Την 25η Μαρτίου του 1806, ημέρα συμβολική αργότερα για το Έθνος, Κυριακή των Βαΐων, ο Γέρος του Μοριά για πρώτη φορά αναπνέει τον ελεύθερο αέρα της Επτανήσου φθάνοντας στα νησιά της Παναγίας - στο Κάτω Νησί - στο ΝΔ τμήμα της Ελαφονήσου
Ο Θ. Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1770 στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, τη στιγμή ακριβώς που ο Μοριάς ξεσηκωνόταν με τα Ορλωφικά.
Έζησε τον προεπαναστατικό Μοριά και τη δόξα της Λεβεντογέννας Οικογένειας των Κολοκοτρωναίων. Δεν άργησε όμως ο μεγάλος διωγμός των Κλεφτών του Μοριά και το άγριο κυνηγητό της Οικογένειας των Κολοκοτρωναίων
"...Ό πατέρας μου σκοτώθηκε με δύο του αδέλφια Αποστόλη καί Γεωργή. ό ένας εις τον λόγγον, ό άλλος μοναχός του διότι έλαβώθηκε... Τον μεγαλύτερον του πατρός μου άδελφόν τον έπιασαν εις το Λεοντάρι έπειτα καί του επήραν το κεφάλι... έκείνην την ήμέραν έσκότωσαν τον αδελφό μου καί έκαναν χαραίς οι Τούρκοι..."
Αφήνουμε το Γέρο του Μοριά να μας διηγηθεί τη διάσωση του στην Ελαφόνησο, προσπαθώντας να διαφύγει από τη δόλια συμπεριφορά του Δουράκη.
Ο Δουράκης πρόσφερε φιλοξενία στο γέρο του Μοριά με... αφιόνι στο κρασί.
"Με έπαρακίνησε να ύπάγωμεν εις το σπίτι του να πιούμε πρώτα κρασί έπειτα να φύγω. Αυτός επήγε εμπρός• ειδοποίησε τους ανθρώπους να είναι έτοιμοι να τραβήξουν επάνω μας, ενώ εμείς έπίναμεν το κρασί. Ό αδελφός του δεν μας άφηκε να πάμε εμπόδισε τα σκυλιά να φωνάξουν κι έφύγαμε. Αφού το έμαθε ό Δουράκης αυτό έκραξε τους χωριανούς καί τους έπρόσταξε να βρουν μια εκατοστή να πιάσουν τους δρόμους. Εγώ ήξευρα τον τόπο καί έφυγα από άλλο μέρος καί πήγα εις την Μικράν Καστάνιτσα... Από εκεί έτραβήξαμεν εις τα χωριά του Πασαβά, εις ενός άδελφοποιού μου το σπίτι. Εκεί μας έβάσταξε 2 ημέρας. Τον έστείλαμε καί επήγε να εύρη του Τζανετάκη τη μάννα, ή οποία ήτο θυγατέρα του Παναγιώταρου. Της είπαμεν να ύπάγη ή ίδια να εύρη καΐκια εις το Μαραθωνήσι (Γύθειο). Μόλις έκάμαμε πανιά καί έφύσηξε ένας βοριάς όπου δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε* ήτο ξημερώνοντας των Βαΐων. Έπιάσαμε εις την Συλήν (Ξυλή), έκάμαμε πάλι πανιά καί μας εμπόδισε ό ενάντιος άνεμος και αράξαμεν εις το Άλαφονήσι".
Την 25η Μαρτίου του 1806, ημέρα συμβολική αργότερα για το Έθνος, Κυριακή των Βαΐων, ο Γέρος του Μοριά για πρώτη φορά αναπνέει τον ελεύθερο αέρα της Επτανήσου φθάνοντας στα νησιά της Παναγίας στο ΝΔ τμήμα της Ελαφονήσου. Ήταν ηλικίας 36 ετών και συνοδευόταν από το Βασίλειο Βενετσανάκη και τη μητέρα του Τζανετάκη Γρηγοράκη. Παρέμεινε 5 ημέρες στην Ελαφόνησο, δηλαδή μέχρι την Μεγάλη Πέμπτη, 29 Μαρτίου. Τη διάσωση του ο Κολοκοτρώνης τη διηγήθηκε στον Τερτσέτη που έγραψε τα απομνημονεύματα του το 1836, επτά χρόνια πριν το θάνατο του, και στα χειρόγραφα ο Γέρος με την αυθεντικότητα και την οικειότητα που τον χαρακτήριζε, το ανέφερε σαν ...Αλαφονήσι, ενώ μετέπειτα διορθώνοντας, το έγραψαν Ελαφονήσι.
Έζησε τον προεπαναστατικό Μοριά και τη δόξα της Λεβεντογέννας Οικογένειας των Κολοκοτρωναίων. Δεν άργησε όμως ο μεγάλος διωγμός των Κλεφτών του Μοριά και το άγριο κυνηγητό της Οικογένειας των Κολοκοτρωναίων
"...Ό πατέρας μου σκοτώθηκε με δύο του αδέλφια Αποστόλη καί Γεωργή. ό ένας εις τον λόγγον, ό άλλος μοναχός του διότι έλαβώθηκε... Τον μεγαλύτερον του πατρός μου άδελφόν τον έπιασαν εις το Λεοντάρι έπειτα καί του επήραν το κεφάλι... έκείνην την ήμέραν έσκότωσαν τον αδελφό μου καί έκαναν χαραίς οι Τούρκοι..."
Αφήνουμε το Γέρο του Μοριά να μας διηγηθεί τη διάσωση του στην Ελαφόνησο, προσπαθώντας να διαφύγει από τη δόλια συμπεριφορά του Δουράκη.
Ο Δουράκης πρόσφερε φιλοξενία στο γέρο του Μοριά με... αφιόνι στο κρασί.
"Με έπαρακίνησε να ύπάγωμεν εις το σπίτι του να πιούμε πρώτα κρασί έπειτα να φύγω. Αυτός επήγε εμπρός• ειδοποίησε τους ανθρώπους να είναι έτοιμοι να τραβήξουν επάνω μας, ενώ εμείς έπίναμεν το κρασί. Ό αδελφός του δεν μας άφηκε να πάμε εμπόδισε τα σκυλιά να φωνάξουν κι έφύγαμε. Αφού το έμαθε ό Δουράκης αυτό έκραξε τους χωριανούς καί τους έπρόσταξε να βρουν μια εκατοστή να πιάσουν τους δρόμους. Εγώ ήξευρα τον τόπο καί έφυγα από άλλο μέρος καί πήγα εις την Μικράν Καστάνιτσα... Από εκεί έτραβήξαμεν εις τα χωριά του Πασαβά, εις ενός άδελφοποιού μου το σπίτι. Εκεί μας έβάσταξε 2 ημέρας. Τον έστείλαμε καί επήγε να εύρη του Τζανετάκη τη μάννα, ή οποία ήτο θυγατέρα του Παναγιώταρου. Της είπαμεν να ύπάγη ή ίδια να εύρη καΐκια εις το Μαραθωνήσι (Γύθειο). Μόλις έκάμαμε πανιά καί έφύσηξε ένας βοριάς όπου δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε* ήτο ξημερώνοντας των Βαΐων. Έπιάσαμε εις την Συλήν (Ξυλή), έκάμαμε πάλι πανιά καί μας εμπόδισε ό ενάντιος άνεμος και αράξαμεν εις το Άλαφονήσι".
Την 25η Μαρτίου του 1806, ημέρα συμβολική αργότερα για το Έθνος, Κυριακή των Βαΐων, ο Γέρος του Μοριά για πρώτη φορά αναπνέει τον ελεύθερο αέρα της Επτανήσου φθάνοντας στα νησιά της Παναγίας στο ΝΔ τμήμα της Ελαφονήσου. Ήταν ηλικίας 36 ετών και συνοδευόταν από το Βασίλειο Βενετσανάκη και τη μητέρα του Τζανετάκη Γρηγοράκη. Παρέμεινε 5 ημέρες στην Ελαφόνησο, δηλαδή μέχρι την Μεγάλη Πέμπτη, 29 Μαρτίου. Τη διάσωση του ο Κολοκοτρώνης τη διηγήθηκε στον Τερτσέτη που έγραψε τα απομνημονεύματα του το 1836, επτά χρόνια πριν το θάνατο του, και στα χειρόγραφα ο Γέρος με την αυθεντικότητα και την οικειότητα που τον χαρακτήριζε, το ανέφερε σαν ...Αλαφονήσι, ενώ μετέπειτα διορθώνοντας, το έγραψαν Ελαφονήσι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου