Το Εθνος μας ολάκερο πάλι με κοινότητες πρέπει να κυβερνηθεί
και μόνο με κοινότητες θα προκόψει''
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Ι.Μ. ΣΙΣΣΙΩΝ: Με κατάνυξη η λειτουργία του Ακάθιστου Υμνου. Ακολούθησε
τρατάρισμα
Πριν από 53 δευτερόλεπτα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
«O Ελληνισμός είναι μια οικογένεια από κοινότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Έθνος μας ολάκερο πάλι με κοινότητες πρέπει να κυβερνηθεί και μόνο με κοινότητες θα προκόψει»!
Τι άλλο να προσθέσει κανείς...μήπως και την ίδια «αντίληψη» περί Ελληνικών Κοινοτήτων δεν είχε και Ρήγας Φεραίος;
Έθνος.
Ως ότου, γύρω στο 1850, να εμφανιστεί η λέξη "εθνικισμός" με τη σημερινή σημασία της, το Έθνος για το Ελληνικό κοσμοσύστημα Αξιών ήταν κάτι πολύ μεγάλο, που δεν είχε σύνορα.
Κατ' αρχήν, Έθνος ήταν ο Λαός.
Ήταν ο Λαός και όχι το Κράτος.
Το έχει περιγράψει ο Ρήγας Φεραίος, ο Νεόφυτος Δούκας, ο Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος και πολλοί άλλοι.
Ήταν ο «Αυτοκράτωρ λαός» του Ρήγα. Σήμερα, Ελλάδα είναι ο κόσμος. Και Έλληνας είναι ο Άνθρωπος. Σε πλήρη αντιδιαστολή και αντιπαράθεση με όσα η Εσπερία γέννησε. (Ας ξαναδιαβάσουμε, προσεχτικά, τα «Δίκαια του Ανθρώπου» και το Σύνταγμα του Ρήγα.
Συμπολιτεία αντί για Κράτος.
Όπου το χωριό η κοινότητα, η πόλη, , ορίζουν το περιεχόμενο και τον τρόπο συν-διοίκησης, κάθε εδαφικής περιοχής που απελευθερώνεται από τα μοναρχικά μορφώματα που λέγονται Κράτη.
Ορίζουν τον τρόπο συν-οίκησης μιας εδαφικής περιοχής, δηλαδή τον τρόπο δι-οίκησης και συν-κατοίκησης με άλλους.
Η διοίκηση έχει για ρίζα την οικία, τη συν-οικία πολλών ανθρώπων.
Αλλά και ο "Νόμος" έρχεται από τον καλά ριζωμένο στον τόπο του άνθρωπο.
Από το "νέμω", που σημαίνει "κατέχω", αλλά και "μοιράζω" ή "μοιράζομαι".
Τι μεγάλες λέξεις!
Δεν υπάρχει νόμος, δίχως οικία, κατοχή κάποιου πράγματος, δίχως, τελικά, πατρίδα. Η ιδιοκτησία, για τους Έλληνες εμπεριέχει τη μοιρασιά!
Μοιράζω και μοιράζομαι: Ενεργητική και Παθητική φωνή, με ίδιο περιεχόμενο!
Η δική μας ιστορία, ο δικός μας τρόπος, ο τρόπος των Ελλήνων, ενίοτε, κρύβεται στις λέξεις. Και είναι πολύ πιο μεγάλος ο τρόπος και η ιστορία των Ελλήνων. Ίσως, τυχαία, αλλά συμβαίνει, αρέσει - δεν αρέσει.
Πολιτεία και πόλεις Αυτόνομες (ορίζουν τους Νόμους), Αυτόδικες (ορίζουν τους δικαστές και τη Δικαιοσύνη), Αυτοτελείς (ορίζουν τους εκτελεστές της διαθήκης, της Εντολής, του Λαού).
Όχι ως "αντιπρόσωποι", αλλά ως Εντολοδόχοι με μικρή και σχεδόν άμισθη θητεία. Σε χρόνο Ενεστώτα και προσωρινό, πολύ προσωρινό, σαν τις ζωές μας και όχι σαν τις αξίες μας.
Σαν μετοχή πολύ ενεστώτος χρόνου.
Η Ελλάδα των Μύθων, η Ελλάδα των Ιστορικών και Κλασικών χρόνων, είναι η Ελλάδα που Φώτισε την Οικουμένη, τραβώντας την από το σκοτάδι της βαρβαρότητας και του μισανθρωπισμού, είναι η Ελλάδα που είχαν οραματισθεί να επαναφέρουν ΕΛΛΗΝΕΣ, όπως ο Ι. Καποδίστριας ο Ί. Δραγούμης!
Των Ελλήνων οι Κοινότητες, «φτιάχνουν άλλο Γαλαξία» μας υπενθυμίζει ο αγαπητός Νιόνιος (Δ. Σαβόπουλος)!
Πόσα χρόνια Μεσαιωνικού σκοταδισμού πρέπει να παρέλθουν ακόμη, για να καταλάβουν οι Έλληνες ότι, για την επανασύσταση του Έθνους των Ελλήνων, δεν φτάνει μόνον η Άμεση Δημοκρατία, εάν αυτή δεν συνοδεύεται με την επανασύσταση των χωριών, των κοινοτήτων και των πολεοδομικών διαμερισμάτων των μεγάλων πόλεων!
(μεγάλο μέρος ανωτέρου σχολίου, έχουν ΠΗΓΗ από το ithacanet.gr)