Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Σκάροι Λευκάδας: Κορώνα στο κεφάλι του νησιού μας

1
Ο πανέμορφος ορεινός όγκος των Σκάρων. Το Ομηρικό Νήιον κατά τον μεγάλο Γερμανό αρχαιολόγο Wilhelm Dörpfeld (Γουλιέλμο Νταίρπφελντ). Ο Άθωνας της Λευκάδας κατά τον Αλεξανδρίτη φιλόλογο και ιστοριοφίδη Σπύρο Σούνδια.
23
Η κορώνα στο κεφάλι του νησιού μας, της Λευκάδας, λέμε εμείς. Ένα πανέμορφο αιωνόβιο δρυοδάσος που χρήζει προστασίας. Πηγή πλούτου, ακόμη και σήμερα, για τον τόπο μας – φανταστείτε τους παραλιακούς οικισμούς της ανατολικής ακτογραμμής του νησιού μας (Νικιάνα, Περιγιάλι, Νυδρί) χωρίς τους Σκάρους. Ευελπιστούμε η νέα Δημοτική Αρχή να σκύψει στο πρόβλημα, να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις…
Οι φωτογραφίες μας στάλθηκαν από αναγνώστη μας που ψάρευε ανοιχτά της Νικιάνας και μας θυμήθηκε, όπως μας γράφει. Καλά έκανε, τον ευχαριστούμε, γιατί εμείς με τα τρεχάματα των ημερών το βλέπω λιγάκι δύσκολο να επισκεφτούμε σύντομα τους Σκάρους. Θα το προσπαθήσουμε όμως…
πηγή:http://www.kolivas.de/

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

ΜΑΡΑΘΟΝΗΣΙ του Σπύρου Τσιώλη

 Ευρίσκεται προς τα ΝΔ της Ζακύνθου και προς την Α. πλευρά του λιμένος του Κερίου (νάφθης). Εκαλείτο παλαιότερα και Νήσος του Μαραθέα και είχε παραχωρηθεί  στον Θεοδόσιο Παλαιολόγο , από τον Προβλεπτή Π. Φωσκολο.Στην συνέχεια κατέληξε στην ιδιοκτησία των κομήτων Μακρή.
Στο νησί υπήρχε ο ναός της Θ. Οδηγήτριας, της Μαραθονησιωτίσσης .

Η ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ του Θεοδ.Πιτικάρη

Η Ελλάδα είναι χώρα τριτοκοσμική σύμφωνα με τον πίνακα κατάταξης MCI.
Σε 700 μέρες έχασε το 40% του ΑΕΠ.
Κάποτε ήταν φτωχή,μιλάμε για την ηπειρωτική χώρα και όχι για τα Επτάνησα.
Ομως ανέβηκε στην 28η θέση πλούτου παγκοσμίως!
Σήμερα χάνει και την πολιτιστική κληρονομιά της!
Μιλάμε για διεκδίκηση αετωμάτων Παρθενώνα ή για Καρυάτιδα,ενώ ξεπουλάμε μέσω
ΤΑΙΠΕΔ την εγχώριο περιουσία μας.
Υπάρχει μια ΙΕΡΗ ΓΡΑΜΜΗ...
Αυτή που ξεχωρίζει τον βάρβαρο από τον μετέχοντα της ελληνικής κοσμόπολης.
Αυτήν την γραμμή έχουμε ΧΡΕΟΣ να την κρατήσουμε ζώσα!

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΕΥΣΤ.ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ της Ειρήνης Ζαβιτσάνου

 Γεννήθηκε το 1820 στη Λευκάδα και ήταν γιος  του Ιππότη Ευσταθίου Χαρ. Βαλαωρίτη και της Μαρίας Τουρληνό  και πρώτος  εξαδελφος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. 
 Διδάκτωρ Νομικής της Ιονίου Ακαδημίας συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι. 
 Το 1849 είχε εκλεγεί  πληρεξούσιος Λευκάδας στην Ιόνιο βουλή. 
 Πριν την ένωση με την Ελλάδα είχε διατελέσει και γερουσιαστής ενώ είχε θέση υποψηφιότητα για την προεδρία της Γερουσίας. Μετά την ένωση της Επτανήσου εξελέγη και πάλι βουλευτής το 1868 και διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Μπ. Ρούφου(1866) και Θρ. Ζαΐμη 1869) και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Δ.Βούλγαρη (1868). 
 Κατά το 1872 παρέστη ως αντιπρόσωπος του βασιλέως εις τους γάμους του διαδόχου της Δανίας, όπου και έλαβε τον μεγαλόσταυρο του Δανεβρόγ και του αγίου Ολάφ της Σουηδίας. Πλην των παρασήμων τούτων έφερε τον μεγαλόσταυρον του σιδηρού στέμματος της Αυστρίας, την μεγάλην ταινίαν του Μετζιτιέ, τον ταξιάρχην του αγίου Μιχαήλ και Γεωργίου της Αγγλίας και τον ανώτερον ταξιάρχην του Σωτήρος. 
 Το 1874 διορίστηκε πρεσβευτής της Ελλάδος στο Λονδίνο .Επανεξελέγη βουλευτής τον Δεκέμβριο του 1881, ακολουθώντας τον Τρικούπη μετά το θάνατο του Κουμουνδούρου, και διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής την περίοδο 1882-1883. 
 Ήταν παντρεμένος με την Ρόζα - Μαρία το γένος ΠαναγιώτηΣτεφάνου, κόρη αρχοντικής ζακυνθινής οικογένειας εμπόρων και πολιτικών,με την οποία είχαν αποκτήσει τρία παιδιά: την Ονορίνα, τον Ευστάθιο-Ερρίκο και τον Περικλή. 
 Απεβίωσε στις 30 Ιουλίου 1887 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στην Λευκάδα.
Πηγές:Βικιπαίδεια,Διαδικτυακό αρχειο οικογένειας Βαλαωρίτη,Νεώτερη ελληνική ιστορία





Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ του Δημ.Σολδάτου (Λευκάδα)

"Ένα πρωί θα ξυπνήσω
με το στόμα γεμάτο αίματα:
θα είναι από τις λέξεις
που δεν ειπώθηκαν και αυτοκτόνησαν."

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΧΗΣ Ο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ επιμέλεια Κατερίνα Κερασοβίτη

Ο Χαράλαμπος Παχής (1844 – 1891) ήταν Κερκυραίος ζωγράφος, από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της Επτανησιακής ζωγραφικής Σχολής.

Ήταν πολύ νέος, όταν ένας εύπορος φιλότεχνος Εγγλέζος διέκρινε το δυνατό του ταλέντο και του πρόσφερε μιαν υποτροφία για να σπουδάσει στην Ιταλία. Φοίτησε στο Βασιλικό Ινστιτούτο της Νεάπολης και μετά στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά της Ρώμης, με δασκάλους τον Ποντένι και τον Κονσόνι. Επιστρέφει στην Κέρκυρα το 1870 και ιδρύει μια δική του σχολή, η οποία ανέδειξε μερικούς γνωστούς καλλιτέχνες, σαν τον Τσιριγώτη, τον Γιαλλινά και τον Σαμαρτζή.
Λένε πως ο Παχής είχε δημιουργήσει για τις ανάγκες της σχολής του ένα πλούσιο βεστιάριο, το μοναδικό στην Κέρκυρα, που το πούλησε αργότερα και τα χρήματα που έλαβε τα έδωσε προίκα στις δύο όμορφες κόρες του• τη Μέλπω και τη Λίζα. Τη Μέλπω την παντρεύτηκε ο ζωγράφος Σπύρος Πιζάνης και την αδελφή του Πιζάνη, την Ιωσηφίνα, την πήρε ο άλλος ζωγράφος, Γεώργιος Σαμαρτζής.
Τα έργα του Παχή, εκτός από το αισθητικό, παρουσιάζουν κι ένα ιστορικό και λαογραφικό ενδιαφέρον, όπως αυτό που εμφανίζεται π.χ. στις πολυπρόσωπες συνθέσεις του: «Η δολοφονία του Καποδίστρια», «Ο χορός του Ζαλόγγου», «Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄», «Η πρωτομαγιά στην Κέρκυρα», «Ο χορός στο Γαστούρι» κ.ά.
Ο Παχής ασχολήθηκε, επίσης, με την προσωπογραφία, το τοπίο και την αγιογραφία, όπου κι εκεί είναι εμφανής η αφοσίωσή του στον ιταλικό ακαδημαϊσμό.
Ο Χαράλαμπος Παχής τιμήθηκε με δύο βραβεία του Ιονίου Κράτους, δύο βραβεία του Βατικανού και με το χρυσό βραβείο της πρώτης έκθεσης στην Κρήτη το 1900. Ο πίνακάς του «Το Αρκάδι» παρουσιάστηκε στην Πανελλήνια Έκθεση του Ζαππείου το 1875. Το 1878 συμμετείχε στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού με μια τοπιογραφία
η δολοφονία του Κυβερνήτη

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

ΑΓΙΟΜΑΥΡΙΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Ηλία Γεωργάκη

Προπολεμικά ( αλλά και μεταπολεμικά) η συγκοινωνία Λευκαδας-Πειραιά γινόταν με πλοία, με ενδιάμεσους σταθμούς. Ο ''Γλάρος''΄, η ΄'Λουτσίντα'', το ''Πάτραι'' και η ΄Πύλαρος' ήταν ορισμένα απο τα πλοία που προσέγγιζαν την προβλήτα του λιμανιού ή αγκυροβολούσαν άροδο και η εξυπηρέτηση των επιβατών γινόταν με βάρκες. Εδώ έγινε στη δεκαετία του ' 50 (με το ΄Πάτραι΄') ενα δυστύχημα με ανατροπή βαρκας στο λιμάνι. Μεταξύ των επιβατών που έπεσαν στη θάλασσα ήταν και ο Σπύρος Φιλιππας-Πανάγος (ο αείμνηστος συγγραφέας και δημοσιογράφος με το εκρηκτικό χιούμορ). Ο κυρ Σπύρος λοιπόν (οπως τον φώναζαν) αφηγειται στο θρυλικό στέκι στου Μουτρούκαλη την περιπέτεια που έζησε, μέσα στο καταχείμωνο, όταν με βαρκα προσπάθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο (που ήταν αγκυροβολημένο στη μεση του λιμανιού) αλλά ενα ξαφνικό μπουρίνι την ανέτρεψε και έπεσαν όλοι μαζί με τα μπαγκάζια στη θάλασσα(σσ μάλιστα είχαμε και νεκρό). Ο κυρ Σπύρος με το ενα χέρι κρατούσε μια μικρή τσάντα - οπου μέσα είχε και τα ποιήματα του και πήγαινε στην Αθήνα για να τα εκδώσει. Έτσι για να μην πνιγεί με το ενα χέρι κρατούσε υπό μάλης την δερμάτινη τσάντα(που μάλιστα είχε δανειστεί) και με το άλλο κολυμπούσε απεγνωσμένα ώστε να πιαστεί απο ενα κουπί της βαρκας που επέπλεε.
-''Αστραπές, βροντές, κύματα προσπαθώ να πιαστώ και να μην πνιγώ, κρατάω και την τσάντα και δος του '''', αφηγούνταν με παραστατικό τροπο ο κυρ Σπύρος την φοβερή εμπειρία του, βάζοντας για χάριν της αφήγησης και την υπερβολή. Και οπως ήταν εκφραστικός έκανε με τα χέρια του τις κινήσεις.
- 'Κυρ Σπύρο η τσάντα τι είχε μέσα'', τον διέκοψε ο Φιλος (Θεόφιλος) ο Μπάλτσας(σσ ο πατέρας της διάσημης μετζοσοπράνο Αγνής);;;
---Και δίνω μια απλωτή με το ενα χερι, συνέχισε ο κυρ Σπύρος, αστραπές, βροντές, χαμός. Λες και ήμουν χαμένος στον ωκεανό. Κολυμπούσα με το ενα χέρι και με το άλλο κρατούσα τη τσάντα. Παναγιά Φανερωμένη βόηθα!!!
- ''Κυρ Σπύρο η τσάντα τι είχε μέσα'', τον διέκοψε, πάλι, ο Φίλος ο Μπάλτσας.
Τότε σηκώνεται εξαγριωμένος ο Πανάγος και με θυμό-αλλά και με υποτιμητικό ύφος- του λέει:
--'' Όχι Μωρε π.... δεν σου λέω. ΅Εγώ πνίγομαι και εσύ με ρωτάς τι είχε μέσα η τσάντα''!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αγιομαυρίτικες ιστορίες
**********************************************************************************************
Προπολεμικά( αλλά και μεταπολεμικά) η συγκοινωνία Λευκαδας-Πειραιά γινόταν με πλοία, με ενδιάμεσους σταθμούς. Ο ''Γλάρος''΄, η ΄'Λουτσίντα'', το ''Πάτραι'' και η ΄Πύλαρος' ήταν ορισμένα απο τα πλοία που προσέγγιζαν την προβλήτα του λιμανιού ή αγκυροβολούσαν άροδο και η εξυπηρέτηση των επιβατών γινόταν με βάρκες. Εδώ έγινε στη δεκαετία του ' 50 (με το ΄Πάτραι΄') ενα δυστύχημα με ανατροπή βαρκας στο λιμάνι. Μεταξύ των επιβατών που έπεσαν στη θάλασσα ήταν και ο Σπύρος Φιλιππας-Πανάγος (ο αείμνηστος συγγραφέας και δημοσιογράφος με το εκρηκτικό χιούμορ). Ο κυρ Σπύρος λοιπόν (οπως τον φώναζαν) αφηγειται στο θρυλικό στέκι στου Μουτρούκαλη τηνπεριπέτεια που έζησε, μέσα στο καταχείμωνο, όταν με βαρκα προσπάθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο (που ήταν αγκυροβολημένο στη μεση του λιμανιού) αλλά ενα ξαφνικό μπουρίνι την ανέτρεψε και έπεσαν όλοι μαζί με τα μπαγκάζια στη θάλασσα(σσ μάλιστα είχαμε και νεκρό). Ο κυρ Σπύρος με το ενα χέρι κρατούσε μια μικρή τσάντα - οπου μέσα είχε και τα ποιήματα του και πήγαινε στην Αθήνα για να τα εκδώσει. Έτσι για να μην πνιγεί με το ενα χέρι κρατούσε υπό μάλης την δερμάτινη τσάντα(που μάλιστα είχε δανειστεί) και με το άλλο κολυμπούσε απεγνωσμένα ώστε να πιαστεί απο ενα κουπί της βαρκας που επέπλεε.

-''Αστραπές, βροντές, κύματα προσπαθώ να πιαστώ και να μην πνιγώ, κρατάω και την τσάντα και δος του '''', αφηγούνταν με παραστατικό τροπο ο κυρ Σπύρος την φοβερή εμπειρία του, βάζοντας για χάριν της αφήγησης και την υπερβολή. Και οπως ήταν εκφραστικός έκανε με τα χέρια του τις κινήσεις.

- 'Κυρ Σπύρο η τσάντα τι είχε μέσα'', τον διέκοψε ο Φιλος (Θεόφιλος) ο Μπάλτσας(σσ ο πατέρας της διάσημης μετζοσοπράνο Αγνής);;;

---Και δίνω μια απλωτή με το ενα χερι, συνέχισε ο κυρ Σπύρος, αστραπές, βροντές, χαμός. Λες και ήμουν χαμένος στον ωκεανό. Κολυμπούσα με το ενα χέρι και με το άλλο κρατούσα τη τσάντα. Παναγια Φανερωμένη βόηθα!!!

- ''Κυρ Σπύρο η τσάντα τι είχε μέσα'', τον διέκοψε, πάλι, ο Φίλος ο Μπάλτσας.

Τότε σηκώνεται εξαγριωμένος ο Πανάγος και με θυμό-αλλά και με υποτιμητικό ύφος- του λέει:
--'' Όχι Μωρε π.... δεν σου λέω. ΅Εγώ πνίγομαι και εσύ με ρωτάς τι είχε  μέσα η τσάντα''!
η τσάντα''!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Κυνήγι πέρδικας στο Μεγανήσι στα μέσα του 19ου αιώνα

1
Του Παναγιώτη Κονιδάρη
Στο (πολύ) παλιό αγγλικό περιοδικό Fraser’s Magazine, στο τεύχος 56 και στην σελίδα 454 βρίσκουμε μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο Μεγανήσι. Το άρθρο είναι γραμμένο από κάποιους Άγγλους περιηγητές (James Anthony Froude και John Tulloch), πίσω στο 1857!
Μεταφράζουμε όλο το απόσπασμα για να υπάρχει μια πιο πλήρης εικόνα:
«[....] Το φρούριο της Σάντα Μαύρας, όπου εδρεύει η φρουρά του νησιού, στέκεται απομονωμένο στην Λιμνοθάλασσα, και επικοινωνεί με την Πόλη μέσω ενός καναλιού, πέντε πόδες βάθος. Παλιότερα υπήρχε ένα υδραγωγείο και μια υπερυψωμένη δίοδος, χτισμένα από τους Τούρκους, τα οποία καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1825. Οι σπασμένες καμάρες του, εκτεινόμενες πάνω από την λιμνοθάλασσα, σχηματίζουν ένα γραφικό θέαμα.
Επιθυμούσαμε να αφιερώσουμε μια μέρα στην Ελλάδα στο κυνήγι και για τον λόγο αυτό μας έστειλαν στην Βόνιτσα για μια άδεια, η οποία -μας τόνισαν- ήταν απολύτως απαραίτητη και θα την παίρναμε σε μερικές ώρες. Μας έφαγε δύο μέρες και ήταν παντελώς άχρηστη. Ακούγοντας ότι θα βρίσκαμε πολύ καλό κυνήγι πέρδικας στο Μεγανήσι, ένα μικρό νησί μεταξύ της Λευκάδας και της ενδοχώρας κάπου 15 μίλια απόσταση, βάλαμε πλώρη για κει με μια βάρκα που μας νοίκιασε ένας ντόπιος. Το σκηνικό κι από τις δύο πλευρές του θαλάσσιου στενού ήταν μαγευτικό.
Φτάσαμε εκεί κατά το σούρουπο και μας εξασφαλίστηκε διαμονή από έναν γηγενή προύχοντα, ο οποίος δεν μας συνόδευσε στο δείπνο μας, αφού ήταν Σαρακοστή, αλλά δεν είχε καθόλου ένσταση στο να μοιραστεί μαζί μας ένα μπουκάλι τσέρρυ, κάτι που τον έκανε εξαιρετικά φλύαρο.
Το επόμενο πρωί αλωνίσαμε το μισό νησί, το οποίο είναι πετρώδες και με ανώμαλο έδαφος, αλλά δεν χτυπήσαμε παρά τρεις πέρδικες. Βάλαμε επίσης στο σακούλι και το πρώτο ορτύκι της εποχής. Καθώς είχε τρομερή ζέστη και το άθλημα δεν πήγαινε και τόσο καλά γυρίσαμε κατά το απόγευμα στην Σάντα Μαύρα και κάναμε έναν περίπατο με τους ντόπιους ίσαμε τις εκτεταμένες καλλιέργειες ελαιόδεντρων που περιβάλουν την πόλη [....]»
πηγή:http://www.kolivas.de/

Κεφαλονιά – Η Βασίλισσα των Επτανήσων…

Το πιο ωραίο νησί των Επτανήσων.
Συνδυάζει ορεινό, καταπράσινο τοπίο και θάλασσα και βέβαια τα πιο παράξενα της φύσης.
Μύρτος
Τι θα δείτε…
Αργοστόλι, η πρωτεύουσα του νησιού. Θα δείτε την πλατεία του, το θέατρο Κέφαλος που εγκαινίασε η αείμνηστη Μελίνα, τη βιβλιοθήκη του, τον Άγιο Σπυρίδωνα, θα περπατήσετε στο δρόμο με τους φοίνικες που ξεκινάει από την πλατεία, το Φανάρι, τις καταβόθρες, όπου το νερό χάνεται υπογείως στη γη και βγαίνει στην ανατολική πλευρά του νησιού, στη λίμνη Μελισσάνη κοντά στη Σάμη.
Ρομαντική βόλτα το βράδυ στη λιθόστρωτη παραλία του Αργοστολίου.
Βόλτα στον εμπορικό δρόμο του Λιθόστρωτου, εδώ είναι όλη η ζωή του Αργοστολίου.
Φάρος Αγ. Θεοδώρων
Προσκύνημα στην Αγιά Βαρβάρα, θαυμάσιο εκκλησάκι μέσα σε βράχους,λίγο έξω από το Αργοστόλι, ακολουθείτε τη δεύτερη διασταύρωση προς Σάμη, αφού έχετε βγει από το Αργοστόλι και ερχόμενοι από Φάρσα την πρώτη.
Η ιστορία αναφέρει ότι η εικόνα βρέθηκε κατά την πτώση στα βράχια ενός τσοπάνη που σώθηκε.
Το εκκλησάκι αυτό οι ντόπιοι το συνηθίζουν για τα μυστήρια τους.
Αγία Βαρβάρα
Αγία Βαρβάρα
Επίσκεψη στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου στο ομώνυμο χωριό, κοντά στο Αργοστόλι, ακριβώς επάνω από το χωριό Τραυλιάτα. Ο οικισμός του κάστρου ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού.
Το Κάστρο

Ληξούρι… Piccolo Parisi, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι. Το μέρος με τους μεγάλους επιστήμονες και λογοτέχνες. Από το Ληξούρι καταγόταν ο σατιρικός ποιητής Αντρέας Λασκαράτος.
Ληξούρι
Ληξούρι
Κηπούρια
Μονή Κηπουρίων
Φισκάρδο, το μοναδικό μνημείο που ο σεισμός το 1953, δεν πείραξε σχεδόν τίποτα. Αξίζει να πιείτε καφεδάκι το δειλινό. Ιούλη – Αύγουστο στο λιμάνι του γίνεται το αδιαχώρητο από σκάφη επώνυμων.
Φισκάρδο
Φισκάρδο
Αγία Ευφημία, ωραίο λιμανάκι για τα ιστιοφόρα και αριστοκρατικό θέρετρο.
Αγία Ευφημία
Αγία Ευφημία
Πόρος, καταπράσινο χωριό και σημαντικός κόμβος επικοινωνίας με την Πελοπόννησο.
Πόρος
Πόρος
Πόρος
Σάμη, το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού πριν λίγο καιρό. Τα τελευταία χρόνια σα λιμάνι είναι ο Πόρος.
Το επιβλητικό καμπαναριό του Αγίου Δυτικού τύπου
Το επιβλητικό καμπαναριό του Αγίου
Δυτικού τύπου
Άγιος Γεράσιμο στα Βαλσαμάτα, προστάτης του νησιού. Να κατεβείτε στο ασκητήριο του, αν δε το κάνετε, δεν είδατε τίποτα.
Η αυλή του Μοναστηριού
Η αυλή του Μοναστηριού
Πλάτανος Αγ. Γερασίμου
Εσωτερικό Νέας Εκκλησίας Αγίου Γεράσιμου
Εσωτερικό Νέας Εκκλησίας Αγίου Γεράσιμου
Συνεταιρισμός Ρομπόλας. 
Βόλτα στον Αίνο, το μοναδικό στον κόσμο με μαύρη Ελάτη, αν είστε τυχεροί μπορείτε να δείτε και άγρια άλογα.
Το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα, στο χωριό Τραυλιάτα.
Το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα,
Πρέπει να επισκεφτείτε και το μουσείο του για να δείτε από κοντά ιερά κειμήλια που φυλάσσονται σ’ αυτό.
Σκάλα, τουριστικό θέρετρο στη Ν.Δ. Κεφαλλονιά.
Άσσος, μοναδικό τοπίο με το ενετικό τη κάστρο.
Το χωριό Κουρκουμελάτα, που κτίστηκε από τον εφοπλιστή Βεργωτή, μετά τους σεισμούς του 53, ένας από τους λίγους επώνυμους κεφαλλονίτες εφοπλιστές που έχουν προσφέρει στον τόπο τους και οι ντόπιοι πίνουν νερό στ’ όνομά του!!!
Μοναστήρι Κηπουρίων, σκαρφαλωμένο στα Δυτικά του νησιού και βρέχεται από το Ιόνιο.
Αν είστε 15αύγουστο, μην παραλείψετε να προσκυνήσετε τα Φιδάκια της Παναγίας στα χωριά Μαρκόπουλο και Αργίνια.
Μία βόλτα από την αριστοκρατική Λειβαθώ (Τραυλιάτα, Λακήθρα, Περατάτα, Κεραμειές, Σπαρτιά, Πεσσάδα), ωραία χωριά με ωραίες αυλές που ευωδιάζουν…
Δειλινάτα, ορεινό κεφαλοχώρι, θα βρείτε και γίδα στις τοπικές ταβέρνες.
Λίμνη Μελισσάνη για βαρκάδα με τους τενόρους – βαρκάρηδες.
Γάμος στη Μελισσάνη
Σπήλαιο Δρογκαράτη, κοντά στη Σάμη.
Δρογκαράτη
Δρογκαράτη
Παραλία Μύρτος. Στις top 10, αν όχι στις top 5 παραλίες του κόσμου. Γνώμη του edirtor, στάση για φωτογράφιση του τοπίου και ειδικά το δειλινό και όχι για μπάνιο, υπάρχουν καλύτερες παραλίες.
Παραλία Μύρτος
Παραλία Μύρτος
Παραλία Αντισάμου, εδώ γυρίστηκε ο λοχαγός Corelli. Καλύτερη κατ΄εμού από το Μύρτο.
Αντίσαμος
Ώρα για μπάνιο…
Παραλία Έμπλυσι, πριν την είσοδο του Φισκάρδου.
Παραλία Έμπλυση
Παραλία Έμπλυση
Άη Χέλης κοντά στα Σβορωνάτα. Σούπερ παραλία για παιδία.
Την είχα προλάβει κάποτε παρθένα παραλία, πλέον τουριστική. Ο άνθρωπος εδώ έχει επέμβει στην περιοχή…
Αη Χέλης
Τα έκτισε όλα, κρίμα…
Πλατύς γυαλός , top οικογενειακή παραλία.
Πλατύς γυαλός
Πλατύς γυαλός
Μακρύς Γιαλός στη Λάσση και ακριβώς δίπλα στον Πλατύ Γιαλό, πάταμε να σε πατώ και νεανική παραλία με πολλά beach bar.
Μακρύς Γιαλός
Μακρύς Γιαλός
Γραδάκια, στη Λάσση, κοντά στο Αργοστόλι.
Γραδάκια
Γραδάκια
Πεσσάδα, δύο καλά κρυμένες παραλίες για λίγους… Μπαίνετε στο τελευταίο δρόμο πριν το λιμάνι,δεξιά. Στην πρώτη κατεβαίνετε αρκετά σκαλιά και στη δεύτερη ακολουθείτε μονοπάτι.
Πεσσάδα
Πεσσάδα
Σπαρτιά
Μία ακόμα καλά κρυμένη παραλία για λίγους…
Τέτοιες παραλίες σε όλη την Κεφαλλονιά υπάρχουν πολλές.
Τη βρίσκετε, ανεβαίνοντας από το τέλος του δρόμου στην κεντρική παραλία, στον πρώτο δρόμο αριστερά και παρκάρετε στο άνοιγμα που κάνει…
Μονοπάτι και σκαλάκια.
Σπαρτιά
Σπαρτιά

Σκάλα, αμέτρητα χιλιόμετρα παραλίας.
Αντίσαμος, φανταστικό τοπίο.
antisamos-beach

Μύρτος
Μύρτος
 Καμίνια
Δαφνούδι για ερωτευμένους.
Αγία Ιερουσαλήμ
Αγία Ιερουσαλήμ
Αγία Ιερουσαλήμ
Αλατιές, δεν έχει δράσει ακόμη επάνω της ο άνθρωπος.
Αλατιές
Αλατιές
Στην Αγία Ιερουσαλήμ και Αλατιές, η κατάβαση είναι πολύ φανταστική μέσα σε καταπράσινο τοπίο.
Παραλία Κορώνι
Παραλία Κορώνι
Παραλία Κορώνι
Παλιός Λινός στο χωριό Κλείσματα, δεν έχει δράσει ακόμη επάνω της ο άνθρωπος. Συνδυάζει και λίγο περιπέτεια το κατέβασμα – άγρια ομορφιά.
Πετανοί με βότσαλο και ΞΙ με κόκκινη άμμο στο Ληξούρι.
Παραλία ΞΙ
Παραλία ΞΙ
Επίσης στο Λήξούρι, κατέβασμα με τα πολλά σκαλιά στην Πλατειά Άμμο.
Πλατιά Άμμος
Διαμονή
Παντού και λύσεις για όλα τα βαλάντια.
Αγία Ευφημία, Καραβόμυλος, Τραπεζάκι, Βλαχάτα, Σκάλα, Σβορωνάτα, Λακήθρα, Λάσση, Κατελειός, Φισκάρδο για τους αθεράπευτα ερωτευμένους.
Φαγητό…
Σ’ όλα τα χωριά, όλο και κάτι θα βρείτε…
Προτείνω τα κάτωθι χωριά :
Δειλινάτα, Βαλσαμάτα – Φραγκάτα, Τραυλιάτα, Περατάτα, Σβορωνάτα, Λακήθρα, Βλαχάτα, Καραβόμυλος, Αγία Ευφημία.
ΨΩΝΙΑ
Μάντολες, παραδοσιακό προϊόν. Όλοι έχουν, αλλά να προτιμήσετε από του Σέσουλα, απέναντι από την εφορία στο Λιθόστρωτο. Είναι οι πιο αυθεντικές και γι’ αυτό τις προτείνω και τις προτιμώ,
Ντόπιο κρασί. Αν βρείτε ρομπόλα (ΟΠΑΠ) από σπίτι να αγοράσετε (Κοινότητα Ομαλών, Τρωϊανάτα, Βλαχάτα). Του συνεταιρισμού προτείνω το brillante (λευκό – ροζέ) το ημίγλυκο.
Τυρί (φέτα, ξεροτύρι)
Θυμαρίσιο μέλι, το καλύτερο.
και τέλος… άφθονη κουρλαμάδα εξυπνάδας που λένε και οι ντόπιοι…
- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/

''Του έρωτα η πυρκαγιά'' της Ανδριαννής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Δεν είναι οι νύχτες του καλοκαιριού φτιαγμένες για μοναξιά.
Σχηματίστηκαν από την αρχή για να τις διασχίζεις σε μια αγκαλιά.
Να βρίσκεσαι έξω με σκέπη τον έναστρο ουρανό,
σε μια παραλία να ακούς μονάχα τον κυματισμό.
Και να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Από το άλλο σώμα σφιχτά να κρατιέσαι.
Δεν είναι οι νύχτες του καλοκαιριού φτιαγμένες για μοναξιά.
Έλα να βυθιστούμε στου έρωτα τη πυρκαγιά...

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Το ηλιακό ρολόι του Αγίου Σπυρίδωνα Λευκάδας

Η καταστροφή έχει πλέον επέλθει, ανεπιστρεπτί φοβόμαστε, διαβάζοντας τα πιο κάτω. Στο μοναδικό ίσως κατακόρυφο ηλιακό ρολόι στον Ελλαδικό χώρο, που είναι εντοιχισμένο στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, στην κεντρική πλατεία της Λευκάδας.
3_roloi_agiou_spyridona5_roloi_agiou_spyridona
Κάποιοι αιθεροβάμονες, εκλιπόντες σήμερα, συμπολίτες μας που διακρίνονταν για την ευαισθησία τους είχαν επισημάνει από νωρίς την επερχόμενη καταστροφή, κρούοντας, με περίσσεια και χαρακτηριστική για την εποχή ευγένεια, το καμπανάκι του κινδύνου προς κάθε αρμόδιο: Αρχαιολογική Υπηρεσία, Δήμο Λευκάδας, Εκκλησιαστικές αρχές. Στου κουφού όμως την πόρτα…
Αδιευκρίνιστο παραμένει πότε ακριβώς φτιάχτηκε η «Μεριντιάνα», όπως έλεγαν οι παλιότεροι το ηλιακό ρολόι. Είναι όμως αρκετά ενημερωτικές για την ιστορία του και τον τρόπο λειτουργίας οι πιο κάτω αναφορές του Δήμου Μαλακάση, καλλιτέχνη, συγγραφέα και συμβολαιογράφου και τουΙωάννη Σ. Παπαδάτου, επίτιμου Γυμνασιάρχη, που δημοσιεύτηκαν, πριν αρκετά χρόνια, στην τοπική εφημερίδα «Δημοκρατική Λευκάδα» (Αρ. Φύλλου 38, Φλεβάρης 1979 και Αρ. Φύλλου 39, Μάρτης 1979):
Στην κύρια ανατολική πρόσοψη του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος, την κείμενη προς την κεντρική πλατεία, βρίσκεται εντοιχισμένη λίθινη πλάκα του γνωστού ηλιακού ωρολογίου (γνωμονιακού κατά την επιστημονική γλώσσα). Οι καιρικές συνθήκες, η πολυκαιρία και οι σεισμοί έχουν φθείρει ολόκληρη την αριστερή όψη της λίθινης πλάκας, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι επιστημονικά καθορισμένες χαράξεις των ευθειών εκείνων που υποδηλώνουν τις ώρες, με τη πτώση της σκιάς της χάλκινης ακίδας (γνώμονος), επάνω σ΄ αυτές.
Χωρίς να είμαστε ειδήμονες μαθηματικοί ή γεωμέτρες, ασφαλώς οι ευθείες αυτές δεν είναι χαραγμένες τυχαία, αλλά προσδιορισμένες επιστημονικά και σε συνάρτηση με τη θέση και τον τόπο του γνωμονιακού ωρολογίου.
Επειδή επαπειλείται άμεσος κίνδυνος καταστροφής και εξαφανίσεως και των άλλων εγχαράκτων ευθειών, που υποδηλώνουν τις ώρες, με την απολέπιση των λίθινων στρωμάτων της πλάκας και επειδή εκείνοι που είχαν την ευτυχή έμπνευση και πρωτοβουλία να το κατασκευάσουν (χρόνος κατασκευής του δεν στάθηκε δυνατό να εξακριβωθεί, από παληά συμβόλαια), διέπονταν από αγάπη προς την πόλη τους και συνεπώς θα ήταν αχαριστία εκ μέρους μας να φανούμε αγνώμονες στην προσφορά τους αυτή. Γι΄ αυτό, παρακαλούμε ευσεβάστως την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία Ιωαννίνων, να μεριμνήσει για τη προφύλαξη και διατήρηση της λίθινης πλάκας του ωρολογίου. Απευθυνόμαστε στην παραπάνω Υπηρεσία, γιατί ο Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος, στη πρόσοψη του οποίου είναι εντοιχισμένη η λίθινη πλάκα, κηρύχθηκε διατηρητέος (ως μνημείον) και βρίσκεται, συνεπώς υπό την προστασία της.
Με την ευκαιρία όμως αυτή υπενθυμίζουμε και την υποχρέωση της ίδιας υπηρεσίας (για τέταρτη φορά) για τη προφύλαξη και αναστύλωση των δύο μαρμαρίνων κολωνών (παραστάδων) της δυτικής εξώθυρας του Ιερού Ναού Γενέσιον της Θεοτόκου (Παναγίας των Ξένων) και των λιθίνων θριγκών, που με τον πιο ελάχιστο σεισμικό κραδασμό, θα καταρρεύσουν και θα καταστραφούν. Οπότε, θα τοποθετηθούν εις αντικατάστασιν τσιμεντένιες κολώνες, θα τις χρωματίσουμε μαρμαρί και θα είναι και στερεότερες «γερές»…
Αλλά, με απόλυτη κατανόηση στα τόσα προβλήματα του δήμου Λευκάδος και με πολλή ταπεινοσύνη και άκρο σεβασμό, προτείνομε στο δήμο Λευκάδος, ν΄ αναλάβει ο ίδιος την αποκατάσταση του γνωμονιακού ωρολογίου της πόλεως, γιατί, έως ότου κινηθούν οι διαδικασίες της αρμόδιας Υπηρεσίας, η πλάκα θα καταστραφεί και έτσι θα λείψει απ΄ τη Λευκάδα αυτό το σπάνιο είδος μετρήσεως του χρόνου.
Τέλος, παρακαλούμε θερμώς τους αρμόδιους ή τις αρμόδιες υπηρεσίες, δημόσιες και εκκλησιαστικές, να μας συγχωρούν εκ των προτέρων τόσο για το οχληρό περιεχόμενο της παρούσης, των παρελθόντων και όσων εις το μέλλον θα επακολουθήσουν για τους κόπους που θα καταβάλουν και για την επιμέλεια που θα επιδεικνύουν. Άλλωστε, για τα όσα οχληρά κατά το παρελθόν επισημάνθηκαν, κανένα όφελος δεν προσδοκούμε, ειμή μόνον τη διατήρηση μιας κάποιας ασήμαντης (αυτής που είναι τελοσπάντων) πολιτιστικής κληρονομιάς, που άφησαν οι πατεράδες μας. Οι στεναχωρημένοι ας εξετάζουν κάτω απ΄ το πρίσμα αυτό τα όσα θα επισημαίνομε στο χώρο μας που όλοι μας κατοικούμε, ζούμε και σκεφτόμαστε και ας μη μνησικακούν.
Η ανεξικακία και η κατανόηση δεν είναι μόνον ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά και χριστιανικά προνόμια και χαρίσματα.
ΔΗΜΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ
Σχετικά με τη δημοσίευση συνεργασίας του κ. Μαλακάση με θέμα το ηλιακό ρολόγι του Αγίου Σπυρίδωνα, είχαμε -μέσω του κ. Μαλακάση- μια ενδιαφέρουσα επιστολή που στάλθηκε προς αυτόν εκ μέρους του επίτιμου Γυμνασιάρχη κ. Ιωάννη Παπαδάτου που δίδει χρήσιμες πληροφορίες.
Η «Δημοκρατική Λευκάδα» ευχαριστεί τόσο τον κ. Παπαδάτο όσο και τον κ. Μαλακάση για τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Σημειώνει, τέλος, ότι ευχάριστα δέχεται συνεργασίες από ανθρώπους που γνωρίζουν τον λευκαδίτικο χώρο και έχουν διάθεση να καταγράψουν τη λευκαδίτικη κληρονομιά.
Η επιστολή του κ. Παπαδάτου -προς τον κ. Μαλακάση- έχει ως εξής:
«Αγαπητέ μου κ. Μαλακάση. Διάβασα στη «Δημοκρατική Λευκάδα» το άρθρο σας για το ηλιακό ρολόγι του Αγίου Σπυρίδωνα και ένοιωσα τύψεις γιατί δεν μπόρεσα ν΄ ασχοληθώ μ΄ αυτό, όπως το είχα προγραμματίσει όταν υπηρετούσα στη Λευκάδα. Τώρα που το ανακινήσατε – … θέλω να σας δώσω κάποιες πληροφορίες.
Πρώτα δε βρίσκεται στην Ανατολική πρόσοψη του Ναού αλλά στη Νότια. Οι παλιότεροι το έλεγαν «Μεριντιάνα» που σημαίνει μεσημβρία – μεσημέρι. Άλλωστε στην Ανατολή βρίσκεται ή πρέπει να βρίσκεται, πάντοτε το Ιερό του Ναού. Στον τόπο μας τα ηλιακά ωρολόγια που είναι σε κατακόρυφους τοίχους είναι πάντα σε νότιους τοίχους. Πολύ φοβάμαι, ότι δεν θα υπάρχει άλλο στην Ελλάδα τέτοιο. Προτιμούνται τα οριζόντια, όπως είναι στην είσοδο του Εθνικού Κήπου στην Αθήνα γιατί είναι εύκολη η κατασκευή τους. Γι΄ αυτό το λόγο ακόμη πρέπει να διασωθεί. Η πλευρά του τριγώνου, που η σκιά της δείχνει τις ώρες, σχηματίζει με το επίπεδο του κατακόρυφου τοίχου γωνία -ίση ακριβώς- με το γεωγραφικό πλάτος της πόλης και μάλιστα του σημείου που είναι τοποθετημένο. Είναι περίπου 38° 50΄ Β. Οι χαρακιές που δείχνουν τις ώρες είναι φκιασμένες με μεγάλη μαστοριά και αν πρόκειται να τονισθούν για να φαίνονται χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή για να μη παρουσιάσουν απόκλιση και εκτροπή. Θυμάμαι, μαθητής που ήμουνα, που για να βρούμε την ώρα (Αθήνας) προσθέταμε στην ένδειξη του ρολογιού ένα τέταρτο, μια που είμαστε 3° περίπου δυτικά της Αθήνας. Ακριβέστερα είναι 12΄-13΄. Απ΄ το 1916 που η Ελλάδα προσχώρησε στην επίσημη διεθνή ώρα και η Αθήνα πρόσθεσε στην ώρα της 25΄ 8΄΄ για αν πάρει την ώρα της ανατολικής Ευρώπης, θα πρέπει να προσθέτομε στην ένδειξη του ηλιακού μας ρολογιού 25΄ 8΄΄ + 13΄ = 38΄ 8΄΄. Περίπου, δηλαδή 40΄. Φυσικά, με την προϋπόθεση ότι οι σεισμοί δεν άλλαξαν την κατακόρυφη διεύθυνση του τοίχου αισθητά και αν οι διάφοροι μαστροχαλαστήδες δεν έκαναν καμιά ανεπανόρθωτη ζημιά.
Βέβαια και πάλι θα υπάρχει κάποια διαφορά εξαιτίας μιας αστρονομικής ποσότητας που λέγεται εξίσωση του χρόνου και που γίνεται αισθητή το Φεβρουάριο και το Νοέμβριο. Αλλά αν τελικά σας ακούσουν και το περισώσουν μπορούμε από κάτω σε μια μικρή πλακίτσα να γράψωμε τις διορθώσεις για κάθε μήνα ή ακόμα και για κάθε 15ήμερο. Αυτό το φτιάχνω εγώ. Έτσι έχουν και όλα τα οριζόντια ηλιακά ρολόγια. Η σπουδαιότητά του είναι γιατί δείχνει την τοπική ώρα του τόπου μας και όχι τις συμβατικές.
Και μια άλλη παρατήρηση, άσχετη. Ξέρομε, ότι το Ιερό των Ναών πρέπει να βρίσκεται στην Ανατολή. Αν κοιτάξετε τον προσανατολισμό των Ναών της Λευκάδας θα δείτε σημαντικές διαφορές. Του Αγίου Μηνά, του Αγίου Σπυρίδωνα και μερικών άλλων έχουν διεύθυνση περίπου Β.Α., της Παναγίας των Εισοδίων νομίζω Ν.Α. Η εξήγηση είναι ότι οι μαστόροι κοίταζαν πούθε βγαίνει ο ήλιος, που όπως ξέρομε το καλοκαίρι βρίσκεται βορειότερα και το χειμώνα νοτιότερα. Απ΄ την πραγματική Ανατολή βγαίνει μόνο στις δύο ισημερίες.
Αφού σας εκφράσω (…) Σας χαιρετώ (υπογραφή) Ιωάννης Σ. Παπαδάτος
πηγή:http://www.kolivas.de/