ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ από την Denise Gazia (ΖΑΚΥΝΘΟΣ)

Μάτια θαμπά, θλιμμένα
Κορμιά σκυφτά.
Πρόσωπα απ΄ τον πόνο 
Χαραγμένα,
Βαμμένα κόκκινα, μαύρα μαλλιά.
Και στην ψυχή
Όνειρα χίλια μαραμένα.
Όμως,
Όλα δεν πήγανε χαμένα
Η ελπίδα ζει.
Απ΄ όλες μια, εγγόνι
Στην ποδιά κρατεί.
Σαν το κοιτάζει, του μιλεί
Σαν το γλυκοφιλεί,
Τριαντάφυλλα ανθίζουν
Στη μορφή.
Κι η νειότη Ξαναζεί.

"Εν τη Πόλει της Μελβούρνης",
2007, δ.μ.τ.

Categories: ΠΟΙΗΣΗ