Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Η ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ του Γεωργίου Σκλαβούνου

Mε αφορμή τη Νέα δοκιμασία της αγέρωχης και ανυπόταχτης Κεφαλονιάς.
Δύο απο τις παραδειγματικές μορφές που άφησε στην ιστορία η εξέγερση της Σκάλας,1849.
 Η ηγετική μορφή της εξέγερσης ο παπά-ληστής.
 Ο απαγχονισθείς με άλλους 20,Κεφαλονιτες παπα-Γρηγόρης, Ζαπάντης -Νοδάρος και η αγέρωχη ασυμβίβαστη Κεφαλονίτισσα Μαριάνθη Βρετού που αρνήθηκε αξιοπρεπώς την Ελεημοσύνη του Άγγλου διοικητή για τα 5 ορφανά που άφηνε ο απαγχονισθείς άντρας της. 
Από φόβο ότι οι αγχόνες ,οι μαστιγώσεις δεν θα αρκούσαν να καταστείλλουν την εξέγερση, κατέπλευσε στο νησί ο μέγας Αγγλος ναύαρχος Parker,με 13000 στρατό για να προστατεύσει την τάξη στην Κεφαλονιά.
Η Κεφαλονιά μπορεί να αντιστέκεται νικηφόρα και στους Εγκέλαδους της Φύσης και της Ιστορίας! 

ΠΑΝΚΕΡΚΥΡΑΙΚΗ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ(http://corfunewsit.blogspot.com)

Μια γροθιά έχει γίνει  ο Κερκυραϊκός Λαός αλλά και οι Κερκυραίοι απανταχού της Γης και όχι μόνο,για  να σωθεί η ζωή του μικρούΠαναγιώτη Γεωργοτά που δίνει τη δική του μάχη να κρατηθεί στη ζωή, απέναντι σε μια σπάνια επιθετική μορφή καρκίνου !
                                                                                                                          Του Nikola Souris
Ο Κερκυραικός Λαός ,ο πιο ευαίσθητος Λαός ίσως του κόσμου έχει ξεκινήσει μια μεγάλη πανστρατιά αγάπης μαζί με όλους τους Κερκυραίους απανταχού της Γης και όχι μόνο, και  συνεισφέρουν με όλη  τους την αγάπη ότι ο καθένας μπορεί από το υστέρημα του για να  μεταβεί ο μικρός Παναγιώτης στην Νέα Υόρκη για θεραπεία
Με  ΤΗΛΕΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥΣ  ΑΓΑΠΗΣ  ΟΠΩΣ  αυτός του  ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΟΥ ΚΑΝΑΛΙΟΥ START CHANEL, την ΤΕΤΑΡΤΗ 5  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, ποδοσφαιρικούς αγώνες που οι εισπράξεις θα διατεθούν για αυτόν τον ιερό σκοπό, με ειδικά κουτιά σε καταστήματα και όχι μόνο, με καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς που έχουν ανοιχτεί γι αυτόν το  ιερό σκοπό οι  οι Κερκυραίοι και όχι μόνο, θα ανταποκριθούν όπως  τους αρμόζει και που οι ίδιοι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, όπως πάντα έκαναν, έτσι ώστε να σωθεί ο μικρός Παναγιώτης και να επιστρέψει υγιής σύντομα κοντά μας 


undefined

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ της Ευριδίκης Λειβαδά

Αναρωτιέμαι,τώρα που δοκιμάζεται το νησί μας,που είναι η συμπαράσταση από ορισμένα κόμματα που-στο κάτω κάτω-επιμένουν πως στηρίζουν τον άνθρωπο;
Μήπως τους είδατε πουθενά και δεν το ξέρω;
Μήπως διαβάσαρε καμμιά ανακοίνωση τους μέχρι σήμερα 28.1.2014 και ώρα 23.30;;;
Περίμενα να κλείσουν 55 ώρες ακριβώς από τον σεισμό για να δω...
Μπά  ΣΙΩΠΗ!  ΝΕΚΡΑ!
Μήπως πρώτα περιμένουν να...τουμπάρει η Κεφαλονιά και να ξεκολλ΄σει το Ληξούρι για να βρεθούν στην πρώτη γραμμή;
Λέω μήπως;

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

''ΤΑ ΠΡΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ'' της Δανάης Μυλωνάκη

Έκλεισα απόψε και το τελευταίο συρτάρι από όσα είχα ανοίξει τις Άγιες Ημέρες.
 Τα προικιά της μάνας μας ανάμεικτα με της δικής της μάνας, της πεθεράς μου και των θειάδων μου μπήκαν τακτικά στη θέση τους, αφού τα έπλυνα, καθάρισα κάποιες σκουριές με αλάτι και λεμόνι κάτω από τον ήλιο κι ύστερα τα καλοσιδέρωσα.
 Θα αναπαυθούν μέχρι του χρόνου αν είμαστε καλά, γιατί το Πάσχα όλα κι όλα στο Τζάντε... το ωραιότερο Πάσχα που έχω δει.
'Οσο περισσότερο με απογοητεύουν οι ζωντανοί, τόσο περισσότερο καταφεύγω στους άλλους που δεν τους λέω νεκρούς ... αφού συζητάω μαζί τους, ακούω τις συμβουλές τους, νιώθω την θαλπωρή της στοργής τους … 
Και στο Τζάντε το ίδιο, κι ας έχουν γίνει όλα πούλβερη και κουρνιαχτός … 
Πάω όμως στο Αργάσι όπου πέρασε ο νόνος μου τα πιο ευτυχισμένα καλοκαίρια στο εξοχικό της μπισνόνας του και προσπαθώ να μαντέψω που ήταν το μέρος που έβρισκε τους ολόγλυκους λωτούς.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ στα Παλιά Βλαχάτα Σάμης Κεφαλληνίας

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος στα Παλιά Βλαχάτα Σάμης είναι ένα σημαντικό μνημείο της Κεφαλονιάς, άγνωστο στο ευρύ κοινό. 
Ο ναός, ο οποίος σύμφωνα με εντοιχισμένη επιγραφή κτίσθηκε το 1877, ακολουθεί τον συνήθη στα Επτάνησα αρχιτεκτονικό τύπο της μονόκλιτης βασιλικής με ξύλινη στέγη. Παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον περίπου σύγχρονό του ναό της Παναγίας στην θέση Αυλακούλια στα Λειβαθινάτα, π.χ. ως προς τις αναλογίες, το μέγεθος, την αετωματική απόληξη («ατσούπι») των στενών πλευρών, την χρήση λαξευτής τοιχοποιίας στις γωνίες, τους ημικυκλικούς φεγγίτες («μετζαλούνα») στις μακρές πλευρές και τους στρογγυλούς φεγγίτες («φότολο ροτόντο») στις στενές, καθώς και ως προς τον εξωτερικό χρωματισμό («τσελέστε»). 
Είναι, επίσης, αξιοσημείωτο ότι στον Άγιο Ιωάννη επιβιώνουν απλοποιημένα μορφολογικά στοιχεία μπαρόκ, όπως οι έλικες στο αέτωμα του θυρώματος της Βορείου εισόδου («μπασιά»).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, το καμπαναριό του ναού. Είναι φράγκικου τύπου ή απλό, δηλ. αποτελείται από ένα υψηλό τοίχωμα με ανοίγματα, και χρησίμευε ως πυλώνας εισόδου («πορτόνι») στον προαύλιο χώρο (αυλή με « κούρτη=τειχίο») του ναού, όπου υπάρχει και το κοιμητήριο του χωριού.
Με τους σεισμούς του 1953 κατέρρευσε ο Νότιος τοίχος και η στέγη του ναού, καθώς και το ανώτερο τμήμα του κωδωνοστασίου. Έκτοτε τα δύο αυτά μνημεία παραμένουν εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα.
Οι σοβαρές βλάβες που έχουν υποστεί τα δύο οικοδομήματα, και ιδιαιτέρως ο ναός, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Είναι ανάγκη να δρομολογηθεί άμεσα η εκπόνηση μελέτης στερέωσης και προστασίας τους, ενώ θα πρέπει να βελτιωθεί και η πρόσβαση προς τον χώρο (σήμανση, καθαρισμός μονοπατιού), ώστε το σημαντικό αυτό δείγμα επτανησιακής αρχιτεκτονικής να διασωθεί και να καταστεί ευρύτερα γνωστό. Παράλληλα, θα πρέπει να προωθηθεί η κήρυξη του συνόλου (ναός, κωδωνοστάσιο, κοιμητήριο) ως μνημείου από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Δρ. Κωνσταντίνος Κουτσαδέλης
Αρχαιολόγος


πηγή:IONIAN CENTER/διαπολιτισμικό κέντρο Ιονίου




Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

ΙΘΑΚΗ

Ιθάκη-Κιόνι
Στη συνέχεια της γνωριμίας μας με τα παραδοσιακά προϊόντα των νησιών μας ας περάσουμε και από την Ιθάκη, το Θιάκι όπως το λένε οι ντόποιοι, να δούμε τι θα μας προσφέρουν οι Θιακοί, καθώς φημίζονται και αυτοί, όπως άλλωστε όλοι οι Εφτανήσιοι, για την παραδοσιακή φιλοξενία τους.
Μικρό το νησί της Ιθάκης.
Το μικρότερο, μετά από τους Παξούς σε όλο το Εφτανησιώτικο σύμπλεγμα. Γνωστή η Ιθάκη από τα Ομηρικά χρόνια, από τον Όμηρο, αφού λέγεται πως είναι η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα. Έτσι έχει γίνει το νησί που πάνω σ΄αυτό ο μύθος συναντάει την ιστορία.
Μια άποψη της Ιθάκης
Μια άποψη της Ιθάκης
Η Ιθάκη είναι ένα ήρεμο καταπράσινο νησί. Ένα νησί που δείχνει να απολαμβάνει σε όλες τις ώρες της μέρας τους ρυθμούς της απόλυτης ηρεμίας και της γαλήνης. Αναμφισβήτητα είναι ένα νησί με παράδοση, ιστορία και πολιτισμό. Ένα νησί, η ομορφιά του οποίου είναι σπάνια, αφού εναλλάσονται η άγρια φύση με την ηρεμία του καταπράσινου τοπίου. Στα ορεινά του νησιού θα συναντήσει ο επισκέπτης πολλά χωριά στα οποία βασιλεύει η παρἀδοση και η ηρεμία.
Φυσικά η Ιθάκη δεν διαθέτει πολλά παραδοσιακά προϊόντα κι΄έτσι δανείζεται πολλά από την Κεφαλονιά.
Αμπελώνες στην Ιθάκη
Αμπελώνες στην Ιθάκη
Και στην Ιθάκη, όπως και στην γειτονική Κεφαλονιά, κυρίαρχο ρόλο στα τοπικά προϊόντα έχουν το κρασί, το λάδι και το μέλι.
Στα κρασιά υπάρχει μια μεγάη ποικιλία λευκών με την ονομασία Θειακό.
Σημαντικό τοπικό προϊόν και το μέλι με την υπέροχη γεύση και το μεθυστικό άρωμα. Κι΄ακόμη το ελαιόλαδο.
Λάδι Ιθάκης
Λάδι Ιθάκης
Η Θειακιώτικη κουζίνα έχει πολλά παραδοσιακά φαγητά με κύριο το κοτόπουλο τσερέπα. Τσερέπα είναι ένα παραδοσιακό πήλινο σκεύος που, δυστυχώς, εξαφανίζεται. .
Αυτή είναι η τσερέπα
Αυτή είναι η τσερέπα
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πήλινο καπάκι με το οποίο σκεπάζουν το μεταλικό ταψί μέσα στο οποίο ετοιμάζεται το κοτόπουλο. Το καπάκι αυτό έχει ιδιαίτερες προδιαγραφές κατασκευής. Είναι από πηλό που έχει ζυμωθεί μαζί με μαλλιά γίδας, για να μην σκορπάει εύκολα. Στον Πλατειθριά, ένα ορεινό χωριό της Ιθάκης, υπάρχει μια περιοχή με πηλό που λέγεται Κουτελάς. Από αυτόν τον πηλό φτιάχτηκαν σχεδόν όλες οι τσερέπες του νησιού, από έμπειρους κατασκευαστές.
Ψάρια σαβώρο
Ψάρια σαβώρο
Ονομαστό είναι και το Ιθακίσιο σαβώρο. Πρόκειται για τηγανητό φιλέτο ψαριού με σταφίδες, σκόρδο και δεντρολίβανο.
Η ονομαστή κρεμμυδόπιτα
Η ονομαστή κρεμμυδόπιτα
Υπάρχουν επίσης και αρκετές πίτες με κυριότερη την κρεμμυδὀπιτα.
Παραδοσιακό γλύκισμα της Ιθάκης είναι το Ροβανί.
Το γλυκό ραβανί ή ροβανί
Το γλυκό ραβανί ή ροβανί
Παρασκεύαζεται με ρύζι, μέλι, ζάχαρη και λάδι. Πρόκειται για ένα υπέροχο και απολαυστικό γλύκισμα, που αποκλείεται να το συναντήσετε πουθενά αλλού στην Ελλάδα παρά μόνο στην Ιθάκη. Γι΄αυτό και οι Θειακοί είναι περήφανοι για το Ροβανί τους.
Αυτά λοιπόν τα παραδοσιακά προϊόντα της Ιθάκης και όποιος την επισκεφτεί ίσως ανακαλύψει και πολλά άλλα.
Πηγή άρθρου: eftanhsa.blogspot.gr  http://www.kefaloniatoday.com

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Ησαν όλα τα Επτάνησα ίδια επί Ενετοκρατίας;

Διακρίνουμε μια ανομοιομορφία και ως προς την κοινωνική δομή και ως προς τον τρόπο διακυβέρνησης κάθε νησιού που οφειλόταν κυρίως στον διαφορετικό τρόπο και τον χρόνο κατάκτησης του,αλλά και και σε διαφοροποίηση του τρόπου αντιμετώπισης και συμπεριφοράς του γηγενούς πληθυσμού του.
-Στην Κέρκυρα και στην Ζάκυνθο υπήρξε έντονη η παρουσία και η επίδραση του τοπικού αριστοκρατικού στοιχείου και η κωδικοποίηση των θεσμών που υπήρχαν στα χρόνια της Φραγκοκρατίας πριν την  βενετική κατάκτηση.
-Στην Κεφαλονιά ευτελίστηκε το αριστοκρατικό πολίτευμα,μειώθηκε η επίδραση του τιμαριωτικού συστήματος και επεκράτησαν προχωρημένες ριζοσπαστικές ιδέες από πολύ νωρίς.
-Η Ιθάκη ήταν προσκολλημένη διοικητικά και κοινωνικά στην Κεφαλονιά,όπως και οι Παξοί στην Κέρκυρα.
-Στην Λευκάδα λόγω της μεταγενέστερης βενετικής κατάληψης θα δοκιμαστεί λιγότερο από το αρχοντολόϊ.
-Τα Κύθηρα απετέλεσαν ιδιαίτερη περίπτωση αφού μέχρι την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς (1669), εξηρτώντο πλήρως από την Μεγαλόνησο,αργότερα δε, απέκτησαν ιδιότυπο καθεστώς υπό την σκέπη της Serenissima.
πηγή:''η Βενετοκρατία στα Επτάνησα'' του Σπ. Γασπαρινάτου

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Η Επανάσταση της Βουκέντρας το 1357

foteinos-polemos
Γράφει ο Θοδωρής Γεωργάκης
Το 1357 οι κάτοικοι των πρόδρομων οικισμών των Σφακιωτών, οικισμοί όπως το Πετεινοχώρι στον σημερινό Κάβαλλο, το Λουβροχώρι στα σημερινά Ασπρογερακάτα, τα Μιχαλιτσάτα στα σημερινά Λαζαράτα, το Καμποχώρι στο σημερινό Πινακοχώρι, το Μεσοχώρι στο σημερινό Σπανοχώρι, η Αγία Αικατερίνη στις Κεχρινές, ο Άγιος Αθανάσιος στις Κόντρες, η Επισκοπή στο Σπανοχώρι, μικροοικισμοι με πέντε-έξι αχυροκαλύβες ο καθένας, όπως τους παρουσιάζει ο Γερμανός Κάρολος Χόπφ, που διέσωσε αυτή την εξέγερση, oι κάτοικοι, λοιπόν, αυτών των πρόδρομων οικισμών των Σφακιωτών συνεπικουρούμενοι από άλλους Λευκαδίτες του 14ου αιώνα των άλλων χωριών που υπήρχαν στο νησί, αντιστάθηκαν σθεναρά και νικηφόρα, απέναντι στον Ζώρζη Γρατιανό, τον Ανδηγαυό δεσπότη της Λευκάδος. Αφορμή της σύγκρουσης αποτέλεσε, η επιβολή ειδικού φόρου στους Λευκαδίτες, σύμφωνα με τον οποίο ήταν υποχρεωμένοι να συγκεντρώσουν χίλια μόδια σιταριού, για να τροφοδοτηθεί ο ενετικός στόλος, τον οποίο κάλεσε σε βοήθεια ο Γρατιανός, όταν, απέναντι απ' την Λευκάδα, έκαναν κοινή εμφάνιση ο Νικηφόρος Β' της Ηπείρου και οι Αλβανοί του Κάρολου Θώπια, με στόχο, προφανώς, την κατάληψη του νησιού.
Οι χωρικοί εξεγέρθηκαν, συγκεντρώθηκαν και κατέλαβαν το νεοφτιαγμένο, τότε, μικρό φρούριο της Επισκοπής, στο σημερινό Σπανοχώρι, όπου ήταν η έδρα του επισκόπου Λευκάδος. Είχαν μαζί τους την στήριξη του Νικηφόρου Β της Ηπείρου, αλλά και του Λεονάρδου Α' του Τόκκου, ο οποίος κατείχε την Κεφαλλονιά, την Ζάκυνθο, την Ιθάκη και τα νησιά των Εχινάδων, ενώ εποφθαλμιούσε και την Λευκάδα, την οποία, τελικά, πήρε ειρηνικά πέντε χρόνια αργότερα, το 1362, απ' τον Βερνάρδο, τον γιό του Γρατιανού. Μάλιστα ο Λεονάρδος ο Τόκκος, σύμφωνα με τον Κερκυραίο συγγραφέα Σπύρο Ασωνίτη, παρακολουθούσε με δύο πλοία ανοιχτά της Γύρας, την έκβαση της μάχης.
Κατά την εξέγερση των χωρικών, ο Γρατιανός, πήρε εκατό ενόπλους απ' τον ενετό ναύαρχο Σοράτζο και κατευθύνθηκε εναντίον των, στην Επισκοπία, στο σημερινό Σπανοχώρι. Κατέστρεψε το υποτυπώδες οχυρό (μαντρότοιχο) της Μονής και τις αχυροκαλύβες, που ήταν, υπό μορφή μικροοικισμού, γύρω απ' την Μονή. Ανασυντάχθηκαν οι χωρικοί, οι οποίοι ήταν πεντακόσιοι οπλίτες και σαράντα ιππείς και απώθησαν τον Γρατιανό προς το φαράγγι της Μέλισσας, εγκλωβίζοντάς τον στο Κακό Λαγκάδι. Aυτό προκύπτει απ' την αναφορά στην Πραγματεία του ανωτέρω Γερμανού Καρόλου Χόπφ, σε μετάφραση Ιωάννου Ρωμανού, όπου περιγράφεται, ως εξής, η νικηφόρα, για τους χωρικούς, σύγκρουση με τον Γρατιανό.
«... Προς τον Γρατιανόν, ως πολίτην ενετόν όντα, ο Σοράντζος εχορήγησε παραχρήμα εκατόν άνδρας, μεθ' ων ο Γρατιανός και ο αδερφός αυτού Νικόλαος εστράτευσεν προς νεόκτιστον φρούριον, δέκα μίλια εκ Λευκάδος απέχον. Η οδός ήγε δι' αποκρήμνων ορέων και ουδείς των Γραικών εφαίνετο. Το φρούριο, αφρούρητον ον, επυρπολήθη μετά των πέριξ πηλίνων ως επί το πολύ και αχυροσκεπών οικιών, ουδεμιάς ζωοτροφίας, η άλλου τινός των επιτηδείων εκεί ευρεθέντος. Ου μακράν απ' αυτού εν τοσούτω συνηγέρθησαν οι Γραικοί, 500 πεζοί και 40 ιππείς, οίτινες τον μεν Γρατιανόν εδέχθησαν λοιδορούντες τους δε ενετούς οπλίταις έβαλλον, ετόξευον και εσφενδόνον ούτως, ώστε ανάγκασαν αυτούς εις υποχώρησιν προς το φρούριον της Αγίας Μαύρας. Ηβουλήθη δε ο Γρατιανός ν' αγάγη την ευάριθμον στρατιάν δι' επιτομωτέρας και ευπορωτέρας παρά ταις ναυσίν οδού, αλλ' ού γινώσκοντος εκείνου ακριβώς αυτήν (την οδόν) αφίκοντο μετ' ού πολύ εις άβατον φάραγγα. (Σημ. Συγ. εννοεί το Κακό Λαγγάδι, το οποίο είναι προέκταση του φαραγγιού της Μέλισσας). Απειρηκότες υπό του καμάτου, ταλαιπωρούμενοι, υπό τε της δίψης και της πείνης, ήλθον τέλος εις οροπέδιον ένθα διενοούντο ν' αναπαυθώσιν, ότε αίφνης οι Γραικοί επέπεσον πάντοθεν επ' αυτούς και αιματώδης συνεκροτήθη αγών. Μόνον δε χάριν ετοίμως πεμφθείσης παρά του στόλου βοηθείας ευμοίρησαν (ευτύχησαν) να σωθώσιν οι συγκεκλεισμένοι, άλλ' ο Γρατιανός και ο Νικόλαος απήχθησαν εις την επισκοπίαν αιχμάλωτοι και δέσμιοι...»
Ο Γρατιανός παραδόθηκε στον Νικηφόρο Β', ο οποίος τον φυλάκισε. Τον ίδιο χρόνο, όμως (1357) σε μάχη στον Αχελώο, μεταξύ Νικηφόρου Β' και του αλβανού Καρόλου Θώπια, σκοτώθηκε ο Νικηφόρος, ο δε Γρατιανός ελευθερώθηκε απ' τον Θώπια και επέστρεψε στην Λευκάδα. Το 1362 πέθανε ο Γρατιανός και οι Λευκάδιοι, χωρίς να υπακούσουν στον γιό του Βερνάρδο, κάλεσαν τον σύμαχό τους στην εξέγερση Λεονάρδο Τόκκο, τον Α', στον οποίο ειρηνικά παρέδωσαν το νησί, που σαν «Δουκάτο Λευκάδος», μαζί με την Κομητεία της Κεφαλλονιάς και την Ζάκυνθο, αποτέλεσε το «βασίλειο των Τόκκων» με πάνω από εκατό χρόνια (1362 – 1479) διάρκεια, κατά την οποία συνέβησαν κοσμογονικές αλλαγές στην πληθυσμιακή σύνθεση και διαστρωμάτωση της Λευκάδος με υπερδιπλασιασμό των κατοίκων του νησιού, από πέντε χιλιάδες επι Ανδηγαυών σε δώδεκα χιλιάδες. Τότε, επί Τόκκων, φαίνεται πως δημιουργούνται και οι Σφακιώτες με την σημερινή μορφή τους, όταν οι πρόδρομοι μικροοικισμοί-αχυροκαλύβες, που εισαγωγικά αναφέραμε, ενώθηκαν με πληθυσμό που μετέφεραν οργανωμένα οι Τόκκοι απ'την Κρήτη μέσω Ζακύνθου και Κεφαλλονιάς, απ'την Καλαβρία της Κάτω Ιταλίας και απ'την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία.
Η εξέγερση και η νικηφόρα έκβαση της μάχης κατά των Φράγκων του Γρατιανού, ενέπνευσε τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ο οποίος δημιούργησε το εξαίρετο επικολυρικό του έργο τον «ΦΩΤΕΙΝΟ», ελάχιστους μήνες πριν τον προδώσει η άρρωστη καρδιά του και οδηγηθεί στο θάνατο(1879). Πρόκειται για ύμνο του Λευκάδιου ποιητή εναντίον της ξενοκρατίας και ανάταση της άδολης και ανιδιοτελούς πατριδολατρείας, έτσι όπως μοναδικά γνώριζε ο εθνικός βάρδος να «παιανίζει». Ιδού ένα μικρό δείγμα από επιστολή του, το 1859, προς τον Ανδρέα Λασκαράτο, όταν ετοιμάζονταν να γράψει το έγο του: «Βλέπω όπου η κοινωνία μας κάθε μέρα εξευγενίζεται και με τον εξευγενισμό της σαρώνει όλα όσα οι πατέρες μας μάς άφησαν και τα πετά και τα καταφρονεί και δεν τα καταδέχεται, και εστοχάστηκα να κάμω το δυνατό μου να γλιτώσω ότι ημπορέσω από τον εξευγενισμό όπου καταντά να είναι καταποντισμός».
Η διαχρονική αξία των απόψεων του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Οποία ομοιότητα, αν στον όρο «εξευγενισμός», αντιπαραθέσομε τους όρους «ευδαιμονισμός» και «ανάπτυξη φούσκα», τα οποία και τα δύο οδήγησαν σε εθνικό καταποντισμό και σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Τούτη την φορά όχι με ήττες στα πεδία των μαχών, αλλά με ολοσχερή καταστροφή απ' το παγκόσμιο αγοροτραπεζικό τοκογλυφικό σύστημα, στα κελεύσματα του οποίου, λέγε με «μνημόνιο», σύρθηκε η χώρα, με συνακόλουθη εξαθλίωση των Ελλήνων, που ποιος γνωρίζει για πόσες δεκαετίες θα κατατρύχει την ζωή μας, με τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει λάβει ο εξωτερικός δανεισμός και το τεράστιο χρέος.
πηγή:http://www.mylefkada.gr/

''Το πολυσυζητημένο κτίριο της οδού Ακαδημίας 58α'' από την Σοφία Σουμελά



Το διώροφο κτίριο της οδού Ακαδημίας 58α αποτελεί προέκταση του νεοκλασικού μεγάρου της οδού Μαυρομιχάλη 4 το οποίο κτίστηκε την περίοδο 1882-85 ως οικία του Ερνέστου Τσίλερ (1837-1923) σε σχέδια του ιδίου. Γύρω στα 1905, το μέγαρο αγοράστηκε από τον τραπεζίτη και συλλέκτη Διονύσιο Λοβέρδο (1878-1934), ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί με την οικογένειά του.
Ο Λοβέρδος ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Αρ. Ζάχο την εσωτερική διαρρύθμιση και διακόσμηση του κτιρίου με ξυλόγλυπτα βυζαντινής τεχνοτροπίας και το κτίριο επεκτάθηκε προς την οδό Ακαδημίας.
Ο Λοβέρδος ένθερμος συλλέκτης βυζαντινών εικόνων, προφανώς λόγω και της εκκλησιαστικής κλίσης των προγόνων του μετασκεύασε τους δύο ορόφους του κτιρίου της οδού Ακαδημίας σε μικρό, αλλά αξιόλογο ιδιωτικό Μουσείο Νεοβυζαντινής Τέχνης. Στις αίθουσες του τοποθέτησε τις 600 περίπου εικόνες (16ος-20ος αιω.),εκκλησιαστικά αντικείμενα, σκεύη λαϊκής τέχνης και έργα Ελλήνων ζωγράφων.
Η οικονομική ευχέρεια του Δ. Λοβέρδου συνέβαλε στη μεγαλοπρέπεια που απέκτησε ο όλος χώρος, τα δε ιστορικά εκθέματα και παραστάσεις προσέδιδαν σ'αυτόν μια έντονη αίσθηση θρησκευτικού μυστικισμού. Σ'αυτόν τον υποβλητικό χώρο, ο Δ.Λοβέρδος διοργάνωνε τακτικά εκθέσεις έργων τέχνης, δεξιώσεις και συναντήσεις με μέλη της τότε "υψηλής κοινωνίας" των Αθηνών.
Μετά τον θάνατό του, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του Μουσείου (1930) το κτίριο ενοικιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία το χρησιμοποίησε ως βεστιάριο και αποθήκη, γι'αυτό και το 1977, όταν ξέσπασε πυρκαγιά εύκολα επεκτάθηκε, προκαλώντας σοβαρές ζημιές στην πρόσοψη του κτιρίου. Αργότερα λεηλατήθηκε από διαρρήκτες, οι οποίοι συνελήφθησαν.
Το 1979 η κόρη του Δ. Λοβέρδου Ιωάννα Λοβέρδου-Βασιλειάδη πληρεξούσιος και των λοιπών κληρονόμων, δώρισε, σύμφωνα με τα όσα ορίζονταν στη διαθήκη του πατέρα της, τα δύο κτίρια και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής (470 πίνακες και ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο) στο Βυζαντινό Χριστιανικό Μουσείο.

Και η εξήγηση του τίτλου "πολυσυζητημένο κτίριο"

Αρχικά, λόγω των θολωτών τρούλων στην κορυφή του κτιρίου υπήρχε η εντύπωση ότι στο εσωτερικό υπήρχε "να'ί'δριο". Επίσης λόγω του γεγονότος ότι ο Σπυρίδων Λοβέρδος υπήρξε τέκτονας, μέλος της στοάς "Παρθενών" υπάρχει πιθανότης στον υποβλητικό και ιδεώδη για συναθροίσεις χώρο του Μουσείου να συγκεντρώνονταν κατά καιρούς τέκτονες - σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής. Την πιθανότητα αυτή ενισχύουν πολλά από τα εσωτερικά διακοσμητικά στοιχεία του Μουσείου.
Οι φήμες επίσης για καταπακτές, υπόγειες στοές και περάσματα, η "γοτθική" πρόσοψη και ο σιδερένιος δράκος που κοσμούσε ως το 1993 το υπέρθυρο ερέθισαν την φαντασία των περαστικών.
Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε γύρω από την υπόθεση των"σατανιστών" το 1993 είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγήσει κάποιον αρμόδιο ώστε να απομακρύνει τον περίτεχνο δράκο από την πρόσοψη του κτιρίου, καθώς αυτός προβλήθηκε από τηλεοπτικές εκπομπές ως σατανικό έμβλημα(!!!) ενώ το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58α ως χώρος διοργάνωσης σατανικών τελετών.!!!
Σήμερα, μετά από χρόνια ερείπωσης, το κτίριο άρχισε να ανακαινίζεται προκειμένου να αποτελέσει παράρτημα του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Ο Κερκυραίος Γεώργιος Σκλαβούνος ''φωνάζει''

 Με την ευκαιρία ανάρτησης για τον Μαρίνο Αντύπα, ο Γεώργιος Σκλαβούνος ο Κερκυραίος οικονομολόγος-κοινωνιολόγος,σημείωσε:

''Υποκλίνομαι μπροστά στη ζωή,τον θάνατο και τον λόγο του Αντύπα.
Απέναντι στην λήθη αυτής της Επτανησιακής παράδοσης έχω ανάψει κάποια μικρά κεριά ΜΝΗΜΗΣ.
Σήμερα όπως και πάντα,ΜΟΝΟΣ έγκυρος λόγος,είναι ο λόγος της πράξης και μάλιστα της συλλογικής.
Ακόμα οι Αγροτικοί ξεσηκωμοί στα Επτάνησα,παραμένουν άγνωστοι.
γέφυρα Δεβοσέτου Αργοστόλι από Φ.Φραγκιά
''μόνο χτίζοντας γέφυρες ανάμεσα μας,θα επιβιώσουμε''
Ακόμα μια βιβλιοθήκη και βιβλιογραφία για αυτούς τους ξεσηκωμούς,δεν είναι προσιτή στη νέα γενιά των Επτανησίων.
Ακόμα ο θάνατος του Αντύπα τιμάται στην Λάρισα και όχι στα Επτάνησα.
-Τώρα στα 150 χρόνια από την Ενωση,αντί να συζητάμε για την αναγέννηση της πραγματικής μας παράδοσης, θα είμαστε υποχρεωμένοι ξανά να υποστούμε τους πανηγυρικούς για τους Δήθεν Ριζοσπάστες τύπου Λομβάρδου και για τα Ιόνια ως δώρα στον Βασιλιά...

Στον βαθμό που μου αναλογούσε έκανα κάτι...
Παρουσίασα τον περασμένο Σεπτέμβρη,διένειμα,τύπωσα,μια μελέτη για την Ενωση,επιχειρώντας την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.



''Προς τον Λαό'' του Μαρίνου Αντύπα (επιμέλεια Γιάννη Στελλάτου)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ Μαρίνου Αντύπα. Εφημερίδα «Ανάστασις», , Αργοστόλιον 20 Νοεμβρίου 1904.

Ω Λαέ εν ονόματι των ενδόξων Προγόνων Σου, εν ονόματι της μεγάλης Σου Ιστορίας, εν ονόματι της Ελευθερίας και του Πολιτισμού ου η γεννεά Σου υπήρξεν η Κοιτίς,
 τίναξε το σκότος το οποίον Σε ετύφλωσεν επί τεσσαράκοντα χρόνια, τέντωσε τα μέλη Σου άτινα εδέσμευσαν αι τεσσαρακονταετείς αλύσεις των ατίμων Αρχόντων Σου και ως Γίγας πελώριος και φοβερός πάρε από το ένα χέρι την Σημαίαν της Ελευθερίας και της Ιστορίας Σου, και στο άλλο το σπαθί της δικαίας και φοβεράς πολιτικής σφαγής των Εθνικών Εγκληματιών, των Υψηλοβάθμων Προδοτών, των Υπουργοβάθμων κλεπτών και αν είναι ανάγκη χάριν της Μεγάλης Μάνας μας, χάριν του μέλλοντος των τέκνων μας, χάριν της τιμής των θυγατέρων μας φώναξε ως ο Σαμψών.«Αποθανήτω η ψυχή μου μετά των προδοτών!».
Ναι μη φεισθής ουδενός διότι ουδείς εφείσθη Σου!
Μη θέσης ουδένα εκτός ευθύνης!
Τους μεν αχρείους και δημεγέρτας Κυβερνήτας και λαοπλάνους Βουλευτάς άρπαξε από το αυτί και φέρε τους Δέσμιους ενώπιον του Ρήγα και του Πατριάρχου και εκεί! 
...........
 Οι λόγοι Σας, ουχί εις τα ώτα των αγαθών πνευμάτων, αλλ’ εις τα ώτα όλων των Παμμιάρων και Παμπονήρων πνευμάτων εγένετο η Ελλάς, η Πατρίς μας ω Άρχοντες! 
Πρότυπον Βασιλείου εν τη Ανατολή, πλήν Πρότυπον διαφθοράς !
Πρότυπον ατιμίας !Πρότυπον κακουργίας !
Πρότυπον χρηματισμού και αναισχύντου κολακείας!
Πρότυπον Υπουργών κλεπτών και δολοφόνων ! 
Πρότυπον Πρωθυπουργών και στρατηγών και Μητροπολιτών χαλκευθέντων εις τα χαλκευτήρια της Αυλής, και γλυφόντων τις κατσαρόλες των μαγείρων Σας.
.........



















Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΜΑΖΙ της Ανδριανής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Παρακάλεσα το φεγγάρι και αυτό ανταποκρίθηκε. 
Κατέβηκε χαμηλά 
και με το φώς του διάφανο μονοπάτι 
χάραξε πάνω στα νερά.
Να το περπατήσω μόνο γρήγορα μου είπε, 
έως την αυγή,
πριν εξαφανιστεί,
να έχω φτάσει εκεί που βρίσκεσαι εσύ...
"Μην ανησυχείς" του αποκρίθηκα.
Το πρωινό θα μας βρει μαζί...

ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟ ΛΟΥΤΡΟΥΒΙΟ του Σπύρου Σκλαβενίτη


Μηχανολογικός εξοπλισμός ενός κερκυραϊκού λουτρουβιού, σε κάποιο χωριό της κερκυραϊκής υπαίθρου.
 Τις φωτογραφίες τις είχα βγάλει πριν από κάποια χρόνια για να χρησιμοποιηθούν σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα καταγραφής της προβιομηχανικής και βιομηχανικής κληρονομιάς των Ιονίων Νήσων που υλοποιούσε το Ιόνιο Πανεπιστήμιο υπό την καθοδήγηση της μακαρίτισσας Εύης Ολυμπίτου.
 Γιατί Κέρκυρα δεν είναι μόνο η πόλη ή τα αστικά μνημεία, τα κάστρα και τα ανάκτορα. Είναι και η ύπαιθρος, είναι και τα βιοτεχνικά εργαστήρια, και τα βιομηχανικά κουφάρια που τα αγνοούμε και τα θεωρούμε παρακατιανά και δεν σκίζουμε τα ιμάτια μας αν τα βλέπουμε να καταρρέουν...

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Κωνσταντίνος Αργασάρης Λομβάρδος

Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1859 και σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στην Νάπολη της Ιταλίας.
Οταν πέθανε ο θείος του και θετός πατέρας του Κων.Λομβάρδος ανέλαβε την αρχηγία, του προσωποπαγούς κόμματος που είχε ιδρύσει ο εκλιπών.
Εκπροσώπησε  στο κοινοβούλιο την Ζάκυνθο από το 1888 έως το 1922.
Συνεργάστηκε το διάστημα αυτό με τους:Χαρ.Τρικούπη,Γεωρ.Θεοτόκη και Δημ.Γούναρη.Αυτό γράφεται κομψά από την ιστορία.Στην πραγματικότητα άλλαζε συνεχώς στρατόπεδα,αλλά οι ψηφοφόροι του,όπως γίνεται και σήμερα με κάποιες πολιτικές οικογένειες τον ακολουθούσαν πιστά!
Αλλωστε υπάρχει και δρόμος στο Τζάντε με το όνομα του.Στις 18 Ιανουαρίου  1921, εξελέγη πρόεδρος της Βουλής. Εζησε την Μικρασιατική καταστροφή και την διάλυση της Βουλής από το στρατιωτικό κίνημα των Πλαστήρα- Γονατά τον Σεπτέμβριο 1922.
Πέθανε το 1925.

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΣΤΑ ΕΠΤΆΝΗΣΑ

Προσέφεραν οι Γάλλοι στα Επτάνησα;
Σαφώς και προσέφεραν στον ενάμιση χρόνο που κράτησε η κατοχή των Επτανήσων.
Ασχέτως των απόψεων του καθενός γεγονός είναι ότι άνοιξαν την κοινωνία σε νέα
φιλελεύθερα ρεύματα.
Το κάψιμο των Χρυσών Βίβλων ήταν μιά συμβολική κίνηση για να αρχίσουν να ανοίγουν
τα στεγανά ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις.Η παιδεία έγινε προσπάθεια να γίνει προσβάσιμη
σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία στους τρεις αιώνες της κυριαρχίας της,ενδιαφερόταν κυρίως
για τα κέρδη της.Βέβαια για να είμαστε ακριβοδίκαιοι,απάλλαξε τις κτίσεις της,και φυσικά
και τα Επτάνησα από την τρομερή ιερά εξέταση των παπικών και έτσι οι Επτανήσιοι πρόγονοί
μας,δεν ζούσαν κάτω από τον βραχνά και το μαχαίρι φυσικά των φανατικών λατίνων
ιερωμένων.
Το εμπόριο των νησιών γινόταν μέσω Βενετίας και μόνον.Ακόμα και τα πήλινα δοχεία
λαδιού υποχρεούντο να τα προμηθεύονται από την Βενετία.
Αρα έπνευσε ένας νέος άνεμος στα Επτάνησα,που δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ γιατί
οι ίδιοι οι Γάλλοι άρχισαν να αυθαιρετούν εφαρμόζοντας βαρειά φορολογία και αντιμετώπιζαν
τους κατοίκους ως στρατός κατοχής.

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

''ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΓΓΛΕΖΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ'' του Περικλή Κοροβέση

Στην εφημερίδα των Συντακτών διάβασα ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο του Περικλή Κοροβέση για την Επτάνησο Πολιτεία και για τα Επτάνησα γενικότερα.
Αποτελεί το άρθρο αυτό ένα ηχηρό σκαμπίλι στους ανιστόρητους,  ελλαδίτικης νοοτροπίας συμπατριώτες, όταν αναφέρει πολύ χαρακτηριστικά:

'' Ποιά ευρωπαϊκή Πολιτεία,ήδη από το 1801, είχε συμπεριλάβει στο σύνταγμα της,τις εξής αρχές:
-Λαϊκή κυριαρχία
-Καθολική ψηφοφορία
-Εμμεση εκλογή των κυβερνώντων από εκλέκτορες
-Σεβασμός στην θρησκεία
Μην πάει το μυαλό σας μακριά.
 Στην συνέχεια αφού μιλάει για το πέρασμα των δημοκρατικών γάλλων,φτάνει στα χρόνια των ριζοσπαστών και την μετατροπή  μας σε εγγλέζικο προτεκτοράτο! ''

Γράφει ακόμα πάρα πολλά ο Περικλής Κοροβέσης και όλα αυτά αποτελούν σκληρή απάντηση σε όσα φωνάζουμε εμείς εδώ και  χρόνια.



ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΡΤΕΛΑΟΣ η μεγάλη Ζακυνθινή προσωπικότητα


Γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1754.Γιός του ιερέα Αντωνίου Μαρτελάου και της Αννας Σουμάκη.Ο πατέρας του πέθανε δύο μήνες πριν γεννηθεί.

Σπούδασε και ελληνικά και λατινικά.
Φόρεσε το ράσο των ορθόδοξων κληρικών σε νεαρή ηλικία, με σκοπό να γίνει ιερέας στην ιδιόκτητη εκκλησία της Αναλήψεως στην πόλη της Ζακύνθου την οποία διέθεσε στους ενορίτες.
Όταν όμως μεγάλωσε προτίμησε να αφιερωθεί στην διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και φιλοσοφίας, καθώς και με την ποίηση, αλλά διατήρησε την ιερατική ενδυμασία μέχρι τον θάνατό του.
Ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκε τα ιδεώδη της Γαλλικής επανάστασης.
Διέδιδε τις νέες φιλελεύθερες ιδέες τόσο στους μαθητές του όσο και στον λαό, κηρύσσοντας από τον άμβωνα της Εκκλησίας.
Αν και καταγόταν από οικογένεια ευγενών, έγινε φλογερός δημοκράτης και δεν δίσταζε να στηλιτεύει δημόσια τις καταχρήσεις και αδικίες, την καταπίεση και την εκμετάλευση που ασκούσε η αριστοκρατία στον λαό, όπως φαίνεται από τους παρακάτω στίχους του:

''Δεν μπορεί ανθρώπου γλώσσα να ειπεί, τί συφορές
εγεννούσαν των αρχόντων οι κλεψιές και αδικιές.
Ανθρωπόμορφα θερία που λεγόστε Χριστιανοί
στα κεφάλια σας να πέσει ούλη του Θεού η οργή.''   

Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν ο Διονύσιος Σολωμός και ο Φώσκολος,ο Τερτσέτης,ο Μάτεσις,οι γιοί του Θ.Κολοκοτρώνη...
Ηταν προληπτικός καί ξεκίναγε τα μαθήματα πριν την ανατολή του ήλιου.
Ο Μαρτελάος ήταν ο πλέον δημοτικιστής ποιητής της εποχής του. Τα έργα του γίνονταν αμέσως γνωστά σε όλο το νησί γιατί ήταν στην καθομιλουμένη δημοτική γλώσσα.
Παρέδιδε δωρεάν μαθήματα στους φτωχούς και προσπαθούσε με κάθε μέσο να χτυπήσει την αμάθεια και αγραμματοσύνη.
Έτσι σιγά-σιγά δημιούργησε μία γενιά νέων με νέες αντιλήψεις και αρχές για την κοινωνία.
Επέμενε ιδιαιτέρως στην μελέτη των μαθητών γιαυτό και έλεγε:
''Παίζεις,ω παί,αλλά και πικρώς κλαύσεις''
Η δράση του αυτή δημιούργησε φανατικούς εχθρούς ανάμεσα στους αριστοκράτες, ενώ οι ενοχλήσεις και οι απειλές άρχισαν να πληθαίνουν.
Μετά την κατάργηση της Βενετικής κυριαρχίας και την δημιουργία της Επτανήσου Πολιτείας το 1800, οι ιδέες της Φιλικής εταιρίας άρχισαν να διαδίδονται και στην Ζάκυνθο.
Ο Μαρτελάος έγινε αμέσως μέλος και άρχισε μα φανατισμό να υποστηρίζει τα ιδανικά των Φιλικών.
Έργα του ήταν οι "Θούριοι", ο "Ύμνος εις την περίφημον Γαλλίαν" τον οποίο έγραψε και εξεφώνησε με την άφιξη στο νησί,των δημοκρατικών γάλλων.
Πέθανε το 1818 στις 8 Νοεμβρίου

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Η ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ της Δ.Φωκά

Το 1923 φτάνουν στη Κεφαλονιά 1032 Αρμένιοι πρόσφυγες, δημιουργώντας έτσι μια προνομιακή ,βραχύβια όμως παροικία μέχρι το 1948 όταν κι οι τελευταίοι Αρμένιοι εγκαταλείπουν στον νησί.
 Ανάμεσα στους 4 μεγάλους άνδρες που ανέδειξε στους κόλπους της η αρμενική παροικία ήταν κι ένας επιστήμονας ο οδοντίατρος Καραμπέτ Βογιατζιάν.
¨Άριστος επιστήμονας, με γνώσεις, ήθος, συμπεριφορά, καλλιεργημένος και φιλότεχνος, εγκαταστάθηκε στο πρώτο κτίριο μετά την οικοδομή του Χάλδα,στην πάροδο της οδού Θεάτρου. Απέκτησε σε ελάχιστο χρόνο την πιο ραφινάτη πελατεία, ενώ ο έντιμος χαρακτήρας του, η συνέπεια και η επιστημονική του κατάρτιση τον έκαμαν αποδεκτό και αγαπητό από την κοινωνία του Αργοστολιού.
Ο Βογιατζιάν ήταν ο πρώτος ίσως αρμένιος που δημιούργησε φιλίες και σχέσεις με παράγοντες της αργοστολιώτικης κοινωνίας όπου εντάχτηκε ισότιμα και ομοιόβαθμα αποβάλλοντας πρώιμα το σύνδρομο του πρόσφυγα. Σε αυτό βοήθησε εκτός από την επιστημονική του επάρκεια κι η καλλιτεχνική του έφεση  πού εκτιμήθηκε από τους αστούς λαϊκούς και προύχοντες της εποχής .Εγκατέλειψε την Κεφαλονιά στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1930 αφήνοντας πίσω του μια αξιόλογη πελατεία και μια ακόμα καλλίτερη μνήμη,χωρίς δυσαρέσκειες ή αντιπάθειες.


Στοιχεία από τα βιβλίο, ''ΞΕΝΕΣ ΠΑΡΟΙΚΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ'' του Αγγελοδιονύση Δεμπόνου

κεφάλια αρμενίων από την γενοκτονία των τούρκων εις βάρος των Αρμενίων το 1915
η 24η Απριλίου είναι η παγκόσμια ημέρα μνήμης 


Σημείωση σύνταξης ιστολογίου:

nerkaght λεγόταν η πολιτική παλλινόστησης που εφήρμοσε η Σοβιετική Ενωση στα τέλη της δεκαετίας του '40 προκειμένου να επιστρέψουν οι Αρμένιοι στην δημιουργηθείσα σοβιετική Αρμενία.
Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε η Σοβιετία να αρπάξει στην κυριολεξία πολλούς αρμενίους από διάφορες χώρες και ειδικά από την ταλαίπωρη Ελλάδα την εποχή του εμφυλίου.

''ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ''

Η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, που όπως όλες οι λευκαδίτικες εκκλησίες, είναι βασιλική μονόχωρη, επιμήκης, χαμηλή, χωρίς τρούλο, με πλαϊνές εισόδους, επηρεασμένη από την ενετική αρχιτεκτονική.
 Η εκκλησία χτίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα και ήταν ιδιωτική.Το τέμπλο της έγινε από τον Ζακυνθινό ξυλογλύπτη Ι. Γρόππα και οι εικόνες από τον κρητικό ενετικής καταγωγής Τομάζο Τζεν.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρχε πρόβλημα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς μεταξύ Σπ.Τσαρλαμπά(γιού του πολιτικού Μάρκου Τσαρλαμπά και αδελφού της δημοσιογράφου Ελλης Στάη) και της Μητροπόλεως,
το οποίο λύθηκε με την παρακάτω απόφαση:

''Διά του παρόντος επιθυμούμε να ενημερώσουμε τον πιστό λαό της Λευκάδος, καθώς και όλους τους ενδιαφερομένους σχετικά με την εξέλιξη της υποθέσεως του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος στην κεντρική πλατεία της πόλεως Λευκάδος.

Όπως είναι γνωστό, η Ιερά Μητρόπολις άσκησε εναντίον του κ. Σπυρίδωνος Τσαρλαμπά την από 6 – 5 - 2010 αγωγή, με αύξοντα αριθμό 35 / 13 – 5 - 2010, η οποία συζητήθηκε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λευκάδος στις 23 Σεπτεμβρίου 2011.

Επί της αγωγής αυτής εξεδόθη την Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012 η υπ’ αριθμ. 20 / 2012 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λευκάδος, με την οποία η αγωγή έγινε δεκτή και αναγνωρίστηκε ότι ο κ. Σπυρίδων Τσαρλαμπάς δεν έχει εμπράγματο δικαίωμα κυριότητας, αλλά ούτε και κτητορικό δικαίωμα επί του Ιερού Ναού, όπως ο ίδιος ισχυριζόταν. Με την απόφαση αυτή γίνεται δεκτό ότι εγκύρως το 2007 ο αείμνηστος Μητροπολίτης Νικηφόρος αφαίρεσε από τον εναγόμενο Σπυρίδωνα Μ. Τσαρλαμπά το κτητορικό δικαίωμα, με συνέπεια έκτοτε η Ιερά Μητρόπολη να έχει αναλάβει τα καθήκοντα του κτήτορος.


Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι ουδέποτε ο εναγόμενος Σπυρίδων Μ. Τσαρλαμπάς και οι προδικαιούχοι του απέκτησαν εμπράγματο δικαίωμα κυριότητας επί του Ιερού Ναού, αλλά μόνο το κτητορικό δικαίωμα, το οποίο περιοριζόταν σε δικαίωμα διοικήσεως και διαχειρίσεως του Ι. Ναού και συνεπαγόταν σε αυτόν ορισμένα τιμητικά προνόμια και καθήκοντα''

η ανωτέρω απόφαση δημοσιεύθηκε στο http://www.amen.gr/article9005

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ της Ειρήνης Ζαβιτσάνου Ι μέρος

Παραθέτω ένα αποσπασμα από το βιβλίο «Ιστορία της νήσου Λευκάδος»του Π.Ροντογιάννη,που δειχνει ένα μερος της συμπεριφοράς των Ενετων:
Μετά από 200 χρόνια αποκλεισμού από τα άλλα νησιά,ένωσε την τύχη της,πάλι μαζί τους!
Επανήλθε η φεουδαρχία μετατρέποντας τα παλιά τσιφλίκια σε φέουδα.
Ο τρόμος της πειρατίας έλειψε ως ένα βαθμο,όμως η μεταφορά της πρωτευουσας στη σημερινή της θεση που ονομάστηκε Αμαξική,σε ένα ανθυγιεινο και άβολο περιβάλλον,στερησε από τους ντόπιους ναυτικους το επάγγελμά τους και κατ’επέκταση το εμποριο που έκαναν και τους μετετρεψε σε φτωχούς ψαράδες ή μικροκτηματίες
.Αλωστε,οι νέοι κάτοικοι που ηρθαν με τους Ενετους και πήραν προνόμια και κτηματα ,δεν ήθελαν την αναπτυξη της ναυτιλίας.
Ετσι,μεσα στα τέλματα της Αμαξικής,αποτελματωθηκε και η ζωη των πρωην ναυτικων.
Όλο το εμποριο περασε στα χερια των Ενετων.Και δεν είναι να αμφιβάλλει κανεις, πως οι σατανικοι Ενετοι,όταν διέταξαν τη μεταφορά του νησιου στη νεα θεση και έδιναν τοση έμφαση στην καλλιέργεια της ελιάς,ήθελαν να αποτραβήξουν τους Λευκαδίτες από τη θαλασσα,να τους κάνουν ειλωτες στη στερια,να δουλευουν για το δικό τους εμπόριο.Γι’αυτους τους λόγους λοιπον και εξ’αιτίας της νοοτροπίας των Ενετων που ηταν ψυχροι κερδοσκόποι και ζητουσαν μονο το δικό τους συμφέρον,παρ’ολη τη σχετική-πολύ σχετικη-ταξη που επικράτησε στην ύπαιθρο-συχνα αποτέλεσμα ωμής βίας-το βιοτικο και πολιτιστικο επιπεδο της μεγιστης πλειοψηφίας των κατοικων της υπαιθρου, παρεμεινε καθ’ολη τη διαρκεια της ενετοκρατιας στη χαμηλη σταθμη που ηταν και επι τουρκοκρατιας,ενώ των κατοικων της μεσης τάξης της πόλεως,χαμήλωσε και άγγιξε την εκμηδένιση,οικονομικα και ηθικα.Η φτωχια και η επιδραση της ενετικης αθλιοτητας,διαμορφωσε τον νέο τυπο του Λευκαδίτη που ονομαστηκε «μπουρανέλλος» λεξη προερχόμενη από το νησι Burano που οι κατοικοι του ηταν κυριως ψαραδες Buranelli