Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Φραγκίσκος – Λαμπρινός Δομενεγίνης (Ζάκυνθος 1809 – 1874) της Καίτης Λυμούρη

Εξάδελφος του Ναθαναήλ Δομενεγίνη. Ήταν συνθέτης, μουσικοδιδάσκαλος, διευθυντής ορχήστρας, ζωγράφος και ριζοσπάστης.
Σπούδασε στη Σιένα της Ιταλίας και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε τις μουσικές σπουδές του κοντά στο Νικόλαο Μάντζαρο στην Κέρκυρα.
Το 1829, έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση ως Αξιωματικός του Τακτικού Ιππικού και διακρίθηκε στις επιχειρήσεις της Εύβοιας.
Υπέγραψε το πρώτο ψήφισμα της Θ’ Ιονίου Βουλής και ένα χρόνο αργότερα εξορίστηκε στα Αντικύθηρα. Κατά το διάστημα της εξορίας του, επανεξελέγη Βουλευτής.
Το 1853, επέστρεψε στη Βουλή και υπέβαλε ψήφισμα, από κοινού με το Λομβάρδο και το Βερύκιο, για την επάνοδο από την εξορία των Κεφαλλήνων Ριζοσπαστών, Ηλία Ζερβού και Ιάκωβου Μομφεράτου.
Είχε ανάμιξη στα ιταλοελληνικά κομιτάτα και ήρθε σε συνεννόηση με τον Γκαριμπάλντι για την έναρξη του Εθνικού Κινήματος, τον οποίο, όταν επισκέφθηκε, συνάντησε τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο και το Γεώργιο Τερτσέτη.
Διετέλεσε πληρεξούσιος Πατρών και τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με το Εθνικό Αριστείο του Αγώνος. Συνέθεσε πολλά πατριωτικά μουσικά έργα.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου