Όσο υπάρχουν Βαλανιδιές που αρνούνται να προσκυνήσουν μανιτάρια…
Kατά τα λεγόμενα, ο επάνω δεύτερος από δεξιά με την ομπρέλα είναι ο Μαβίλης
όπως σημειώνει ο Δημήτρης Κονιδάρης
Ο Λ. Μαβίλης δεν υπήρξε ο απόμακρος διανοούμενος , ο διανοούμενος που ζούσε κλεισμένος στο γυάλινο πύργο του, το γυάλινο πύργο της συντροφιάς του, αφιερωμένος στη ποίηση, στις σοβαρότατες μεταφράσεις του.
╬ Ήταν παρών στους καθημερινούς αγώνες της Κέρκυρας και με πράξη και με λόγο, προφορικό και γραπτό. Ήταν μπροστάρης στους εθνικούς αγώνες προσφέροντας το χρήμα του και το αίμα του. Ήταν παρών και μπροστάρης στους πνευματικούς αγώνες της πατρίδας του.
╬ Είχε επίγνωση της σημασίας της διασφάλισης της ταυτότητας της πόλης του, ταυτότητας αρχιτεκτονικής, πολιτιστικής.
Γνώριζε ότι η ΠΟΛΗ ως δομημένο περιβάλλον , ως πολεοδομία ,ως αρχιτεκτονική αισθητική, ως πλέγμα ιερών χώρων και χώρων αναψυχής, ως ιστορία και παράδοση αποτελεί, ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ, των επερχομένων γενεών. Ως παιδαγωγό,ως Εστία,ως πνευματική και πολιτισμική τροφό ζει την πόλη και τη γη του ο Μαβίλης
Μια από τις μάχες που έδωσε ήταν η μάχη για τη διάσωση της Πόρτα Ριάλα.
Την μάχη αυτή την έδωσε μαζί με το Ντίνο Θεοτόκη.
►►Γνώριζε τη μοναδικότητα , γνώριζε την ομορφιά της Πόλης του. Μπορούσε να αναγνωρίζει και να σέβεται τη σημασία των Μνημείων της.
Ακόμη γνώριζε τη σημασία της διατήρησης της Μνήμης για τα άτομα και τους λαούς.
►►Βέβαια η ιστορία τον δικαίωσε με την αναγνώριση της Πόλης της Κέρκυρας ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Ο Μαβίλης έχει επιστρέψει στη Κέρκυρα στα 1890. Η Πόρτα Ριάλα γκρεμίστηκε στα 1893.
●Το ποίημά του το αφιερωμένο στη Πόρτα Ριάλα αποτελεί μια αποκαλυπτική μαρτυρία
. Για τις πηγές της έμπνευσής του
╬ Ήταν παρών στους καθημερινούς αγώνες της Κέρκυρας και με πράξη και με λόγο, προφορικό και γραπτό. Ήταν μπροστάρης στους εθνικούς αγώνες προσφέροντας το χρήμα του και το αίμα του. Ήταν παρών και μπροστάρης στους πνευματικούς αγώνες της πατρίδας του.
╬ Είχε επίγνωση της σημασίας της διασφάλισης της ταυτότητας της πόλης του, ταυτότητας αρχιτεκτονικής, πολιτιστικής.
Γνώριζε ότι η ΠΟΛΗ ως δομημένο περιβάλλον , ως πολεοδομία ,ως αρχιτεκτονική αισθητική, ως πλέγμα ιερών χώρων και χώρων αναψυχής, ως ιστορία και παράδοση αποτελεί, ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ, των επερχομένων γενεών. Ως παιδαγωγό,ως Εστία,ως πνευματική και πολιτισμική τροφό ζει την πόλη και τη γη του ο Μαβίλης
Μια από τις μάχες που έδωσε ήταν η μάχη για τη διάσωση της Πόρτα Ριάλα.
Την μάχη αυτή την έδωσε μαζί με το Ντίνο Θεοτόκη.
►►Γνώριζε τη μοναδικότητα , γνώριζε την ομορφιά της Πόλης του. Μπορούσε να αναγνωρίζει και να σέβεται τη σημασία των Μνημείων της.
Ακόμη γνώριζε τη σημασία της διατήρησης της Μνήμης για τα άτομα και τους λαούς.
►►Βέβαια η ιστορία τον δικαίωσε με την αναγνώριση της Πόλης της Κέρκυρας ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Ο Μαβίλης έχει επιστρέψει στη Κέρκυρα στα 1890. Η Πόρτα Ριάλα γκρεμίστηκε στα 1893.
●Το ποίημά του το αφιερωμένο στη Πόρτα Ριάλα αποτελεί μια αποκαλυπτική μαρτυρία
. Για τις πηγές της έμπνευσής του
. Για τη σχέση του με τους κοινωνικούς αγώνες και τα οργανωμένα συμφέροντα.
. Για τη σχέση του με τη παράδοση και το σεβασμό του στην Ιστορία του Τόπου του
και του κόσμου.
Βλέπει ότι στην εποχή του ... και μέχρι να πάρουν σάρκα τα όνειρά του οι < βαλανιδιές θα σκύβουν μπρος στα μανιτάρια…>
Παρόλα αυτά ούτε ιδιωτεύει ούτε συμβιβάζεται. Με το παράδειγμα της ζωής του, με το αίμα του και με το λόγο του μας δίνει άλλα πρότυπα ζωής άλλα πρότυπα συμπεριφοράς, μας προσφέρει και μας προτείνει άλλο νόημα και άλλες χαρές ζωής.
●Μας χαρίζει άλλα πρότυπα πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας.
Μας διδάσκει ότι όσο υπάρχουν και βαλανιδιές που αρνούνται να προσκυνούν μανιτάρια, ο κόσμος , η μικρή μας χώρα, η Κέρκυρα, μπορεί να ελπίζει, μπορεί να αντιστέκεται , μπορεί να περνάει στη δημιουργική αντεπίθεση. Μπορεί να φιλοδοξεί να πρωτοστατήσει στην αναγέννηση και την ανασυγκρότηση της.
και του κόσμου.
Βλέπει ότι στην εποχή του ... και μέχρι να πάρουν σάρκα τα όνειρά του οι < βαλανιδιές θα σκύβουν μπρος στα μανιτάρια…>
Παρόλα αυτά ούτε ιδιωτεύει ούτε συμβιβάζεται. Με το παράδειγμα της ζωής του, με το αίμα του και με το λόγο του μας δίνει άλλα πρότυπα ζωής άλλα πρότυπα συμπεριφοράς, μας προσφέρει και μας προτείνει άλλο νόημα και άλλες χαρές ζωής.
●Μας χαρίζει άλλα πρότυπα πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας.
Μας διδάσκει ότι όσο υπάρχουν και βαλανιδιές που αρνούνται να προσκυνούν μανιτάρια, ο κόσμος , η μικρή μας χώρα, η Κέρκυρα, μπορεί να ελπίζει, μπορεί να αντιστέκεται , μπορεί να περνάει στη δημιουργική αντεπίθεση. Μπορεί να φιλοδοξεί να πρωτοστατήσει στην αναγέννηση και την ανασυγκρότηση της.
ΠΟΡΤΑ ΡΙΑΛΑ
Του Υπερανθρώπου, με τα δώρα τ' Αρη,
η ελπίδα στην καρδιά μας φλόγα ανάβει,
αχ! ώσπου σάρκα ο πόθος μας να λάβει,
το ιδρύ θα γέρνει ομπρός στο μανιτάρι.
Του Υπερανθρώπου, με τα δώρα τ' Αρη,
η ελπίδα στην καρδιά μας φλόγα ανάβει,
αχ! ώσπου σάρκα ο πόθος μας να λάβει,
το ιδρύ θα γέρνει ομπρός στο μανιτάρι.
Και σένα, αντρείας σύμβολο, σκουτάρι
της Λευτεριάς, σ’ εγκρέμισαν οι σκλάβοι
κ’ οι αδύνατοι, σ’ εφάγαν οι εργολάβοι,
σαν τα σκουλούκια το νεκρό λιοντάρι.
της Λευτεριάς, σ’ εγκρέμισαν οι σκλάβοι
κ’ οι αδύνατοι, σ’ εφάγαν οι εργολάβοι,
σαν τα σκουλούκια το νεκρό λιοντάρι.
Πάει το θεριό, που μ’ ασκωμένο νύχι
γης κι ουρανό φοβέριζε, και οι τοίχοι
παν, πού μπαρούτι κ’ αίμα είχε τους βάψουν.
γης κι ουρανό φοβέριζε, και οι τοίχοι
παν, πού μπαρούτι κ’ αίμα είχε τους βάψουν.
Να μπορούσαν να ζήσουν τούτοι οι στίχοι
όσο εσύ θάχε ζήσεις, να σε κλάψουν
και κείνους που σ’ εχάλασαν να κάψουν
όσο εσύ θάχε ζήσεις, να σε κλάψουν
και κείνους που σ’ εχάλασαν να κάψουν
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου