Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΔΟΥΛΟΙ ΚΕΡΚΥΡΑΣ η ιστορία επαναλαμβάνεται δυστυχώς

Κατά την Ενετοκρατία το νησί είχε μονοπάτια που γίνονταν από το ασταμάτητο περπάτημα ανθρώπων και ζώων.
Ο γάϊδαρος ήταν αυτός που εύρισκε το πιό βολικό πέρασμα και έτσι χαραζόταν το μονοπάτι και πολλές φορές στερέωναν την στρατσάδα με πέτρες φυσικά,για να μην γλυστράνε στην βροχή.
Οι Ενετοί δεν επηρέασαν τα χωριά ούτε με την γλώσσα,ούτε με τις συνήθειες τους.Οπως γράφει ο Ρωμανός συγκεκριμένα, ''η γλώσσα διεφυλάχθη καθαρωτάτη εν τοις αγροίς''.
Μόνον το 1788 άρχισε η κατασκευή δρόμου από την χώρα προς το μοναστήρι της Σωτηριώτισσας και περνούσε μέσα από το Μαντούκι ,το Κεφαλομάντουκο και τις αλυκές.
Οι άνθρωποι στα χωριά ανήκαν στον άρχοντα ή στην εκκλησία και έτσι είχαμε τους δούλους και τους αγιόδουλους!
Υπήρχε το σύστημα της αιώνιας αγροληψίας-της σεμπριάς-που ταλαιπώρησε για αιώνες τον πληθυσμό.
Ο χωρικός λοιπόν είχε την νομή και κάρπωση του 1/4 από το κτήμα ,ενώ το υπόλοιπο το είχε μισακό με τον άρχοντα.
Οι πληγές όμως δεν σταματούσαν εδεπά.Υπήρχε το λεγόμενο προστύχι,δηλαδή η προαγορά του λαδιού σε πολύ χαμηλές τιμές από τσου τοκογλύφους με αποτέλεσμα όταν δεν πήγαινε καλά η σοδειά να πνίγεται στα χρέγια ο χωρικός γιατί έτρεχαν και οι τόκοι.
Ι.Μ.Αγίου Δημητρίου Αγιοι Δούλοι Κέρκυρα


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου