Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΦΟΙΝΙΚΟΠΤΕΡΑ του Γιάννη Γαστεράτου

Κέρκυρα
72 Φοινικόπτερα (Φλαμίνγκο) στη Λιμνοθάλασσα Κορισσίων και 70 στις Αλυκές Λευκίμμης σήμερα το πρωί
 η πολιτεία αντί να αναδείξει αυτά τα προτερήματα στην περιοχή ενδιαφέρεται για γκολφ (Κορισσίων) ή για νέα αεροδρόμια (Αλυκές)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ Ο ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ




''Δύσκολο να γράψεις γι' αυτόν τον Νεομάρτυρα από την Ζάκυνθο,έχοντας λίγες έως ελάχιστες πηγές!
Οταν όμως μιλάει η ψυχή σου,είναι άχρηστα όλα τα βιβλία του κόσμου,η πένα γράφει από μόνη της για τον ήρωα του Τζάντε και την μαρτυρική μάνα του!
Διαβάζω κατά καιρούς, για ονόματα δρόμων, σταδίων,σχολείων...
Ενα όνομα θα έπρεπε να δεσπόζει στο νησί, στο αγαπημένο μας νησί.
Μια προτομή θα έπρεπε να κυριαρχεί στην πλατεία Σολωμού.
Αυτή του Ιωάννη Κλαυδιανού με τον Θεόδωρο Πέτα ή Γλάρο,τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη,τον Διονύση Κοντονή και τον Αντώνη Γράμψα ή Τζούκο.
Πέντε ήρωες που ο αιμασταγής εγγλέζος αρμοστής Φρ.Ανταμ εκτέλεσε στην Ζάκυνθο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
-Η Ελληνική Επανάσταση έχει αρχίσει και τα νησιά μας βράζουν,ειδικά τα γειτονικά με την μητέρα Πατρίδα.Οι άγγλοι κατακτητές έχουν διατάξει αυστηρή ουδετερότητα,καθότι είναι σφόδρα τουρκόφιλοι,με απειλές στους κατοίκους για φυλακίσεις και δημεύσεις περιουσιών.

30 Σεπτεμβρίου του 1821,έχουμε τα γεγονότα του Υψόλιθου στην Ζάκυνθο.
Ενα τουρκικό πλοίο έχει καταφύγει εκεί,κυνηγημένο από τα Ελληνικά πλοία,οπότε οι κάτοικοι της περιοχής βάλουν κατά του πλοίου και κατά των άγγλων που σπεύδουν εκεί να βοηθήσουν τους τούρκους.Αποτέλεσμα ένας άγγλος νεκρός και ο αρχηγός του αγγλικού αποσπάσματος τραυματίας.
Ο Ανταμ αφήνει την έδρα του και το παλάτι του στην Κέρκυρα και σπεύδει στην Ζάκυνθο.
Αρχίζει τα μέτρα καταστολής που σχεδίαζε από καιρό,απλώς δεν του είχε δοθεί η ευκαιρία.
Δημεύσεις και κατεδαφίσεις σπιτιών όσων συμμετείχαν,φυλακίσεις,εξορίες και με έκτακτο στρατοδικείο που συγκαλεί, καταδικάζει σε θάνατο τους πέντε χωρικούς που ανέφερα στην αρχή!
Η εκτέλεση γίνεται δημοσίως στην πλατεία του Αγίου Νικολάου του Μόλου με απαγχονισμό.




 Τα μαρτυρικά πτώματά τους,πισσώνονται και τοποθετούνται κατά την προσφιλή τακτική των ''ευγενών'' άγγλων σε σιδερένια κλουβιά στον λόφο του Προφήτη Ηλία πάνω από την πόλη.
Ολα αυτά για παραδειγματισμό των κατοίκων ''διότι δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις''
Ομως το μαρτύριο δεν έχει τέλος.
Οι σατανικοί άγγλοι τοποθετούν το κλουβί με το ''λείψανο'' του Ηρωα Κλαυδιανού απέναντι από το σπίτι του,στο χωριό του, στο Φιολίτι στον λόφο της Αγίας Ιερουσαλήμ!
Η μάνα είναι αναγκασμένη να βλέπει το παιδί της καθημερινά και τρελαίνεται!
Γυρίζει έκτοτε στους δρόμους και προτρέπει τους ανθρώπους να δούν τον γιό της.
Τα πτώματα μένουν πολύ χρόνο έτσι.
Και φτάνουμε στα 1857 όπου ο Λομβάρδος... διαμαρτύρεται ευγενικά στον ''φιλέλληνα'' Γλάδστων.''

σκίτσο του Νικ. Μπιάζη

Εδώ κλείνοντας θα πρέπει να συγχαρούμε τον Ζακυνθινό Διονύση Φλεμοτόμο που ασχολήθηκε διεξοδικά με το θέμα,αναδεικνύοντας το και σώζοντας το από την λήθη!
Ο ίδιος ο Διον.Φλεμοτόμος,μας ενημερώνει ότι στην πόλη της Ζακύνθου υπάρχει δρόμος με το όνομα του και στο χωριό Φιολίτης στη θέση του σπιτιού του,έχει ανεγερθεί μνημείο.


Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΜΑΣ

Το Ναύπλιο δεν είναι μόνο μια πανάρχαια πόλη, στην οποία ο Μύθος και η Ιστορία χάνονται στο βάθος του χρόνου, η πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου κράτους, στους δρόμους της οποίας παίχθηκε η ιστορία του Νέου Ελληνισμού αλλά και μια τραγική και «θανάσιμη» πόλη. Το κυριακάτικο πρωινό της 27ης
Σεπτεμβρίου 1831 στις 6.45′ περίπου με το παλιό ημερολόγιο, στην πόρτα του Αγίου Σπυρίδω­νος δολοφονήθηκε ο πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.


Ο κυβερνήτης το πρωινό της αποφράδας εκείνης ημέρας ξεκίνησε για να εκκλησιαστεί, όπως συνήθιζε, στον Άγιο Σπυρίδωνα, προστάτη άγιο της πατρίδας του

της Κέρκυρας.Βγήκε από την κυβερνητική κατοικία, το γνωστό παλατάκι, αργότερα κατοικία και του Όθωνα, (που βρισκόταν στο χώρο όπου σήμερα

βρίσκεται το άγαλμα του Όθωνα), από την κύρια ανατολική καμαρωτή είσοδο προς την πλατεία Σιντριβανιού, σημερινή πλατεία Τριών Ναυάρχων, φορώντας

τη βαθυγάλαζη ρεντικότα, άσπρο παντελόνι και βαθυγάλαζο καπέλο, συνοδευόμενος από τους δυο φρουρούς, τον Γ. Κοζώνη και Α. Λεωνίδα, έστριψε δεξιά

και έφθασε στο Μεγάλο Δρόμο (οδό Βασ. Κων/νου), ακολούθησε πορεία προς τα δυτικά και σε λίγο συνάντησε, την σημερινή οδό Αγγέλου Τερζάκη, (πρώην

Ε. Σωφρόνη), και έστριψε αριστερά κατευθυνόμενος προς τον Άγιο Σπυρίδωνα.


Προχώρησε στην οδό Αγγέ­λου Τερζάκη λίγα μέτρα και στην συμβολή των οδών Δ. Πλαπούτα και Αγγέλου Τερζάκη μέσα στο μουχρωμένο πρωινό πάνω στο σταυροδρόμι συνάντησε μπροστά του κακό σημάδι, τους δυο Μαυρομιχαλαίους, Κωνσταντίνο και Γεώργιο ντυμένους με τα καλά τους, φορώντας φουστανέλες, συνοδευόμενους από δυο φρουρούς τον Ι. Καραγιάννη και τον Α. Γεωργίου διότι ήταν υπό επιτήρηση, με τον οπλισμό τους, καινούριες μπιστόλες που είχαν αγοράσει πριν από λίγες μέρες από μαγαζί του Ναυ­πλίου.
Οι Μαυρομιχαλαίοι κατοικούσαν σε μικρή απόσταση ανατολικότερα από τον τόπο συνάντησης στην οδό Γ. Τερτσέτη, πάροδο της οδού Πλαπούτα μεταξύ της πλατείας του Αγίου Γεωργίου και της οδού Αγγέλου Τερζάκη, και είχαν βγει με κακό σκοπό, αναζητώντας πρωΐ – πρωΐ την Κυριακή τον Κυβερνήτη για ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον γνωστό μανιάτικο τρόπο για λόγους τιμής.

Ο κυβερνήτης τους χαιρέτησε βγάζοντας το καπέλο του αμίλητος, εκείνοι ξαφνιάστηκαν και του ανταπέδωσαν σιωπηλοί τον χαιρετισμό. Στη συνέχεια ο Κυβερ­νήτης συνέχισε απρόσκοπτα με τους δυο συνοδούς φρουρούς του την πορεία του προς την εκκλησία, ακολουθώντας το καθιερωμένο σύντομο δρομολόγιο του κυριακάτικου εκκλησιασμού του με αργό περπάτημα συνολικής διάρκειας επτά λεπτών περίπου. Έστριψε δεξιά στην αρχή της οδού Σταϊκοπούλου και προχώρησε προς την εκκλησία.
Οι Μαυρομιχαλαίοι μετά τον χαιρετισμό μέσα στο πρωινό δεν ακολούθησαν τον Κυβερνήτη, αλλά έφυγαν γρήγορα ανηφορίζοντας νότια της οδού Τερζάκη το ανηφορικό στενό με τα σκαλοπάτια, διέσχισαν στη συνέχεια τη μικρή πλατεία μπροστά από την εκκλησία και έφτασαν νωρίτερα στον Άγιο Σπυρίδωνα, όπου περίμεναν τον Κυβερνήτη στην πόρτα της εκκλησίας, όπως έκαναν και την προηγούμενη Κυριακή, αλλά ο Κυβερνήτης έγκαιρα ειδοποιημένος δεν είχε πάει στην εκκλησία.

Ο Κυβερνήτης αφού προχώρησε αριστερά (δυτικά) στην αρχή της οδού Σταϊκοπού­λου, έστριψε δεξιά στο πρώτο στενό ανηφορικό δρόμο, που οδηγεί από την Σταϊκο­πούλου, στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα, μπροστά από το ιερό της εκκλησί­ας. Μόλις ανέβηκε τον ανηφορικό δρόμο και πρόβαλε στο στενό του Αγίου Σπυρίδωνα, σημερινή οδό Ιωάννη Καποδίστρια, κοντοστάθηκε για λίγο να αναπνεύσει και να ξεκουραστεί, αλλά αντίκρυσε ξανά μπροστά του τον Κωνσταντίνο Μαυ­ρομιχάλη, να στέκεται έξω στη δεξιά πλευρά της πόρτας της εκκλησίας, υποπτεύθη­κε το κακό, έστρεψε για λίγο το κεφάλι του προς τα ανατολικά στη μικρή πλατεία, όπου βρισκόταν η οικία του υπουργού Ροδίου, και αψηφώντας τον κίνδυνο και με πίστη στο θεό συνέχισε την ηρωική πορεία του προς τον τόπο του μαρτυρίου.
Όπως προκύπτει από τη δικογραφία δημοσιευμένη στη Γενική Εφημερίδα, ο Κυβερνήτης μόλις έφθασε στην πόρτα και πάτησε το πόδι του στο πλατύσκαλο και έμπαινε στην εκκλησία, ο Κων/νος Μαυρομιχάλης, κρατώντας με το αριστερό κατεβασμένο χέρι το φέσι του, σήκωσε το δεξιό χέρι που κρατούσε κρυμμένη την οπλισμένη μπιστόλα , τράβηξε τη σκανδάλη και τον πυροβόλησε εκ των όπισθεν στην πίσω δεξιά πλευρά της κεφα­λής, ενώ συγχρόνως ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, που στεκόταν στην εσωτερική πλευρά της πόρτας, όρ­μησε και τον χτύπησε με μαχαίρι στη δεξιά πλευρά της κοιλιάς στη βουβωνική χώρα.
Η πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνα. Δεξιά η λαβωματιά της σφαίρας από τον πυροβολισμό του φρουρού Ι. Καραγιάννη.

Στη συνέχεια ο I. Καραγιάννης ένας από τους φρουρούς των Μαυρομιχαλαίων, ο οποίος στεκόταν εξωτερικά της εκκλησίας απέναντι στην είσοδο της εκκλησίας κοντά στην τούρκικη κρήνη, πυροβόλησε άστοχα κατά των φρουρών του Καποδίστρια, αλλά η σφαίρα αστόχησε και χτύπησε στη δεξιά πλευρά της πόρτας όπου σώζεται και σήμερα η λαβωματιά της πέτρας από το κτύπημα της σφαίρας.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχά­λης μετά το φονικό ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλοπάτια στο απέναντι σοκκάκι από την πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνα, την οδό Πλάτωνος, αλλά τον πυροβόλησε θανάσιμα ο μονόχειρας φρουρός του Καποδίστρια, Γ. Κοζώνης. Ο Κωνσταντίνος, θανάσιμα τραυματισμένος, ανέβηκε τη σκάλα, έστριψε αριστερά στο σοκκάκι αναζητώντας καταφύγιο σε σπίτια της περιοχής ξεσηκώνοντας με τις φωνές τη γειτονιά.
Συνελήφθη όμως σε λίγο, η πόλη ολόκληρη αναστατώθηκε από το φονικό του Κυβερνήτη, το οργισμένο πλήθος και στρατιώτες τον λιντσάρισαν, κτυ­πώντας τον με ξύλα και σπαθιά και τον έσερναν στα καλντερίμια τ’ Αναπλιού ως την πλατεία του Πλάτανου (Συντάγματος), μπροστά από το ενετικό κτίριο του στρατώνα (σημερινό Μουσείο), όπου εξεψύχησε. Το οργισμένο πλήθος έριξε το άψυχο κορμί του στη θάλασσα.

Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης αμέσως μετά το φονικό, μαζί με τους δυο φρουρούς των Μαυρομιχαλαίων έφυγε προς τα δυτικά της εκκλησίας τρέχοντας προς το Βου­λευτικό, ακολουθώντας στη σημερινή οδό Καποδιστρίου, και κατέφυγε στη Γαλλι­κή πρεσβεία, που βρισκόταν στην οδό Σταϊκοπούλου, δυτικότερα από το Μουσείο, δίπλα στην οικία του ταγματάρχη Θ. Βαλλιάνου, λέγοντας «τον σκοτώσαμε… χίλια κομμάτια έγινε…».
Στη συνέ­χεια παραδόθηκε στις αρχές, φυλακίστηκε δικάσθηκε από στρατοδικείο και εκτελέσθηκε διά τουφεκισμού στις 10 Οκτωβρίου στην Πλατεία, έξω από τα ανατολικά τείχη της πόλης και της Πύλης της Ξηράς, στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το κτίριο του ΟΤΕ και ο σταθ­μός του τραίνου. Το φονικό του Κυβερνήτη βύθισε σε βαθύ πένθος και απογοήτευση το πα­νελλήνιο.
Ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας προσέφερε τον εαυτό του θυσία και με το αίμα του βάφτηκε στο Ναύπλιο η πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνα, προστάτη της πατρίδας του της Κέρκυρας. Με την δολοφονία του κόπηκε βίαια η προσπάθεια ανάκαμψης και εκσυγχρονισμού του μόλις ελεύθερου νέου Ελληνικού κράτους. Ο θάνατος του Κυβερνήτη έγινε λαϊκός θρήνος, μέσα από τα δημοτικά τραγούδια. Ο χώρος της δολοφονίας του I. Καποδίστρια στο Ναύπλιο είναι ένας από τους τραγικότερους και ιερότερους χώρους της πατρίδας μας.
Μπροστά από την εκκλησία, λίγο πριν την είσοδο, υπάρχει ακόμα το καντήλι, στον τόπο μαρτυρίου του Κυβερνήτη. Ο άδικος και τραγικός θάνατος του I. Καποδίστρια παραμένει ζωντανός στη μνήμη των Ελλήνων που επισκέπτονται καθημερινά τον μαρτυρικό τόπο του θανά­του του.

ΑΝΔΡΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ εκ Κερκύρας ορμώμενος και εκ Κερκύρας διωχθείς


''Διάβασα για πρώτη φορά στο Κυριακάτικο Βήμα το όνομα Δημήτρης Ανδρώνης και τράβηξε την προσοχή μου,η φωτογραφία του με τα ευγενικά χαρακτηριστικά μιάς άλλης εποχής που έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί!
Αρχισα να ψάχνω στην βιβλιοθήκη μου,αλλά δεν στάθηκα τυχερός.
Ευτυχώς βρήκα λίγα πράγματα στην ηλεκτρονική σελίδα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Μάντζαρος.
Γεννήθηκε το 1866 στην Κέρκυρα και στην συνέχεια σπούδασε και εργάστηκε ως μουσικός στην Μπολόνια και στην Νάπολη.
Καθηγητής πιάνου με μεγάλη απήχηση στις προαναφερθείσες πόλεις λοιπόν,αποφασίζει να επιστρέψει το 1890, στην γενέθλια πόλη του,όπου αναλαμβάνει τις Σχολές της Παλαιάς Φιλαρμονικής.
Ουδείς όμως προφήτης στον τόπο του.
Ασκείται πολεμική στον Δημ.Ανδρώνη , όπως και σε κάθε τι καινούργιο που δεν γνωρίζουμε  και δυστυχώς αντί να το προσεγγίσουμε, το αντιμετωπίζουμε εχθρικά.
Ετσι ο Ανδρώνης κλείνεται στον εαυτό του και περιορίζεται σε κάποια ιδιαίτερα μαθήματα.
Εδωσε μια μοναδική συναυλία το 1907 στην Κέρκυρα.
Το 1918 θεωρείται ως το έτος θανάτου του,γιατί τότε εξαφανίζονται τα ίχνη του.
Καταλάβατε φυσικά γιατί αφιερώνουμε αυτό το μικρό σημείωμα στον Μεγάλο μουσικό.
Γιατί όπως είπαμε,θεωρούμε απαράδεκτη την τάση περιθωριοποίησης όποιου ανθρώπου παρουσιάζει κάτι νέο.
Ας ελπίσουμε να μείνει στο μυαλό μας αυτό και να προσπαθήσουμε να κατανοούμε αντί να καταγγέλουμε! ''

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ από την Denise Gazia (ΖΑΚΥΝΘΟΣ)

Μάτια θαμπά, θλιμμένα
Κορμιά σκυφτά.
Πρόσωπα απ΄ τον πόνο 
Χαραγμένα,
Βαμμένα κόκκινα, μαύρα μαλλιά.
Και στην ψυχή
Όνειρα χίλια μαραμένα.
Όμως,
Όλα δεν πήγανε χαμένα
Η ελπίδα ζει.
Απ΄ όλες μια, εγγόνι
Στην ποδιά κρατεί.
Σαν το κοιτάζει, του μιλεί
Σαν το γλυκοφιλεί,
Τριαντάφυλλα ανθίζουν
Στη μορφή.
Κι η νειότη Ξαναζεί.

"Εν τη Πόλει της Μελβούρνης",
2007, δ.μ.τ.

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΟΥΛΕΝΤΑ ή ΠΟΛΕΝΤΑ επιμέλεια Κάθυ Αλυσανδράτου

Περιγραφή

Παροδοσιακή κρέμα της Ιθάκης με καλαμποκάλευρο. Τρώγεται ζεστή ,τις κρύες μέρες του χειμώνα.

  • + στις Συνταγές μου
  • + στη λίστα μου
  • Δώσε βαθμό ή σχόλιο
  • Προσωπικό σημείωμα
  • Ανέβασε φωτογραφία
  • Εκτύπωση
  • Στείλτο με e-mail
  • Οι Συνταγές μου

Τι χρειαζόμαστε:

  • 2 κούπες τσαγιού νερό
  • 1 κούπα τσαγιού γάλα εβαπορέ
  • 3 φλ. του καφέ σταφίδα μαύρη
  • 6 κουτ. σ. ζάχαρη
  • 1 1/3 φλ. αλεύρι καλαμποκίσιο
  • κανέλλα (προαιρετικά)
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Εποχιακά
Μέθοδος
Διατροφή
Κουζίνα
Δυσκολία
Περιέχει
Σερβίρει
4 άτομα
AdTech Ad

Πώς το κάνουμε:

  1. Βράζουμε το νερό με τις σταφίδες σε μέτρια θερμοκρασία 5-6 λεπτά.
  2. Κατόπιν ρίχνουμε το γάλα, τη ζάχαρη και το αλεύρι. Ανακατεύουμε συνεχόμενα με σύρμα σε σιγανή φωτιά μέχρι να πήξει η κρέμα.
  3. Σερβίρουμε σε μπωλ και πασπαλίζουμε με κανέλλα.

Λίγα μυστικά ακόμα

'Ισως χρειαστεί λίγο αλεύρι παραπάνω ή λιγότερο, ανάλογα με τη ποιότητα του καλαμποκάλευρου.


Διαβάστε περισότερο: Πουλέντα http://www.sintagespareas.gr/sintages/poulenta.html#ixzz2g1afSnK3

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ-ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΙΘΑΚΗΣΙΩΝ

Το κείμενο που θα διαβάσετε εγράφη επωνύμως από έναν Θιακό κύριο μορφωμένο που αγαπά τον τόπο του,απλώς επειδή δεν έχω την άδεια του δεν χρησιμοποιώ το όνομα του:
''-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ Ι.Ν. ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ
Ένας Ιθακήσιος ομογενής, είχε την καλή διάθεση να προσφέρει ένα μεγάλο ποσόν όχι για να αγιογραφηθεί ο ναός του Σωτήρα στον Σταυρό της Ιθάκης (όπως διατείνονται κάποιοι στο διαδίκτυο), αλλά να αγιογραφηθεί μόνο ένα μέρος του θόλου του Ιερού με την εικόνα της Παναγίας της Πλατυτέρας, μια πρόταση που θεωρώ ότι αρχικά υιοθετήθηκε από την πλειοψηφία της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ιερού Ναού για δύο κυρίως λόγους: αφενός μια τέτοια εικόνα βρίσκεται στη συντριπτική πλειοψηφία των εκκλησιών (κυρίως Βυζαντινού ρυθμού) και αφετέρου να εκληφθεί από το δωρητή η απόφαση αυτή ως ένα δείγμα αποδοχής αυτής της όχι συνηθισμένης ως προς το χρηματικό ύψος της (τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια) δωρεάς του.
Και ενώ αυτή η απόφαση δεν είχε πάρει ακόμη την νόμιμη οδό για να εγκριθεί από τον Επίσκοπο Λευκάδος και Ιθάκης, άρχισαν στην τοπική κοινωνία να κυκλοφορούν κείμενα προτρέποντας τους κατοίκους να τα υπογράψουν, προκειμένου να μη γίνει αυτό το έργο με το αιτιολογικό ότι θα χαλάσει η αισθητική της εκκλησίας σε τέτοιο σημείο που θα αποτρέπει τον επισκέπτη να εισέλθει στον Ιερό Ναό.
Κατά την άποψή μου ούτε τέτοιες μεγαλοστομίες χρειάζονται να διατυπώνονται (στην εκκλησία πηγαίνει ο Χριστιανός να προσευχηθεί και όχι να περιεργαστεί τον χώρο) ούτε και «δημοψηφίσματα» να εξαγγέλλονται που αντί να συσπειρώνουν τους κατοίκους ενός χωριού τους διαιρούν. Σε κάθε φορέα υπάρχουν οι διορισμένοι ή οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του που παίρνουν τις αποφάσεις (γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν), που πιστεύω θα λάβουν σοβαρά υπόψη όλες εκείνες τις παραμέτρους, έτσι ώστε και η αισθητική του χώρου να διατηρηθεί και η δωρεά να μην ματαιωθεί.''


Η πραγματικά βαθυστόχαστη απάντηση της Ενωσης των Απανταχού Ιθακησίων,την οποία προσυπογράφουμε:

 Kαλησπέρα . 
Δεν μαζεύονται υπογραφές για να μην αγιογραφηθεί ο ναός. Μαζεύονται υπογραφές για να μην αγιογραφηθεί με άλλη τεχνοτροπία. Ο Σωτήρας δεν έχει βυζαντινή τεχνοτροπία. Έχει Επτανησιακή. Αυτό δεν θέλει ο κόσμος να χαθεί. Πάντως, όπως μπορούσε κάποιος να προσευχηθεί χωρίς την τοιχογραφία της Πλατυτέρας τόσα χρόνια, το ίδιο μπορεί και τώρα. Δεν θα ήταν προτιμότερο να "μαζευτούν" οι υγρασίες πρώτα; Όσο για τις υπογραφές που μαζεύονται, θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα και η γνώμη του κόσμου πιστεύω. Γιατί όχι; O Nαός για τον κόσμο είναι. Ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του Σταυρού, αποτελεί ένα μνημείο σύμβολο για το νησί μας.
Άρχισε να χτίζεται το 1923 από πρόσφυγες και ολοκληρώθηκε το 1929, ενώ μετά την καταστροφή του στους σεισμούς του ‘53, η Ένωση των Απανταχού Ιθακησίων φρόντισε για την ανοικοδόμησή του σχεδόν εξ’ ολοκλήρου. Ο Ιερός Ναός της Μεταμόρφωσης είναι ο μοναδικός σταυροειδής μετά τρούλου στην Ιθάκη. Όλοι οι υπόλοιποι ναοί είναι μονόκλιτες βασιλικές. 
Το μείγμα βυζαντινών στοιχείων με δυτικά, κυρίως βενετικά, στην τεχνική της αγιογραφίας του, υπάγεται στο ύφος της λεγόμενης Επτανησιακής Αγιογράφησης, που πρωτοεμφανίστηκε στην Κρήτη και πέρασε στο Ιόνιο, τον 17ο αιώνα, από καλλιτέχνες πρόσφυγες, που κατέφυγαν στα νησιά μας, μετά την άλωση της Κρήτης στους Τούρκους το 1669. Η ανάμικτη αυτή τεχνοτροπία συνέχισε να εξελίσσεται στα Ιόνια νησιά και συντέλεσε τόσο στην ανάπτυξη των Καλών Τεχνών, όσο και στη δημιουργία της Επτανησιακής Σχολής Τέχνης, που ανθεί στους Ναούς των νησιών μας.
Τα στοιχεία «naturale» της τεχνικής αυτής, (βλέμμα, φυσικές αποχρώσεις επιδερμίδας, κίνηση δακτύλων, απαλές πτυχώσεις), συνδέονται με την Επτανησιακή κουλτούρα, ενώ συγχρόνως, τα εμφανή χαρακτηριστικά της βυζαντινής αγιογραφικής τέχνης τονίζουν τη συμφωνία τους με το Χριστιανικό Ορθόδοξο Δόγμα, καθιστώντας τις δύο καλλιτεχνικές παραδόσεις απόλυτα ισορροπημένες μεταξύ τους.

ΟΙ...ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΒΕΝΕΤΟΙ επιμέλεια κειμένου Δημ.Φωκά

''Όταν ο Δόγης Domenico Michiel επιστρέφει το 1124 από την Τύρο η βενετσιάνικη υπερπόντια αυτοκρατορία έχει ξεκινήσει. 
Στην επιστροφή του κουβαλά και μερικά κειμήλια όπως το σώμα του Αγίου Δονάτου του θαυματουργού το οποίο φυλασσόταν στην Κεφαλονιά.
Τα οστά μεταφέρονται στο Μουράνο στον ναό SS Maria e Donato.Ο Άγιος Δονάτος ο θαυματουργός γίνεται πολιούχος του Μουράνο...Είναι ο ίδιος Άγιος επίσκοπος Ευροίας και πολιούχος της Παραμυθιάς.
Ο Δόγης τα τελευταία χρόνια της εξουσίας του ασχολήθηκε με εσωτερικά θέματα της Δημοκρατίας όπου καθιέρωσε ανάμεσα σε άλλα και κάποια στοιχειώδη μορφή φωτισμού των δρόμων κάνοντας έτσι τη Βενετία τη μοναδική πόλη στην Ευρώπη που είχε υποχρεωτικό φωτισμό τα βράδυα...''

ΡΗΣΗ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ επιμέλεια Αθηνά Λυκούρεση

Ἂς μὴ μοῦ δώσῃ ἡ μοῖρα μου
εἰς ξένην γῆν τὸν τάφον·
εἶναι γλυκὺς ὁ θάνατος
μόνον ὅταν κοιμώμεθα
εἰς τὴν πατρίδα......
Α. Κάλβος
Κοιμητήριο Ι.Ν.Φανερωμένης Λιθακιάς Ζακύνθου

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΩΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΨΥΧΗΣ της Δανάης Μυλωνάκη

Αυτή είναι μια βενετσιάνικη πολεμική γαλέρα του 1577 ...
 Με τέτοιες οι Ενετοί προστάτευαν από τους κουρσάρους έναντι αδρής αμοιβής τα εμπορικά πλοία που όδευαν προς την Ανατολή διασχίζοντας το Αιγαίο ...
 Με αυτά συνόδευαν και τα πλοία (δικά τους κυρίως) που μετέφεραν τους προσκυνητές στους Αγίους Τόπους ...
 Η νηοπομπή σχηματιζόταν στη Μεθώνη, μεγάλο ναύσταθμο και εμπορικό σταθμό, στο στο Νότιο Αιγαίο ... 
Μικρές ευέλικτες γαλέρες ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τα κουρσάρικα ... αλλά το κύριο πλεονέκτημά τους ήταν οι κωπηλάτες ... 
Οι Ενετοί δεν χρησιμοποιούσαν σκλάβους αλλά ρογιασμένους Έλληνες από το Αρχιπέλαγος ...
 Όταν οι Τούρκοι άρχισαν να τους πληρώνουν καλύτερα, οι Ενετοί κατέφυγαν στους σκλάβους ... ήταν κι αυτός ένας από τους λόγους της έχασαν βαθμιαία την κυριαρχία τους στις θάλασσες.... τα Επτάνησα είχαν νευραλγική σημασία για το ενετικό πολεμικό ναυτικό ... Eκεί υπήρχαν μεγάλα καρνάγια για να επιδιορθώνται και ιδίως να αναφοδιάζονται οι γαλέρες που ήταν επίτηδες μικρές για να είναι ευέλικτες, με αποτέλεσμα να μην χωράνε πολλά εφόδια και πυρομαχικά  
ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ... ΞΕΧΝΙΕΜΑΙ

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ επιμέλεια Κ.Κιτσίκης

« Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό…»

Ελύτης στο «Άξιον Εστί»

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ ΣΧΙΖΑ χαμένες στον χρόνο και στην μνήμη μας



''Μεσσηνιακές Οινούσσες'' λέγονται πλέον...
Παντού και επίσημα...
Δεν υπάρχει αναφορά στο Επτανησιακό παρελθόν τους...
Και όμως από αιώνες ανήκαν στο Ιόνιο Αρχιπέλαγος ακολουθώντας την ιστορική πορεία των νησιών.
Η Σχίζα είναι το μεγαλύτερο,μετά έρχεται η Σαπιέντζα και ακολουθεί το Βενέτικο,η Αγία Μαριανή και τα δύο αδέλφια οι βραχονησίδες Μπόμπα και Αυγό.
Στο παρελθόν η Σχίζα λεγόταν Καμπρέρα. Θα πρέπει να αναφέρουμε το σπήλαιο Μαύρη Τρύπα γεμάτο σταλακτίτες και σταλαγμίτες.

48 χιλιόμετρα από τις Οινούσσες μας, υπάρχει το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου
5.200 μέτρα βάθος, όπου η αφρικανική πλάκα καλύπτεται από την ευρασιατική


Η Σαπιέντζα χάριν του ονόματος της,δεν κρύβει την ιστορία της.Σημαίνει στα ιταλικά σοφία. Φημίζεται για την εξαιρετική χλωρίδα της.
Από το 1209 έχουν περάσει υπό βενετικό έλεγχο.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας ανήκουν στον εθνικό κορμό,παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες των άγγλων να τις υπαγάγουν στην επικράτεια του προτεκτοράτου που λέγεται κατ'ευφημισμό,ανεξάρτητο κράτος...Ιόνιος Πολιτεία.
Το ίδιο κάναν και με την Ελαφόνησο,αλλά τελικά απέτυχαν χάριν της πολιτικής, του τότε βασιλιά Οθωνα.
Δυστυχώς δεν υπήρχε Οθωνας,αλλά Γεώργιος Α' και Βενιζέλος όταν παραδόθηκε στην Αλβανία η Σάσωνα.
Ετσι χάθηκαν οριστικά από τον εθνικό κορμό η Σάσων και από τον Ιόνιο κορμό(πάλι καλά έμειναν στην Ελλάδα) η Ελαφόνησος, τα Κύθηρα/Αντικύθηρα και οι Οινούσσες μας!''

ΑΧΕΡΟΥ ΦΛΟΓΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΧΕΡΟΥ ΜΑΥΡΗ ΣΤΑΧΤΗ

''Μην ξεχνάτε να κάνετε κλικ,πάνω στις δύο διαφημίσεις του ιστολογίου.Η μια κάτω από το άρθρο και η άλλη δεξιά κάτω από τον αριθμό των επισκεπτών.Απαραίτητο για την επιβίωση του ιστολογίου''

-Τελευταίος αρμοστής της Προστασίας πριν την ένωση είναι ο προαναφερόμενος
Sir Henry Storks από τον Φεβρουάριο 1859 μέχρι την Ενωση.
Η Ιόνιος Βουλή απορρίπτει προτάσεις του αρμοστή για μεταρρυθμίσεις.Εφτασε να αμφισβητεί
ακόμα και το δικαίωμα του να απευθύνεται στην Βουλή, με εναρκτήριο λόγο,γιατί 
ήταν αντιπρόσωπος ξένης χώρας,και όχι αναγνωρισμένος ανώτατος άρχοντας.
Ο αρχηγός των ριζοσπαστών Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος καταπονημένος από τις εξορίες,
κουρασμένος,ξαφνικά λυγίζει.Βρίσκει άκαιρη  την ένωση,βλέπει τραγική την κατάσταση 
στην Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι ότι το βιοτικό επίπεδο εκεί, είναι χαμηλότερο απ'ότι στα νησιά.
Η δημόσια διοίκηση υστερεί.Στάσεις και ληστείες,ακρίβεια και μη μονιμότητα των 
δημοσίων υπαλλήλων.
Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είναι θλιβερή εικόνα αταξίας και αναρχίας,βρίσκεται σε
άθλια οικονομική κατάσταση,σε σε πολύ χαμηλή πολιτισμική στάθμη.
Ο λαός άρχισε να φοβάται την ένωση για την ανέχεια που έβλεπε στην Ελλάδα,την αναρχία,
τους ληστές και για την υποχρεωτική στράτευση ,που τότε δεν την ήξεραν στα Επτάνησα.
Στην Κορακιάνα-το χωριό που τελικά δεν ψήφισε την ένωση-λέγανε στ' αργαστήρια(καφενεία):
ΑΧΕΡΟΥ ΦΛΟΓΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΧΕΡΟΥ ΜΑΥΡΗ ΣΤΑΧΤΗ
Την σημαία των ριζοσπαστών παίρνει ο Κων.Λομβάρδος.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Ενωση και χωρίς ψωμί!

από το βιβλίο ''ΚΕΡΚΥΡΑ'' της Νινέττας Λάσκαρι

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΜΑΞΑΔΕΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ της Αλεξάνδρας Μεταλλινού

η Αλεξάνδρα Μεταλλινού ξεκίνησε μια συζήτηση,με πολλή αγάπη,για την Κέρκυρα,όσον αφορά το θέμα των αμαξάδων.Υπήρξαν πολλά σχόλια με διαφορετικές τοποθετήσεις.
Ολοι αναγνωρίζουν την ανάγκη συνέχειας,αλλά πάνω σε στέρεες βάσεις.Σωστότερο ντύσιμο,τρίτσες κερκυραϊκές και όχι ''φαρ ουέστ'', απολύμανση του χώρου τους.
Σεβασμός από όλες τις μεριές.Ο χώρος των μεν,αλλά και ο χώρος των δε!
''Θέλουμε για τις άμαξες συγκεκριμένο δρομολόγιο; διερωτάται η Α.Μεταλλινού
Αν ναι, γιατί έβγαλαν τις πλάκες Βεζούβιου από την Αγίας Σοφίας,οπότε τα άλογα αδυνατούν να περπατήσουν;''
Υπάρχει αντιπαλότητα με το τραινάκι;
Με λίγα λόγια,ο Δήμος ΟΦΕΙΛΕΙ να επέμβει.Πρέπει να ορίσει συγκεκριμένη εμφάνιση της άμαξας,σε γενικές γραμμές,και συγκεκριμένο δρομολόγιο.Πρέπει να έχουν ομοιόμορφη εμφάνιση οι αμαξάδες,στηριζόμενη στην παράδοση τον νησιού.Η θέση πρέπει να είναι σεβαστή και η καθαριότητα απαραίτητη!

ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ επιμέλεια Χριστίνα Γκοβέση

Aπό το αρχείο του πάππου μου...Χριστόδουλου Ρωμαίου,με το ψευδώνυμο 'Τίτος΄.!
Μαντινάδα εκείνης της εποχής 1934.
Με αυτό τον τρόπο ''μίλαγαν'' και εποικοινωνούσαν, τα αγόρια και τα κορίτσια στα απομακρυσμένα χωριά της βορειοδυτικής Κέρκυρας.

(όλα τα ποιήματα είναι καταχωρημένα στην Εθνικη Βιβλιοθήκη).

Εσύ απ'αυτού μαραίνεσε
και γω απ'εδώ λυπούμαι
πότε θα σμίξουμε τα δυό
τα πάθη μας να πούμε

Να πας να πεις στη μάνα σου
που συνεχώς με βρίζει
Τι θα την κάνω πεθερά
και θα με καλιορίζει

Να τραγουδήσω να χαρώ 
τώρα που είμαι μάνα
Αύριο θάμαι πεθερά
και βάσανα μεγάλα

Αναστενάζω με καϋμό
και μέσα μένει ο πόνος
και όποιος μας εχώρισε 
να μην τον έβρει ο χρόνος

Νύχτωσε κι εβράδιασε
εκάτσανε κι οι κότες
και τα καϋμένα τα παιδιά
τα πήρανε στρατιώτες

ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ από Θ.Πατρίκιο και Ε.Χάρου



Θεόδωρος Πατρίκιος:
- Οι Άγγλοι κατά την παραμονή τους στα Κύθηρα, έκτισαν πολλά σχολεία και υποχρέωναν τους Κυθήριους να στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά. Όσοι δεν έστελναν τα παιδιά τους στα αγγλικά σχολεία για να μετέχουν την αγγλική παιδεία, αναγκάζονταν να πληρώσουν φόρους και να εργάζονται σε δημόσια έργα. Το σχολείο της Κάτω Χώρας βρίσκεται σε περίοπτη θέση δίπλα από το Κάστρο του Μυλοποτάμου και είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της αρχιτεκτονικής που εφάρμοσαν στο νησί οι Αγγλοι.

Eλένη Χάρου:
- Για την ιστορία να αναφέρομε ότι η εκπαίδευση στα 7νησα ναι μεν οργανώθηκε συστηματικά επί Αγγλικής Προστασίας με πρωτεργάτες τον Αρμοστή Θωμά Μαίτλανδ και τον κόμη του Γκίλφορντ, όμως το συγκεκριμένο κτίριο-σχολείο απέξω από το Καστέλι του Μυλοποτάμου των Κυθήρων έχει πάνω από την είσοδο μια αναμνηστική πλάκα
 "ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΙ ΤΩΝ ΩΦΕΛΙΜΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΕΜΨΥΧΩΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΝ ΟΙ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΙΤΑΙ Μ' ΟΛΑ ΤΩΝ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΠΟΥΣ ΑΝΥΨΩΣΑΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗΝ ΕΙΣ ΑΦΙΕΡΩΣΙΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΩΝ. 1825 ΠΡΟΕΣΤΟΣ ΑΘΑΝ.ΚΑΡΥΔΗΣ, ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΩΡ ΠΑΝ.ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ"
 που σημαίνει ότι οι Μυλοποταμίτες έχοντας επίγνωση των αγαθών της παιδείας, εμψυχωμένοι από τα πατριωτικά τους αισθήματα, με κάθε κόπο και με όλα τα δυνατά τους έχτισαν τη Σχολή και την αφιερώνουν στις επερχόμενες γενεές. Κι ακόμα να προσθέσομε ότι το συγκεκριμένο αλληλοδιδακτικό σχολείο με τα υπέροχα γοτθικά παράθυρα και τους τοίχους πάχους 1 μέτρου, λειτούργησε από το 1825 μέχρι το 1902, οπότε χτίστηκε το νέο Δημοτικό του Μυλοποτάμου. Κατά το 1825-1826 αριθμούσε 80 μαθητές, που προέρχονταν από την περιφέρεια Μυλοποτάμου. 
Επί Αγγλοκρατίας κάθε εβδομάδα ο δάσκαλος συνέτασσε κατάλογο απουσιαζόντων μαθητών και τον υπέβαλλε στο "οφφίκιον της αγγαρείας" που υπαγόταν στην Εκτελεστική Αστυνομία.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ 2ος Επτανήσιος Ελληνας πρωθυπουργός



Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1844.Η οικογένεια του ανήκε στις αριστοκρατικότερες
του νησιού.Γιός του Νικόλαου και της Αγγελικής. Υπήρξε ο μόνος από τα τρία αγόρια της οικογένειας που σπούδασε σε ελληνικό σχολείο.  Στο Ιόνιο Γυμνάσιο στις 12 Νοέμβρη 1857 τιμήθηκε και με το Αργυρό και με το Χρυσό Αριστείο.
Σπούδασε νομικά στην Ελβετία και στην Γαλλία. Θα σημειώσω με ιδιαίτερη έμφαση ότι ήταν άτεγκτος σε θέματα τιμής και σκληρός απέναντι σε όσους τον είχαν θίξει,ενώ ήταν πρόθυμος για κάθε θυσία απέναντι στους φίλους του.
Το 1879 εξελέγη δήμαρχος Κερκυραίων για 4 χρόνια. Στους 4.549 ψηφοφόρους, ο Γεώργιος έλαβε 2.933 ψήφους! Η θητεία του υπήρξε άκρως πετυχημένη όπως φαίνεται από τον απολογισμό στις 30 Μαϊου 1883. Δέκαοχτώ μήνες μετά την δεύτερη εκλογή του στο αξίωμα αυτό εξελέγη βουλευτής με το τρικουπικό κόμμα.
Ως υπουργός ναυτικών έθεσε τις βάσεις για την δημιουργία του αξιόμαχου
πολεμικού ναυτικού.
Μετά την αποτυχία του Τρικούπη στις εκλογές του 1895 ανέλαβε αρχηγός,αναδιοργάνωσε
το κόμμα και στις εκλογές του 1899 εξελέγη πρωθυπουργός.
Η πρωθυπουργία του υπήρξε σαφώς πετυχημένη και άκρως δημιουργική για την πατρίδα.
Δυστυχώς τα ευαγγελικά ανέκοψαν την πετυχημένη αυτή πορεία και αναγκάστηκε σε
παραίτηση το 1901.
Ακολούθησε βραχεία 15ήμερη πρωθυπουργία και στην συνέχεια ετήσια πρωθυπουργία από
τον Δεκέμβριο του 1903 έως τον αντίστοιχο μήνα του 1904.Κατά τήν περίοδο αυτή παρήγαγε
πολύ μεγάλο έργο.
Στις 26 Μαρτίου του 1906 με απόλυτη πλειοψηφία εξελέγη πάλι πρωθυπουργός και
απερίσπαστος πλέον άρχισε την ανδιοργάνωση του κράτους.
Υπήρξε ΜΕΓΑΣ πολιτικός που δεν δίστασε να αναλάβει απλός υπουργός στην μετέπειτα
κυβέρνηση πρώτα του Αλ.Ζαίμη και μετά του Στ.Σκουλούδη. 
Πέθανε στην Αθήνα το 1916 και ετάφη στον οικογενειακό τάφο στους Δουκάδες Κέρκυρας

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΤΗΝ ΚΥΡΑ ΑΓΓΕΛΩ, ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΑΝΑ...της Ανδριαννής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Αφιερωμένο σε έναν εξαιρετικό φίλο που έχασε την μητέρα του... 

Τα λόγια της μητέρας:

Σε ένιωσα μέσα μου πριν ακόμα σε δουν στον υπέρηχο. Κατάλαβα πως από εκείνη την μοναδική στιγμή, θα ήμασταν πάντα δεμένοι άρρηκτα, εγώ και εσύ, το μικρό μου μωρό, το δικό μου παιδί, η συνέχεια της ψυχής μου.Ύστερα γεννήθηκες.
Σε θήλασα. Σε κράτησα, σε κανάκεψα, σε νανούρισα, σε μάλωσα, σου έμαθα τα πρώτα βήματα, τις πρώτες λέξεις.
Μεγάλωσες. Προσπάθησα να σου μάθω να φέρεσαι σωστά. Όσο μπόρεσα καλύτερα. Και κεί που πάλεψα περισσότερο, ήταν να σε κάνω άντρα σωστό.
Σπούδασες. Φτωχικά σου συμπαραστάθηκα.
Παντρεύτηκες, έγινες πατέρας. Καμάρωσα σιωπηλά.
Έως την τελευταία μου στιγμή, έως την τελευταία μου πνοή, σε αγάπησα. Πολύ...



Τα λόγια του παιδιού:

Σε ένιωσα γύρω μου και παντού πριν βγω ακόμα στον κόσμο και κατάλαβα πως από την πρώτη στιγμή, εγώ και εσύ, άρρηκτα δεμένοι για μια ζωή, θα πορευόμασταν μαζί. Γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Ήσουν η μάνα μου και ήσουν πάντα εκεί.
Στις αρρώστιες μου στο προσκεφάλι μου, στις ζαβολιές μου να με κρύβεις από τον πατέρα μα και να με μαλώνεις σκληρά σαν ήμασταν οι δυό μας, στα πρώτα μου βήματα στο σχολείο εκεί, στα πρώτα μου σκιρτήματα να με διδάξεις.
Μεγάλωνα και ήσουν πάντοτε πιστή, στην πόρτα του σπιτιού να περιμένεις, με ανυπομονησία να με δεχθείς, να δεις αν γύρισα γερός ή αν είχα κανένα γόνατο από τις βόλτες μου γδαρμένο.
Έφυγα στην Αθήνα να σπουδάσω, να γίνω κάτι περισσότερο και μεγαλύτερο από εσένα, έτσι είπες και με καμάρωνες. Έστω και τα λίγα που έστελνες, ήξερα πως ήταν από το υστέρημα, δεν υπήρχανε εξάλλου τότε περισσότερα και ήμουνα ήδη ευτυχισμένος που έπαιρνα και αυτά...
Παντρεύτηκα και έγινα πατέρας και εσύ γιαγιά πια, δεν μπορούσες να κρύψεις από τα μάτια σου την περηφάνεια...
Έως την τελευταία σου στιγμή, έως την τελευταία σου πνοή, σε αγάπησα. Πολύ...


Εγώ, το μόνο που θα σου πω φίλε μου καλέ, είναι πως η μητέρα σου δεν έπαψε να υπάρχει επειδή απλά έφυγε από την ζωή. Είναι ψηλά και σε κοιτά, είναι διπλα σου και χαμογελά. Σε προσέχει όπως όταν ήσουν παιδί. Να είσαι ήρεμος στην ψυχή, η μητέρα δεν εγκαταλείπει ποτέ το παιδί, ακόμα και αν δεν υπάρχει πια σε αυτή την γή...

ι