ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΤΑΝΗΣΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Σπ.Τσιώλη

Εφτά αδέλφια σε μια αγκαλιά
σε μια δαντελένια ακρογιαλιά,
τα βύζαξε η νεράιδα
και σαν του δένδρου τα κλαδιά
με μια ψυχή με μια καρδιά
απλώθηκαν στην Ελλάδα.
Φύσηξε αγέρα τα πανιά
στην ένδοξη Κεφαλονιά
αποβραδίς να φθάσω
και στης Ιθάκης το γιαλό
με τον ποιητή το τυφλό
λίγο να κουβεντιάσω.
Ύστερα να τραβήξω κουπί
για τη Λευκάδα τη φαεινή
δύο σταυραετών λημέρια.
Και πριν χαράξει η αυγή
στων ευκλεών ανδρών τη γ
τα Κύθηρα να πλεύσω.
Και στων Παξών την αμμουδιά
Μια φεγγαρόλουστη βραδιά
κοχύλια να μαζέψω.
Στη Ζάκυνθο και την Κορφού
νησιά πνεύματος και πολιτισμού
θ’ αράξω τελευταία
να γονατίσω με σεβασμό
μπρος στο Διονύσιο Σολωμό
το θνήσκοντα Αχιλλέα.
Πανέμορφα τα εφτά νησιά
με ασπρογάλαζη φορεσιά
τα πέλαγα αγναντεύουν,
κι’ οι μούσες έρχονται απ’ τα βουνά
και στα κρυστάλλινα νερά
τραγουδούν και χορεύουν.

Categories: ΠΟΙΗΣΗ