Ελάχιστο “ρέκβιεμ” για τις μνήμες της μικρής μας πλατείας. Για τις μνήμες της μικρής μας πόλης….
Η ωραιότερη ίσως πλατεία της παλιάς πόλης, του Καμπιέλου, η πλατεία της Κρεμαστής με το Βενετσιάνικο πηγάδι, δεν θα είναι πια η ίδια, γιατί κάποιοι αποφάσισαν να σβήσουν τις μνήμες της.
Κάθε φορά που έβλεπα τον τοίχο του “Ιερού Ναού της Υ.Θ. Κρεμαστή της Κεχαριτωμένης κι Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου”, αφηνόμουν στο ταξίδι του χρόνου. Κοιτάζοντας τον ξεχνιόμουν. Ολόκληρες ιστορίες ξεπηδούσαν όπως όταν κοιτάς τα σύννεφα και ταξιδεύεις σε παραμυθένιους τόπους. Πικρές ή γλυκές μνήμες. Ακόμα και σε μορφές ιερές ή εφιαλτικές. Ο τοίχος μεταμορφώνονταν ανάλογα με το φως. Αλλιώτικος στην ανατολή, αλλιώτικος το μεσημέρι, στη δύση, το βράδυ. Άλλες ιστορίες έλεγε στην Πανσέληνο, διαφορετικές στα αστέρια. Σκοτεινός και μυστηριακός στη χάση του φεγγαριού. Άλλος στη βροχή, άλλος στη λιακάδα…Σαν ένα ωραίο πρόσωπο που ο χρόνος και οι ρυτίδες το ομορφαίνουν ακόμα περισσότερο… το κάνουν μυστηριακό. Μαγικό. Ιερό…
Ο γεμάτος μνήμες, με την υπέροχη πατίνα του χρόνου, εξωτερικός τοίχος της εκκλησίας έχει βιαστεί ανεπανόρθωτα. Ποιος μπορεί να έδωσε έγκριση για αυτό το αντιαισθητικό λίφτινγκ. Ναι, βάφουν με ωραίο φρέσκο χρώμα τον τοίχο της εκκλησίας. Έτσι θα έχουμε στη γειτονιά μας ένα καθώς πρέπει ολοκαίνουργιο άχρονο και ουδέτερο τοίχο. Χωρίς μνήμες...
Δεν είμαι ειδικός στη νομοθεσία περί των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων. Ξέρω μόνο πως κανένας δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ούτε στον χειρότερο εφιάλτη του να βάψει τον Παρθενώνα, ή τον ναό του Ηφαίστου στο Θησείο, ή να μπογιατίσει τον Ερμή του Πραξιτέλη με τα ωραία και φανταχτερά χρώματα που είχαν στα νιάτα τους. Μπορεί κανείς να φανταστεί το θέατρο της Επιδαύρου, το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού, το ναό των Αγίων Ιάσωνα και Σωσίπατρου, ή την εκκλησία της Παναγίας Καπνικαρέα, ή τον Μυστρά φρεσκομπογιατισμένους;
Τέτοιες απρέπειες, τέτοια – ας μου επιτρέψετε την υπερβολή – αισθητικά εγκλήματα, τέτοιες ασκήμιες, τόση ασυνειδησία. Τόση έλλειψη αισθητικής…
Είμαστε οι ευλογημένοι κάτοικοι μιας από τις ελάχιστες πόλεις – ζωντανά μουσεία – του κόσμου. Πως μπορούμε και επιτρέπουμε τέτοιες παρεμβάσεις;
Ναι είμαι θυμωμένος. Θέλω τις μνήμες μου ζωντανές. Θέλω τη μάνα πόλη μου να γερνάει όμορφα. Χωρίς ψεύτικα φτιασίδια… Χωρίς χειρουργικές επεμβάσεις που αλλοιώνουν την ταυτότητά της. Την ταυτότητά μου…
Θέλω να περπατάω στην πόλη μου και να ταξιδεύω…
Πέτρος Γάλλιας
(Πλατεία Κρεμαστής, Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014)
(Πλατεία Κρεμαστής, Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014)
Υ.Γ. Ευτυχώς όμως, το κλίμα του νησιού, είναι με το μέρος μας. Με την υγρασία και τις βροχές του, θα ποτίσει γρήγορα και θα ξαναζωγραφίσει με νέα πατίνα τον τοίχο…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου