Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ ΜΕ ΜΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ της Δανάης Μυλωνάκη (Ζάκυνθος)

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να γίνεις κανίβαλος του εαυτού σου.
 Είναι κάτι ώρες που τρως τη σάρκα σου με λαίμαργες μπουκιές, μεγάλες και χορταστικές. Βιάζεσαι, δεν κρατιέσαι, πεινάς, αφήνεις το πιρούνι και την τρως με τα χέρια, σάλτσες αυλακώνουν το πηγούνι σου και το κόκκινο στυφό κρασί κατεβαίνει στραβά και σε πνίγει.
 Άφατη ευχαρίστηση στις δόσεις των μικρών αναστεναγμών σου.
 Μετά δυσκολεύεσαι να χωνέψεις, να το χωνέψεις αυτό που σου συνέβη.Οι περιστάσεις, λες ...
 Είναι άλλες φορές που περιφρουρείσαι, τσιγκουνεύεσαι.
 Τρώγεσαι πολιτισμένα με όλη την αστική διαδικασία.
 Οι αγκώνες στον αέρα να μην ακουμπούν τα μπράτσα στο λευκό τραπεζομάντηλο με την νταντέλα στην ούγια. Σειρά τα μαχαιροπήρουνα, τα χειρίζεσαι σαν ταχυδακτυλουργός και τρία τα σκαλιστά μπακαρά, προσοχή μην μπλέξεις τα κρασιά. Ανάμεσα στα εδέσματα, αποκαθιστάς τη γεύση με σορμπέ μέντας που σου καίει όμως το λαιμό και δεν σ’αρέσει.
 Μικρές μπουκίτσες και σιωπή.
 Δεν μιλάνε με γεμάτο στόμα.
 Η διατεταγμένη ακολουθία των κρασιών σε χτυπάει το κεφάλι.
 Μπλέκεσαι, αλλά είσαι ακόμη σε θέση να καταλαβαίνεις πως έτσι ή αλλιώς μάταια σπαταλιέσαι. 

Danae

-η επιλογή του τίτλου έγινε από το ιστολόγιο

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου