ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΜΕΝΗ της Ανδριανής Βοντετσιάνου (Κέρκυρα)

Πως γίνεται ο χρόνος να σταματά,
ο ήχος να μην ακούγεται πια
και τα φώτα της πόλης να μοιάζουν θαμπά;

Η εξήγηση είναι τόσο απλή:
Βρίσκομαι στην αγκαλιά σου και όλα τα άλλα δεν μετρούν πια.
Δεν υπολογίζω ούτε τη δυνατή βροχή.
Στέκομαι εκστασιασμένη και παρακαλώ να με κρατάς έτσι ως την αυγή....

Μου αρέσει!

Categories: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ