε παρουσίαση του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ θεϊκή. Ένας ύμνος στον Αισχύλο, την μουσική και την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία.

Ο «Προμηθέας» του σπουδαίου συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου που μεγαλούργησε στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θεωρείται το αριστούργημα της νεοελληνικής όπερας.

Σάββατο 15 Ιουνίου και ώρα 21:00 στο Δημοτικό Θέατρο Ληξουρίου.

Είσοδος Ελεύθερη

Συμμετέχουν:

Προμηθέας: Βασίλης Ασημακόπουλος, μπάσος

Αθηνά - Βία: Ειρήνη Κώνστα, σοπράνο

Ιώ: Ελένη Μπούκη-Αγιομυργιανάκη, σοπράνο

Ωκεανός / Ερμής: Χρήστος Δεληζώνας, τενόρος

Βιβή Κλεισούρα, πιάνο

Σκηνοθεσία: Βασίλης Ασημακόπουλος

Κοστούμια: Ελληνοαμερικανικό Κέντρο των Τεχνών

Λίγα λόγια για το έργο και τον δημιουργό

Ο «Προμηθέας» πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1994 και παιζόταν κατά διαστήματα στα γαλλικά μέχρι το 2000. Το 2008 ανέβηκε στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον, στα αγγλικά, με πρωταγωνιστές από την όπερα της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Grant Gilman. Στην Ελλάδα ο «Προμηθέας» ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο του Χολαργού, στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου, στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην αίθουσα συναυλιών «Παρνασσός», στην Παλαιά Βουλή, στο Θέατρο «Βεάκειο», στον Πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων και στη Χαλκίδα.

Ο μουσουργός Παναγιώτης Καρούσος χρησιμοποιεί στη μουσική του την πυθαγόρεια θεωρία της αρμονίας των σφαιρών. Σύμφωνα με την πυθαγόρεια διδασκαλία, οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική, γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων.

Read More

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΑΘΗΝΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΣΗ ΕΚ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΖΑΚΥΝΘΟΣ .ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΚΑΖΙΝΟ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ ΜΕΤΑΣΕΙΣΜΙΚΑ.Λαδι σε μουσαμα 120χ120

Read More

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ του Σταμάτη Κυριάκη (ΚΕΡΚΥΡΑ)

Έχω καιρό να δώ τον κύριο Αντρέα.
Μου είπαν ότι «είναι καλά» αλλά δεν μπορεί να βγαίνει πλέον από το σπίτι.
Τον έχει αναλάβει μια γυναίκα να τον φροντίζει.

Λέω να γράψω λίγα λόγια για την απίστευτη ιστορία της ζωής του.
Μου τα αφηγήθηκε μια μέρα σε ένα πεζούλι της πλατείας .
Έμεινα με ανοιχτό το στόμα. 
Είναι κρίμα να μείνει για πάντα άγνωστη.

Στην κατοχή , λοιπόν, ο μικρός Αντρέας συμμετέχει σε συμμορία αδίστακτων πιτσιρικάδων που έκλεβαν (άκουσον άκουσον ) τηλεφωνικά καλώδια των Γερμανών.
Τα καλώδια ήταν απλωμένα πρόχειρα πάνω από τις στέγες .

Ο ένας έκοβε την μια άκρη και ο άλλος τύλιγε το καρούλι από την άλλη.
Τα μετέφεραν σε ένα υπόγειο στο Καμπιέλο που είχαν μετατρέψει σε βιοτεχνία.

Τα καλώδια τότε είχαν ένα πάνινο περίβλημα και ένα εσωτερικό χάλκινο καλώδιο.
Τα έκοβαν σε μήκος σαράντα πόντους .
Τράβαγαν το χάλκινο καλώδιο από μέσα και το πέταγαν .

Έβαζαν στις άκρες του πάνινου περιβλήματος ένα τσίγκινο λαμαρινάκι με πένσα .

Τα έδεναν σε ζευγάρια και τα πουλούσαν για κορδόνια παπουτσιών.

Είχε βομβαρδιστεί τότε το μοναδικό εργοστάσιο κορδονιών στον Πειραιά και είχε μείνει όλη η Ελλάδα (εκτός των άλλων) χωρίς κορδόνια.

Η «Επιχείρηση» πήγαινε καλά μέχρι που οι Γερμανοί είδαν τους Κερκυραίους με κορδόνια πολυτελείας και ακολουθώντας τα ίχνη συνέλαβαν τους «επιχειρηματίες».

Τους πήγαν στα Γιάννενα για ανάκριση και εκτέλεση αλλά εκεί μεσολαβεί η γκόμενα του διοικητή των Ες Ες που ήταν Κερκυραία και την γλυτώνουν. Από τότε είχαμε πιάσει τα πόστα .

Τόνε σακατεύουν στο ξύλο οι Γερμανοί και τόνε στέλνουν πίσω.

Με το που τελειώνει ο πόλεμος ο Αντρέας είναι κυνηγημένος από του ντόπιους ως σεσημασμένο κλεφτρόνι και πάει να βρει την τύχη του ..στην Αλβανία.

Περνάει με την συμμορία απέναντι με μια βάρκα και δηλώνει θαυμαστής του σοσιαλισμού και του Εμβέρ Χότζα προσωπικώς.

Τόνε ξανασακατεύουν στο ξύλο οι Αλβανοί τώρα.

Τόνε χαρακτηρίζουν ύποπτο για κατασκοπεία και τόνε βάζουνε στα κάτεργα να κουβαλάει πέτρες για να φτιαχτούν τα πολυβολεία που δεσπόζουν στους βράχους απέναντι από το Καπαρέλι ώστε να αποκρουστούν οι επιθέσεις του ιμπεριαλισμού.

Είδε και αποείδε ο μικρός Ανδρέας από τα καλά του σοσιαλισμού και αποφασίζει να δραπετεύσει.

Τόνε πιάνουν οι Αλβανοί σοσιαλιστές κατά την διάρκεια της απόδρασης .

Τόνε ξανασακατεύουν στο ξύλο.

Τον ανταλλάσσουν με αιχμαλώτους Αλβανούς που είχαν οι «δικοί μας» .

Με το που περνάει το πορτόνι στην Κακαβιά, πριν πάρει την πρώτη ανάσα από τον αέρα της ελευθερίας , τόνε πιάνουν οι «δικοί μας».

Τόνε σακατεύουν στο ξύλο οι « Έλληνες πατριώτες» τώρα .

Πιστεύουν ότι είναι κομμουνιστής που τον έστειλαν οι Αλβανοί για κατάσκοπο.

Από τότε ο Αντρέας σε κάθε απότομη καμπή της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας τρώει ξύλο .

«Έφαγα πολύ ξύλο για τα κορδόνια , Σταμάτη» μου λέει με παράπονο.

Κοιτάω σκεφτικός τα παπούτσια του .

Φοράει κάτι παλιομοδίτικα παντοφλέ … με λάστιχο.

Τώρα είναι αιχμάλωτος μιας Βουλγάρας .

Ελπίζω να μη τόνε δέρνει.

Αν την σκαπουλάρει και αυτή τη φορά θα τον ξαναδούμε στην πλατεία.

Read More

13 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821 ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Μία από τις πρώτες νικηφόρες μάχες των επαναστατημένων Ελλήνων στην Πελοπόννησο.

Το Λάλα είναι χωριό της ορεινής Ηλείας στο όρος Φολόη («Λαλαίος» ο κάτοικος του και «Λαλιώτης» ο καταγόμενος από αυτό). Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κατοικούσαν οι Λαλαίοι ,οι οποίοι προέρχονταν από Αλβανούς που εξισλαμίστηκαν στα 1715, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της χώρας από τους Τούρκους. Οι Χοττομαναίοι, άρχοντες της Γαστούνης, τους χρησιμοποίησαν για να επιβάλλουν την εξουσία τους στην περιοχή της Ηλείας. Έτσι οι Λαλαίοι άρχισαν να αποκτούν δύναμη και όταν παρουσιάστηκαν στα βουνά οι κλέφτες, αυτοί έπαιξαν το ρόλο του χωροφύλακα.

Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσουν τρομερή δύναμη, την οποία μετέτρεψαν σε τυραννία και καταδυνάστευαν όλη την Ηλεία. Λεηλατούσαν με αρπαγές και βιαιότητες όλη την γύρω περιοχή. Τις 3 Απριλίου του 1821 οι Λάλαιοι Τουρκαλβανοί λεηλάτησαν τον Πύργο και τότε αισθάνθηκαν τι είναι το λαλέικο τουφέκι. Την ίδια τύχη είχε στης 24 Απρίλη και η Αγουλινίτσα, ενώ λίγο αργότερα σε φονική μάχη στο Σμίλα σκοτώθηκε ο υπερασπιστής του Πύργου, Βιλαέτης.

Στην αρχή της Επανάστασης του '21, οι Λαλαίοι θεωρήθηκαν απειλή για την πορεία του Αγώνα. Γι' αυτό το λόγο, οι οπλαρχηγοί της Γορτυνίας ίδρυσαν στην ευρύτερη περιοχή στρατόπεδο για να αποτρέψουν τη φυγή τους προς την Τριπολιτσά, την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, η οποία αποτελούσε τον κύριο στόχο των επαναστατών.

Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικρατούσαν δύο απόψεις όσον αφορά την αντιμετώπιση των Λαλαίων. Οι Επτανήσιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την πιο οργανωμένη στρατιωτική δύναμη, ήθελαν να επιτεθούν αμέσως εναντίον τους, ενώ οι ντόπιοι προτιμούσαν να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία.

Από την πλευρά τους, οι Λαλαίοι προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο και να διασπάσουν το ελληνικό στρατόπεδο, κυκλοφορώντας φήμες ότι ήταν έτοιμοι να παραδοθούν. Στις 2 Ιουνίου 1821 ο κεφαλλονίτης Παναγής Μεσσάρης τους μετέφερε επιστολή των Επτανησίων αρχηγών Κωνσταντίνου και Ανδρέα Μεταξά, Ευαγγέλη Πανά, Παναγιώτη Στρούζα, Μιχαήλ Κουτουφά και Διονυσίου Σαμπρικού, που τους καλούσαν να καταθέσουν τα όπλα. Οι Λαλαίοι άρχισαν να κωλυσιεργούν, υποστηρίζοντας ότι την όποια απόφαση θα έπρεπε να πάρουν οι αρχηγοί τους, οι οποίοι απουσίασαν από το χωριό. Τότε οι επαναστάτες αποφάσισαν να δράσουν και να τους επιτεθούν από τρία σημεία, με επικεφαλής τον Γεώργιο Πλαπούτα, τους αδελφούς Μεταξά και τον Γεώργιο Σισίνη.

Από κακό συντονισμό, ο Πλαπούτας επιτέθηκε μόνος του στις 9 Ιουνίου και φυσικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει μετά την αντεπίθεση των Λαλαίων. Μέσα στη σύγχυση και τον μεγάλο καύσωνα που επικρατούσε, ο Πλαπούτας άφησε την τελευταία του πνοή. 14 ακόμη Έλληνες έχασαν τη ζωή τους (11 Πελοποννήσιοι και 3 Επτανήσιοι). Αδιευκρίνιστες ήταν οι απώλειες των Λαλαίων.

Οι Λαλαίοι αναθάρρησαν και αυτοί, όταν είδαν να καταφθάνουν ενισχύσεις από την Πάτρα στις 11 Ιουνίου. Επικεφαλής 1.000 Τουρκαλβανών ήταν ο Γιουσούφ Πασάς. Ο Γιουσούφ ήθελε να ξεκαθαρίσει αμέσως την κατάσταση και στις 13 Ιουνίου επιτέθηκε με τους άνδρες του στη θέση Πούσι, όπου ήταν οχυρωμένοι οι Έλληνες. Βασικός του στόχος, να αποσπάσει πρώτα τα κανόνια που διέθεταν οι Επτανήσιοι και στη συνέχεια να τους πετσοκόψει με την ησυχία του.

Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα και η ανδρεία των Ελλήνων ανάγκασε τις δυνάμεις του Γιουσούφ να υποχωρήσουν και μαζί με τους Λαλαίους την επομένη να πάρουν τον δρόμο για την Πάτρα. Οι Έλληνες πολέμησαν γενναία και έχασαν 84 άνδρες (60 Πελοποννήσιοι και 24 Επτανήσιοι). Ανάμεσα στους πολλούς τραυματίες ήταν και ο κεφαλλονίτης Ανδρέας Μεταξάς, κατοπινός πρωθυπουργός της Ελλάδας. 

Ο Πανάς όρθιος στο πεδίο της μάχης εμψύχωνε και ενθάρρυνε τους πολεμιστές, λέγοντας : «Κινδυνεύει εκείνος που αποφεύγει τον κίνδυνο κι όχι αυτός που τον κοιτάζει κατάματα».

Την ίδια μέρα (14 Ιουνίου) οι επαναστάτες εισήλθαν στο έρημο χωριό και το πυρπόλησαν. Συνολικά, γύρω στα χίλια σπίτια παραδόθηκαν στις φλόγες.

Η νίκη των Ελλήνων σήμανε το τέλος της επιβολής των Λαλαίων στην περιοχή και άνοιξε τον δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς. Από την Πάτρα, όπου κατέφυγαν, αγωνίσθηκαν κατά της επανάστασης ως το τέλος και μετά τη σύσταση του ελληνικού κράτους αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν ως πρόσφυγες στην περιοχή του Πλαταμώνα της Μακεδονίας και αργότερα στη Βάρνα της Βουλγαρίας.

Η αγγλική «προστασία» των Επτανήσων

Η Επτάνησος, όταν εκδηλώθηκε η εθνεγερσία του 1821, παρ’ ότι διέθετε Σύνταγμα, κυβέρνηση, Βουλή και Γερουσία, τελούσε ουσιαστικά υπό αγγλική κατοχή• παρά την απατηλή ονομασία της προστασίας. Η δε αγγλική πολιτική ήταν και παρέμεινε τουλάχιστον μέχρι το 1825 φιλοτουρκική. Ο ύπατος αρμοστής σερ Τόμας Μαίτλαντ, ένας στρατιωτικός σκληρός και αυταρχικός, απείλησε και στη συνέχεια επέβαλε ποινές φυλάκισης, εξορίας και δήμευσης περιουσίας στους Επτανήσιους, που άμεσα ή έμμεσα, συνέδραμαν τον αγώνα των Ελλήνων επαναστατών.

Οι Κεφαλλονίτες και οι Ζακυνθινοί, που έφθασαν την άνοιξη του 1821 στην Ηλεία και συμπαρατάχθηκαν με τους ντόπιους οπλαρχηγούς, παρουσίαζαν συνεπώς δύο χαρακτηριστικά που τους ξεχώριζαν από αυτούς. Κατά πρώτον, τα κίνητρά τους δεν ήταν άμεσα αλλά συναισθηματικά, καθώς οι ίδιοι δεν τελούσαν υπό τον τουρκικό ζυγό. Κατά δεύτερον, δεν εξέθεταν σε κίνδυνο μόνο τη ζωή τους αλλά και την ευτυχία και το μέλλον των οικογενειών τους. Οι Κεφαλλονίτες και οι Ζακυνθινοί της μάχης του Λάλα δεν είχαν να κερδίσουν απολύτως τίποτα• αντίθετα, προθυμοποιήθηκαν να χάσουν τα πάντα.

Οι Μωραΐτες οπλαρχηγοί

Ηγετική προσωπικότητα στην Ηλεία ήταν ο Γεώργιος Σισίνης από τη Γαστούνη, ο μόνος στον οποίο αναφέρθηκαν οι Λαλαίοι στο γράμμα τους προς τους αδελφούς Μεταξά, αποκαλώντας τον «Ψευτογιώργη». Κοντά του ο Χαράλαμπος Βιλαέτης από τον Πύργο, που είχε υπηρετήσει στον αγγλικό στρατό ως λοχαγός με τον Κολοκοτρώνη και οι οπλαρχηγοί: Γεώργιος Πλαπούτας από τη Γορτυνία, Τζανέτος Χριστόπουλος από την Ολυμπία και Παναγιωτάκης Φωτήλας από τα Καλάβρυτα. Ο Βιλαέτης, που έφτασε από τη Ζάκυνθο με ένα σώμα 150 ανδρών, αναγνωρίστηκε αμέσως ως αρχηγός των επαναστατικών δυνάμεων της Ηλείας, αλλά σκοτώθηκε και αποκεφαλίστηκε στις 10 Μαΐου, στη διάρκεια μιας αιφνιδιαστικής επίθεσης των Λαλαίων στο χωριό Λαντζόι.

Ιόνιοι πατριώτες στην επαναστατημένη Ηλεία

Ήδη από τον Απρίλιο είχε φθάσει στην Ηλεία ένα σώμα 100 Κεφαλλήνων υπό τον πλοίαρχο και Φιλικό Ευαγγέλη Πανά, με δύο σιδερένια κανόνια σε κιλλίβαντες. Το κυρίως όμως κεφαλλονίτικο εκστρατευτικό σώμα από 360 άνδρες αποβιβάστηκε στη Γλαρέντζα στις 9 Μαΐου, υπό τους κόμητες Κωνσταντίνο και Ανδρέα Μεταξά, με δύο ορειχάλκινα θαλασσινά κανόνια που μεταφέρονταν με μουλάρια. Το σώμα αυτό έφθασε με πλοίο των αδελφών Γεράσιμου και Αναστασίου Φωκά, εκ των οποίων ο Γεράσιμος πήρε μέρος και στην εκστρατεία.

Τα έξοδα ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Μεταξάς, ενώ ο απόπλους επιτεύχθηκε χάρη στη μεσολάβηση του δεσπότη Αγαθάγγελου Τυπάλδου-Κοζάκη. Ο τελευταίος κατόρθωσε να αποπροσανατολίσει τον Άγγλο διοικητή Ρόμπερτ Τρέιβερς, με συνέπεια όταν έγιναν γνωστά τα γεγονότα του Λάλα ο δεσπότης να καθαιρεθεί και να μεταφερθεί δέσμιος στην Κέρκυρα. Με τους Κεφαλλονίτες συμπαρατάχθηκε λίγο αργότερα ένα μικρότερο σώμα Ζακυνθινών υπό τους Διονύσιο Σεμπρικό - Κατσιλίβα και Παναγιώτη Στρούζα.

Το επτανησιακό εκστρατευτικό σώμα στην Ηλεία δεν λειτούργησε απλά στην ενίσχυση• λειτούργησε και ως εμψυχωτικό πρότυπο. Οι Κεφαλλονίτες αρχηγοί, έχοντας την εμπειρία των γαλλικών και των αγγλικών στρατευμάτων κατοχής, φρόντισαν να οργανώσουν τους Επτανήσιους εθελοντές κατά τρόπον ανάλογο. Δηλαδή με σκοπιές, συνθήματα, επιθεώρηση σκοπιών, προσκλητήρια πρωί και βράδυ και σαλπίσματα που κατηύθυναν τις κινήσεις τόσο κατά τη στρατοπέδευση όσο και κατά τη μάχη.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

Αν στα χαρακτηριστικά της πειθαρχίας, του συντονισμού και της ενιαίας διοίκησης, συνυπολογίσει κανείς και τη δύναμη πυρός των 4 κανονιών έχει την εικόνα του ρόλου που έπαιξε το επτανησιακό σώμα, ουσιαστικά και ψυχολογικά, στα γεγονότα του Λάλα.

Τί έχεις καϋμένε κόρακα που σκούζεις και φωνάζεις;

Μη δε διψάς για αίματα για τούρκικα κεφάλια;

Σαν δε διψάς για αίματα για τούρκικα κεφάλια,

πέρασε από του Μπαστηρά και από το πέρα Λάλα,

να δης κορμιά πως κείτονται, κορμιά δίχως κεφάλια,

Κι εκεί ν’ ακούσεις κλάματα, τούρκικα μοιρολόγια,

Κλαίνε μανάδες για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες

Read More

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΑΛΑ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821 Κατάλογος αγωνιστών Επτανησίων

1.   Ευαγγέλης Πανάς πρώτος έφτασε εκεί και θυσίασε όλη την περιουσία του για την πατρίδα

                                        πέθανε στο Ναύπλιο τον Ιούνιο του 1825 πάμφτωχος αφήνοντας χήρα 

                                        την γυναίκα του με ένα παιδί.

2.   Ανδρέας Μεταξάς

3.   Κωνσταντίνος Μεταξάς

4.   Γεράσιμος Φωκάς

Υπόλοιποι αγωνιστές:

παπα-Παναγής Μαρκέτος Καλλιακούδης(πρακτικός χειρουργός με δικό του σώμα 60 εθελοντών,του απενεμήθη ο πολεμικός Σταυρός)

Κωνστ.Μακρής Φραγκισκάτος (Μακρυώτικα έχασε επτά οστά στις μάχες)

Γεράσιμος Ματαράγκας(Κάστρο)

Ευστάθιος Ματαράγκας(αδελφός του προηγούμενου,τον κρέμασαν στην ναυαρχίδα του Ιμπραήμ)

Ζαχαρίας Ματαράγκας(δολοφονήθηκε από τους αντοκαποδιστριακούς)

Νικόλαος Μοντεσάντος

Δήμος Γκίοκας

Δήμος Καγκάδης

Ανδρέας Αλοϊσίου Πόγγης

Πέτρος Νόμπελης

Σπύρος Καραβίας(συμβολαιογράφος Αργοστολίου)

Σπύρος Πανάς

Διονύσιος Φωκάς(δολοφονήθηκε στο Αιτωλικό από τον προδότη Βαρνακιώτη Σήφα ή Ντόβα)

Δανιήλ Πανάς

Μιχαήλ Ποταμιάνος

και από τα Ζερβάδα Σάμης οι:

Κοσμάς Ζερβός Λιναρδάτος

Ζαχαρίας Ζερβός Μικελάτος

Παναγής Ζερβός Τρεμουντάνης

Αντώνιος Ζαχαράτος

Κοινοποιήστε το, συμπατριώτες σε φίλους που έχουν αυτά τα επίθετα

Read More

ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΝΟΥΝΤΣΙΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ!!! επιμέλεια κειμένου-φωτογράφηση Βασίλης Μεταλληνός

Αστρικά Ίχνη στην Αννουντσιάτα

Η Ανουντσιάτα (λατινικά Annunziata μεταφραζόμενο εις τά ελληνικά Ευαγγελίστρια) δέν είναι άλλη από τήν περίφημη Καθολική Εκκλησία τής ΛΟΝΤΣΙΑΔΑΣ.Η εκκλησία ήταν αφιερωμένη εις τόν Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου καί εις τήν Αγία Λουκία (λατινικά Lucia,Λουτσία)από τήν αγία αυτή η εκκλησία ήταν γνωστή σέ όλους τούς Κερκυραίους μέ τό όνομα Λοντσιάδα.

Ο ιερός ναός τής Ευαγγελιστρίας,Ανουτσιάτας ή Λοντσιάδας εκτίστηκε εις τήν Κέρκυρα εις τό σημείο πού βρίσκεται ακόμη σήμερα τό καμπαναριό τού ιερού ιστορικού ναού,στά τέλη τού 14oυ αιώνα.Από τόν οίκο Capece έναν από τούς αρχαιότερους τού Βασιλείου τής Νεαπόλεως καταγόνταν καί ο καπετάνιος Petrus Capece ο οποίος αναφέρεται εις τά έγγραφα στίς 8 Νοεμβρίου 1367.Τό 1394 κτιζει μέ ενέργειές του έξω από τόν Μπόργκο τής Κέρκυρας ένα μοναστήρι πρός τιμή τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου προοριζόμενο γιά τό Τάγμα τών μοναχών τού Αγίου Αυγουστίνου.

Η αφιέρωση τού ναού εις τόν Ευαγγελισμόν τής Θεοτόκου έγινε πιθανότατα πρός τιμήν τής Βενετίας, αφού στίς 25 Μαρτίου εορταζόνταν η επέτειος τής ίδρυσης τής Βενετικής Δημοκρατίας.Τά εγκαίνιά της έγιναν τήν 7ην Ιανουαρίου 1394 καί εις τήν τελετήν παραβρέθηκαν οι αρχές τού νησιού μέ επικεφαλής τόν Βάϊλο Nicola Geno τόν Καθολικό επίσκοπο Albano Michael καί τόν καθολικό κλήρο, τόν ορθόδοξο Πρωτοπαπά επικεφαλής τού ιερού τάγματος τών 32 ιερέων τής πόλης, βενετών αξιωματούχων,κερκυραίων κόντηδων,εμπόρων καί πλήθος κόσμου.Μετά τήν λειτουργία ο εκπρόσωπος τού Τάγματος τών Αυγουστινιανών Nicolo Russino σέ ειδική τελετή παρέλαβε από τόν Capece μία αναμνηστική ράβδο πού συμβόλιζε τήν παραχωρηση τού ναού από τόν κτήτορα στό Τάγμα τού Αγίου Αυγουστίνου.

Τό 1713 ο Αρχιεπίσκοπος Augustus Antonius Zacco κατήργησε τό μοναστήρι τών Αυγουστινιανών τής Παλαιστήνης όπως ονομαζόνταν η Ανουντσιάτα καί παρέμεινε μόνο ο ναός. Η πρόσοψη τού ναού ήταν χωρίς ιδιαίτερη αισθητική, μέ μικρή σκάλα από κόκκινο μάρμαρο,μέ τήν μοναδική είσοδο, τό πυργωτό καμπαναριό στολισμένο μέ παραστάσεις τού νησιού,σώζονται επάνω του μέχρι σήμερα μία επιγραφή καί τό έμβλημα τού νησιού η εκκλησία ήταν διαιρεμένη σέ αψίδες σέ τρία μέρη μέ τρία παράθυρα στρογγυλά στήν πρόσοψη, μέ πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο, πλάκες στολισμένες μέ παραστάσεις καί επιτύμβιες επιγραφές. Μέσα εις τόν ναό ήταν θαμμένα τά λείψανα τών στρατιωτών μαρτύρων πού εσκοτώθηκαν κατά τήν ναυμαχία τής Ναυπάκτου τό 1571 μ.Χ.Εις τίς 9 Ιανουαρίου 1894 εορτάστηκαν τά 500 χρόνια τής εκκλησίας.

Κατά τήν ναυμαχία τής Ναυπάκτου όπου έλαβε μέρος ο χριστιανικός Ευρωπαϊκός στόλος ενωμένος κατά τών Τούρκων,έλαβαν μέρος καί Κερκυραίοι αγωνιστές, οι οποίοι συμμετείχαν μαζί μέ τούς Ευρωπαίους συναγωνιστές τους, όπως ο Καζανόβας καί ο Δόν Ζουάν.Οι Κερκυραίοι αυτοί αγωνιστές ήταν, ο Χαλικιόπουλος, ο Κοντόκαλης, ο Κοκκίνης καί ο ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΥΑΣ, άξιοι ήρωες τής ελευθερίας.Κατά τήν ναυμαχία τής Ναυπάκτου ο ενωμένος χριστιανικός ευρωπαϊκός στόλος ενίκησε τόν Τουρκικό στόλο καί τόν διέλυσε.Πολλοί Ευρωπαίοι Χριστιανοί έπεσαν στόν βωμό τής Ελευθερίας.Τά λείψανα τών ηρώων αυτών ενταφιάστηκαν στον ναό τής Ανουτσιάτα,δηλαδή στόν Καθολικό ναό τού Ευαγγελισμού,τήν περίφημη ΛΟΝΤΣΙΑΔΑ.Ο ναός αυτός καταστράφηκε από τίς εμπρηστικές βόμβες τής γερμανικής θηριωδίας τής 14ης Σεπτεμβρίου 1943 καί από τότε παρέμεινε μέχρι σήμερα σώο μόνο τό καμπαναριό τού ναού.Ο ναός αυτός ονομάζεται καί ΛΟΝΤΣΙΑΔΑ διότι ήταν αφιερωμένος καί στήν Αγία Λουκία.Εδώ λοιπόν εθάφτηκαν τά λείψανα τών Χριστιανών Μαρτύρων στρατιωτών οι οποίοι σκοτώθηκαν εις τήν ναυμαχία τής Ναυπάκτου.

Η τύχη όμως ήταν σκληρή γιά τό ένδοξο παιδί τής Κέρκυρας τόν αγωνιστή της Πέτρο Μπούα.Ο Κερκυραίος αυτός πολεμιστής συνελήφθη αιχμάλωτος από τούς Τούρκους κατά τήν ναυμαχία.Οι τούρκοι τόν ΕΓΔΑΡΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΝ.Ο Κερκυραίος Πέτρος Μπούας έγινε ο Μάρτυρας τής Ελευθερίας.Τό γδαρμένο τομάρι τού Κερκυραίου Μάρτυρα Πέτρου Μπούα, τό πήραν οι Τούρκοι όταν έφυγαν από τόν τόπο τής ναυμαχίας καί τό παρουσίασαν ώς λάβαρο καί λάφυρο στόν Σουλτάνο.

Οταν εγύρισαν εις τήν Κέρκυρα οι Κερκυραίοι αγωνιστές, οι Κερκυραίοι τούς τίμησαν και στον μέν Κοντόκαλη τού παραχώρησαν τήν περιοχή τού Κοντόκαλη, στον δε Χαλικιόπουλο την πεδινή έκταση με την λιμνοθάλασσα του Χαλικιόπουλου, όνομα πού ο Χαλικιόπουλος έδωσε στήν λίμνη.
Ο Πέτρος Μπούας παρέμεινε στίς καρδιές όλων τών Κερκυραίων ως ο Μάρτυρας τής Ελευθερίας.

Θέση: Οδός Ευγενίου Βουλγάρεως
Βενετική περίοδος
Επιγραφή αναμνηστική
Χρονολογία [1571]
Γλώσσα ελληνική
Περιεχόμενο: Δηλώνει την άλλοτε παρουσία στον τόπο αυτό της μονής Αννουντσιάτας, όπου είχαν αποτεθεί τα οστά νεκρών Χριστιανών της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου. 

ΠΡΩΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΑΝΝΟΥΝΤΣΙΑΤΑ
ΕΝΘΑ ΕΙΧΟΝ ΕΝΑΠΟΤΕΘΕΙ
ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑΝ 

ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ 1571

πηγή: Save Annunziata 

Read More

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΑΣΟΥ ΚΟΥΡΗ ΕΚ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Pencil on paper
1980

Read More