Η απελευθέρωση του Πρώτου κατοικημένου Επτανησιακού νησιού - της Ελαφονήσου - στις 6 Ιουλίου του 1850 και η συμβολή της Μάνης στο ιστορικό αυτό γεγονός
Το 1828 ο Καποδίστριας προέβη στην de facto προσάρτηση της Ελαφονήσου στην Ελλάδα. Το 1839 ο Άγγλος αρμοστής της Επτανήσου βαρώνος Δούγλας, υποστήριξε ότι το νησί βάσει των συνθηκών του 1800 και 1815 ανήκε στην Ιόνιο Πολιτεία. Το 1841 ο Άγγλος πρέσβης Λάϋονς προέβαλλε τις αγγλικές αξιώσεις για την Ελαφόνησο και το 1843 για τη νήσο Σαπιέντζα. Το Μάρτιο του 1849 ο Λάϋονς επαναδιεκδίκησε τα νησιά από τον πρωθυπουργό Κων/νο Κανάρη και τον Ιούλιο του 1849 ο νέος πρέσβης της Αγγλίας Θωμάς Ουάϊς ήγειρε τις ίδιες αξιώσεις. Στις 7 Ιουλίου του 1849 ο Άγγλος υπουργός των εξωτερικών Πάλμερστον ζήτησε με έγγραφό του προς τον πρέσβη Ουάϊς να εγκαταλείψουν οι Ελαφονησιώτες το Νησί. Ακολούθησε Αγγλοελληνική διένεξη που κορυφώθηκε (μαζί και με μία σειρά άλλων γεγονότων)το 1849-1850. Οι Άγγλοι απέκλεισαν Ελληνικά λιμάνια ( γεγονότα γνωστά ως Παρκερικά) και το θέμα απασχόλησε τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και τη Ρωσία που μέσω του Περσιάνι διαμήνυσε ότι προστατεύει (μαζί με τη Γαλλία) τας νήσους Ελαφόνησον και Σαπιέντζα. Τέλος στις 6 Ιουλίου του 1850, ο υπουργός των εξωτερικών Ανδρέας Λόντος, υπέγραψε σύμβαση με την Αγγλία με την οποίαν η Ελαφόνησος και η Σαπιέντζα ενωνόταν οριστικά με την Ελλάδα. Στις 6 Ιουλίου η Ελλάδα και ο Σμιγοπέλαδος Πολιτισμός του Νότου γιορτάζουν την απελευθέρωση του Πρώτου κατοικημένου Επτανησιακού νησιού - της Ελαφονήσου - και την απελευθέρωση του Πρώτου Κυθηραϊκού νησιού που αποκτούσε της ανεξαρτησία του. Τεράστια ήταν η συμβολή της Μανης στην απελευθέρωση της Ελαφονήσου, διότι ο Τζανετάκης (από τη ξακουστή οικογένεια των Γρηγοράκηδων) ίδρυσε το 1837 το συνοικισμό της Ελαφονήσου – παρότι το νησί ανήκε στους Άγγλους- και αυτόν τον ισχυρισμό προέβαλαν κυρίως οι Ελληνικές κυβερνήσεις για να διεκδικήσουν το Λαφονήσι. Την Ιστορική αυτή επέτειο της ένωσης της Ελαφονήσου με την Ελλάδα γιόρτασε για πρώτη φορά η Ελαφόνησος και ο Σμιγοπέλαγος Πολιτισμός της περιοχής στις 6 Ιουλίου του 2003, μετά από 153 ολόκληρα χρόνια, με το Προεδρικό Διάταγμα 54/2003. Μάλιστα η καθιέρωση μιας Νησιώτικης Ιστορικής Επετείου μετά από 153 ολόκληρα χρόνια αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στα Ιστορικά χρονικά της Χώρας μας.
Το 1828 ο Καποδίστριας προέβη στην de facto προσάρτηση της Ελαφονήσου στην Ελλάδα. Το 1839 ο Άγγλος αρμοστής της Επτανήσου βαρώνος Δούγλας, υποστήριξε ότι το νησί βάσει των συνθηκών του 1800 και 1815 ανήκε στην Ιόνιο Πολιτεία. Το 1841 ο Άγγλος πρέσβης Λάϋονς προέβαλλε τις αγγλικές αξιώσεις για την Ελαφόνησο και το 1843 για τη νήσο Σαπιέντζα. Το Μάρτιο του 1849 ο Λάϋονς επαναδιεκδίκησε τα νησιά από τον πρωθυπουργό Κων/νο Κανάρη και τον Ιούλιο του 1849 ο νέος πρέσβης της Αγγλίας Θωμάς Ουάϊς ήγειρε τις ίδιες αξιώσεις. Στις 7 Ιουλίου του 1849 ο Άγγλος υπουργός των εξωτερικών Πάλμερστον ζήτησε με έγγραφό του προς τον πρέσβη Ουάϊς να εγκαταλείψουν οι Ελαφονησιώτες το Νησί. Ακολούθησε Αγγλοελληνική διένεξη που κορυφώθηκε (μαζί και με μία σειρά άλλων γεγονότων)το 1849-1850. Οι Άγγλοι απέκλεισαν Ελληνικά λιμάνια ( γεγονότα γνωστά ως Παρκερικά) και το θέμα απασχόλησε τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και τη Ρωσία που μέσω του Περσιάνι διαμήνυσε ότι προστατεύει (μαζί με τη Γαλλία) τας νήσους Ελαφόνησον και Σαπιέντζα. Τέλος στις 6 Ιουλίου του 1850, ο υπουργός των εξωτερικών Ανδρέας Λόντος, υπέγραψε σύμβαση με την Αγγλία με την οποίαν η Ελαφόνησος και η Σαπιέντζα ενωνόταν οριστικά με την Ελλάδα. Στις 6 Ιουλίου η Ελλάδα και ο Σμιγοπέλαδος Πολιτισμός του Νότου γιορτάζουν την απελευθέρωση του Πρώτου κατοικημένου Επτανησιακού νησιού - της Ελαφονήσου - και την απελευθέρωση του Πρώτου Κυθηραϊκού νησιού που αποκτούσε της ανεξαρτησία του. Τεράστια ήταν η συμβολή της Μανης στην απελευθέρωση της Ελαφονήσου, διότι ο Τζανετάκης (από τη ξακουστή οικογένεια των Γρηγοράκηδων) ίδρυσε το 1837 το συνοικισμό της Ελαφονήσου – παρότι το νησί ανήκε στους Άγγλους- και αυτόν τον ισχυρισμό προέβαλαν κυρίως οι Ελληνικές κυβερνήσεις για να διεκδικήσουν το Λαφονήσι. Την Ιστορική αυτή επέτειο της ένωσης της Ελαφονήσου με την Ελλάδα γιόρτασε για πρώτη φορά η Ελαφόνησος και ο Σμιγοπέλαγος Πολιτισμός της περιοχής στις 6 Ιουλίου του 2003, μετά από 153 ολόκληρα χρόνια, με το Προεδρικό Διάταγμα 54/2003. Μάλιστα η καθιέρωση μιας Νησιώτικης Ιστορικής Επετείου μετά από 153 ολόκληρα χρόνια αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στα Ιστορικά χρονικά της Χώρας μας.
Βιβλιογραφία
Μέντης Κων/νος, 2004: Η Ωραιόσπηλη και Πυργοστόλιστη Μάνη, β΄ έκδοση, Εκδόσεις Πολιτισμικής Λογοτεχνίας, Πειραιάς
Μέντης Κων/νος, 1994: S. PELOPONNESUS -. KITHIRA – ELAFONISOS, Μendis Editions, Πειραιάς
Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς,Εκδόσεις Λαφονησιώτικης Βιβλιοθήκης
ΜΑΝΗΠΑΙΔΕΙΑ, Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ,
Μέντης Κων/νος, 2004: Η Ωραιόσπηλη και Πυργοστόλιστη Μάνη, β΄ έκδοση, Εκδόσεις Πολιτισμικής Λογοτεχνίας, Πειραιάς
Μέντης Κων/νος, 1994: S. PELOPONNESUS -. KITHIRA – ELAFONISOS, Μendis Editions, Πειραιάς
Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς,Εκδόσεις Λαφονησιώτικης Βιβλιοθήκης
ΜΑΝΗΠΑΙΔΕΙΑ, Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ,
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου