Έκλεισα απόψε και το τελευταίο συρτάρι από όσα είχα ανοίξει τις Άγιες Ημέρες.
Τα προικιά της μάνας μας ανάμεικτα με της δικής της μάνας, της πεθεράς μου και των θειάδων μου μπήκαν τακτικά στη θέση τους, αφού τα έπλυνα, καθάρισα κάποιες σκουριές με αλάτι και λεμόνι κάτω από τον ήλιο κι ύστερα τα καλοσιδέρωσα.
Θα αναπαυθούν μέχρι του χρόνου αν είμαστε καλά, γιατί το Πάσχα όλα κι όλα στο Τζάντε... το ωραιότερο Πάσχα που έχω δει.
'Οσο περισσότερο με απογοητεύουν οι ζωντανοί, τόσο περισσότερο καταφεύγω στους άλλους που δεν τους λέω νεκρούς ... αφού συζητάω μαζί τους, ακούω τις συμβουλές τους, νιώθω την θαλπωρή της στοργής τους …
Και στο Τζάντε το ίδιο, κι ας έχουν γίνει όλα πούλβερη και κουρνιαχτός …
Πάω όμως στο Αργάσι όπου πέρασε ο νόνος μου τα πιο ευτυχισμένα καλοκαίρια στο εξοχικό της μπισνόνας του και προσπαθώ να μαντέψω που ήταν το μέρος που έβρισκε τους ολόγλυκους λωτούς.
Τα προικιά της μάνας μας ανάμεικτα με της δικής της μάνας, της πεθεράς μου και των θειάδων μου μπήκαν τακτικά στη θέση τους, αφού τα έπλυνα, καθάρισα κάποιες σκουριές με αλάτι και λεμόνι κάτω από τον ήλιο κι ύστερα τα καλοσιδέρωσα.
Θα αναπαυθούν μέχρι του χρόνου αν είμαστε καλά, γιατί το Πάσχα όλα κι όλα στο Τζάντε... το ωραιότερο Πάσχα που έχω δει.
'Οσο περισσότερο με απογοητεύουν οι ζωντανοί, τόσο περισσότερο καταφεύγω στους άλλους που δεν τους λέω νεκρούς ... αφού συζητάω μαζί τους, ακούω τις συμβουλές τους, νιώθω την θαλπωρή της στοργής τους …
Και στο Τζάντε το ίδιο, κι ας έχουν γίνει όλα πούλβερη και κουρνιαχτός …
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου