Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Ο Τζανιώτης κι ο Κορφιάτης

Καθόμουνα τσι προάλλες και γοδέριζα έναν ελληνικό σκέτο στην μποτέγα στο Πόρτο.
Σιμά μου,κάθονταν δύο κουγιάμπαλα αξιοπρεπέστατα και συμπαθέστατα.
Είχαν στήσει μια κονβερτσασιόνε για τα δημοτικά-περιφερειακά προβλήματα.
Οπως κατάλαβα όση ώρα μίλαγαν, ο Σπυρέτος και ο Νιόνιος είχαν γνωριστεί
μπριχού πολλούς χρόνους,σαν μίστροι που δούλευαν τσου τούφους.
Μπικερίνι στο μπικερίνι το λοιπόν άρχισαν τσι μπαρτζολέτες ο ένας για το νησί του 
άλλου.
-Τι γίνεται τζόγια μου με το γιοφύρι του Αη Χαραλάμπη στο Τζάντε;
Βαρέθηκα να ακούω κάθε τρεις και λίγο στο τζανιώτικο κανάλι-νάναι καλά το ψηφιακό-
ότι ολημερίς το φτιάχνετε,το βράδυ το ασκοπουλιάζετε.
Κρίμα από τον Αγιο μαθές νάχει τέτοια εικόνα το Τζάντε!
Χάθηκε ο κόσμος να το επενδύσετε με τούφους και να γίνει ένα πιπιτέλι σκέτο;
Δεν γλέπεις τι ωραίο είναι το δικό μας το παλάτσο με τσου τούφους του;
Ο Νιόνιος άλλο που δεν ήθελε και πιάστηκε από την τελευταία παρόλα του Σπυρέτου.
Μπαρτζολετάρεις τζόγια μου,για μιλάς σέρια;
Και σεις που τόχετε μήγαρις το στιμάρετε;
Πέρυσι δεν βάλατε καρφιά στσου τούφους για να κρεμάσετε κάτι διαφημιστικά
και γέλαγε όλο το Ιόνιο;Το βρήκατε μπορετό το υλικό και του αλλάξατε τα φώτα!
Τα ίδια θες να πάθουμε και μεις;
Φτειάξτε το Κάστρο σας πούχει γεμίσει φροκάγια,παλαμίστε κανα σπίτι στο Λιστόν
που γελάει ο κόσμος,κι αφήστε εμάς τσου πόβερους στην κάλμα μας!
Εδώ τέλειωσε κι ο δεύτερος καφές πούχα παραγγείλει,οπότε σηκώθηκα!
Καλά νάμαστε!

Λορέντζο


Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

ΚΡΙΝΑΚΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΛΑΓΑΝΑ

Pancratium maritimum), γνωστό κι ως αμαρυλλίς, παγκράτιο, κρίνος της Κνωσού, ζαφορά ή κρόκος είναι ένα πανέμορφο φυτό που κατακλύζει τους αμμόλοφους της Κρήτης κάθε χρόνο, από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η εμφάνιση του έχει περιοριστεί σε λίγες παραλίες, λόγω της συρρίκνωσης των αμμοθινών που ζει. Πλέον, το κρινάκι θεωρείται κινδυνεύον είδος και προστατεύεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία.
φωτογραφία του Ανδρέα Στάβερη Πολυκαλά

''ΑΧΡΟΝΟ ΤΑΞΙΔΙ'' του Κωνσταντίνου Κομιανού (Κέρκυρα)




Βάρκα που δεν υπήρξες , στη θάλασσα που σ’ αναμένει
ο φλοίσβος της γέμισε 
την απόσπερη ελπίδα μου , για το στεριανό προορισμό σου

''ΟΝΕΙΡΑ'' της Ανδριανής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Κοιμάμαι μα εσύ έρχεσαι στα όνειρά μου και είναι σαν να μην έχω παραδοθεί στον ύπνο.
Ακόμα και έτσι, νιώθω το άγγιγμά σου.
Δεν είσαι όνειρο, είσαι απτός, είσαι εδώ και πλημμυρίζω από τη μυρωδιά του δέρματός σου, με ζεσταίνει η καυτή σου ανάσα, με αναστατώνει το παθιασμένο σου φιλί.

Κοιμάμαι και όμως ανταποκρίνομαι στα χάδια σου.
Δεν θέλω να ξυπνήσω.
Προτιμώ να σκηνοθετώ την ζωή μου μαζί σου, έστω και αν είναι μόνο όνειρο.
Γιατί τουλάχιστον αυτό, το ζω,
με τον τρόπο που επιθυμώ εγώ...

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ!

''ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ'' του Γιώργου Βασιλάτου (Κεφαλονιά)

Χάσαμε το λεωφορείο της ζωής και περιμένουμε στη στάση, με σκυμμένο κεφάλι και χαμηλωμένο βλέμμα. Ακόμα και κάποιες φορές, που μπορέσαμε να επιβιβαστούμε, μας κατέβασε ο Ελεγκτής...
Μας κατέβασε, λέει.... γιατί κάνανε πολύ θόρυβο ...τα όνειρά μας και χαλάγαμε την ησυχία των άλλων επιβατών!!!!!
Εξάλλου, όπως μας είπε, δεν είχαμε εισιτήριο. Μα εμείς δεν ξέραμε ότι χρειαζόταν....
Όταν είσαι 18 τι να το κάνεις το εισιτήριο? Ποιος ελεγκτής θα τολμούσε να ελέγξει τα όνειρά μας!!!
Περνώντας ο καιρός, τα όνειρά μας πάψαν να κάνουν τόση φασαρία (θα κουράστηκαν μάλλον...) και μας άφησαν κάποιες φορές ν'ανεβούμε. Αλλά στην επόμενη στάση ....τσουπ ο Ελεγκτής...!!!!
Ναι, μα τώρα έχουμε εισιτήριο! Μας έπεισαν ότι χωρίς εισιτήριο δεν πας πουθενά...
Μόνο που το εισιτήριο αυτό, όπως μας είπε ο κ.Ελεγκτής.... δεν ήταν για τη δική τους διαδρομή. Δεν ταίριαζε με τα εισιτήρια που κρατούσαν στα χέρια τους, οι άλλοι επιβάτες.
Μα καλά, όλα τριγύρω αλλάζουν και μόνο αυτός ο ελεγκτής παραμένει ίδιος? Με το ίδιο γκρι σακάκι, το αυστηρό ύφος και το ειρωνικό χαμόγελο....
Με τρομάζει!!!
Περνώντας κι'άλλο τα χρόνια, τα όνειρά μας ησύχασαν τελείως... Μοιάζαμε πια με τους άλλους επιβάτες. Κουρασμένοι, γερασμένοι.... μα με ένα εισιτήριο στα χέρια. Αυτή τη φορά.... ίδιο με το δικό τους!!!
Μόνο, που τώρα πια... Δεν είχαμε που στο διάολο να πάμε...


Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

ΜΙΝΙΣΤΡΟ ΜΟΥ!!!!!!!!!

Κάρο μινίστρο μας,
σου πέμπω ευτούνη τη λέτερα,γιατί έχω πίρολα γκράντε!
Το χωριό μου είναι δω και χρόνους μπαντοναρισμένο στο έλεος του Αγίου Γερασίμου.
Ενα εκκλησάκι πούχουμε, γέμισε κούτσουλους και βερδέλες.
Οι δρόμοι,ας μην το συζητήσουμε καλύτερα!
Φουρτάκους βγάζω κάθε βολά που αποφασίζω να του κάνω βίζιτα!
Σκέφτηκα τώρα με το μνημόνιο,που τόσα πέρπερα μπαίνουν στσι κρατικές πούρσες
μήγαρις είναι μπορετό,νάρθουν λίγες εδεπά!
Θα το στιμάρω πολύ,αν γίνει κάτι τέτοιο,και όταν με το καλό έρθεις στο νησί μας,
θα κατέβω στο Πόρτο να σε υποδεχτώ!
Ελπίζω να μην δείξεις τούτη τη λέτερα σε άλλους,γιατί αν μαθευτεί παραπέρα,
θα αρχινήσουν να με κογιονάρουνε και θα με πάρουν με τσι ματσουκιές!
Θα πουν και με το δίκιο τσου,πως εγώ ένας Κεφαλονίτης με αντενάτους ριζοσπάστες,
κάθομαι και γράφω γρατζαούνες,αντί νάρθω στο Υπουργείο,που ανήκει σε μας
όλους τους Ελληνες και να  κάνω σκινέλα μεγάλη.
Τι τα θες όμως άλλαξαν οι εποχές και τώρα κάνουμε κορεσποντέντσα και έτσι μας κάζει
ότι κάμαμε το καθήκι μας. Ωχ να με σχωρνάς μινίστρο μας,έγραψα κλανιόλα αντί για καθήκον!

Με ούλο το σέβας στο Υψηλό οφίτσιο σας

Λορέντζο(πρώην αξιοπρεπής Επτανήσιος)

Φουγιάζει ο φόρτικας και οι ''Αϋπνοι Κερκυραίοι πετεγολάρουν''

Ομορφη και παράξενη πατρίδα 
ως σαν εσέ πιο βρώμικια δεν είδα
έπνιξαν τα καντούνια τα σκουπίδια
κι ελόου μας, τα ίδια και τα ίδια 
Δεν αγαπάς τον τόπο σου Κορφιάτη
σκεδιάζοντας το μέλλον του,

 ξάπλα εις το κροβάτι
Σε γλεπω απ' τα μικράτα μου όβολα να μαζώνεις
μα φράγκο από τη μπούρσα σου, για το νησί δε δώνεις
Μονάχα με ευκολόγια ο τόπος δεν αλλάζει
τριάντα έτη συναπτά τον γλέπω να ρημάζει.
Παντού βρωμιά και ερείπια ,προσθήκες ,παρεμβάσεις
για να τον σιάσεις τίποτις ,μονάχα να χαλάσεις.
Κάμε μια βόρτα στο Λιστόν και μέσα στα καντούνια
να ειδείς τση Ουνέσκο τ'όνειρο να γένεται μπουκούνια
Αν αγαπάω το νησί

 καθένας σας το ηξέρει
πανέμορφο όμως το΄θελα χειμώνα καλοκαίρι
Μονάχα αν το πιστέψουμε και με δουγειά δικιά μας
θα σώσουμε και τσου Κορφούς και την κλερονομιά μας
Οι φίλοι οπού ζουν εκεί και είναι απ'άλλα μέρη
ας αγαντάρουνε κι αυτοι

 τι όλους μας συφέρει
Ενα νησί που όμοιο του, στον κόσμο δεν υπάρχει
αξίζει την καλύτερη 

απ'όλα μόστρα να'χει !!!

Μετά τιμής Κορφιάτικος φόρτικας !!

Η ΚΟΡΕΣΠΟΝΤΕΝΤΣΑ ΤΩΝ ΞΑΔΕΡΦΙΩΝΕ του Νικ.Δυοβουνιώτη


Αγαπητή μου Ξαδρέφη
Σου στέρνω Κυρά μου εφκειό το μπουλετί.να μου πεις και συ τι να κάμω,γιατί κοντεύω 
να κουρλαθώ.
Άκου το λοιπό τι έγινε:
Ψες,μπονόρα-μπονόρα,πήα στο κάμπο να μάσω λάχανα,και σε δύο ώρες γέμισα δυο παληές
ντεμέλες.Όντας γύρισα στο σπίτι ίπρεπε να παστρέψω και να πλύνω εφκειούς τσου μπελιάδες,γιατί η ψημμένη
η Ιζόρδη δεν έχει καιρό και εφκείνη η δούλα μας η Τζόγια δε νογάει.(Πάντα τση ήτανε λίγο σμπαρλάδα,
αλλά τώρα εμπιτσιλήρησε με μίας.
το προσεισμικό Λιθόστρωτο του Αργοστολιού
ανώτερο όλων!

Στόχος του εξαιρετικού εφκειού λίμπρο είναι να ζωντανέψει την Επτανησιακή ντοπιολαλιά,
ελπίζω να βοηθήκουμε ούλοι μας σε τούτη την προσπάθεια στσι αναμετάξι μας παρόλες

έκδοση του βιβλίου από το Ιδρυμα Φωκά-Κοσμετάτου

Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΥΓΕΝΩΝ ΣΤΟ ΤΖΑΝΤΕ του Διον. Ρώμα


''Επρόκειτο για μια ακριτική κοινωνία που έδωσε βαρύτητα εκ των πραγμάτων στον πόλεμο γιατί ήταν άμεση η ανάγκη επιβίωσης.
Ετσι η πνευματική ζωή τους ήταν αρκετά περιορισμένη.Η μόρφωση των λίγων σπουδαγμένων  περιοριζότανε στο Σχολείο του Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη και άντε κανά χρόνο στην Πάντοβα.Οι λοιποί άρχοντες περιορίζονταν στην καλλιέργεια και επιτήρηση των φέουδων τους και στις διαμάχες στο Κονσίλιο ντέϊ Νόμπιλι.
Με λίγα λόγια το μορφωτικό επίπεδο της ανώτερης τάξης της Ζακύνθου τον 16ο και 17ο αιώνα ήταν χαμηλό.Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι ενώ τα ελληνικά τους είναι ορνιθοσκαλίσματα(γρατζαούνες θα έλεγα εγώ),όταν βλέπουμε να γράφουν ιταλικά ή γαλλικά είναι σαφώς καλύτερα.
Ανάμεσα στα χαρτιά μου, συνεχίζει ο κόντες Διονύσιος Ρώμας,ήταν πριν χαθούν στον σεισμό, επιστολές της προγιαγιάς μου(παθολογικά ζηλότυπη),στον προπάππο μου,που ......σουρτούκευε στους Κορυφούς σαν πρόεδρος της Ιονίου Γερουσίας.
Ηταν λοιπόν τα γραπτά της, ανορθόγραφα και ορνιθοσκαλίσματα.Οταν όμως στην επιστολή έγραφε στα ιταλικά, η ορθογραφία και η καλλιγραφία ήσαν άψογες!
Ηταν ωραιοτάτη,μητέρα 12 παιδιών,φανατική ορθόδοξη και δεν είχε πατήσει το πόδι της έξω από το Τζάντε.Αυτή και η αδελφή της(χήρα Μεταξά που είχε παντρευτεί τον τον Βαυαρό πρίγκιπα Βρέντε)ήταν οι στερνοί γόνοι της φαμίλιας των Κόντε Μπάλσαμο που εξέλειψε.''


ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ


Το 1787 γεννήθηκε στην Λευκάδα.Ανήκε σε μία από τις επιφανέστερες οικογένειες του νησιού.
Γιός του Ζαχαρία Ζαμπέλιου.
Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και στο Παρίσι.
Συνδέθηκε στην Ιταλία με τους Αλφιέρι,Φώσκολο,Σολωμό και Καϊρη.
Στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Κοραή.Η συναναστροφή του , με όλους αυτούς και η φυσική κλίση του,ανοίγουν στον Ζαμπέλιο τον δρόμο της ποίησης.
Διετέλεσε ανώτατος δικαστής στην Κεφαλονιά,στην Λευκάδα και στην Κέρκυρα επί εποχής Αγγλικής κατοχής των Επτανήσων.
Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και βοήθησε πάρα πολύ την Ελληνική Επανάσταση,παρόλο που ο 
κίνδυνος από τους άγγλους ήταν μεγάλος.
Εστειλε μάλιστα σώμα από 853 Λευκαδίτες πολεμιστές, που πήρε μέρος στην Εξοδο του Μεσολογγίου και στην πολιορκία της Ακροπόλεως.
Εγραψε 12 τραγωδίες στην καθαρεύουσα με εκφράσεις από την Επτανησιακή ντοπιολαλιά.
Ευτυχώς τότε δεν θεωρούσαν ντροπή να μιλάνε και να γράφουνε στην ντοπιολαλιά μας, όπως δυστυχώς γίνεται σήμερα.
Πέθανε στην Λευκάδα το 1856.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΚΑΣΙΑΝΟΣ 1853-1908


Ο Ιωάννης Τσακασιάνος του Γεωργίου και της Μαρίας, το γένος Μαρμαρά, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Ο πατέρας του (πέθανε όταν ο Τσακασιάνος ήταν μόλις εφτά χρόνων) καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Βενετίας και η μητέρα του ήταν υφάντρα. Είχε πέντε αδέρφια, δύο κορίτσια και τρία αγόρια. Σε παιδική ηλικία δούλεψε στο κουρείο του θείου του Νιόνιου Τσακασιάνου, ονομαστό στη Ζάκυνθο και στέκι επιφανών ζακυνθίων. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του κοντά στο θείο του, ο Ιωάννης ήρθε σε επαφή με ποιητές και καλλιτέχνες και μελέτησε ποίηση (κυρίως το Διονύσιο Σολωμό), κιθάρα και ξένες γλώσσες. Ο ζήλος του ήταν μεγάλος και στα δεκαοχτώ του χρόνια γνώριζε γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά και έπαιζε καλά κιθάρα, ικανότητες που τον έκαναν δημοφιλή στους αριστοκρατικούς κύκλους της εποχής. Την ίδια εποχή έγινε συνιδρυτής (από κοινού με τους Μαρτζώκη, Επισκοπόπουλο, Δεβιάζη, Πελεκάση και άλλους) και βασικός χρηματοδότης του περιοδικού Ποιητικός Ανθών. Το περιοδικό έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από λόγιους όπως ο Ανδρέας Λασκαράτος και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, επαινέθηκε από τους αθηναϊκούς λογοτεχνικούς κύκλους. Στις σελίδες του ο Τσακασιάνος δημοσίευσε πλήθος στίχων, κυρίως με το ψευδώνυμο Σπουργίτης.
Λίγο αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο, έγινε ιμπρεσάριος και εργολάβος θερινού θεάτρου, που ανεγέρθηκε στη Ζάκυνθο με προσωπικά του έξοδα. Η γνωριμία του με μια πρωταγωνίστρια του θεάτρου Ροσσίνι στη Νάπολη του γέννησε την ιδέα για τη δημιουργία θιάσου, ο οποίος όμως δεν ευδοκίμησε και οδήγησε τον Τσακασιάνο σε οικονομική καταστροφή. Εγκατέλειψε τη γενέτειρά του και ταξίδεψε στην Αθήνα, όπου εξέδωσε τη σατυρική ποιητική συλλογή Κόντε Σπουργίτης και το Πρωτοχρονιάτικο δώρο, που γνώρισαν επιτυχία.
Επέστρεψε στη Ζάκυνθο και άνοιξε βιβλιοπωλείο, επιχείρηση που επίσης πτώχευσε. Με παρέμβαση πολιτικών κύκλων της Ζακύνθου και ενέργειες της Σοφίας Τρικούπη διορίστηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη υποτελώνης, αρχικά στο Φισκάρδο και στη συνέχεια στην Ιθάκη,  την Κυπαρισσία, τον Πόρο, την Άρτα, τη Λευκάδα, τη Λάρισα και το Ναύπλιο, συνέχισε ωστόσο να ξοδεύει όσα χρήματα κέρδιζε.
Hταν πολύ έντιμος στην άσκηση των καθηκόντων του,γιαυτό έπαιρνε και αλλεπάλληλες μεταθέσεις,όπως διαβάσατε παραπάνω.Κάποτε σατύρισε σκληρά το ''δυστυχώς επτωχεύσαμε'' του Τρικούπη και οι γνωστοί παρατρεχάμενοι τον απέλυσαν και τον φυλάκισαν.Οταν επανήλθε ο Τρικούπης στην πρωθυπουργία,όχι μόνον τον απεκατέστησε,αλλά τον προήγαγε κιόλας!
Κάποτε χαστούκισε έναν κυβερνητικό βουλευτή που ζητούσε φορτικότατα ρουσφέτι.Εστειλε αμέσως τηλεγράφημα στον Τρικούπη: ''Ταύτην την στιγμήν εχαστούκισα βουλευτήν σας ΣΤΟΠ αν επιθυμείτε διατάξατε έλθω απολογηθώ δια μπόμπας ΣΤΟΠ
Η πρωθυπουργική απάντηση ήρθε: ''ευχαριστήρια δια εκτέλεσιν των καθηκόντων σας ΣΤΟΠ''
Dionisis Vitsos Ελέαμε με την Ένωση πως θα μας Ελληνίστε,
μα εσείς μας ξελληνέψατε, μας απαξαθρωπίστε.

«Γεροντοπαραξενάδες του σπουργίτη», 51-52. 1886. Δημ. Μάργαρης (επιμ.), Ανδρέας Λασκαράτος. Σατιρικοί και ευθυμογράφοι. Βασική Βιβλιοθήκη, 23. «Αετός» Α.Ε., 1954. 70
-Andreas Staveris-Polikalas «Δρόμοι στενοί, άνθηα, σκυλιά, καμπάναις, διακοναρέοι, παστέλια, σερενάδες . μανδηλοφόραις κόραις καρδιοπλάναις, καλοί, κακοί, δειλοί, παλληκαράδες! Λίγα μυαλά, πολλαίς γλωσσοκοπάναις . λούσο, αργαλοί, και "-Hurrah!" και ποιητάδες. Κι’ αυτή τη θεία ζωγραφιά του Χάση, μουρλόχωρα την έχουν ονομάσει».
Γιάννης Τσακασιάνος


Πέθανε στο Ναύπλιο και κηδεύτηκε στη Ζάκυνθο

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

ΑΣΣΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ από την Τάνια Χριστοφοράτου

Μην ξεχάσω να σημειώσω στο ημερολόγιο μου
23 , 24 , 25 Αυγούστου 2013 στο Αργοστόλι στο θέατρο Κέφαλος έκθεση ζωγραφικής

ΣΤΟΥΜΠΑ ΑΠΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

ΥΛΙΚΑ
1 με 1,5 κιλό τριμμένο τυρί από φέτα και μυζήθρα
λάδι,απαραίτητο για την συντήρηση στο ψυγείο
1 καυτή πιπεριά,αν την θέλουμε πικάντικη
ρίγανη
και φυσικά κεφαλονίτικη θρούμπα!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Παίρνουμε ένα γυάλινο δοχείο
Ρίχνουμε σε ένα μπολ αρκετό λάδι,στην συνέχεια δύο στρώσεις τριμμένου τυριού και 
ρίγανης και ανακατεύω καλά.
Αν θέλετε ρίχνετε και μια πιπεριά που έχετε τρίψει πριν στο blender.
Αφού λοιπόν ανακατέψω,ξαναρίχνω λάδι.
Ολο το μίγμα το ρίχνω στο γυάλινο δοχείο και μετά το φυλάω στο ψυγείο.
Α!!!!!!! Μην ξεχάσετε! κάθε φορά που παίρνετε μια ποσότητα,να στρώνετε μετά την επιφάνεια
και να ρίχνετε πάλι λάδι!
Απαραίτητο συνοδευτικό σε οινοποσία ή σε ουζοποσία!
Για κράσι ας μην το συζητήσουμε μα φυσικά ΡΟΜΠΟΛΑ!

ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ Π.ΦΡΟΥΡΙΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ του Γιάννη Γαστεράτου

-Για πάνω από 13 αιώνες το Παλιό Φρούριο της Κέρκυρας αποτελούσε το κέντρο της ανθρώπινης δραστηριότητας στο νησί.
Όμως σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν αλλάξει...
-Οι καινούργιοι λοιπόν φτερωτοί, μόνιμοι κάτοικοι του Παλαιού Φρουρίου,
φροντίζουν να το κρατάνε καθαρό από ποντίκια και έντομα....
Κουκουβάγια της Αθηνάς (Athene noctua)

Σταχτοκεφαλάδες Lanius minor

φωτο:Γιάννης Γαστεράτος Κέρκυρα
στην κοιλάδα του Ρόπα
Έχει μέγεθος (20εκ.) λίγο μεγαλύτερο από τον Αετομάχο. Το ράμφος του είναι το χαρακτηριστικό ράμφος των Κεφαλάδων, δηλαδή κοντό, χοντρό και γαμψό στο πάνω μέρος. Το φτέρωμά του παρουσιάζει τριχρωμία (γκρίζο, μαύρο και άσπρο). Αναλυτικότερα, γκρίζο χρώμα έχει στο κεφάλι, στον αυχένα, στη ράχη και στο ουροπύγιο. Μαύρα είναι τα φτερά του, η ουρά, το ράμφος, τα πόδια καθώς και μια λωρίδα κατά μήκος των οφθαλμών, η οποία στο αρσενικό είναι παχύτερη καταλαμβάνοντας και το μέτωπο. Λευκό χρώμα έχει στο λαιμό και σε μια λωρίδα στα φτερά, ενώ το στήθος και η κοιλιά είναι λευκά με ρόδινη απόχρωση. 
Κελαηδά από την κορυφή θάμνων ή δέντρων που βρίσκονται στα όρια της επικράτειάς του και κάνει επίσης γαμήλιες πτήσεις. Συχνά θα τον δούμε επίσης πάνω σε καλώδια δίπλα στο δρόμο. Είναι είδος που έχει αραιή κατανομή στην Ελλάδα, και χαμηλούς πληθυσμούς αλλά κατά την μετανάστευση οι σταχτοκεφαλάδες είναι πολύ περισσότεροι και με πιο ευρεία κατανομή στη χώρα μας. Ο πληθυσμός του παρουσιάζει μικρή μείωση στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια
Καθεστώς προστασίας:
Ι. Συμπεριλαμβάνεται στον Κατάλογο του Κόκκινου Βιβλίου για τα απειλούμενα σπονδυλόζωα της Ελλάδος, στην κατηγορία Ανεπαρκώς Γνωστά
ΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της Κοινοτικής Οδηγίας 79/409 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διατήρηση των άγριων πουλιών.
ΙΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων

Ιστορία ενός ακρόπρωρου (corfu history,Περ.Λάσκαρις,Σπ.Σκλαβενίτης,Θ.Τζ.)


Το ακρόπρωρο της μιας εκ των δύο γαλερών του κόμητος Γ. Θεοτόκη με κυβερνήτη τον αδερφό του Μάρκο ο οποίος είχε επωμισθεί τη μεταφορά πόσιμου νερού απο τις Μπενίτσες στο Ν. Φρούριο (50 βαρέλια την ημέρα) κατα την πολιορκία του 1716.

Ο άγιος παριστάνεται φορώντας την επίσημη αρχιεπισκοπική στολή. Στο αριστερό χέρι φέρει το Ευαγγέλιο και στο δεξί την κέραμο απο το γνωστό θαύμα το οποίο του αποδίδεται.

Πηγές:-Α. Νικηφόρου, Δημόσιες τελετές στην Κέρκυρα κατα την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας, εκδ. Θεμέλιο, 1999.- Λ. Βροκίνης, Περί των ετησίως τελουμένων εν Κερκύρας Λιτανειών του Θ. λειψάνου του Αγ. Σπυρίδωνος και της εν έτει 1716 πολιορκίας της Κέρκυρας, Κέρκυρα, 1893.σελ. 94

Φωτο: Α. Νικηφόρου, ο.π. (εικ. XXXVI)

- Το ακροστόλιο αυτό υπήρχε στην εκκλησία του αρχοντικού Θεοτόκη στο Τρίκλινο. Εκλάπη πιθανόν κατόπιν ....παραγγελίας , γνωστού δικηγόρου της Κέρκυρας....Όταν άρχισαν να αποκαλύπτονται οι δράστες της κλοπής ενεφανίσθη ως δια μαγείας η κεφαλή του Αγίου εκει από όπου είχε αφαιρεθεί, το σώμα του όμως παραμενει εξαφανισμένο....Η ασώματος κεφαλή κοσμεί το καθιστικόν της κληρονόμου  Μαριλας Νταντου Βεντουρα στην Κέρκυρα...
- Πρωτοδημοσιεύτηκε στο βιβλίο: Σπυρίδωνος Μάρκου Θεοτόκη, "Αναμνηστικόν τεύχος της Πανιονίου αναδρομικής εκθέσεως εκδιδόμενον δαπάνη των δαπάνη των επί του πανηγυρισμού της Ενώσεως Επιτροπών Κεντρικής και Κερκυραϊκής". Εν Κερκυρα, Χρωμοτυπολιθογραφείον αδελφ. Γ. Ασπιώτη, 1914.Η λεζάντα γράφει: "Ακροστόλιον του ιδιοκτήτου κατέργου του κομ. Μάρκου Θεοτόκη, το οποίον συμμετέσχε της πολιορκίας και ύδρευσε τον Ενετικόν στόλον καθ’ολην αυτης την διαρκειαν διερχομενον δια των εχθρικων πλοιων. Το ακροστόλιον τουτο εξετεθη εν τη Πανιονιω αναδρομικη εκθεσει παρα της Κομ. Θηρεσιας Θεοτοκη-Κοντη".
- η φωτογραφία είναι παλαιότερη της εκδόσεως του βιβλίου και λανθασμένα αναφέρεται πως κρατούσε ποιμαντική ράβδο στο αριστερό χέρι. Πηγή αυτής της σύγχυσης ίσως είναι η φωτό στην έκθεση του Σπ. Θεοτόκη στην οποία φαίνονται δυο εκθέματα δεξιά κι αριστερά του ακροστολίου που παραπέμπουν σε ράβδο, δεν έχουν σχέση όμως με το ακροστόλιο. Με μια πιο προσεκτική παρατήρηση φαίνεται, το Ευαγγέλιο στο αριστερό του χέρι.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΑΝΙΤΟΧΩΡΙ ΚΥΘΗΡΩΝ της Ελένης Χάρου

ΚΥΘΗΡΑ,ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ,ΕΛΕΝΗ,ΧΑΡΟΥ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΑΟΣ,ΑΓΙΑ,ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ,ΜΑΝΙΤΟΧΩΡΙ
Η αγία Παρασκευή στο Μανιτοχώρι. Μαρτυρείται το 17ο αι. Είναι κοντά στον πύργο με τη ζεματίστρα των φεουδαρχών Βενιέρων. Χτίστηκε από την οικογένεια Βενιέρη. Σήμερα ανήκει στην οικογένεια Καλούτση.
Πηγή: ilovekythera.com(αρχείο Ελένη Χάρου)

24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1879 ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

-Πάρ'ένα σβώλο,Μήτρο,

και διώξ'εκείνα τα σκυλιά,που μου χαλούν το φύτρο.

Ο χερουλάτης έφαγε τ'άχαρα δάχτυλά μου

και στην αλετροπόδα μου ελυώσαν τα ήπατά μου.

Δυό μήνες έρρεψα εδεδώ,εσάπισα στη νώπη

μ'αρρώστια με γεράματα!Βάσανα,νήστεια,κόποι

γι'αυτό το έρμο το ψωμί!.............
..............
Εξέχασες και δεν μ' ακούς; εσένα κράζω Μήτρο,

διώξε σου λέω τα σκυλιά που μου χαλούν το φύτρο...

-Είναι του Ρήγα δεν κοτώ..Για κύτταξ' εκεί πέρα

να ιδής τι θρώς που γίνεται,τι χλαλοή ,πατέρα!

Τί Ρήγας,τι Ρηγόπουλα!είν' ο καινούριος κύρης,

που πλάκωσε με ξένο βιό να γένη νοικοκύρης.

Παληόφραγκοι, που πέφτουνε σαν όρνια στα ψοφίμια,

εκείνοι πάντα κυνηγοί και πάντα εμείς αγρίμια.

Και συ τους τρέμεις βούβαλε!Παιδί μες στη φωτιά σου,

που τρίβεις στουρναρόπετρα μ' αυτά τα δάχτυλα σου,

πωχεις τετράδιπλα νεφρά και ριζιμιό στα στήθια,

τους βλέπεις και σε σκιάζουνε! Ο δούλος,είν'αλήθεια,

λίπο ποτάζει μοναχά,ψυχή κ' αίμα δεν έχει 



Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

ΠΟΣΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΑΝΤΕΝΑΤΟΙ ΜΑΣ!

Χαμένος κυριολεκτικά στην καταπληκτική ''Ιστορία της νήσου Λευκάδος'' του Π.Ροντογιάννη,έψαξα να βρω πως αντιδρούσαν οι Λευκαδίτες τον καιρό της αγγλικής κατοχής,πριν την Ενωση.
Στεναχωρήθηκα πολύ συγκρίνοντας με την σημερινή άνευρη εποχή.
Γράφει λοιπόν:
''Παράλληλα ο λαός έδειχνε όπως μπορούσε την εχθρότητα του προς τους Αγγλους.
Ετσι οι πολλοί Λευκαδίτες όχι μόνον αρνήθηκαν να παρακολουθήσουν θεατρικές παραστάσεις που οργάνωσαν οι Αγγλοι μετακαλώντας ξένους ηθοποιούς,αλλά κι εκδήλωναν φανερά την αποδοκιμασία τους τόσο,που έκαμαν τον τοποτηρητή Δέβερτον να φοβηθή και να λάβη προληπτικά μέτρα''.
-Προσέξτε τώρα την συνέχεια:
''Εξ άλλου ήταν γενική η απαίτηση να περικοπούν κατά το ένα τρίτο οι μισθοί των τριάντα ταλλήρων,να καταργηθούν οι θέσεις που δεν προβλέπονταν από το Σύνταγμα,οι συντάξεις 
των ''πολυταλλάρων''.

Και κλείνει ο Ροντογιάννης αναφέροντας για την μεγάλη αγανάκτηση που είχε προκαλέσει το νομοσχέδιο ''περί ετεροχθόνων'' και που προέβλεπε την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων από τους μη Επτανησιώτες Ελληνες που κατοικούσαν στα νησιά!
Στις μέρες μας δυστυχώς υπάρχουν «ερπετά» που αυτοαποκαλούνται Επτανήσιοι και θεωρούν εαυτούς ανώτερους από άλλες γεωγραφικές ομάδες συμπατριωτών μας.

ΟΙ ΜΠΟΥΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ της Ρέας Βιτάλη στο protagon.gr


Photo: katrina radic @flickr
Η Κέρκυρα σε φέρνει αντιμέτωπο με την πλέον ξεχασμένη, υποτιμημένη, σπάνια αξία. Την αρχοντιά. Τόσο που αναλωθήκαμε στο κυνήγι του πλούτου… Τι να μας λέει η αρχοντιά; Κι ύστερα, το ρέμα μάς κατηύθυνε στη φτώχεια... Ξέρεις πόσα ορίζει ως «φτώχεια» ο κακομαθημένος, μ΄ ευκολία; Η αξία της αρχοντιάς παρέμεινε, λοιπόν, διαχρονικά χωρίς ανάγνωση.
Ωστόσο, παρέμενε εκεί. Ολόρθη, πανέμορφη! Σε όποια ηλικία. Επέστρεψα κοντά της. 25 χρόνια μετά. «Έχω πάει Κέρκυρα» δήλωνα. Τόσο ρηχά επιπόλαια αυτά τα «έχω πάει» τα ταξιδιωτικά! Άλλο η Κέρκυρα στα μάτια μιας 25χρονης, άλλο σε 50άρας. Δεν άλλαξε η Κέρκυρα, εγώ άλλαξα. Αλλού κοντοστέκεται η ματιά μου, άλλες ομορφιές ταυτοποιώ ως ομορφιές.
Την Κέρκυρα την περπατάς. Συνήθως με το βλέμμα ψηλά. Φέτες, φέτες ο ουρανός ανάμεσα στα καντούνια. Πόσες εκπλήξεις επιφυλάσσει! Όλο και κάτι... Όπως οι παλιοί φωτογράφοι που φώναζαν «εδώ! Εδώ!»... ένα σωρό «εδώ!».
Τα χελιδόνια που τρέχουν σπινταριστά... «Πάει, την έκαναν!» Λες. Πού, άραγε, θα φτάσουν; Κι ωστόσο, όλο κι όλο, ένας μεγάλος κύκλος. Xορταίνουν απόσταση σε έναν μεγάλο κύκλο και μετά... τσουκ! Στο σημείο που ξεκίνησαν. Να λένε, να λένε. Πόσο χώρο να θέλει μια ψυχή να ρουφήξει ελευθερία, ν΄ αξιωθεί ταξίδι.
Ταξίδι. Μια κορνέτα που ξετρύπωνε μέσα από τις γρίλιες. Δοκίμαζε τον ήχο ξανά και ξανά. Κι έβλεπα χείλη να φυσούν και μάγουλα να φουσκώνουν κι ας μην τα έβλεπα. Έκτιζα εικόνα μ΄ έναν ήχο. «Φιλαρμονική Κέρκυρας». Λίγες πόλεις δόξασαν τόσο τη μουσική... Μέχρι και με την προφορά της ντοπιολαλιάς τους. Ακόμα κι όταν τσακώνονται Κερκυραίοι, τον τραγουδάνε τον καβγά. Ήμουν μάρτυρας. Η μανάβισσα τα έχωσε στον περιφερόμενο μικροπωλητή. Τι τραγούδι του έχωσε! Κι όλα τελειώνουν με την επίκληση του «Άγιε μου Σπυρίδωνα». Πού τους προλαβαίνει όλους ο Άι Σπυρίδωνας! Πού βγάζει άκρη με δαύτους;
Στην Κέρκυρα κοντοστέκεσαι σε μαρμάρινες ταμπέλες πάνω σε συγκλονιστικά οικήματα. Εδώ έζησε ο Διονύσιος Σολωμός. Για φαντάσου! Εδώ ο Λορέντζος Μαβίλης «Αν δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν. Θέλουν μα δε βολεί να λησμονήσουν». Αχ! Εκείνο το συγκλονιστικό «βολεί» που ανοίγει άλλη διαδρομή... όχι δεν μπορούν, αλλά δεν «βολεί». Τους πλάθω να γράφουν, να ψάχνουν τη λέξη... Πιάνει ταβάνι η φαντασία σου, ανοίγεις πόρτες ψηλές που τρίζουν, ανεβαίνεις σκαλοπάτια, περιφέρεσαι σε κάμαρες περπατώντας στα δάκτυλα μην τους ενοχλήσεις… στα χρόνια. Πιο κει, σε άλλο δρόμο… Εδώ ο Ιωάννης Καποδίστριας. Πάντα ένας κόμπος στον λαιμό μου για τον πιο μεγάλο, κατά τη γνώμη μου, πολιτικό άνδρα. Της Μεγάλης Πράξης. Το καθήκον, στο ακέραιο. Από τα πλέον αγαπημένα μου βιβλία για μελέτη-βιογραφία της Ελένης Κούκκου για τον ανεκπλήρωτο έρωτα του Καποδίστρια με τη Ρωξάνδρα Στούρτζα. Η Μεγάλη Πράξη. Τι να μας λέει αυτή η παράμετρος στην πολιτική μας ζωή και πρακτική; Μια ζωή δοξάζαμε τη Μεγάλη Ιδέα. Πιο εύκολο το ‘χουμε!
Μια γυναίκα σήκωσε ένα μαντήλι κοιτώντας προς τη θάλασσα και χαιρετούσε. «Φτάσανε, φτάσανε, Άγιε μου Σπυρίδωνα». Να ‘τος πάλι ο άγιος. Μα πόσα χρόνια είχα να δω τέτοια σκηνή; Να χαιρετάς με μαντήλι… Η Κέρκυρα μοιάζει με μπομπίνα από παλιό φιλμ. Κι ωστόσο έγχρωμο. Δες... Roof Garden Hotel Cavalieri. Από κάπου θα πεταχτεί η Σοφία Λόρεν να παραγγείλει ένα Καμπάρι... Μια Ρένα Βλαχοπούλου να τραγουδήσει... Η Κέρκυρα είναι ταινία. Σας το ορκίζομαι.
Πλατεία Λιστόν, ο ωραιότερος πεζόδρομος με τις τοξωτές στοές μπροστά στη Σπιανάδα, πάρκα, λουλούδια, ένας μπαλονάς, παιδιά να τρέχουν με ποδήλατα, τα καφέ στη σειρά. Παρήγγειλε μια νουγκατίνα εις μνήμην. Μπες σε αγκαλιά. Δώσ’ του ένα φιλί. Δώσ’ του πολλά. Αν δεν τον ποθείς στην Κέρκυρα, φύγε μακριά του. Μη χαραμίσεις τη θέα από ψηλά. Το ηλιοβασίλεμα στη θάλασσα. Τι διαδρομή! Σκέψου ν΄ αναβίωνε το σιρκουί της! Εδώ απαξιώσαμε το ράλλυ Ακρόπολις... Σιρκουί στην Κέρκυρα; Τι θα μας έλεγε το Μόντε Κάρλο; Οι χαμένες αξίες και ευκαιρίες. Η χαμένη αστική τάξη, όπως την καταγράφει ο Νίκος Δήμου στο βιβλίο του. Όλα εδώ. Τα κερδισμένα. Τα χαμένα. Πόσα χαμένα; Πόσα ανεκτά κάναμε αποδεκτά; Πόσα απαξιώσαμε επειδή απλώς δεν τα φτάναμε; Kαθοριστικές απουσίες-παρουσίες. Όπως οι μπουγάδες. Οι μπουγάδες της Κέρκυρας απλωμένες στα καντούνια της. «Άνθρωποι» στη σειρά... Να τους αναδεύει ο αέρας. Παντελόνια, μπλούζες, εσώρουχα. Είναι εδώ να λες. Κι ωστόσο απόντες. Η Κέρκυρα διατηρεί τα ίχνη. Αντέχουμε να γίνουμε ιχνηλάτες;
25 χρόνια μετά. Δεν άλλαξε η Κέρκυρα. Εγώ άλλαξα.

ΧΤΑΠΟΔΙ ΚΑΠΑΜΑ επιμέλεια κειμένου Ενωση Ιθακησίων Ελλάδας και το komotinipress.gr

 1η Συνταγή:
Μια γνήσια παλιά Θιακή συνταγή από το βιβλίο του γιατρού κ. Μαγουλά, για μεζέ ή και κυρίως.
- Το χταπόδι πρέπει να είναι μέτριο σε μέγεθος, φρέσκο και καλά γουλισμένο.
- Το πλένουμε και το τεμαχίζουμε αφήνοντας τους αποκλαμούς ολόκληρους και την κουκούλα χωριστά. 
-Το βάζουμε σε μια κατσαρόλα με δυο κρεμμύδια κομμένα, ένα ποτήρι άσπρο κρασί, λάδι, μισό κουτί χυμό τομάτας, ένα φύλλο δάφνη, αρκετό σέλινο και ελάχιστο αλάτι. Προσθέτουμε όσο νερό παίρνει για να βράσει και σιγοβράζουμε, μέχρι να μείνει με το λάδι του και το ζουμί του. 

Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή είναι να βράσουμε το χταπόδι με μικρά ολόκληρα κρεμμύδια, μερικά πατικωμένα δόντια σκόρδο και ένα κομμάτι κανέλλα, ΧΩΡΙΣ να προσθέσουμε καθόλου αλάτι ή τομάτα.

Το χταπόδι καπαμά παραδοσιακά δεν το σερβίρουμε με ζυμαρικά και ρύζι, αλλά μόνο του, σε βαθύ πιάτο, με το ζουμί του. Συνοδεύεται με άσπρο μαλακό ψωμί και άσπρο κρασί παγωμένο. Αν έχετε στο κήπο γλυστρίδα φτιάξτε και μια ωραία σαλάτα με μπόλικο ξύδι και θα μας θυμηθείτε!!!

2η Συνταγή:

Χταπόδι καπαμά από την Ιθάκη

xtapodi-kapama-apo-thn-ithakhΩραίο, καλομαγειρεμένο και μαλακούτσικο χταποδάκι, με γοητευτικά αρώματα από το κρασί και τις ντομάτες!

Συστατικά
1/4  φλ. ελαιόλαδο
1 μεσαίου μεγέθους χταπόδι, καθαρισμένο,
1 φλ. ξηρό λευκό κρασί
2 φύλλα δάφνης,
2 φλ. χοντροκομμένο άγριο σέλινο (με τα φύλλα του),
2 ψιλοκομμένα κρεμμύδια
4 σκελίδες σκόρδο, καθαρισμένες και κοπανισμένες
1 φλ. ντοματίνια κομμένα και αποφλοιωμένα
αλάτι και πιπέρι
οδηγίες
1. Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μια μεγάλη κατσαρόλα και τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια, το σέλινο, και το σκόρδο σε μέτρια φωτιά μέχρι να μαλακώσουν, για 8 περίπου λεπτά.
2. Προσθέτουμε το χταπόδι, κλείνουμε το καπάκι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε για 25 λεπτά.
3. Βγάζουμε το χταπόδι από την κατσαρόλα και το τεμαχίζουμε σε 8 κομμάτια.
4. Το ξαναβάζουμε στην κατσαρόλα, προσθέτουμε τα δαφνόφυλλα, τα ντοματίνια και το κρασί. Αφήνουμε να πάρει μια βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε το μαγείρεμα με το καπάκι για άλλα 45 λεπτά πάνω-κάτω ή μέχρι να μαλακώσει αρκετά το χταπόδι και να πήξει η σάλτσα.
5. Αλατοπιπερώνουμε και σερβίρουμε το φαγητό σε μεγάλα κομμάτια όσο είναι ακόμα ζεστό.

ΚΑΜΙΝΑΔΕΣ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ της Ελένης Χάρου

Εκτός από τη λουλουδιέρα,ένα ακόμα αρχιτεκτονικό στοιχείο στην εξωτερική όψη
του Κυθηραϊκού σπιτιού είναι η χτιστή καμινάδα,που εκτός από την πρακτική χρήση της,
έχει και μεγάλη διακοσμητική αξία.
Οι περισσότερες με κωνικές απολήξεις,τις οποίες επιστέφει πολλές φορές μια κανονόμπαλα
από το ένδοξο παρελθόν.
Στις σύγχρονες οικοδομές γίνεται ως επί το πλείστον αντιγραφή της παλιάς καμινάδας
για διακοσμητικούς κυρίως λόγους.
Στο Κυθηραϊκό ιδίωμα λέγεται ''κάμπαστρος'' κι αυτοί που κρυφακούγανε τα παλιά
χρόνια από τις καμινάδες τα μυστικά των χωριανών που μαζεύονταν κοντά στο τζάκι,
λέγονταν ''καμπαστρολόγοι''.
Σημείωση του ιστολογίου:όταν άρχισα να αντιγράφω το κείμενο αυτό,αισθάνθηκα σαν τσου παλιούς καλογέρους που αντέγραφαν τσου αρχαίους κώδικες των αντενάτων μας,γιατί τα κείμενα της Ελένης Χάρου είναι θησαυρός.



Κυλινδρική καμινάδα σε σπίτι της Χώρας

Καμινάδα εξαγωνική σε σπίτι στη Χώρα κάτω από το Κάστρο

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΚΕΛΗΣ ΆΒΛΙΧΟΣ

Μιχάλης ή Μικέλης Άβλιχος

Σατυρικός ποιητής, που αναζητούσε την αξία της σάτυρας στην αξιόπιστη κριτική.

Ο Μιχάλης Άβλιχος, που γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1844 είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής και υπεύθυνα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο συνεχιστής του έργου του Λασκαράτου. Ανήκει στην ομάδα των προσολωμικών ποιητών, που όμως ειδικεύτηκαν στην σάτυρα. Όμως αν και σατυρικός ποιητής δεν έδινε καμμιά αξία στην σάτυρα.
-Η σάτυρα, έλεγε, δεν είναι ποίηση. Για να σατυρίσεις ένα πρόσωπο σημαίνει πως του κάνεις πρώτα κριτική και το συμπέρασμά σου το λες με στίχους.Ο Μιχάλης ή Μικέλης Άβλιχος καταγόταν από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια και μεγάλωσε μέσα σε περιβάλλον ευνοϊκό για την πνευματική του ανάπτυξη. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχτηκε στο Πετρίτσειο Λύκειο, στο Ληξούρι και αργότερα ταξείδεψε στην Βέρνη της Ελβετίας όπου συνέχισε τις σπουδές του. Στη συνέχεια θα ταξιδέψει και θα συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, στη Βενετία και στη Ζυρίχη.

Η περίοδος που βρέθηκε σ’αυτές τις πόλεις ήταν τότε που τα επαναστατικά ρεύματα συντάραζαν όλη την Ευρώπη από άκρου σε άκρον. Ο νεαρός Ληξουριώτης θα επηρεαστεί από την επαναστατική κίνηση και ιδιαίτερα από την γνωριμία του, την προσωπικότητα και τις ιδέες, του Ρώσσου αναρχικού, Μιχαήλ Μπακούνιν.
Ο Μιχάλης Άβλιχος επηρεάστηκε πάρα πολύ από τις επαναστατικές ιδέες των ευρωπαϊκών κινημάτων και επιστρέφοντας το 1872 στο Ληξούρι, με αρκετές γνώσεις και διάθεση για επαναστατική δράση, έταξε σαν σκοπό της ζωής του την ηθική και πνευματική αναμόρφωση των συμπατριωτών του και την απέλευθέρωσή τους από τις θρησκευτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις τους. Μάλιστα εκείνο τον καιρό γνωρίστηκε με τον δημοσιογράφο, πολιτικό και αγωνιστή του Επτανησιακού Ριζοσπαστισμού, τον Παναγιώτη Πανά και με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη που και αυτός είχε επηρεασθεί από τις ίδιες επαναστατικές ιδέες τις οποίες όμως απαρνήθηκε όταν εξελέγη βουλευτής Επτανήσων.
Με την επιστροφή του στο Ληξούρι, ο Άβλιχος αρχίζει να γράφει στίχους. Η ποίησή του σκορπισμένη σε κάποια περιοδικά ή σε χειρόγραφα και γνωστά μόνο σε λίγους καθρεφτίζει την μετριοφροσύνη του χαρακτήρα του και την σεμνότητα του ήθους του. Βασικά συνεχίζει να παραμένει αναρχικός και με τα ποιήματά του σατυρίζει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του. Σύγχρονος και συμπατριώτης του Ανδρέα Λασκαράτου, πίστευε όπως κι’ εκείνος στην αναμορφωτική και ηθικοπλαστική δύναμη της σάτυρας.
Η σάτυρά του δουλεμένη, άμεση και καυστική, στρεφόταν πάνω σε όλα τα δεινά του λαού.
Ποτέ δεν έγραψε μια δική του θεωρητική άποψη αλλά του αρκούσε να σατυρίζει τον κυβερνήτη, τον θεομπαίχτη, τον αστυνομικό, τον πατριώτη, τον δικαστή, τον φοροεισπράκτορα, τον θρησκόληπτο. Η σάτυρά του δεν καταφεύγει εύκολα στο γέλιο, όπως η σάτυρα του Λασκαράτου. Η σάτυρα του Αβλίχου είναι περισσότερο σκυθρωπή, πικρή και αιχμηρή. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι μια σάτυρα χωρίς κακία. Οι στίχοι του είχαν ένα εντελώς προσωπικό ύφος, που τους έκανε να διαφέρουν από τους στίχους άλλων σατυρικών ποητών της εποχής του.
Ο Μιχάλης Άβλιχος ήταν ένας άνθρωπος που από μόνος του επέλεξε την κοινωνική απομόνωση και την πνευματική μοναξιά. Οι φίλοι του ήσαν ελάχιστοι.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του επιχειρεί να δώσει ένα πιό σύνθετο έργο με το πολύστιχο σατυρικό ποιήμα “Η Πινακοθήκη της Κολάσεως” όπου ο Διάβολος τον αγγαρεύει να στολίσει την Κόλαση με εικόνες “σατανικών ψυχών.” Ο Άβλιχος με τους στίχους του κατορθώνει να ζωγραφίσει τα πορτραίτα των πλέον μισητών του προσώπων. Όμως οι καυστικοί στίχοι του προκάλεσαν την οργή των συμπατριωτών του.
Το γνωστό ποιητικό έργο του Μικέλη Άβλιχου είναι λιγοστό, τόσο που μόλις μπόρεσε και έγινε ένα βιβλίο. Και τούτο διότι ο ποιητής πολύ δύσκολα έμενε ικανοποιημένος από τα ποιήματά του για να τα δώσει προς δημοσίευση. 

Για το έργο του Άβλιχου, ο διευθυντής της εφημερίδας Ακρόπολης, Γαβριηλίδης, είχε πει. 
“Εάν μιάν ημέρα δουν το φως τα ποιήματα του Άβλιχου, ένας πλανήτης πρώτου μεγέθους θα αναλάμψει στον Ιόνιον ορίζοντα.”Όπως οι περισσότεροι από τους Επτανήσιους ποιητές έτσι και ο Άβλιχος ήταν υποστηρικτής της ζωντανής γλώσσας του έθνους και όλο το ποιητικό έργο του είναι γραμμένο στη δημοτική.
Ο Μιχάλης ή Μικέλης Άβλιχος είχε πολύ λίγους φίλους και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου του 1917 σχεδόν μόνος και παραγνωρισμένος। Όλο το γνωστό του έργο έχει κυκλοφορήσει μόνο σ’ ένα βιβλίο στο οποίο περιλαμβάνεται ένας κριτικός πρόλογος του Κωστή παλαμά.

ΠΗΓΗ:eptanhsa.blogspot.gr

Ο ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗΣ του Μικέλη Άβλιχου

   Ο Μαντζουράνης
   υποψήφιος εν Κεφαλληνία.
   Ένας στην Αλεξάνδρεια ξακουσμένος.
   που επλούτησε στον τζόγο με καρπιαίς
   μας ήρθε κολονάτα φορτωμένος
   για βουλευτής στις νέες εκλογές.
   Κι' έξω ντελάλι βγαίνει και φωνάζει
   Κεφαλλονήτες αν στο πρόσωπό σας
   φιλότιμο υπάρχει κι' ανθρωπιά
   αποκριθείτε με το φάσκελό σας
   σε κείνον που σας πήρε για τραγιά
   Της Σάμης χωρικοί, Πυλαρινοί, Ρισσιάνοι
   πετάξτε του στα μούτρα τις δραχμές
   δείξτε του στην τιμή σας πως δεν φτάνει
   και δις πληρώσετέ τον με φτυσιαίς.


   σημείωση σύνταξης: 
   Δυστυχώς όταν έρχονται εκλογές,δεν θυμόμαστε τις παρακαταθήκες των σοφών           αντενάτων μας.
  Το μόνο ποίημα που νομίζω ότι πρέπει να αφιερώσω είναι το παραπάνω του Μικέλη     Αβλιχου!